ขอบคุณเจ้านายที่เข้าใจชั้น ^-^
สวัสดีค่ะคุณนาย ช่วงนี้อากาศเย็นมากถึงมากที่สุดสำหรับชั้น เลยถือโอกาสงุบงิบไม่อาบน้ำตอนเช้าซะเลย เหอเหอเหอ
คุณนายจ๊ะเจ้าของบริษัทเข้ามาคุยด้วยถึงความเป็นไปและอนาคตของการทำงาน ชั้นเองมีแพลนและมีลิสต์ของตัวเองอยู่ในใจแล้วว่าชั้นจะเดินต่ออย่างไร ทำอะไร ที่ไหน ก็คุยกันได้ด้วยดี..ด้วยดีของชั้นนะ..ส่วนเจ้านายจะว่าไม่ด้วยดีก็ช่าง อิอิ
เจ้านายเป็นนักธุรกิจอะไรก็ตามต้องนำมาซึ่งคำว่าธุรกิจและผลประโยชน์ในเบื้องต้น อันนี้ชั้นเข้าใจเจ้านายล้านเปอร์เซ็นต์ไม่ต้องพยายามอธิบายชั้นให้เหนื่อยเลย ก็เจ้านายทำธุรกิจนี่นะ..ไม่ได้ตั้งกองทุนหรือมูลนิธิจะได้ไม่ต้องกังวลเรื่องผลกำไร ชั้นเข้าใจเจ้านายจริงๆ
แต่ในบทสนทนาวันนั้นมีการออฟเฟอร์โน่นนั่นนี่กันแบบสุดสุดเพื่อให้ชั้นเปลี่ยนใจ ถ้าเมื่อก่อนตอนเป็นสาวรุ่นชั้นคงโดดคว้าหมับไม่ต้องรอให้เจ้านายถามเป็นคำรบที่สี่ห้าและหก(เล่นตัวจังวุ้ยลูกคุณนาย) แต่ตอนนี้สิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับชั้นคือความสงบสุขในชีวิต...ไม่ใช่ค่าตอบแทน
ดังนั้นสิ่งที่เจ้านายออฟเฟอร์มาเป็นอันตกไป ชั้นแถมท้ายบอกเจ้านายไปว่า สิ่งที่เจ้านายร้องขอมาไม่ต้องกังวลนะชั้นจะทำให้เปล่าๆโดยไม่ต้องออฟเฟอร์อะไรชั้นเลย แต่...ชั้นขอเลือกวิธีและวิถีของชั้นเอง เพราะชั้นเคารพเจ้านายและชั้นรักที่จะทำงาน ไม่ได้รักที่ค่าตอบแทน
เจ้านายจ๊ะชั้นอายุปูนนี้แล้วขอเลือกที่จะใช้ชีวิตทุกย่างก้าวด้วยตัวเอง ไม่ใช่ให้คนอื่นมาเลือกให้ชั้นนะเจ้านาย
สิ่งที่เจ้านายเสนอมาคนอื่นอาจจะบอกว่าโอ้วว๊าวและตามมาด้วย นี่หล่อนโง่หรือบ้า..ทำไมไม่เอา แต่ชั้นเล็งเห็นแล้วว่าเรื่องมันไม่ได้แฮปปี้เอ็นดิ้งแค่ได้ค่าตอบแทนที่มากมาย
แต่ถ้าชั้นรับปากรับและรับค่าตอบแทนมาแล้วสิ่งต่อไปคือความรับผิดชอบที่ชั้นยังต้องแบกมันต่อไป เพราะถ้าจะให้ชั้นรับค่าตอบแทนสูงแต่ไม่รับผิดชอบไม่ดูดำดูดีงานรวมทั้งบริวารและไม่ทำห่านอะไรเลย...นั่นไม่ใช่ชั้นแน่นอน...ชั้นรู้จักตัวเองดี
นั่งมองตัวเองย้อนกลับไปในอดีต นี่ชั้นปล่อยให้งานและความรับผิดชอบเกินเหตุเข้ามาชี้นำทิศทางของชีวิตชั้นมาโดยตลอด จนลืมความสุขที่แท้จริง มัวแต่เป็นวีรสตรีนอกบ้านให้ผู้คนที่เค้ามาไหว้วานพากันปรบมือให้ แต่กลับถึงบ้านหมดแรงเพราะเหนื่อยจากการต่อสู้แทนคนอื่น จนลืมกินข้าว..ลืมกินน้ำ..ลืมทำในสิ่งที่อยากทำสำหรับตัวเอง..เรียกได้ว่าจำได้หมดใครขาดเหลืออะไร..ใครต้องการความช่วยเหลืออะไร..ใครร้องขออะไร..ถ้าทำได้ชั้นทำให้หมด
แต่น่าขันตรงที่ชั้นจำไม่ได้อยู่อย่างเดียว คือจำไม่ได้ว่า..แล้วตัวชั้นเองหล่ะต้องการอะไร..และที่ผ่านมาเคยมีใครต่อสู้เพื่อชั้นหรือเปล่า ก็นั่นแหล่ะนะกว่าจะคิดได้ก็มาสี่สิบต้นๆละ
เล่าให้พี่ที่รู้จักฟังเค้าพูดมาอยู่ประโยคหนึ่งว่าเป็นพี่พี่ก็ไม่ปล่อยคุณเจไปเพราะคุณเจเป็นคนขยันและซื่อสัตย์ ได้ฟังแล้วก็ดีใจนะ..ดีใจที่ตัวเองเป็นคนดีจนคนบางคนเค้าพอจะมองเห็น
ชั้นจำได้ดีประโยคสุดท้ายที่คุณนายคุยกับชั้นเรื่องที่ทำงานคือ..ชั้นไปประชุมที่ฝรั่งเศสก่อนคุณนายจะจากชั้นไปเพียงสองวัน..ชั้นโทรไปรายงานตัวกับคุณนายว่าชั้นถึงที่หมายโดยปลอดภัยแล้วและโรงแรมสะอาดมากมาก...คุณนายถามชั้นว่าโรงแรมแพงมากมั๊ยลูก..ถ้าแพงมากหาที่มันถูกๆลงมาหน่อยพักก็ได้นะเกรงใจบริษัทเค้าอย่าใช้เงินบริษัทฟุ่มเฟือยนะลูก นี่แหล่ะคือความคิดและคำพูดของคนอย่างคุณนาย
ชั้นเลยเติบโตมาแบบไม่เคยเอาเปรียบใครไม่คดโกงใครและมีน้ำใจกับคนรอบข้างเสมอ ทั้งหมดทั้งสิ้นทั้งปวงต้องยกความดีให้คุณนายกับพ่อที่ฟูมฟักชั้นและน้องๆมาแบบนี้จริงๆ
คุณนายจ๊ะ..แต่วันนี้ชั้นได้เลือกแล้วนะ..ว่าขอทำอะไรก็ได้ที่ชั้นรักมีความสุขและสบายใจ แม้ค่าตอบแทนมันจะเทียบกันไม่ได้เลยซักเศษเสี้ยว แต่ตอนนี้ชั้นรู้แล้วว่าชีวิตชั้นอยู่เพื่ออะไร
คำสอนของคุณนายกับพ่อ เพื่อนทั่วไปมักอยากจะให้ชั้นไปยืนอยู่ข้างเค้า แต่เพื่อนแท้เค้ามักจะยืนอยู่เคียงข้างชั้นเสมอ
Create Date : 24 กุมภาพันธ์ 2554 |
|
10 comments |
Last Update : 24 กุมภาพันธ์ 2554 4:32:29 น. |
Counter : 1131 Pageviews. |
|
|
|
อัมอ่านตอนนี้แล้ว ยิ่งทำให้หลงรักพี่เจเข้าไปอีก พี่เจคือไอดอลของอัมเลย อัมขอเป็นได้แค่สักเสี้ยวของพี่เจค่ะ