|
Unbelievable how could I've done!!! : ชั้นทำไปได้ไงเนี่ย
วันนี้นั่งเคลียร์โน๊ตบุ๊ค เจอรูปเก่าๆ งานครบรอบ 20 ปีของบริษัทฯ เรียกน้องๆมาดูด้วย ดูกันไปขำกันไปว่า เอ ตอนนั้น "ชั้นทำไปได้ไงวะเนี่ย" ฮ่าๆๆๆๆ
ปี 2004 เป็นปีที่บริษัทฯ ครบรอบ 20 ปี มีการฉลองรวมกับงานปีใหม่บริษัทฯ พอดี ธีมของงานคือสีแดง น้องๆสาวๆเค้าก็สนุกแต่งตัวกัน ส่วนพวกเรา (พวกแก่ๆ) ก็มานั่งคิดกันว่า จะทำอะไรให้เจ้านายดี คิดอะไรที่เลิศหรูไม่เป็นก็เอานี่แหล่ะวะ เอาแบบขำขำแล้วกัน เวลาก็มีน้อย เพราะแต่ละคนเดินทางกันตลอด
เรากับต่อ เลยอาสาตระเตรียมเสื้อผ้าหน้าผมให้ บังคับผู้จัดการและรองแต่ละแผนกให้เข้าร่วม ได้ผลเกินคาด ไม่ต้องบังคับ พอชั้นเอ่ยปาก ทุกคนเซย์เยสกันหมด โดยเฉพาะ ปีเตอร์กับเดวิด ฮ่าๆๆๆๆ ดูคุณเธอสองคนตั้งใจ๊ตั้งใจ แบบว่า นานๆจะทำอะไรแบบบ้าๆ เลยเฮฮากันดี
น้องๆที่ออฟฟิศสงเคราะห์คิดท่าประกอบเพลงให้ พวกเราก็ขอแบบว่าเอาง่ายที่สุดหน่ะน้อง เพราะแต่ละคนต่อมความจำชักจะเลือนๆกันหมดแล้ว (สิริอายุรวมกันน่าจะร่วมหมื่น ฮ่าๆๆๆๆๆๆ)
เรากับต่อเป็นฝ่ายคอสตู๊ม ไปลุยประตูน้ำจนขาลาก ก็ได้มาเท่าที่เห็นในรูปนี่แหล่ะ แหม พวกชั้นไม่แก้ผ้าเต้นให้อุดจาดตาก็บุญโขแล้วย่ะ
เพลงที่เลือก ชื่อเพลง อืมมม เพลงอารายหว่า เห็นมั๊ย เนี่ย พิมพ์ไปนึกไปยังนึกไม่ออกเลย ยอมรับว่าแก่แล้วจริงๆ เพลง อืมมม แฟนฉัน เออใช่ๆ เพลงแฟนฉัน ตอนนั้นกำลังฮิตไง เอ้า น้องๆว่าไงพวกป้าๆลุงๆก็ว่าตามกัน
แต่ก่อนจะถึงเรื่องบนเวที่ บริษัทฯ ได้พาเด็กๆไปสัมมนาที่ชะอำก่อน ก็ดีที่น้องๆได้พักผ่อนหลังลุยงานหนักกันมาทั้งปี ก็สนุกสนานกันดี เอ แล้วปีนี้จะพาไปที่ไหนดีน้อ
คืนงานเลี้ยงที่กลุ่มคนแก่อย่างพวกเราที่จะเซอร์ไพรส์นายก็ไปสุมหัวแต่งตัวกัน สนุกมากกกกกกกก พวกป้าๆถูกจับถักเปีย พวกลุงๆก็โดนน้องๆบังคับให้ซ้อมท่าเต้น ซ้อมแล้วซ้อมอีกเพราะน้องๆเค้าเห็นเค้าลางว่า บนเวทีท่าว่าจะไม่รอดแน่ๆ หุหุ
และแล้ว แต่นแตนแต๊นนนนน ถึงเวลา พวกเราก็ออกไปวาดลวดลาย (ที่เห่ยๆ) ผิดบ้างถูกบ้าง มั่วๆกันจนจบเพลง ฮ่าๆๆๆ นายขำจนท้องแข็ง ก็ดูอย่างด๊อกเตอร์มอร์ เคยทำอะไรอย่างนี้ที่ไหน แหมอุตส่าห์มาร่วมเต้นกับเค้าด้วย (ชั้นจะบาปมั๊ยเนี่ย บังคับผู้สูงอายุมาทรมาน) ฮากันกลิ้งเลย ส่วนลูกน้องแผนกใครก็ถ่ายรูปเจ้านายตัวเองกันใหญ่ คงกะจะเอามาแบล๊กเมลหลังจบงานแหง๋ๆ แบบว่า ของแปลกนานๆทีจะมีดู อิอิ
เนี่ยนั่งพิมพ์ ชั้นก็ยังอมยิ้มอยู่เลย เพราะคิดไปถึงตอนนั้นมันสนุกจริงๆนะ ถ้ามีเวลาก็อยากเล่นอะไรอย่างนั้นอีก เพราะทุกคนเครียดกับงานกันเหลือเกิน ลองถอดหัวโขนออกแล้วมายิ้มกัน สนุกกันบ้าง บรรยากาศในการทำงานคงจะดีขึ้นเยอะเลยนะเนี่ย เฮ้อ แล้วแกจะคิดทำไมเนี่ย ห๊า หยุดหยุดเลิกยุ่งเรื่องชาวบ้าน อย่าเอาเหามาใส่หัวอีก ไม่ว่าจะเรื่องงาน เพื่อน คนรู้จัก หรืออะไรของใครก็แล้วแต่ อย่าไปรับฟังและอย่าไปยุ่ง เพราะแค่รับฟังก็อาจจะเกิดปัญหาตามมาได้ หยุด!! จำไว้
แล้วปิดท้ายด้วยวันรุ่งขึ้น ชั้นต้องพาแขกวีไอพีของนาย ที่ยังมีชีวิตอยู่หลังงานเลี้ยง (บางคนหัวใจวายตายคางานเพราะดูโชว์ของพวกชั้นฮ่าๆๆๆ ล้อเล่น แหมไม่มีใครตายซะหน่อย มีแต่คนมาหลังไมค์ ติดต่อให้ไปเดินสายโชว์ทั่วโลก ฮ่าๆๆๆ) บ้าไปแล้วแก
เออ จริงๆแล้วคือชั้นต้องพาเจ้าของสำนักพิมพ์ที่เป็นแขกวีไอพีของนาย ไปไซ้ซีอิ้งแบงคอก เห็นมั๊ยชั้นบอกตั้งแต่บล๊อกที่แล้ว ชั้นมันเป็นนางกำนัล ที่นายเอาไว้กำนัลแขกบ้านแขกเมือง เฮ้ยยยยยยยยยยย ม่ายช่าย ไอ้นี่ชักเลอะเทอะ คือนายเค้าไว้ใจไง ว่าดูแลแขก ต้อนรับแขกให้นายได้ดีเยี่ยม หุหุ (ยกหางตัวเองอีกแล้วตรู จริงๆ นายเค้าหลอกแกใช้ต่างหากนังเจเอ้ย ก๊ากกกก)
ในภาพคือคุณเกลนกับชั้นที่วัดพระแก้ว ส่วนคนถ่ายชื่อคุณโม๊ะ แต่หารูปคุณโม๊ะไม่เจอ ค่ะฟังไม่ผิด เค้าชื่อคุณโม๊ะจริงๆ ย่อมาจาก โมฮัมหมัด ก็ชื่อมันยาว ชั้นกับโจเซฟ เลยตั้งชื่อไทยให้ แล้วบอกโมฮัมเหม็ดว่า ชื่อ โม๊ะ ความหมายภาษาไทยหน่ะดีมากมากเลยค๊า หลังจากนั้นเวลาโมฮัมหมัดเจอลูกค้าคนไทย จะแนะนำตัวเองว่า "เฮลโหล มายเนมอีส โมฮัมหมัด บัท มายไทยเนมอีส โม๊ะ ครับ" ฮ่าๆๆๆๆ ลูกค้าส่วนใหญ่เป็นสาวๆ ได้ฟังโม๊ะแนะนำตัว ก็อมยิ้มกลั้นหัวเราะไปตามๆกัน ส่วนโม๊ะ ก็ไม่รู้ ยิ่งพราวใหญ่เลยว่า "โอ้ว เจ เด เลิฟ มาย ไทย เนม โซ มัช ซี้?? เด สไมล์ ... แทง กิ้ว เว รี่ มัช เจ "....
อีโม๊ะมันยังคงภูมิใจและใช้ชื่อไทยที่ชั้นกับโจเซฟ ตั้งให้นับแต่บัดนั้นเป็นต้นมา ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ปล. โม๊ะ มันจะรู้มั๊ยเนี่ยว่าเพื่อนไทยตัวผอมของมัน แทงข้างหลังมันเต็มๆ  ฮิ้ววววววววว
เอ้า ป๊ะไปดูรูปที่เต้นกัน ชั้นก็ยัง งง งง ว่าชั้นทำไปได้ไงวะเนี่ย ฮ่าๆๆๆๆๆ
My company has been celebrated 20th anniversary and New Year together on year 2004. Theme color for the party was red yes RED!! Because almost Chinese New Year.
Everyones been excited preparing the shows and the costumes. It was fun and everyone had a good time. The show was great even though we didnt have much time to practice our steps lol.
The next day I had to take the company VIP guests to sightseeing around Bangkok. So I took them to the grand palace and did some shopping. ... Ohhhh That's my job!!
Ok, Let's see pictures that Unbelievable how could I've done This!!!
Relax After Seminar At The Regent Cha-am
Yummy Dinner
Sale Team with Journal Editor
GM and Boss's Secretary
Before our Special Show
Start show
We did pretty good right??
Lady Shy
Lady Turn
End Of Show
With Honestly Friend
With Nong Ibsen From Hong Kong
With Mr.Glen VIP publisher From New York
Me and My colleague
| Create Date : 20 พฤศจิกายน 2550 |
|
12 comments |
| Last Update : 12 ธันวาคม 2550 19:54:21 น. |
| Counter : 1292 Pageviews. |
|
 |
|
ฮิ้ววววววววว
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [