ถนนสายนี้มีตะพาบ::กม.4::: ปิแอร์และเดือนทั้งสิบสอง..แบกหัวใจตามหาความฝันกับใบไม้:::
ความฝันของใบไม้ กับฌอง ปีแอร์ คอนดิชั่น เกิดขึ้น ณ วาปีแห่งความฝัน ความผูกพันแห่งกาลเวลา ราวสามร้อยหกสิบห้าวัน บัดนาว์ฉะนี้
เดือนมกราคม
เมื่อวันท้องฟ้าสีครามปกคลุมไปด้วยหมอกขาวปลายเดือนแรกของปี ใบไม้ได้พบกับ ฌอง ปีแอร์ คอนดิชั่น ชายหนุ่มเมืองน้ำหอม หนุ่มคนนี้ มีเชื้อสายจีนปะปนจึงมีผิวขาวเนียนแต่เขามีผมเส้นเล็กอ่อนพลิ้วเพียงสี่เส้น
Remember Now! คืนหนึ่งเสียงพี่เป็ดซังดังก้องเหมือนอยู่ในห้องนั่งเล่นแต่เสียงก็ยังดัง ผ่านสายลมเข้ามาในสมองซีกซ้ายของใบไม้
นี่นี่เธอ!! "ใบไม้ ใบไม้
เธอต้องดูแลเพื่อนพี่ให้ดีๆนะฝากเค๊าเอาไว้ก่อนนะแล้วพี่จะมารับเขา ใบไม้พิศมองชายหนุ่มตรงหน้าแล้วได้แต่นึกในใจว่า เราจะอยู่ด้วยกัน ท่ามกลางเวลา ผ่านข้ามจักรวาระได้กี่วันนะ ต่อไปเธอต้องอยู่กับฉัน
ใบไม้...
ใบไม้ที่ปลิดปลิว... อารมณ์พลิ้วไป... เหมือนยามสายลมพัดผ่าน
ปิแอร์ เธออยู่กับฉันได้ใช่ไหม ????? อืมม์ ....เวลาเดินทางแล้ว....เธอกับฉันเราคือเพื่อน เราจะไปด้วยกันทุกที่(เหะ! ฉันน่ารักนะ..อยู่ใกล้ฉันอย่าคิดมากล่ะ) ใบไม้ทำงานด้วยเรียนด้วย..แต่สัญญาว่าจะพานายไปเที่ยวละกัน โอเค๊!
เดือนกุมภาพันธ์ - มีนาคม
กาลนี้เป็นเวลาแห่งความรักของมนุษย์โลกแต่ภารกิจหัวใจเราจะเอาเก็บไว้ ภายในดวงใจ เธอกับฉันต้องเตรียมตัว และเตรียมใจรับภารกิจชีวิตหนักนะ ปิแอร์ มัวแต่มองเจ้าปลาคร๊าบที่ว่ายไปมาในสระน้ำใสใสไม่ได้ฟังใบไม้พูดเลยโดนใบไม้ทุ่มไปหนึ่งที! ปิแอร์จึงรีบหันมาพะยักหน้า งึกๆ ช่วงนี้เธอก็อ่านหนังสืออยู่บ้านฉันนะ..หลายวันผ่านไป..ปิแอร์เฝ้ามองใบไม้ หลังกลับมาจากทำงานใบไม้ก็รีบจัดการภารกิจชีวิตชีวาของตัวเองเพื่อเตรียมเดินตามฝัน ปิแอร์รู้สึกเหงาๆได้แต่มองอย่างเข้าใจ แล้วก้มหน้าอ่านหนังสือที่ใบไม้หามาให้กองโต จนเผลอหลับไปไม่รู้ตัว ตื่นมาตอนดึกลึก ..ได้ยินเสียงเหมือนใบไม้ปลิว..คุยกัน ..เสียงใบไม้...เห็นใบไม้ยังอิงแอบมือถือแนบข้างกายกับนัยต์ตาทอฝันเป็นประกาย ผ่านไปหลายนาทียังคุยอยู่... ยังคุยอยู่..ยังคุยอยู่...
นี่!...ไหนว่าจะอ่านหนังสืองัย ปิแอร์เอ่ยเสียงเบา เหมือนกลัวใบไม้อารมณ์ปลิดปลิว ใบไม้หันมายิ้ม...ทำเสียงอ้อน งืมงัม ค่ะๆ เดี๋ยววางสายละ ..จะอ่านหนังสือต่อนะ ขอบคุณมากเลย เสียงเริ่มงัวเงีย เธอหยิบหนังสือมาอ่านต่อตามที่บอกกับปิแอร์
ต่อนะ...บรรทัดที่หนึ่ง บรรทัดที่สอง บรรทัดที่สาม.... ที่สี่....... ที่ห้า...
อ่านต่อไป...ต่อไป....คร๊อก คร๊อก ฟี้ ฟี้...
วันรุ่งขึ้น
เฮ้!!!สายเรยอ่า...หวีผมเสร็จยัง...เร็วหน่อยดิ...ปิแอร์.. ปิแอร์..ปิแอร์.. เดี๋ยวใบไม้ไปสอบไม่ทัน กริ้กกๆๆๆ
เดือนเมษายน-พฤษภาคม
ใบไม้ปลิวไหวตามสายลมแรงของเดือนเมษายนอากาศร้อนแรงด้วยไอแสงจากดวงอาทิตย์โลกกลมๆใบเล็ก มีภารกิจคลอเคลีย เสียงลำธาร ต้นไม้ ก้อนหิน สิ่งเหล่านี้ไซร้ เราต้องไปไขว่คว้าตามที่ป่ะป๊าเราสั่งการคือการจัดสวนให้สวยงาม
ปิแอร์นายชอบต้นไม้ไหมเนี่ย อืม ...ชอบ .. ชอบก้อนหินไหม ...อืม....ชอบมาก
เสียงเคาะกิ่งไม้ ในสายธารล่ะ ...อืม....ชอบครับ
ขุดดินเป็นไหม
หือ....ขุดดินๆ ....อืมก็เป็นดิ
งั้นเดี่ยวพรุ่งนี้เราสองคนไปจัดการสวนสวยกันนะปิแอร์
หือ.....จัดสวน....ทำงัยล่ะ"
ปิแอร์หันมองใบไม้พอสบกับสายตาที่กำลังจ้องมองอยู่ สายลมยามบ่ายคล้อยพัดผ่าน ใบไม้ปลิวไหวในดวงใจ
"เอ่อ....อืม....ไปครับๆๆ
เดือนมิถุนายน-กรกฏาคม
ใบไม้มีเพื่อนพกความฝันมาบอกเล่าขณะเธอคนสำคัญมีความฝันที่หวาน จับหัวใจ เหมือนดนตรีขับขานเขาเล่านิทานก่อนนอนให้ใบไม้ฟังทุกทุกวัน พรุ่งนี้เขาจะมารับปิแอร์ไปเที่ยวภูผาและลำธารรีสอร์ทในฝันจังหวัดสุราษฏร์ธานี ปิแอร์รับฟังและรู้สึกได้ถึงไออุ่นของอ้อมกอดสีเขียวแห่งธรรมชาติอย่างที่ใบไม้บอกเลย ปิแอร์นั่งมองไอหมอกขาวยามเช้ายามรุ่งอรุณฉายแสง เสียงร้องของเจ้านกน้อยโบยบิน จิ๊บ.. จิ๊บ.. จิ๊บ.. จิ๊บ..ฟี้ๆๆ
เฮ้!ปิแอร์....ปิแอร์...... ตื่นๆไปกินข้าวกัน เดี๋ยวไปเตรียมตัวพรุ่งนี้เราเดินทางกันอ่ะนะ... ฝันกลางวันอีกแระดิ..คริ
เดือนสิงหาคม-กันยายน
รถยนต์CRVแล่นช้าๆเลียบริมถนนผ่านเขื่อนตั้งตะหง่าสีขาวลือชื่อนามศรีนครินทร์ เจ้าดอกชวนชม ชูดอกช่องามสีชมพูสดใส อวดดวงอาทิตย์แสงส่องสีแสดแดงตอนรับผู้มาเยือน ปิแอร์ตื่นตาตื่นใจ ใบไม้บอกที่นี่ไงเป็นแพบ้านกลางสายธาร แต่เราต้องก้าวเท้าข้ามสะพานทอดยาวจับกิ่งไม้ไผ่ไว้ให้ดีถึงจะถึงบ้านริมธารล่ะ... ใบไม้เคยได้ยินมานะ..ที่นี่อ่ะเราจะหาดอกอัญชันสีม่วงมาให้นายด้วยเข้าใจป่ะ
"หือรัยนะ...ดอกอัญชันเอามาทำรัยหรอ..ใบไม้" "ม่ายบอก....เดี่ยวก็รู้เองแหละ " ปิแอร์หันกลับไปยิ้มอย่างเบิกบาน^^
เดือนตุลาคม-พฤศจิกายน
ดอกตะแบกสีชมพูปลิวกระจายทั่วไปตามพื้นถนน กลิ่นไอลมหนาวพัดผ่าน แสงแดดอ่อนรำไร ทำให้เห็นผมของปิแอรที่เริ่มขึ้นมาหลายเส้นแล้ว มันปลิวตามสายลม เงาต้นโมกข์ที่รั้วจับที่ใบหน้าเขา เป็นเงาสะท้อนกับกำแพง นี่หน้าตานายดูดีขึ้นนะ เหะ!หล่อๆ (นอกเรื่องไม่เกี่ยวกะเนื้อเรื่องแระ ..ทนอ่านหน่อยนะค่ะใกล้จบแระ คริ) ยามเย็นวันนี้ใบไม้พาปิดแอร์ไปเดินดูดอกทิวลิปที่สวนทิวลิปใกล้บ้าน ดอกทิวลิปสีแดงงาม จนใบไม้เผลอนึกว่าตัวเองมาเดินกับคนสำคัญ เหมือนในฝันเลย...บร้าอ่ะนะ..
ธันวาคม
ที่ห้างสรรพสินค้าในกรุงเทพใบไม้เดินจับมือแกมลากปิแอร์(กลัวหลงอ่ะ) ปิแอร์ยิ้มเป็นรอยยิ้มน้อยๆที่บอกความพอใจ เสียงเพลงวันปีใหม่ดังเป็นระยะใกล้เที่ยงคืนเขาจะเริ่มการจุดดอกไม้ไฟแล้ว..ความมืดเดินทางมาถึงมีเพียงแสงดาวและแสงจันทร์เสี้ยวตามธรรมชาติของค่ำคืน และแล้วสิ่งที่ปิแอร์ไม่เคยเห็นมาก่อนก็ปรากฎต่อสายตาอย่างมหัศจรรย์ เส้นแสงสีส้มเส้นเดียวพุ่งสูงขึ้นสู่ท้องฟ้าฟ้าตามด้วยเสียงหวีดหวิว ก่อนจะแตกตัวออกเป็น แสงเล็กๆ หลากหลายสีราวกับดอกไม้คลี่กลีบเบ่งบาน
นี่พรุ่งนี้...พี่เป็ดจะมารับนายกลับแล้วนะ....
สายตาปิแอร์ ยังมองจับจ้องอยู่บนท้องฟ้า แต่มีเสียงทุ้มๆพูดออกมาเบาพอได้ยิน
"ฉันยังไม่อยากกลับเลย ใบไม้"
ปิแอร์จูงมือเล็กๆของใบไม้เดินไปเรื่อยๆ ผู้คนรอบข้างยิ้มให้กัน ท้องฟ้านอกจากมีดวงดาวแล้วยังมีแสงของดอกไม้ไฟที่สว่างเจิดจ้า
"ทำไมอ่ะ.." นาย.....จะไม่กลับบ้านหรอ
ปิแอร์ไม่ตอบได้แต่ยิ้มและจูงมือใบไม้เดินต่อไป
คุยกันนิดๆ ท้ายเรื่อง
ก่อนอื่นต้องขออภัยนะค๊าที่มาอัพตะพาบ กม.4 พร้อมกับ กม.5 และเชื่องช้าไปคือว่า..ติดภารกิจส่วนตัว เรื่องงาน เรื่องหัวใจ ตะพาบ กม.4 โจทย์เวอร์ชั่นพี่เป็ดซึ่งเพื่อนบอกกันว่ายากส์สุดสุดเห็นด้วยเพราะพอเขียนจริงๆแล้วจะติดๆในความคิด ความฝันในตัวอักษรเดินทางชนกัน เหะ+ เหะ+อ่านแล้วอาจ สะดุด ถ้อยคำ ก้อนหินริมทาง ตะกุกตะกัก หรือว่าเกินกติกายาวไปนิดนึง... ก็อ่านข้ามๆก็ได้น๊านะ ต้องขออภัยอีกครั้งด้วยนะค่ะ^0^ ปล....ไปอัพต่อแระ..อย่าลืมตามไปอ่านตะพาบ กม.5 ต่อกันด้วยน๊าค๊าบ คริ ขอบคุณ เพลงประกอบ the snow : lenka จากพี่กูลเกริ้ล ขอบคุณ พี่ๆกับเพื่อนๆทุกคนที่กรุณาเข้ามาอ่านด้วยนะค่ะ
มัททะนะ
|
Create Date : 12 เมษายน 2553 |
|
3 comments |
Last Update : 12 เมษายน 2553 23:31:36 น. |
Counter : 1417 Pageviews. |
|
|
|
คิดถึงคนน่ารักมั่กเรยยย