นึกถึงวัยเด็ก ชีวิตเด็กบ้านนอกคนหนึ่ง
"ขนมหวาน" เป็นอะไรที่ ถ้าไม่ใช่ช่วงเทศกาลหรือมีงานประเพณีพื้นบ้าน
ไม่ค่อยมีโอกาสได้กิน ไม่ค่อยมีใครทำขาย และไม่ค่อยมีตังค์ซื้อกิน
จะได้กินก็ต่อเมื่อมีงานช่วงเทศกาลหรืองานประเพณีของไทย
ขนมหวานพื้นบ้านที่คุ้นเคย คือ ขนมจ่อก (ภาษาทางเหนือ) หรือ ขนมเทียน
เพราะแม่จะทำไปถวายพระที่วัด จะแบ่งไว้กินที่บ้านด้วย
รองลงมาก็จะเป็น ข้าวต้มมัดไส้กล้วย ขนมเกลือ
นอกเหนือจากนี้ก็ ลอดช่อง รวมมิตร ขนมปาด (ขนมถาด)
แล้วแต่อารมณ์แม่จะทำ
อีกอย่างหนึ่งที่ชอบทาน คือ หวานเย็น
เอาน้ำหวานเฮบลูบอยใส่ถุงเล็ก ๆ แช่ช่องฟรีสในตู้เย็นพอแข็งตัว
ก็เอาออกมาดูดกิน มันเป็นอะไรที่ฟินมาก ณ วัยนั้น
ขนมหวานที่ว่ามานี้
เป็นขนมหวานในดวงใจ เป็นขนมหวานที่อยู่ในความทรงจำ
ทุกครั้งที่ได้กิน จะรู้สึกคุ้นเคยกับมัน คิดถึงรสชาติเดิมๆ
เหมือนเราโตมากับขนมพวกนี้
ไอติม เยลลี่ ลูกอม ขนมเค้ก คุ้กกี้ ทั้งหลายแล่
กว่าจะได้กินที ขอตังค์แล้วขอตังค์แม่อีก
เมื่อไม่มีของหวานกิน ก็จะหันไปหา ผลไม้ตามฤดูกาล
ที่ปลูกตามในรั้วบ้าน ตามไร่นาป่าสวน
กินเป็นของหวานล้างปาก กินเป็นว่าเล่น กินทุกวัน
พอโตมาหน่อย ไม่ค่อยติดขนมหวาน กลับติดผลไม้แทน
วันไหนไม่ได้กินผลไม้ จะรู้สึกขาดอะไรไปสักอย่าง
ผิดกับเด็กสมัยนี้ ตรงกันข้ามกับวัยพ่อแม่
ขนมหวานเปลี่ยนรูปร่างหน้าตา มีให้เลือกหลากหลาย หลากรสชาติ
มีทั้งของไทย ของเทศ มีจำหน่ายเยอะแยะ
อยากกินแบบไหน เนรมิตได้ดั่งใจ มีขายเกลื่อนตลาด
ไม่ต้องรอเทศกาล มีเงินซื้อกินตามใจอยาก
โรคอ้วน จึงเป็นโรคฮิตของเด็กในปัจจุบัน
เพราะมีขนมหวานให้เลือกซื้อ เลือกกินเยอะแยะ นั่นเอง
จบ..
โจทย์จากคุณก๋า
ดูเหมือนจะง่าย แต่เขียนยากมากค่ะ
แต่อยากร่วมแจมเป็นกำลังใจเจ้าของโจทย์
นึกพล็อตเรื่องไม่ออก แต่งเรื่องราวก็ไม่เป็น
ขอด้นสด เอาความรู้สึกตัวเองเป็นที่ตั้ง
เวลานึกถึงขนมหวานละกันนะคะ
โจทย์ครั้งต่อไป หลักกิโลเมตรที่ 182 "สักวันหนึ่ง ฉันจะ.."
โจทย์โดย พี่อ้อม คนผ่านทางมาเจอ
เวลาส่งงาน 8 กรกฎาคม ..แล้วเจอกันค่ะ..
ตะก่อน..ที่บ้าน จ๋นขนาด บ่าใข้มีตังค์ เลยกิน
ขนมแบบตางบน..
บางทีไปหาตุ๊เจ้า วัดแถวบ้าน ได้กินขนมบ่อย 555
ว้า วันนี้คนอัพบล๊อกนักขนาด หมดเป๋า ตะกี้นี่เอง
หันคุณจินอัพบล๊อก เลยแวะมาก่อน มาทักทายก่อน... เหมือนตอนเป็นละอ่อน หันเพื่อนซื้อหวาน
เย็น เฮาบ่ามีตังค์กํ มือล้วงกระเป๋า เอียงคอมอง
เพื่อน ๆ ซื้อ..
ไวน์คิงบ่ากิ๋นกา
หุ..ยังบ่าอยากวะ คิงกิ๋นเตอะ ...แหะๆ ยังอม
ภูมิไว้