ยุคนี้รู้มากมายแต่ทำไม ไม่ได้เป็นพระโสดาบัน
ยุคนี้รู้มากมายแต่ทำไม ไม่ได้เป็นพระโสดาบัน
๑. ทำไมบุคคลยุคนี้มีพร้อมทั้งความรู้มากมายและมีการฏิบัติ แม้จะเจริญสติปัฏฐาน ๔ นานมากกว่า ๑๐ ปี ยังไม่มีโอกาสใกล้เคียงกับการเป็นพระโสดาบัน
๑. ได้แต่รู้แต่ขาดการปฏิบัติ
๒. ปฏิบัติแล้วแต่ไม่รู้แจ้งประจักษ์
๓. จะเอาแต่ตัวอำเภอใจ อุปโลกน์หรือสิ่งที่ตนเองคิดว่าถูกต้อง ดัดแปลงเข้าไปใช้
๔. กลายเป็นผิดเพี้ยนอย่างไม่รู้ตัว
๕. ออกมาต้องห่างแน่ เพราะเอาเหตุปัจจัยที่ผิดเข้าไปรวม
๒. อะไรคือความแตกต่างระหว่างบุคคลช่วงพุทธกาลกับบุคคลช่วงเวลานี้ แล้วช่วงเวลาต่อไปยิ่งมีโอกาสน้อยกว่านี้หรือเปล่า?
มีความแตกต่างทางอินทรีย์ แต่มีความแตกต่างพื้นฐานแห่งความคิด ความคิดในสมัยพุทธกาลเขายอมรับว่าโง่ ยอมรับว่าตัวเองโง่ แต่คนปัจจุบันคนส่วนใหญ่ยอมรับว่าตนเองฉลาด นี่แหละตัวแตกต่าง สำคัญตนว่าฉลาดด้วย ส่วนความแตกต่างกันด้านบารมีก็ไม่เกี่ยว เพราะบารมีเวลาไหนก็สร้างได้ ทำได้ อยู่ที่ว่าคุณสร้างถูกหรือเปล่า
^_^ ..._/_... ^_^
ขอความเคารพ หากผู้รู้มีสิ่งชี้แนะ น้อมรับฟังเสมอ และขอความกรุณาแย้ง ชี้แจง ชี้แนะ แม้แต่ต้องการให้เพิ่มเติมสิ่งใด ก็ขอได้บอกกล่าวมา
อ.พรหมสิทธิ์ ทิพย์ธาดาวงศ์
เอื้อ-เกื้อ-กัน เป็นกัลยาณมิตรทุกขณะจิต
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
