แม่ศรีเอย แม่ศรีเรือน

ใครเป็นแม่ศรีเรือนกันบ้างคะ ยกมืิอขึ้นหน่อยค่า สำหรัีบบลูเองเนี่ยไม่รู้จะเป็นกับเขาหรือเปล่านะคะ ถ้าเทียบระหว่างบลูกับรินเนี่ย จะไปกันคนละแนวค่ะ บลูชอบที่จะทำกับข้าวมากว่า เรียกว่าชอบที่จะดัดแปลงทำโน่นทำนี่มากิน ส่วนรินจะออกแนวตามสุตรทุกอย่าง ไม่มีการผิดเพี้ยนไปจากของเดิม แต่ถ้าเรื่องเก็บกวาดทำความสะอาดบ้านละก็คงต้องยกให้รินเค้าละค่ะ เพราะบลูถนัดแต่จะทำรกให้รินบ่นซะมากกว่า

พูดถึงการเก้บกวาดบ้านแล้วแล้วเนี่ย รินกับบลูมีนิสัยต่างกันอยุ่คือ รินจะเป้นคนที่จัดแยกและจัดเก็บของได้เก่งมากๆ รินจะคอยแยกเสมอว่าของไหนควรเก็บของไหนควรทิ้ง อันไหนพอจะดัดแปลงไปทำอย่างอื่นได้ก็ทำ ส่วนบลูเก็บทุกอย้า่งไม่ยอใทิ้งทั้งๆที่ไม่รู้ว่ามันจะเอาไปใช้อะไรได้หรือเปล่า เรียกว่าพวกบ้าสมบัติก็ได้ค่ะ รินเลยมักจะบ่นเสมอว่าสมบัติของบลูที่เก้บๆเนี่ย แทบหาประโยชไม่ได้เลย คิดดูซิคะ เศษท่อน้ำพีวีซี ก๊อกน้่ำที่เสียแล้ว บลูยังเก้บไว้เลยอ่ะ ถ้าถาว่าเก็บไว้ทำไมบลูก็ส่ายหัวนู่ม่ายยรู้แต่นุ๋ม่ายอยากทิ้งง่ะ

ส่วนรินเธอจะเก่งในด้านการจัดการสิ่งเหล่านี้มากๆ เห้นว่าของเยอะไม่มีที่เก้บนี่แหละค่ะ มาถึงมือรินล่ะก็ เธอสามารถทำมให้มันไปอยุ่ตรามที่ต่างได้โดยไม่เกะกะสายตาแถมยังหยิบใช้สะดวกอีกด้วย สมัยตอนที่บลูอยุ่คอนโดแล้วรินมาหาเนี่ย มัีกจะมาคอยช่วยจัดระเบียบสมบัติให้บลูเสมอ ทำไปบ่นไป แต่ก็ทำให้จนเสร้จ อาจเป้นเพราะห้องพักของรินที่ญี่ปุ่นค่อนข้างเล็ก (ขนาดอยุ่ในระดับหรูแล้วนะนั่น) เลยทำใมห้ต้องคิดว่าวิธีให้ได้ประโยชใช้สอยมากที่สุดไปด้วย

พอเราย้ายมาบ้านหลังใหม่ หกน้าที่ทำความสะอาดบ้านจึงกลายเป้นของรินโดยสมบูรณ์และด้วยความเต็มใจเป้นอย่างยิ่ง โดยบลูทำหน้าที่รับคำสั่งแต่โดยดีมิฉะนั้นอาจจะโดนตาจ้าๆเผาเอาง่ายๆ รินมักจะทำงานละเอียดสุดๆเสมอ เรียกว่าตามซอกตู้เล็กๆ เธอยังมุดไปดูดเอาฝุ่นออกมาจนได้ ส่วนบลูหรอคะ ลับหลังรินก็กวาดเข้าใต้โชฟา แหะๆ

ส่วนเรื่องทำอา่หารเนี่ย ถ้าเป้นวันธรรมดาหน้าที่หลักก็อยู่ที่รินเป้นส่วนใหญ่(อีกแล้ว) เพราะบลูมักจะกลับมาทีหลังขืนรอบลูทำละก้อได้เป็นลมกันไปก่อนแน่ๆเลย

แต่ถ้าเสาร์อาทิตย์ละก็บลูจะรับหน้าที่นี้แต่โดยดี แหมอย่างน้อยการได้ทำอาหารให้คนที่เรารักกินเนีั่ยมันก็เป้นความสุขอย่างหนึ่งจริงมั้ยคะ ยิ่งเห็นเค้ากินได้ด้วยความอร่อยเราก็ยิ่งปลื้ม ยิ่งในวันหยุดบางวันที่รินตื่นสายกว่าบลู(หายากมาก) เพราะเพลีย(เรื่องอะไรไม่บอก) บางทีบลูทำเสร้จก็จะยกเสริฟให้ถึงเตียงนอนเลยล่ะ เรียกว่าเซอร์วิสให้แบบสุดๆกันไำปเล๊ย

อยากจะบอกว่าตอนนี้รินเองก็ชักเริ่มติืดใจอาหารไทยแล้วล่ะค่ะ รินเธอบอกว่าอาหารญี่ปุ่นจะอร่อยที่สุดถ้ามันสด แต่อาหารไทย เก่งในเรื่องการปรุงรสอาหาร แม้ว่าจะเห้บไว้นานไปบ้างหากคนทำเก่งๆ ปรุงรสดีๆก็จะมีอาหารอร่อยๆให้กินได้เสมอ แหมปลื้มค่ะ มีหยอดด้วยล่ะว่าของบลูอร่อยที่สุดในโลกเล่นเอาคนทำแทบลอยเลยเชียว

สรุปแล้วเนี่ยงานในบ้านเราค่อนข้างจะแยกกัน้าง เวลาบลูทำอาหารรินอาจจะมาช่วยบ้างแต่ก็ไม่ได้บังคับว่ารินต้องมาช่วยทุกครั้งนะ เหมือนกับที่เวลารินทำความสะอาดบ้าน บางทีรินก็บอกว่าไม่ต้องช่วย ตอนแรกนึกว่ากลัวเราจะเหนื่อยที่ไหนได้บอกว่า บลูช่วยทีไรรินใช้เวลาทำนานกว่าเดิมทุกที

แต่กิจกรรมที่เราช่วยกันแบบจริงๆไก็คือการปลูกต้นไม้ค่ะ อาจเป็นเพราะรินอยู่ในแมนชั่นแคบๆมีที่ปลูกต้นไม้ได้ไม่มากนัก พอได้มาอยู่บ้านที่มีบริเวณทำให้รินค่อนข้างจะชอบตกแต่งสวนมาก ในบางวันหยุดเพื่อนบ้านจะเห็นสองสาวใส่เสื้อแขนยาวช่วยกันประกอบน้ำตกจำลอง บางทีก้อช่วยลุ้นเวลาบลูปีนต้นไม้เอากล้วยไม้ไปแปะไว้ที่กิ่งของมัน

ความสุขร่วมกันของเราจึงอยุ่ที่การได้ปลูกต้นไม้เหล่านี้ แหละได้เฝ้าดูมันเติบโต ออกดอกส่งกลิ่นหอมไปทั้งบ้าน ได้นอนหนุนตักกันใต้ร่มไม้ใบหนา ให้สายลมเย็นพัดผ่านจนบางครั้งหลับไปด้วยกันทั้งคู่ก็มี

และเมื่อเราตื่นขึ้นมา เราจะได้เข้าไปยังบ้านที่สะอาดด้วยฝีมือของริน กลิ่นหอมของอาหารด้วยฝีมือของบลู ความสุขของเราสองคนหาเอาง่ายๆในรั้วบ้านของตัวเองนี่แหละค่ะ พวกเรามักน้อย ไม่ขออะไรมาก แค่นี้ก็ทำให้ชีวิตหญิงรักหญิงอย่างพวกเราเป้นสุขมากพอแล้ว

ทุกครั้งที่บลูกลับมาบ้านแล้วได้ยินเสียงใสๆร้องทักว่ากลับมาแล้วหรอคะ มันทำให้บลูยิ้มได้ทุกที ยิ้มที่ได้รู้ว่า เรากลับถึงบ้านจริงๆแล้ว บ้านที่มีัเธอ

สำหรับวันนี้ขอให้ทุกคนนอนหลับฝันดีในบ้านที่อบอุ่นของทุกคนค่ะ

Create Date : 23 เมษายน 2551		6 comments
Last Update : 23 เมษายน 2551 21:33:36 น.
Counter : 945 Pageviews.
Share Tweet