ต้องออกตัว ณ ที่นี้ก่อนเลยว่า ไป @วัดหลวงขุนวิน ครั้งนี้ ไม่ได้ตั้งใจไป แต่ได้ไปโดยไม่คาดคิดด้วยไหน ๆ ก็เป็นเส้นทางผ่าน ของทริปสั้น ๆ วันหยุดพักผ่อนของครอบครัว จากเดิมที่ตั้งใจจะ ไปเดินป่าระยะสั้น ๆ ที่ ดอยอินทนนท์ อย่างเดียวแต่ได้นั่งช้างท่องไพร กับ ล่องแพ อ.แม่วาง ประเดิมในวันแรกเป็นของแถม นอกจากนี้ คนขับรถรู้ใจและใจดี อยากให้ไปเห็นวัดป่าที่สวยงามและเงียบสงบ ที่ซ่อนตัวอยู่ป่าสูง เพิมเส้นทางออฟโรค ครบสูตร @ทริปแห่งการเอ็กตรีม^^อยากให้เห็นของดี ที่ไม่ได้มีโอกาสมาให้เห็นได้ง่าย ๆ ทางขึ้นก็แสนจะยากลำบาก พร้อมกับบอกว่า วัดนี้ต้องมีพลังศรัทธาที่แน่วแน่ ถึงจะไปถึงได้ และแล้วเมื่อได้ไปเห็น ไปสัมผัส ถึงได้รู้ว่า มีบุญเหลือเกินที่ได้มาซักครั้งค่ะ วัดหลวงขุนวิน ตั้งอยู่ที่ หมู่ 7 ต.ดอนเปา อ.แม่วาง จ.เชียงใหม่ 50360โดยมี ท่านพระอธิการจรัญ ทฺกขญาโณ เป็นเจ้าอาวาสเป็นวัดที่อยู่จากระดับน้ำทะเลประมาณ 900 เมตรนาทีแรกที่มาถึง มองไปรอบ ๆ วัด ไม่เจอใครเลย บรรยากาศภายในวัด เงียบสงบจนเกือบจะวังเวง มีแต่เสียงจิ้งหรีดเรไรร้องระงม แล้วก็มีน้องหมาวิ่งมาต้อนรับคลอเคลียมองไปทางไหน มีแต่ต้นไม้ ต้นหญ้า ร่มรื่นไปหมด ตรงนี้เดาว่า เป็นทางเดินจงกรม ของคนที่มาปฏิบัติธรรม ยึดติดกับธรรมชาติ เรียบง่าย และสันโดษ อยู่ทางด้านทิศใต้ของพระวิหารไปถึงแล้ว ก็เข้าไปกราบไหว้บูชาพระพุทธรูปในพระวิหารก่อนเพื่อเป็นสิริมงคลแก่ชีวิต ^^น้องเต็นท์เหมือนจะรู้งาน ไม่โวยวาย เสียงดัง เพราะพาไปวัดบ่อยแต่น้องแต๊งค์ ยังเด็กเกินกว่าที่จะบอกและสอนให้เงียบ พูดจาเบา ๆ ยังคงเรียกหา พ่อ แม่ พี่ชาย แจ้ว ๆ จนต้องคอยปราม ประกบ และปิดปากเป็นระยะ(ขอชี้แจงอีกนิดค่ะ : ภาพที่นำมาประกอบบล็อกในครั้งนี้ มาจากกล้องของ คุณเต้ย ซึ่งเป็นคนถ่ายให้ ณ วันที่ไปกันสี่คนพ่อแม่ลูก และ จากการถ่ายภาพของ พี่ตู่ พี่ชายคุณเต้ย ที่ขึ้นไปเยือนวัดหลวงขุนวินถัดจากวันที่ไปอีกสองวัน จขบ. เลยขอภาพจากพี่ตู่ มาประกอบบล็อกในคราวเดียวกันค่ะ)ในพระวิหารนี่เอง เราได้เจอคนที่มาปฏฺิบัติธรรมท่านหนึ่งแต่ก็ไม่ได้สนทนาอะไรมากนัก เกรงจะเป็นการรบกวนการปฎิบัติธรรมของท่านพาลูกกราบไหว้องค์พระประธานในวิหารเสร็จแล้วก็ออกมาเดินชมรอบ ๆ บริเวณวัดพระวิหาร ศาลเจ้า กุฎิ หอพระไตร และ ศาลาปฏฺิบัติธรรม ล้วนแต่สร้างจากไม้ บ้างก็แกะสลักลวดลายสวยงาม เน้นแบบเรียบง่ายตะไคร้น้ำที่เกาะตามพื้น ก้อนอิฐ ก้อนหิน และบนหลังคาบ่งบอกถึงสภาพอากาศ บนดอยนี้เป็นอย่างดีนี่คงเป็น ศาลาปฏิบัติธรรม หรือ ศาลาพักผ่อนหย่อนใจของศรัทธาที่มาเยือนเป็นหมู่คณะโล่ง เรียบง่าย สะอาด และ สบายตา ตอนที่ไป เจอแม่ชีท่านหนึ่งเดินจงกรมปฏิบัติธรรมอยู่ได้แต่มองและอนุโมทนาในใจ ไม่กล้าจะสอบถามข้อมูลอะไรจากท่าน อีกเช่นเคยด้านขวาของพระวิหาร เป็นหอพระไตรปิฎกมีหนังสือวางเรียงเป็นชั้น ๆ เยอะมาก ไม่คิดว่าวัดในป่าลึกจะมีหนังสือธรรมะให้อ่าน ให้ศึกษาค้นคว้า มากมายถึงขนาดนี้ภายในหอพระไตรปิฎก มีองค์พระพุทธรูปให้กราบไหว้บูชาด้านหลังองค์พระ มีพระไตรปิฎกเก็บรักษาไว้ในตู้ไว้เป็นอย่างดีและตรงเพดาน มีประวัติของพระธาตุวัดหลวงขุนวินให้ศึกษาด้วยด้านหลังของพระวิหาร และ หอพระไตร จะเห็น พระธาตุหลวง ตั้งอยู่ ขนาดไม่สูงใหญ่นัก..."วัดหลวงขุนวินนี้เป็นวัดเก่าแก่ ยังไม่มีหลักฐานแน่ชัดที่บันทึกไว้เป็นลายลักษณ์อักษร เล่ากันว่ากำเนิดจริงๆ ของวัดหลวงขุนวินนั้น มีต้นกำเนิดมาตั้งแต่สมัยพุทธกาล พระพุทธเจ้าเคยเสด็จมา ณ บริเวณที่ตั้งวัด และประทับรอยพระบาทไว้ในป่าแห่งนี้ ตามปกติพระพุทธเจ้าเสด็จไปแห่งใด จะไม่มีรอยพระบาท นอกจากจะทรงอธิษฐานประทับรอยพระบาท ซึ่งรอยพระบาทนี้เรียกว่า "พระบาทย่ำหวิด " ย่ำ คือ "เหยียบ " หวิด คือ แหว่งไป เนื่องจากพระบาทที่ทรงย่ำนั้น มีรอยแหว่ง เพราะแผ่นหินที่ประทับรอยพระบาทนั้นมีขนาดเล็กเกินไป ทำให้นิ้วของพระบาทหายหรือแหว่งไป และชื่อเมืองแต่เดิมชื่อ "หวิด " ต่อมาเปลี่ยนเป็น "วิน " จึงเป็นเมืองวินหรือขุนวิน ชาวบ้านได้ทูลขอพระเกศาธาตุจากพระพุทธองค์ แล้วจึงสร้างเจดีย์ไว้บรรจุพระธาตุ เพื่อการกราบไหว้บูชาต่อไป และชาวบ้านได้ช่วยกันสร้างวัดไว้ด้วย คือวัดหลวงขุนวิน ในปัจจุบัน"...หมายเหตุ : ที่มาของข้อมูลด้านบน จขบ.ได้มาจาก เวปธรรมจักรค่ะเพื่อน ๆ สามารถหาข้อมูลเชิงลึกได้จากเวปธรรมจักรนะคะอย่างที่บอกไว้เบื้องต้น จขบ.มาวัดครั้งนี้ด้วยความบังเอิญเลยไม่มีข้อมูลของวัดโดยตรงจากพระที่จำวัดหรือท่านเจ้าอาวาส มาเล่าสู่กันฟังเลย ..ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ ระหว่างที่ตั้งของกุฏิ กับ บริเวณของพระวิหาร หอพระไตร และ ศาลาปฏิบัติธรรมมีทางเดินขึ้นไปชม วิหารศิลปะเชียงของ และ วิหารที่ประดิษฐานของพระพุทธรูปไม้แกะสลักจากต้นจำปีป่า ที่ใหญ่ที่สุดในโลกครั้งแรกที่เห็น ตื่นตาตื่นใจมากค่ะไม่คิดว่า ปลายดอยสูงเสียดฟ้า และอยู่ในป่าลึกจะมี พระวิหารที่วิจิตรงดงาม มากมายถึงเพียงนี้อยู่นี่ถ้าสร้างเสร็จ จะสวยงามเพียงไหนน๊อเกิดอาการรักพี่เสียดายน้อง เลือกไม่ถูกระหว่างภาพที่ พี่ตู่ถ่าย กับคุณเต้ยถ่ายจะเลือกภาพของใครมาลง ในเมื่อตัดใจทิ้งภาพใดภาพหนึ่งไม่ได้จึงขอลงภาพมุมซ้ำที่คิดว่าสวยหมดเลย ^^ ด้านในของ วิหารศิลปะเชียงของ มีพระนอนปางไสยยาสน์ แกะสลักจากต้นจำปีป่าต้นเดียวกัน แต่ใช้ส่วนกลางของต้นประดิษฐานอยู่ เสียดายไม่ได้ถ่ายรูปมาให้ชมกัน ถัดขึ้นไปจาก วิหารศิลปะเชียงของ ก็จะเป็นที่ประดิษฐานของพระพุทธรูปปางจงกรมแก้ว ซึ่งแกะสลักจากต้นจำปีป่าส่วนปลายที่มีขนาด สูง ๙ เมตร ฐานกว้าง ๒ เมตร ว่ากันว่า ชาวออฟโรด ต้องช่วยกันใช้รถและวินซ์ตั้งฐานพระพุทธรูปขึ้นกันเลยวิหารที่ประดิษฐานของพระพุทธรูป ไฮไลท์ของวัดหลวงขุนวินเป็นวิหารที่อยู่ในตำแหน่งที่สูงกว่าใครทั้งหมดและสร้างเสร็จเรียบร้อยแล้วส่วนใหญ่เป็นไม้ มีฐานวิหารเป็นปูนเพื่อความแข็งแรงใช้ไม้ฉลุลายงดงาม กั้นเป็นขอบกำแพงสูงขนาดเอวเน้นความโปร่งโล่ง สบาย และ อิงกับธรรมชาติมากที่สุดนี่แหละค่ะ!! พระพุทธรูปไม้แกะสลักปางจงกลมแก้ว เป็น พระพุทธรูปไม้แกะสลักจากต้นจำปีป่าใหญ่ที่สุดในโลกนาทีแรก ที่เงยหน้ามองขึ้นสบตากับองค์พระยืนอึ้ง ตะลึง ไปชั่วขณะ ในขณะที่คนพามาอมยิ้มเหมือนนึกรู้ว่า จะเจอกับสีหน้าและท่าทางยังไงของ จขบ.รู้สึกอิ่มเอมใจอย่างบอกไม่ถูก ที่ได้ขึ้นมากราบองค์พระที่นี่ไม่คาดคิด และ คิดไม่ถึง ต้องขอขอบคุณคนขับรถที่รู้ใจ และ เซอร์ไพรส์พามาที่นี่ สุขใจจริง ๆ ^^สวยงามมากจริง ๆ ค่ะ สายพระเนตรขององค์พระที่แกะสลักที่ทอดลงมาดูมีความเมตตามาก ๆแต่ น้องแต๊งค์กลับกลัว เกาะพ่อเต้ยแจไม่ยอมปล่อยปล่อยให้แม่ และ พี่เต็นท์ กราบพระตั้งจิตอธิฐานแบบไม่รบกวนมองดูอาณาบริเวณรอบ ๆ แม้จะมีต้นไม้สูงใหญ่ แต่ก็ดูสะอาด ไม่เห็นเศษใบไม้ร่วงหล่นถึงจะมี ก็มีใบไม้ที่หล่นตามธรรมชาติของมันน้อยที่สุดสังเกตุตั้งแต่ก้าวแรกที่ลงจากรถแล้วค่ะเป็นวัดป่า ที่นอกจากจะสงบที่สุดแล้ว ยังสะอาดที่สุดอีกด้วยคงเป็นพระสงฆ์ แม่ชี และผู้ปฏิบัติทั้งหลายที่คอยดูแลความสะอาดที่นี่เป็นอย่างดีมีน้องหมาตัวเนี่ยแหละค่ะ ที่วิ่งมาต้อนรับตั้งแต่จอดรถแล้วก็เดินตามต้อย ๆ ตลอด เหมือนจะเป็นไกด์พาชมวัดยังไงยังงั้นเลยกราบพระพุทธรูปแกะสลักเสร็จ ก็ทำเวลา เพื่อที่จะไป @หมู่บ้านแม่กลางหลวงที่ซุกหัวนอนของทริปนี้กันเอาภาพบรรยากาศในบริเวณวัดหลวงขุนวินมาฝากค่ะ เผื่อจะมีเพื่อน ๆ คนไหนสนใจ อยากจะไปชมวัดสัมผัสความเงียบ สงบ ร่มรื่น อยู่กับธรรมชาติหรือ ถ้าใครอยากจะไปปฏฺิบัติธรรม ที่นี่เค้าก็มีที่พักให้ด้วยนะคะถ้าไปปฏิบัติธรรม 3 วัน 7 วัน จะให้พัก ใกล้ ๆ วัด มีโรงครัวทำอาหารแต่ถ้าจะไปบวช หรือ ปฏิบัติธรรมที่วัดนาน ๆ จะมีที่พักในป่าไกลจากวัดให้ค่ะชมบรรยากาศรอบ ๆ วัดไปเรื่อย ๆ นะคะส่วนตัว จขบ. ชอบวัดป่า ที่เน้นปฏิบัติที่อิงกับธรรมชาติมากที่สุดไม่ต้องปรุงแต่ง หรือตกแต่ง เพิ่มความขลังของสถานที่ด้วยรูปปั้นของเทพยาดาต่าง ๆ ให้บูชาเพิ่มเพราะองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ก็คือ สูงที่สุดแล้วพระธรรม คำสั่งสอน ของพระองค์ท่าน กับ ธรรมชาติ คือ อันหนึ่งอันเดียวกันเพราะฉะนั้น การที่เราได้ไปปฏิบัติธรรม อยู่กับธรรมชาติให้มากที่สุดนั่นเป็นการดีที่สุดแล้ว(นี่เป็นความคิดเห็นและความเข้าใจส่วนตัวนะคะ) ตรงนี้กำลังทำถนนขึ้นวัดอีกทาง ก่อนจะถึงบริเวณใกล้ถึงลานจอดรถค่ะทำทางขึ้นซ้ายมือ แต่มีถนนเบี่ยงไปทางขวามือ ไปยังลานจอดรถเราลุยขึ้นดอยขุนวิน ด้วยสุดหล่อคันนี้ค่ะ โตโยต้า เซิฟ ของพ่อเต้ยลุ้นระทึกตลอดทาง แต่ก็ถึงจุดหมายฉลุย เพราะขาขึ้นไม่มีฝนตกให้หวั่นใจแต่มาลุ้นทางลื่นอีตอนขาลง สงสัยเทวดาอยากให้การออฟโรคสมบูรณ์เลยโปรยปรายสายฝน ให้ล้อไถลลื่นได้อารมณ์หวาดเสียวตอนขากลับกับเส้นทางแบบนี้ ถ่ายมาได้เฉพาะขาขึ้นนะคะตอนขาลงเจอฝน นั่งเกร็ง มือไม้อ่อนไม่มีแรงจับกล้องมาเล็งใจก็ภาวนาตลอดทาง ขอให้ลงถึงตีนดอยแบบปลอดภัยด้วยเถ๊อะ..สามารถเดินทางโดยใช้เส้นทางเชียงใหม่-ฮอด เมื่อถึงสามแยกสันป่าตองให้เลี้ยงขวาไปอำเภอแม่วาง (ถึงแม่วางกิโลเมตรที่ 12) ไปตามทางจนถึงกิโลเมตรที่ 26 ถึงหมู่บ้านขุนวิน จะเห็นป้ายบอกทางไปวัดหลวงขุนวินอยู่ด้านขวามือ จากทางแยกนี้ไป ถึงวัดประมาณ 10 กิโลเมตร จะเป็นทางลูกรังตลอดในช่วง 5 กิโลเมตรแรก ทางค่อนข้างลาดชันจนถึงบ้านกะเหรี่ยงห้วยหยวก ซึ่งรถกระบะธรรมดาขึ้นได้ ส่วน 5 กิโลเมตรหลังเป็นทางที่ขึ้นได้เฉพาะขับเคลื่อนสี่ล้อเท่านั้น เนื่องจากเป็นถนนที่ใช้แรงคนในการขุดจึงต้องมีการซ่อมแซมกันตลอดเวลา (ที่มาข้อมูล : จากเวปธรรมจักร) ขอขอบคุณ @พี่ตู่ และ @คุณเต้ย ที่เอื้อเฟื้อภาพให้มาทำบล็อกในครั้งนี้มา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ และที่มาของเนื้อหาในบล็อกบางส่วน จขบ.ได้หาข้อมูลเพิ่มเติมมาจาก //www.watluangkhunwin.com และ เวปธรรมจักร ทั้งนี้ เพื่อให้เกิดความสมบูรณ์ของบล็อก และ ประกอบคำอธิบายใต้ภาพ โดยมีจุดมุ่งหมาย ทำนุบำรุงพุทธสถาน และ พระพุทธศาสนา ให้ยั่งยืนสืบไปด้วยใจที่เลื่อมใสศรัทธาในพระพุทธศาสนาเป็นที่ตั้งค่ะ
วัดหลวงขุนวิน 
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 43 คน [
ร่มรื่น เขียวขจีดีเนอะ
เห็นแล้วก็อยากไปบ้างจัง