|
|
 |
 |
 |
 |
| |
6 ปีที่มีเธอในชีวิต
อากาศเย็นยะเยือกเมื่อ 6 ปีก่อน ความรู้สึกสับสนกับตัวเองในครั้งนั้นฉันยังคงจำได้ดีเสมอมา กับผู้หญิงคนหนึ่งที่นั่งอย่างไร้จุดหมาย สายตาเฝ้ามองผู้คนมากมาย เสียงเพลงดังลอยมาตามลมอย่างไม่ขาดสายเป็นสัญญาณบอกว่า เทศกาลแห่งความรื่นเริงได้มาสู่หัวใจของทุกคนแล้ว ยกเว้นเพียงแต่ฉันที่ในใจยังคงเต็มไปด้วยความสับสน
คู่รักหลายคู่้เดินผ่านหน้าฉันไป ใบหน้าเปื้อนยิ้มดูมีความสุข คู่หนุ่มหล่อสาวสวยมีมาให้ดูเสมอ แต่สิ่งหนึ่งที่มีมากกว่าคู่หนุ่มหล่อสาวสวยคือ หนุ่มอ้วนใส่แว่นหนา มากับผู้หญิงสาวแต่งตัวเฉิดสาย สาวหน้าตาจืดชืด ควงคู่มา่กับหนุ่มหล่อราวกับหลุดมาจากนิตยสารแฟชั่น
ถัดไปอีก หนุ่มแต่งตัวดีมาดนักธุรกิจ มากับสาวน้อยแต่งตัวเซอร์ๆแต่งตัวอวดรอยสักที่แขนอย่างภูมิใจ อีกคู่ที่เพิ่งผ่านหน้าฉันไป หญิงสาวมาดดีเดินคล้องแขนมากับผู้ชายท่าทางราวกับหนุ่มโอตาคุแถบอะกิฮาบารา
คู่รักทุกคู่มีความต่างอย่างสังเกตได้ หากมองด้วยสายตาคนนอกอย่างฉันคงพูดได้เพียงว่า ไม่เหมาะสมกันเลย แต่สิ่งที่เข้ามาทำลายกำแพงของคำว่าไม่เหมาะสมคือ ใบหน้าที่มีความสุขของพวกเขาเหล่านั้น ความสุขที่พวกเขามีความรักให้กันและกัน ความรักที่ทำลายกำแพงของคำว่าเหมาะสม ความรักที่ไม่สนใจสายตาใครในโลก เพราะในสายตาเขามีเพียงกันและกัน
เมื่อฉันได้มองดูใบหน้าเปี่ยมสุขของพวกเขาแล้ว คำว่าไม่เหมาะสมกันก็เลือนหายไปในทันที ท้องฟ้าเริ่มมืดลง แสงสว่างจากดวงไฟของร้านต่างๆถูกเปิดขึ้น อากาศหนาวลงอีก ไม่แคล้วหิมะคงตกแน่ๆ มือฉันซุกในกระเป๋าเสื้อโค๊ท มิใช่เพื่อหาไออุ่น แต่เพื่อกำสิ่งหนึ่งไว้อย่างชั่งใจว่ามันควรจะถูกมอบให้อีกคนหรือไม่
ภาพคู่รักหลายคู่ผ่านมาในความคิด ความสับสนเริ่มจางหาย พร้อมกับความมั่นใจเข้ามาแทนที่ ฉันลุกจากที่นั่นเพื่อกลับไปยังสถานที่ที่คุ้นเคย ที่นั่นอาจเป็นสถานที่เดียวที่ฉันยิ้มได้อย่างไม่เคอะเขิน หัวเราะได้อย่างเต็มที่โดยไม่ต้องปิดตัวเอง
ที่แห่งนี้ทุกอย่างไม่เคยเปลี่ยนราวกับมันถูกหยุดไว้เพื่อรอการกลับมาของฉัน โต๊ะโคทัทสึวางอยู่กลางห้อง มีอาหารหลายอย่างจัดวางไว้ เมื่อฉันโผล่หน้าเข้าไป แทนที่จะได้ยินเสียงตัดพ้อที่ฉันพยายามหลบหน้าเธอมาเกือบอาทิตย์ เสียงใสๆกลับทักทายราวกับฉันแค่หายไปซื้อของข้างนอกเท่านั้น
เมอรี่คริสมาสสส  นั่นไงเธอทักตามธรรมเนียมเป๊ํะ ฉันได้แต่ยิ้มพลางยื่นกล่องกำมะหยี่สีน้ำเงินให้เธอเปิดดูเอาเอง ฉันจำภาพเหล่านั้นได้ไม่มากนัก แต่ฉันรู้ว่ามีร่างเล็กๆร่างหนึ่งกำลังอยู่ในอ้อมกอดฉัน และฉันก็กำลังถูกเธอคนนั้นโอบกอดเอาไว้เช่นกัน
อากาศภายนอกเหน็บหนาว แต่ความอบอุ่นกลับแผ่มาถึงหัวใจฉัน เด็กหญิงมืดมน พบแสงสว่างของตัวเองแล้ว
......................................
6 ปีต่อมา
ริน..บลูเร็วซีจะเย็นแล้วน๊าาาา
บลู..ค่ามาแล้วๆ นี่ควันฉุยเลยหอมมั้ยๆ 
หม้อสุกี้ พร้อมเตาไฟฟ้าใบย่อมๆ กับเนื้อต่างๆที่ถูกหั่นใส่จานเอาไว้ น้ำร้อนเริ่มเืดือด เนื้อและผักถูกทยอยนำลงไป เนื้อที่สุกได้ที่ชิ้นหนึ่ง ถูกสาวน้อยหน้าโนเนะคีบขึ้นมาจิ้มกับใข่ที่ตอกใส่จานไว้แล้วเอาเข้าปากด้วยท่าทางน่าอร่อย
ริน..อร่อยบลูกินกันนะ
บลู..หล่อนแย่งเนื้อชิ้นนั้นของช๊านนนน 
แม่สาวโนเนะ พูดชวนไม่ทันจบ ก็หันไปส่องกล้องดูดาวต่อปล่อยให้บลูนั่งคีบเนื้อชิ้นใหม่ลงหม้อ พลางเอาผักมาปิดกันๆไว้ (เดี๋ยวโดนแย่งอีก  )
ท้องฟ้าหมู่ดาวมากมาย ส่องประกายแสงงดงาม ผ่านวันเวลา นับแต่อดีตอันยาวนาน และคงยังเป็นเช่นนี้ไปจนถึงอนาคตอีกไกลโพ้น
วันนี้แม้อากาศไม่หนาวเท่าเมื่อ 6 ปีที่แล้ว แต่ความอบอุ่นในใจฉัน ไม่เคยลดลงไปเลยแม้แต่นิืด
ขอบคุณรอยยิ้มของเธอที่ทำให้ฉันพบกับความสุขในชีวิต ขอบคุณความรักของเธอที่ทำให้ฉันรู้ว่า เราแตกต่างจากคนอื่น แต่ความรักของเราไม่เคยต่างจากความรักของใคร
สำหรับวันนี้ฝันดีราตรีสวัสดิ์ค่ะ 
| Create Date : 29 ธันวาคม 2551 |
| Last Update : 29 ธันวาคม 2551 23:41:54 น. |
|
12 comments
|
| Counter : 1526 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: yamaneko IP: 203.156.70.199 วันที่: 30 ธันวาคม 2551 เวลา:0:58:11 น. |
|
|
|
| โดย: daisy IP: 124.120.71.42 วันที่: 30 ธันวาคม 2551 เวลา:2:18:26 น. |
|
|
|
โดย: Bud Ice  วันที่: 30 ธันวาคม 2551 เวลา:11:48:08 น. |
|
|
|
| โดย: Karn_theFreeItem IP: 118.172.103.219 วันที่: 30 ธันวาคม 2551 เวลา:17:59:14 น. |
|
|
|
| โดย: daisy IP: 124.121.240.66 วันที่: 30 ธันวาคม 2551 เวลา:22:08:09 น. |
|
|
|
| โดย: พี่บี (bewae1001 ) วันที่: 1 มกราคม 2552 เวลา:18:18:59 น. |
|
|
|
| โดย: ปดด (ฮักน้ำปิง ) วันที่: 3 มกราคม 2552 เวลา:20:33:54 น. |
|
|
|
| โดย: ^__^ IP: 222.123.46.3 วันที่: 4 มกราคม 2552 เวลา:17:19:20 น. |
|
|
|
| โดย: Toei IP: 124.121.24.120 วันที่: 5 มกราคม 2552 เวลา:0:35:58 น. |
|
|
|
| โดย: คนใจว่าง IP: 61.19.225.227 วันที่: 5 มกราคม 2552 เวลา:9:47:34 น. |
|
|
|
| โดย: autozave IP: 58.10.171.52 วันที่: 15 ธันวาคม 2555 เวลา:13:36:51 น. |
|
|
|
|
|
| |
|
 |
 |
 |
 |
|
|
นั่นไงเธอทักตามธรรมเนียมเป๊ํะ ฉันได้แต่ยิ้มพลางยื่นกล่องกำมะหยี่สีน้ำเงินให้เธอเปิดดูเอาเอง ฉันจำภาพเหล่านั้นได้ไม่มากนัก แต่ฉันรู้ว่ามีร่างเล็กๆร่างหนึ่งกำลังอยู่ในอ้อมกอดฉัน และฉันก็กำลังถูกเธอคนนั้นโอบกอดเอาไว้เช่นกัน
)
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 35 คน [
สวัสดีปีใหม่ค่ะรินซังบูลซัง