Bloggang.com : Lady Oscar - ตอนที่ 34(1) คำปฏิญาณสนามเทนนิส (Now “The Tennis Court Oath”)

ตอนที่ 34(1) คำปฏิญาณสนามเทนนิส (Now “The Tennis Court Oath”)

            ในเดือนพฤษภาคม ปี 1789 เสียงและพลังของประชาชนได้แสดงออกมาเพราะความยากจนและไม่พอใจ พวกเขาได้รับชัยชนะเหนือราชวงศ์ในการเปิดประชุมสภาฐานันดร แต่การประชุมกลับตกอยู่ในความสับสนวุ่นวายตั้งแต่เริ่มต้นและดูเหมือนจะไม่ลดลง ตัวแทนจากฐานันดรที่ 3 มีความคาดหวังให้เกิดยุคใหม่ แต่ขุนนางและนักบวชพยายามปกป้องระบอบการปกครองแบบเก่าไว้ การถกเถียงที่ดุเดือดดำเนินไปโดยไม่มีการหยุดพัก
            ฝนยังคงตกลงมาอย่างหนักทุกวัน กองทหารลาดตระเวนของออสการ์ก็ยังคงทำหน้าที่ในการคุ้มกันการประชุมสภาฐานันดรอยู่อย่างขมักเขม้น พวกเขายืนเฝ้าตามจุดต่างๆรอบๆหอประชุม รวมทั้งอัลเลนและอังเดรด้วย
อัลเลน : “โรเบสปิแอร์กล่าวปราศรัยเรื่องสำคัญในวันนี้”
อังเดร : “โรเบสปิแอร์หรอ? อ๋อ เขาต้องแก้สถานการณ์ได้แน่”
ออสการ์ เธอยังคงเดินลาดตระเวนไปรอบๆหอประชุมท่ามกลางสายฝน
            ในที่ประชุมสภาฐานันดร โรเบสปิแอร์ขึ้นปราศรัยท่ามกลางเสียงปรบมือของตัวแทนฐานันดรที่ 3
โรเบสปิแอร์ : “สุภาพบุรุษทั้งหลาย! พวกเราเป็นตัวแทนของสามัญชน ซึ่งมีจำนวน 96% ของฝรั่งเศส! เพราะฉะนั้นพวกเราคือตัวแทนที่แท้จริงของฝรั่งเศส! ข้อเสนอของพวกเราถึงตัวแทนของนักบวชและขุนนางคือ พวกท่านเป็นตัวแทนแค่ 4% ของฝรั่งเศส ถ้าพวกท่านอยากจะเป็นตัวแทนที่แท้จริงของฝรั่งเศสแล้วล่ะก็ ท่านไม่มีทางเลือกนอกซะจากมาร่วมกับพวกเราฐานันดรที่ 3!” เมื่อโรเบสปิแอร์พูดจบ ตัวแทนฐานันดรที่ 3 ก็ลุกขึ้นมาสนับสนุน
ตัวแทนฐานันดรที่ 3 : “ใช่ ร่วมกับพวกเรา!” “พวกท่านควรจะทำงานร่วมกับพวกเราเพื่อฝรั่งเศส!” “หยุดเป็นตัวแทนเพื่อผลประโยชน์ของกลุ่มคนที่มีสิทธิพิเศษ!” “เราอยากให้ท่านมาเป็นส่วนหนึ่งของพวกเรา!” “ตื่นได้แล้ว! เวลาของพวกท่านหมดแล้ว!” ทันใดนั้นเอง มาควิส ลาฟาเยท ขุนนางฝรั่งเศสก็ลุกขึ้นเห็นด้วย
ลาฟาเยท : “ฉันเห็นด้วย! ฉันจะทำงานร่วมกับท่าน!” และตามด้วยขุนนางอีกหลายคน

ด้านนอกหอประชุม ท่ามกลางสายฝนที่ตกหนัก อังเดรและอัลเลนได้คุยกันถึงเหตุการณ์ภายในหอประชุม
อังเดร : “ในหมู่ขุนนาง มาควิส ลาฟาเยทและพวกของดยุคโอเลียนได้เข้าร่วมกับสามัญชนในฐานันดรที่ 3”
อัลเลน : “มันชักน่าสนใจแล้วสิ ถ้าฐานันดรที่ 3 สามารถควบคุมสภาฐานันดรได้แล้วล่ะก็ กฎหมายของฝรั่งเศสก็จะตกอยู่ในมือของสามัญชน ฮ่าฮ่าฮ่า แต่ก็ต้องเหนื่อยหน่อยนะ”
อังเดร : “ใช่ เดือนครึ่งแล้วที่ไม่ได้พักเลย”
อัลเลน : “หัวหน้าไปไหนหรอ?”
อังเดร : “สงสัยจะออกไปลาดตระเวนมั้ง เมื่อกี้เห็นเธอเดินไปแวร์ซายส์คนเดียว”
อัลเลน : “อังเดร”
อังเดร : “ฮะ?”
อัลเลน : “หัวหน้าของนาย...ดูซีดเซียวไปหน่อยนะ ฉันหวังว่าเธอจะแค่เหนื่อย”
ในขณะนั้นออสการ์ได้เดินลาดตระเวนคนเดียวท่ามกลางสายฝนด้วยความเหนื่อยล้า เธอหยุดอยู่ในจุดที่ไร้ผู้คน เธอเงยหน้าขึ้นมองฟ้า ด้วยความหวัง “ฝรั่งเศสยุคใหม่จะถือกำเนิดมาจากสภาฐานันดร หน้าที่ของฉันในการคุ้มกันการประชุมและตัวแทนสภาก็จะเสร็จสมบูรณ์ เข้มแข็งไว้นะ ออสการ์” ออสการ์พูดให้กำลังใจตัวเอง แต่ทันใดนั้นเอง เธอก็ไอออกมาอย่างหนักจนทรุดลงกับพื้น เธอใช้มือปิดปากเอาไว้ แต่เมื่อเอามือออก เธอก็ต้องตกใจเมื่อเห็นรอยเลือดเลอะบนถุงมือสีขาว เธอรู้ทันทีว่าต้องมีอะไรผิดปรกติกับตัวเธอแน่ๆ
            ในวันที่ 17 มิถุนายน 1789 ฐานันดรที่ 3 มีความแข็งแกร่งเพิ่มขึ้นจากการเข้าร่วมของขุนนางและนักบวชบางคน ผ่านการมีมติให้เรียกคณะของตนเองว่า “สมัชชาแห่งชาติ” การถือกำเนิดขึ้นของสมัชชาแห่งชาติ สร้างความดีใจให้กับประชาชนและตัวแทนทุกฐานันดรที่ร่วมในสมัชชาแห่งชาติ แต่ในทางกลับกันได้สร้างความวิตกกังวลให้กับราชวงศ์และเหล่าขุนนางและนักบวชในฐานันดรที่ 1 และ 2 ที่ไม่เห็นด้วยกับสมัชชาแห่งชาติ พวกเขาจึงต้องประชุมกับพระราชาเป็นการด่วน
พระเจ้าหลุยส์ที่ 16 : “สมัชชาแห่งชาติหรอ? สมัชชาแห่งชาติมันหมายความว่าอะไรกัน?”
ขุนนาง : “พวกเขาจัดตั้งตัวเองขึ้นมา แล้วประกาศว่าพวกเขาคือตัวแทนที่แท้จริงของฝรั่งเศส โดยไม่สนใจฐานันดรที่ 1 และฐานันดรที่ 2 ที่เข้าร่วมประชุมสภาฐานันดรเลย”
พระเจ้าหลุยส์ที่ 16 : “เออ...แต่ฉันได้ยินมาว่าขุนนางและนักบวชบางคนก็เข้าร่วมกับสมัชชาแห่งชาติด้วย”
ขุนนาง : “พวกเขาไม่ใช่นักบวชหรือขุนนางอีกต่อไปแล้ว แต่พวกเขาเป็นพวกคนโลภมากที่คอยประจบพวกสามัญชน” “ฝ่าบาท ถ้าการประชุมสภาฐานันดรยังดำเนินต่อไปแบบนี้ ตัวแทนสามัญชนจะได้เปรียบนะพะยะค่ะ!” ด้วยเหตุนี้เอง ราชวงศ์และเหล่าขุนนางที่ไม่เห็นด้วยกับสมัชชาแห่งชาติ จึงคิดที่จะล้มเลิกประชุมสภาฐานันดร

            นายพลบูอีเรียกออสการ์เข้าไปพบในห้องทำงานของเขา ออสการ์ อังเดร และอัลเลน จีงเข้าไปพบนายพลบูอีพร้อมกัน พวกเขาได้รับคำสั่งให้ปิดทางเข้าออกของหอประชุมสภา เมื่อพวกเขาได้ยินดังนั้นก็รู้สึกแปลกใจ
ออสการ์ : “ปิดทางเข้าออกสภาฐานันดรหรอ?!”
นายพลบูอี : “ปิดทุกประตูทันที นี่คือรับสั่งของพระราชา”
ออสการ์ : “แต่ตัวแทนก็จะไม่สามารถเข้าไปข้างในได้นะท่าน!”
นายพลบูอี : “ใช่แล้ว สภาฐานันดรจะต้องถูกระงับ”
ออสการ์ : “มันแปลกนะ จะมีการประชุมต่อหรือล้มเลิกสภาฐานันดรจะต้องตัดสินใจโดยสภาฐานันดรเอง ถึงแม้ว่ามันจะเป็นรับสั่งของพระราชาก็เถอะ...” ออสการ์พยายามคัดค้าน แต่นายพลบูอีไม่ฟัง นายพลกระแทกปลายดาบลงบนพื้นด้วยความโมโห
นายพลบูอี : “นี่เป็นเหตุผลที่ฉันบอกให้เธอปิดมันไงล่ะ! ฝ่าบาทไม่ได้บอกว่าต้องล้มเลิก ฉันมอบคำสั่งให้เธอแล้ว หัวหน้ากองจาร์เจส์ ปิดอย่างแน่นหนาที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ อย่าให้แม้แต่ลูกแมวลอดเข้าไป!”
ออสการ์ : “ฉันก็ไม่ได้ตั้งแต่ใจเถียงหรอกนะท่านนายพลบูอี แต่ตัวแทนนั้นได้รับเลือกมาอย่างถูกต้องตามกฎหมายและประชาชนฝรั่งเศสลงคะแนนเสียงในการเลือกตั้ง ทำแบบนี้จะไม่เป็นการดูถูกพวกเขาหรอกหรอ?”
นายพลบูอี : “ประชาชนขึ้นอยู่กับฝ่าบาท! และพวกเราซึ่งเป็นขุนนาง! ได้รับมอบหมายให้ทำเช่นนี้! หรือไม่ใช่ล่ะ หัวหน้ากองจาร์เจส์?” นายพลบูอีพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
ออสการ์ : แต่ท่าน...” ออสการ์จะคัดค้านอีก แต่ถูกนายพลบูอีตัดบท
นายพลบูอี : “หยุดนะออสการ์! ฉันไม่ได้เรียกเธอมาเพื่อเถียงด้วยนะ แต่ฉันมาเพื่อสั่งท่าน จำไว้ว่า ไม่ใช่ท่านหรือฉันที่ปิดประตูที่ประชุมสภา แต่ฝ่าบาทเป็นคนสั่ง ออกไปได้แล้ว ฉันจะรอฟังรายงานหลังจากนี้”
ออสการ์ : “ครับท่าน!”
นายพลบูอี : “หัวหน้ากองจาร์เจส์! พ่อของท่านเป็นยังไงบ้าง?”
ออสการ์ : “ฉันไม่ได้เจอท่านนานแล้ว”
นายพลบูอี : “อ๋อหรอ”
ออสการ์ : “ขอตัวก่อน”
หลังจากออกจากห้องของนายพลบูอี ออสการ์ก็ต้องรู้สึกหนักใจอย่างมากเธอถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่
ออสการ์ : “ฉันควรจะทำยังไงดี อังเดร? อัลเลน?” เธอถามความคิดเห็นของอังเดร และอัลเลน
อัลเลน : “อย่าห่วงเลยหัวหน้า พวกเราจะทำตามคำสั่ง เราทำอะไรไม่ได้หรอก แต่พวกเขาใช้วิธีสกปรกเกินไป”
ออสการ์จำเป็นต้องสั่งให้ทหารของเธอล็อคประตูทางเข้าออกของหอประชุมทั้งหมด และทหารลาดตระเวนหน่วยบียืนถือปืนไรเฟิลปลายดาบคอยกันไว้ไม่ให้ใครเข้า เมื่อถึงเวลาเข้าประชุมสภาเหล่าตัวแทนสภาฐานันดรที่ 3 ที่ตอนนี้เรียกตัวเองว่าสมัชชาแห่งชาติ พวกเขายืนเผชิญหน้ากับทหารของออสการ์ และต่างพากันแสดงความไม่พอใจ
ตัวแทนฐานันดรที่ 3 : “เฮ้ พวกเขาไม่ให้ตัวแทนเข้าไป” “พวกเขาไม่ต้องการคุยอะไรอีกแล้ว!” “มันอาจจะเป็นแผนของราชวงศ์และพวกขุนนาง!”
โรเบสปิแอร์ : “ขอคุยกับหัวหน้าของท่านหน่อย” ออสการ์ที่ยืนอยู่หลังเสาก็ได้ออกมาเผชิญหน้ากับโรเบสปิแอร์ “ฟังนะ! ตัวแทนทั้งหมดที่นี่มาจากพื้นที่ห่างไกล หยิบยืมเงินเป็นค่ารถม้าเดินทางและประหยัดค่าอาหารกลางวัน พวกเราไม่มีเวลาจะเสียแล้ว! เปิดประตูและให้พวกเราเข้าไปข้างในเถอะ! เรามีปัญหาที่จะต้องพิจารณากองเป็นภูเขา!” เขาพยายามเจรจากับออสการ์ แต่ออสการ์ไม่ได้ตอบอะไร
ตัวแทนฐานันดรที่ 3 : โรเบสปิแอร์ ไม่ต้องไปพูดกับพวกเขาหรอก พวกมันก็แค่หุ่นที่เชื่อฟังคำสั่ง” “พวกเราไปรวมตัวกันที่สนามเฌอเดอโปม (Jeu de Paume) กันเถอะ!” ตัวแทนคนหนึ่งออกความเห็น
โรเบสปิแอร์ : “เฌอเดอโปม...”
ตัวแทนฐานันดรที่ 3 : “ใช่! มันใหญ่พอสำหรับพวกเรา!”
โรเบสปิแอร์ : “อ๋อ เฌอเดอโปม เป็นความคิดที่ดี! พวกเราทุกคน! ไปที่เฌอเดอโปม!” โรเบสปิแอร์ชักชวนสมัชชาแห่งชาติของเขา และประชาชนที่มาคอยสนับสนุนพวกเขาไปที่ เฌอเดอโปม
เฌอเดอโปม เป็นสนามเทนนิสเก่าแก่และมีชื่อเสียงในฝรั่งเศสในตอนนั้น สนามเทสนิสที่มีพื้นที่ใหญ่โต โรเบสปิแอร์ ได้ขึ้นนำในการกล่าวคำปฏิญาณของสมัชชาแห่งชาติท่ามกลางผู้คนที่สนับสนุนพวกเขาเต็มสนามเทนนิส
โรเบสปิแอร์ : “พวกเราถูกขับไล่ออกจากที่ประชุมสภา! นี่คือเจตนาที่แท้จริงของพระราชาและขุนนางรอบๆตัวพระองค์! แต่ไม่มีอะไรสามารถทำให้สมัชชาแห่งชาติของเราแตกแยกได้! ทุกคน! มาร่วมกันปฏิญาณด้วยหัวใจของเรา ด้วยมือและเสียงของเราให้รวมเป็นหนึ่งเดียว สมัชชาแห่งชาติของเรา กำเนิดโดยประชาชนเพื่อประชาชน เราจะไม่มีวันแตกแยกจนกว่าธรรมนูญแห่งอาณาจักรจะถูกตราขึ้นและตั้งอยู่บนรากฐานที่มั่นคง!”
            วันที่ 20 มิถุนายน 1789 เป็นวันที่เกิดเหตุการณ์ที่รู้จักกันในนาม “คำปฏิญาณสนามเทนนิส” ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของการเริ่มต้นการปฏิวัติฝรั่งเศส ออสการ์เองก็มาสังเกตการณ์อยู่ด้านนอกสนามเทนนิส แล้วอัลเลนก็เดินเข้ามาพูดกับเธอ
อัลเลน : “มันไม่ถูกต้องใช่มั้ยหัวหน้า? ยิ่งถูกกดขี่มาก ก็ยิ่งโกรธแค้นมาก ท่านเป็นขุนนางไม่เข้าใจหรอก”

            วันถัดมา ระหว่างที่ออสการ์นั่งทำงานอยู่ในห้องทำงาน ก็มีทหารของกองทัพนายพันชอยส์เซลล์ กับลูกน้องของเขาจำนวนหนึ่งเข้ามาพบออสการ์ในห้องทำงาน
ชอยส์เซลล์ : “ฉันคือพันเอกชอยส์เซลล์ ลา บูม จากกองทัพ ฉันได้รับเกียรติให้กำกับทางเข้าของตัวแทนสภาในวันนี้ เป็นคำสั่งของท่านนายพลบูอี”
            พระราชาเรียกประชุม 3 ฐานันดรอีกครั้งเพื่อแก้ปัญหาสถานการณ์ที่วุ่นวาย แต่ตัวแทนจะต้องเดินเข้าหอประชุมไปทีละคนโดยมีประตูที่เปิดอยู่เพียงประตูเดียวเท่านั้น ในขณะที่ฝนกำลังตกอย่างหนัก ชอยส์เซลล์ ยืนคุมอยู่หน้าประตู ในมือถือรายชื่อของตัวแทนสภา และเขาก็ค่อยๆขานชื่อทีละคน ทีละคน ต่อหน้าตัวแทนสภานับร้อยที่ยืนรอตากฝนอยู่หน้าหอประชุม
ชอยส์เซลล์ : “คนต่อไป บิชอฟ โฟร์ เข้าไปได้ มาควิส ชาร์เลต เข้าไปได้...” แต่ละคนที่ถูกเรียกนั้น ล้วนแต่เป็นฐานันดรที่ 1 และ 2 ทั้งสิ้น ทันใดนั้นเอง มีตัวแทนจากฐานันดรที่ 3 คนหนึ่งทนรอไม่ไหวเขาเลยเดินเข้าไป แต่ก็ถูกชอยส์เซลล์ห้ามไว้
ชอยส์เซลล์ : “เดี๋ยวๆ โปรดรอก่อน”
Caplegurne : “ตัวแทนฐานันดรที่ 3 Caplegurne” ตัวแทนคนนั้นแนะนำตัวเอง
ชอยส์เซลล์ : “ขอโทษด้วย กรุณารอจนกว่าฉันจะเรียกชื่อท่าน” ชอยส์เซลล์ไม่ให้เขาเข้าไป แล้วเขาก็ขานชื่อตัวแทนคนต่อไป แต่ก็มีตัวแทนจากฐานันดรที่ 3 พยายามจะเข้าไปในหอประชุมอีก
จิมนอร์ : “ตัวแทนฐานันดรที่ 3 จิมนอร์” ตัวแทนจากฐานันดรที่ 3 แนะนำตัว
ชอยส์เซลล์ : “ขอโทษด้วย ได้โปรดรอก่อน” ชอยส์เซลล์ห้ามเขาไม่ให้เข้าไปในที่ประชุมอีก
ในขณะนั้นเองทุกคนก็รู้สึกได้ถึงความไม่ชอบมาพากล ประชาชนที่มารอดูการประชุมเริ่มเกิดความไม่พอใจ
ประชาชน : “เฮ้ ทำไมตัวแทนฐานันดรที่ 3 ถึงไม่ได้เข้าไปซักทีล่ะ?” “ทำไมพวกเขาถึงไม่ได้เข้าไป?” “พวกเขาเปียกหมดแล้วนะ!” “เฮ้ย! ให้ตัวแทนของพวกเราเข้าไปเดี๋ยวนี้นะ!” ประชาชนส่งเสียงคัดค้านแต่ชอยส์เซลล์ก็ยังไม่สนใจอยู่ดี
ชอยส์เซลล์ : “ต่อไป บิชอฟ เมย์!” เขายังขานชื่อต่อไป ออสการ์เห็นท่าไม่ดี จึงเข้าไปโวยวายใส่ชอยส์เซลล์
ออสการ์ : “นายพัน ชอยส์เซลล์ ลา บูม! ทำไม ทำไมท่านถึงไม่เรียกตัวแทนฐานันดรที่ 3 เลยล่ะ?!” ชอยส์เซลล์เปิดรายชื่อในมือของเขาขึ้นมาดู
ชอยส์เซลล์ : “ในรายชื่อนี้มีแต่นักบวชและขุนนางที่ได้เข้าประตูหน้า ฉันบอกว่าให้นำตัวแทนฐานันดรที่ 3 ไปเข้าทางประตูหลัง”
ออสการ์ : “อะไรนะ?!” ออสการ์ได้ยินดังนั้นก็รู้สึกว่ามันไม่ยุติธรรมเลย
ชอยส์เซลล์ : “มาควิส เวนน์!” ชอยส์เซลล์ยังคงขานชื่อต่อไป ออสการ์รู้สึกไม่พอใจจึงดึงกระดาษรายชื่อออกมาจากมือของชอยส์เซลล์
ออสการ์ : “นายพัน ลา บูม ท่านเห็นมั้ย? พวกคนที่ยืนรออยู่นี่เปียกหมดแล้ว?” ออสการ์ชี้ไปที่ตัวแทนสภานับร้อยคนที่ยืนตากฝนอยู่หน้าหอประชุม แต่ชอยส์เซลล์ก็ไม่สนใจ เขาดึงกระดาษรายชื่อกลับไป
ชอยส์เซลล์ : “ฉันแค่ทำตามคำสั่ง หัวหน้ากองจาร์เจส์ ท่านก็เป็นคนล็อคประตูตามคำสั่งด้วยนี่ ฮ่าฮ่าฮ่า” เขาพูดกับออสการ์ด้วยความเย้ยหยัน ออสการ์ได้ยินดังนั้นก็รู้สึกโมโหจนเลือดขึ้นหน้า เธอจึงกระชากคอเสื้อของชอยส์เซลล์ขึ้นมา
ชอยส์เซลล์ : “ท่านจะทำอะไรน่ะ?!” ชอยส์เซลล์ร้องขึ้นมาด้วยความตกใจ แต่โรเบสปิแอร์ที่ยืนตากฝนรวมอยู่กับตัวแทนคนอื่นๆก็ได้พูดขัดขึ้นมา
โรเบสปิแอร์ : “หยุดก่อน อย่าเลย ท่านจาร์เจส์ แค่เปียกทำอะไรเราไม่ได้หรอก พวกเราชินกับสายฝนอยู่แล้ว แรงผลักดันของพวกเราไม่มีวันตาย แม้ฝนจะตกหนักแค่ไหน คำปฏิญาณของพวกเราที่นี่ผู้ที่ได้รับเลือกจากประชาชน มันแข็งแกร่ง อะไรก็ตามการกระทำหรือการดูถูกที่พวกเราต้องเผชิญ แต่ทำให้มันชัดเจนขึ้น พวกเราไม่ใช่หมาหรือขอทาน ดังนั้น พวกเราจะไม่มีทางเข้าทางประตูหลังอย่างเด็ดขาด” ชอยส์เซลล์ได้ยินดังนั้นก็ยังคงเย้ยหยันออสการ์ไม่หยุด
ชอยส์เซลล์ : “ท่านได้ยินมั้ย หัวหน้ากองจาร์เจส์? พวกเขาเลือกที่จะตากฝน มันไม่ใช่หน้าที่ของฉัน...” ชอยส์เซลล์ยังไม่ทันพูดจบ ออสการ์ก็กระชากคอเสื้อของชอยเซลล์แล้วจับตัวเขาทุ่มลงไปบนบันไดหน้าทางเข้าหอประชุม ท่ามกลางความตกตะลึงของทุกคน
ออสการ์ : “ทหารลาดตระเวนทุกคน! เปิดประตูหน้าและพาตัวแทนเข้าไปข้างใน!” ออสการ์สั่งให้ทหารเปิดประตู
อัลเลน : “ได้เลย!” อัลเลนและทหารคนอื่นๆ ดีใจรีบเปิดประตูหอประชุมและนำคณะตัวแทนเข้าที่ประชุมโดยทันที ชอยเซลล์เห็นดังนั้นก็แสดงความไม่พอใจและเข้าต่อว่าออสการ์
ชอยส์เซลล์ : “หัวหน้ากองจาร์เจส์! ท่านจะขัดคำสั่งของนายพลบูอีหรอ?!”
ออสการ์ : “ฉันไม่ได้ตั้งใจ นายพัน ลา บูม ใจเย็นก่อนและดูกลุ่มคนพวกนี้สิ” ออสการ์ชี้ไปที่ประชาชนที่มารอดูการประชุมที่ยืนตากฝนอยู่หน้าหอประชุม “การจราจลจะเกิดขึ้นถ้าพวกเขาต้องรอนานกว่านี้ท่ามกลางสายฝน ในฐานะที่ฉันเป็นผู้รักษาความปลอดภัย ฉันจำเป็นต้องหลีกเลี่ยงไม่ให้เกิดอันตราย ตอนนี้ ท่านก็กลับไปและรายงานเรื่องนี้กับนายพลบูอีได้เลย!” ออสการ์ตะโกนใส่หน้าชอยส์เซลล์
อังเดร : “หัวหน้า ตัวแทนทั้งหมดเข้าไปในหอประชุมแล้วครับ” อังเดรรายงานออสการ์
ออสการ์ : “ดีมาก ทุกคนกลับไปประจำตำแหน่งของตัวเองได้”
ทหาร : “ครับ” ตัวแทนสภาฐานันดรทุกคนได้เข้าประชุมสภาฐานันดร และทหารลาดตระเวนยังคงคุ้มกันในตำแหน่งของตัวเองตามเดิม