Bloggang.com : Lady Oscar - ตอนที่ 38(2) หน้าประตูแห่งโชคชะตา (In front of the door of destiny)

ตอนที่ 38(2) หน้าประตูแห่งโชคชะตา (In front of the door of destiny)

เมื่อผู้ชุมนุมเห็นเบอร์นาร์ดเชื่อใจออสการ์ พวกเขาจึงมั่นใจและหันมาเชื่อมั่นในเหล่าทหารลาดตระเวนและออสการ์ ผู้ชุมนุมจึงเดินแทรกเข้ามาในกลุ่มของออสการ์และจับมือกับเหล่าอดีตทหารลาดตระเวน
ลาเซลล์ : “ใช่ๆ ร่วมมือกัน!”
ผู้ชุมนุม : “ยินดีที่ได้รู้จักนะ”
เบอร์นาร์ดเดินเข้าไปหาอังเดร
เบอร์นาร์ด : “ฉันรู้ว่าวันนี้จะต้องมาถึง อังเดร”
อังเดร : “เบอร์นาร์ด”
เบอร์นาร์ด : “ร่วมมือกัน” อังเดรและเบอร์นาร์ดจับมือกัน
ทางด้านโรซารี่ได้เห็นภาพนั้นก็รู้สึกปลื้มใจจนน้ำตาคลอเบ้า
ออสการ์ : “โรซารี่!” ออสการ์ดีใจที่ได้พบโรซารี่อีกครั้ง โรซารี่วิ่งเข้ามากอดออสการ์ด้วยความคิดถึง

ในขณะนั้นเอง คนดูลาดเลาคนหนึ่งของผู้ชุมนุมรีบวิ่งกลับมาบอก
ผู้ชุมนุม : “มีกองทหารประมาณ 500 นายกำลังมุ่งหน้ามาทางนี้!” ออสการ์รีบผละออกจากโรซารี แล้วกระโดดขึ้นหลังม้าของเธอทันที
ออสการ์ : “ทหารลาดตระเวนทุกคน จัดแถว!” อดีตทหารลาดตระเวนของออสการ์ทุกคนรีบกระโดดขึ้นหลังม้าของตัวเอง
อัลเลน : “ฉันรอเพื่อสิ่งนี้แหละ!” ออสการ์กำลังเตรียมจะควบม้าออกไป แต่เบอร์นาร์ดได้รั้งไว้ก่อน
เบอร์นาร์ด : “เดี๋ยวก่อน ออสการ์ ท่านจะทำอะไรหรอ?”
ออสการ์ : “พวกเราจะไปถ่วงเวลาพวกมันไว้ก่อน ในระหว่างนี้ พวกท่านก็สร้างที่กำบังไว้ในจัตุรัส” ออสการ์แนะนำเบอร์นาร์ด
เบอร์นาร์ด : “ที่กำบังหรอ?”
ออสการ์ : “ใช่ ด้วยที่กำบัง ท่านจะสามารถต่อสู้กับทหารได้อย่างต่อเนื่องด้วยอาวุธเพียงนิดเดียว”
เบอร์นาร์ด : “อ๋อ ได้เลย”
ออสการ์ : บาย! พวกเราเดินหน้า!”
ออสการ์และอดีตทหารลาดตระเวนของเธอขี่ม้าอ้อมไปอีกทาง พวกเขาไปหยุดอยู่บนเนินสูงที่มีบันไดทอดยาวลงไปยังถนนด้านล่างที่มีทหารกองหนึ่งกำลังมุ่งหน้าไปที่จตุรัสตุยเลอรี
ออสการ์ : “ทำให้พวกมันสับสนแล้วดึงพวกมันให้มาสนใจเรา ให้พวกมันออกห่างจากจัตุรัส แต่ให้มาตามพวกเราแทน โจมตีด้านข้างของพวกมันเลย!” กองทหารของออสการ์ควบม้าพุ่งลงบันไดไปโจมตีใส่กองทัพของทหารนั้น
กองทัพ : “โจมตีศัตรู! พวกมันคือทหารลาดตระเวนที่ทรยศ! อย่าไปกลัวมัน!” ออสการ์และทหารของเธอควบม้าตีฝ่าเข้าไปในกลุ่มกองทัพทหาร หัวหน้ากองทัพจึงสั่งให้ยิงกลุ่มของออสการ์ แต่ออสการ์ก็พุ่งม้าใส่พวกเขาจนแตกกระเจิง ออสการ์ชักดาบออกมาต่อสู้กับทหารที่ถือปืน แต่ทันใดนั้นเอง ตาของอังเดรเกิดมืดลงอย่างกะทันหัน เขารู้สึกตกใจมากพยายามขยี้ตาของตัวเองหลายครั้งแต่มันก็ไม่ดีขึ้น อังเดรหยุดนิ่งท่ามกลางกลุ่มทหารที่ยังต่อสู้กันอยู่ แล้วทันใดนั้นเอง มีทหารของกองทัพนายหนึ่งเล็งปืนมาที่อังเดร แต่โชคดีที่อัลเลนเห็นเข้าจึงรีบเข้าไปฟันทหารคนนั้นจนล้มลง และเข้าไปหาอังเดร
อัลเลน : “เฮ้ย! อังเดร นายยืนนิ่งทำไมเล่า?”
อังเดร : “อัลเลน ฉันไม่...ตาฉัน... ไม่ใช่แค่มัวนะ แต่มันกำลังจะมืดลง!”
อัลเลน : “อังเดร!” อัลเลนเป็นห่วงอังเดรมาก
อังเดร : “ในเวลาแบบนี้เนี่ยนะ!”
ในขณะนั้น ทหารของออสการ์ก็โจมตีทหารของกองทัพจนแตกกระเจิง เธอจึงสั่งให้ทุกคนถอนกำลังออก
ออสการ์ : “พวกเรา ถอนกำลัง!”
ทหารของออสการ์ “ได้เลย! ถอย! ถอย!” ทหารของออสการ์ทุกคนรีบหันหลังควบม้าตามออสการ์ออกไป แต่ทหารของกองทัพก็ยังไม่ยอมแพ้ พวกเขาระดมยิงไล่หลังพวกออสการ์อีก
กองทัพ : “จัดการมัน! ยิง!”
อัลเลน : “อังเดร อย่าเงยหัวขึ้นมานะ!”
ทหารของออสการ์ควบม้าฝ่ากระสุนออกมา โดยที่อัลเลนจูงม้าของอังเดรไปด้วย
ออสการ์และทหารของเธอควบม้าหนีออกไปอีกทางหนึ่ง แต่พวกเขาไม่รู้เลยว่า ตอนนี้มีกำลังทหารอีกกองหนึ่งดักรออยู่
ทหารของกองทัพ : “มีข้อความครับ ออสการ์ ฟรังซัวส์ และทหารของเธอ 50 นาย พึ่งจะผ่านคลองเซนต์มาร์ติน ตรงมาทางเราครับ” ทหารที่ดักออสการ์รายงานหัวหน้ากองของเขา
13 กรกฎาคม เวลาบ่ายสามโมง ในตอนบ่ายทหารและประชาชนต่อสู้กันอยู่ทุกหนทุกแห่งและทวีความรุนแรงมากขึ้น และศูนย์บัญชาการใหญ่ได้ถ่ายทอดคำสั่งไปถึงทหารทุกกองให้ปราบอดีตทหารลาดตระเวนให้หมด พวกของออสการ์ไม่รู้เลยว่ามีกองทหารดักพวกเขาอยู่ข้างหน้า
ทหารกองทัพ : “พวกมันมาแล้วครับท่าน!” เมื่อกลุ่มของออสการ์ขี่ม้ามาถึงจุดที่กองทหารดักรออยู่ ทหารก็สั่งยิงทันที
หัวหน้ากอง : “ยิง!” ทหารระดมยิงใส่พวกของออสการ์ จนเธอต้องถอยหลังกลับไป
ออสการ์ : “ถอย! ถอย!” ทหารของออสการ์ถูกยิงตายไปหลายนาย
กองทัพ : “จัดการมัน! อย่าปล่อยให้มันหนีไปได้!” ออสการ์และทหารหันหลังควบม้าหนีออกไป แต่โชคร้าย มีทหารอีกกองหนึ่งดักรออยู่ข้างหน้าอีก เมื่อออสการ์เห็นทหารดักรออยู่ เธอจึงรีบสั่งหยุดม้า แล้วหันไปอีกทาง แต่ทันใดนั้นเอง ลาเซลล์ลูกน้องของออสการ์ ผู้ซึ่งเคยมีแต่ความขี้ขลาด บัดนี้เขาไม่กลัวอะไรอีกต่อไปแล้ว แม้จะต้องแลกด้วยชีวิต ในขณะที่คนอื่นกำลังหันหลังกลับ ลาเซลล์กลับพุ่งม้าของเขาเข้าไปหากองทหารที่อยู่ตรงหน้าอย่างบ้าระห่ำ เขาจะไม่ยอมแพ้อีกต่อไป
ออสการ์ : “ลาเซลล์! กลับมา!” ออสการ์ตะโกนเรียกให้ลาเซลล์กลับมา แต่เขาไม่ฟังอะไรอีกแล้ว เขาควบม้าพุ่งไปหากองทหารตรงหน้า
ลาเซลล์ : “อ๊า.....” กองทหารที่ดักอยู่ทุกนาย ต่างเล็งปืนและยิงมาที่ลาเซลล์พร้อมกัน กระสุนนับร้อยนัดพุ่งเข้าใส่ลาเซลล์ เขาและม้าล้มลง เสียชีวิตทันที

จากทหาร 50 นาย เหลือเพียงแค่ครึ่งเดียว ออสการ์และทหารของเธอที่ยังมีชีวิตรอด รวมทั้งอัลเลนและอังเดร พากันมาหลบในอุโมงใต้สะพานแห่งหนึ่งที่มืดและอับชื้น พวกเขาต่างนั่งลงด้วยความเหนื่อยล้าและเสียใจกับการจากไปของเพื่อนของพวกเขา
ออสการ์ : “ยังไงก็ตาม พวกเราควรจะต้องกลับไปที่จัตุรัสตุยเลอรี ด้วยกำลังคนแค่นี้เราไม่มีทางสู้ได้ นอกซะจากไปรวมกับพวกเบอร์นาร์ด”
อัลเลน : “เราจะไปจัตุรัสยังไงล่ะ มีทหารลาดตระเวนอยู่ตลอดทางเลย” ออสการ์พยักหน้ารับ แล้วอัลเลนก็พูดต่อ “แต่พวกเราก็ต้องฝ่าออกไป ใช่มั้ย หัวหน้า? พวกเราจะไป ฉันตัดสินใจแล้ว ใช่มั้ย อังเดร?” อัลเลนหันไปถามความเห็นจากอังเดร
อังเดร : “ใช่ พวกเราไม่มีทางเลือก”
พวกเขาตกลงกันว่าจะกลับออกไปที่จัตุรัสตุยเลอรีเพื่อไปรวมกับพวกของเบอร์นาร์ด ออสการ์จึงเดินจูงม้านำทุกคนออกมาจากใต้สะพานที่ซ่อนของพวกเขา แต่ทันใดนั้นเมื่อเดินออกมา ออสการ์เห็นทหารของกองทัพนายหนึ่งยืนถือปืนอยู่บนบันไดที่จะขึ้นไปสู่ถนนด้านบน ทหารนายนั้นหันมาเห็นพวกของออสการ์เขาก็ยิงทันที แต่ออสการ์ก็ชักปืนสั้นด้วยความรวดเร็วยิงสวนกลับไปจนทหารนายนั้นล้มลง ทหารนายนั้นยิงไม่โดนออสการ์ แต่โชคร้ายอย่างที่สุด กระสุนนัดนั้นพลาดออสการ์แต่พุ่งไปโดนหน้าอกของอังเดรที่ยืนอยู่ข้างหลัง
อัลเลน : “หัวหน้า! อังเดรถูกยิง!” ท่ามกลางความตื่นตะลึงของทุกคน อังเดรใช้มือกุมที่หน้าอกด้านซ้ายเอาไว้ เลือดไหลออกมาไม่หยุด อัลเลนและเพื่อนทหารอีกคนคอยประคองร่างของเขาเอาไว้
ออสการ์ : “อังเดร!” ออสการ์ตกใจสุดขีด
อังเดร : “ออสการ์...” อังเดรพยายามก้าวไปหาออสการ์ เขาก้าวออกไปได้ 2 ก้าว แล้วก็ลมฟุบลงกับพื้น
ออสการ์ : “อังเดร! อังเดร! อังเดร!” ออสการ์รีบเข้ามาหาอังเดรด้วยความเป็นห่วงสุดหัวใจ
จบตอนที่ 38