หนึ่งปีผ่านไป...ไม่อยากจะเชื่อว่า "แม่ไม่ได้อยู่กับพวกเราแล้ว"
เวลาผ่านไปไม่ว่านานแค่ไหนแม่ยังอยู่ในใจอยู่ในชีวิตของพวกเราทุกคนเสมอ กลับจากเมกาไปทำบุญครบรอบหนึ่งปีที่แม่ไม่ได้อยู่บ้านเดียวกับเราแล้ว แต่เราเชื่อว่าแม่อยู่บ้านบนฟ้าคอยปกปักรักษาครอบครัวของเราให้อยู่เย็นเป็นสุขกันทุกคน
แม่เป็นผู้หญิงตัวเล็กๆ เวลาแม่นั่งที่ประจำของแม่ถ้าไม่สังเกตุดีดีจะมองแทบไม่เห็นแม่เลย แต่เชื่อมั๊ยว่าถ้าแม่ยังอยู่บ้านผู้หญิงตัวเล็กๆคนนี้จะทำให้บ้านหลังใหญ่อบอุ่นสมบูรณ์และมีชีวิตชีวาขึ้นมาทันที แม่ไปอยู่บ้านใหม่พวกเราใจหายและคิดถึงแม่เหลือเกิน ... ต้องเข้าใจนะว่าทุกคนต่างมีวาระของตัวเอง ... แม่สอนพวกเราเสมอ
ทำบุญให้แม่คราวนี้เกรงใจแขกเหรื่อที่เคยมาช่วยงานตั้งแต่งานส่งแม่ไปอยู่บ้านบนฟ้า งานครบรอบหนึ่งร้อยวันของแม่ งานกฐินของแม่ ครอบครัวเราเลยตัดใจไม่รบกวนใครทำบุญกันเฉพาะครอบครัวของเรา ลดแขกคนลงไปแต่อาหารการกินไม่ลดเพราะอย่างหนึ่งที่เราจำได้ดีที่แม่พูดเสมอว่าเลี้ยงแขกเลี้ยงคนทำให้เหลือไว้อย่าให้ขาด ให้เค้ากินอิ่มถ้ายังเหลือให้ห่อให้ทุกคนถือกลับบ้าน ... นั่นคือแม่ชั้น
วันนั้นหลังทำบุญเลี้ยงพระเสร็จเราและครอบครัวตักอาหารขนมหวานเดินส่งตามบ้านเพื่อนบ้านทั่วทั้งซอย
ไม่อยากเศร้า ... แต่ถ้าพูดประโยคแค่ว่า แม่ไม่ได้อยู่กับพวกเราแล้ว มันเป็นพาร์ทที่ชั้นกลั้นน้ำตาไม่เคยได้เลย รักแม่ เจจิ้วหนุ่ย
กับข้าวกับปลา
อาหารอีกมุมนึง
ปอเปี๊ยะโดยอาแข
ขนมจีนน้ำยาหลากหลายโดยพี่ยิ้มและของหวานโดยป้าแห้ง
ยายจ่อยครับกำปั้นเป็นเด็กดีนะครับ
กำปั้นคิดถึงยายจ่อยมากที่สุดครับ
แม่จิ้วคิดถึงยายจ่อยมั๊ยครับ
พระท่านยังไม่มา
เพื่อนเรามาแล้ว
ญาติพี่น้องครอบครัวของเรา
ยายยายมากันครบ
นั่งกันเต็มบ้าน
สี่พี่น้องมุ่งมั่น
ตั้งใจสวดมนต์เสียงแจ๋วๆกว่าผู้ใหญ่ซะอีกนะคะ
รับศิลรับพร
ถวายภัตาหาร
กำปั้นช่วยป้าเจกล่าวคำถวาย
น้าหนุ่ยกับตาพนธ์ช่วยกันยก
พ่อยกสังฆทานถวาย
สังฆทานบ้านเราเหมือนเดิมนะแม่ ซื้อของมาใส่ยกเป็นกาละมังของทุกอย่างเช็ควันหมดอายุ
แม่ของแม่=ยาย
พ่อกะลูก
ก่อนแยกย้ายกันกลับบ้าน
ตอนแรกใส่ชุดปกติเห็นญาติๆมาวิ่งขึ้นไปเปลี่ยนเป็นชุดนักมวย งง กับหลานชั้น
Create Date : 19 ตุลาคม 2553 |
Last Update : 19 ตุลาคม 2553 12:49:39 น. |
|
5 comments
|
Counter : 3124 Pageviews. |
|
|
|