|
|
 |
 |
 |
 |
| |
รักของเราำไม่เก่าเลย
วันนีั้้ยัยเหมียวแวะมาเที่ยวบ้านค่ะ เนื่้องจากอากาศร้อนมากๆเราสองคนเลยแตค่งตัวกันตามสบายไปหน่อย ยัยเหมียวมาเห็นถึงกับร้องว้าย นี่แกจะโดนโชว์โป้หรือไงย่ะ
บลูกับรินมองหน้ากันเลิ่กลั่ก โป้ไรหว่า ก้อทั้งบ้ามีแต่ผู้หญิงแถมยังปิดิดชิด แค่ชั้นในชิ้นล่างกับข้างบนเป็นเสื้อยืดตัวใหญ่ ปิดลงมาตั้งเยอะ โป้ตรงไหนเนี่ย แต่ยัยเหมียวก็ยังยืนยันนะว่ามันโป้ย่ะ (โป้ที่ไหน เกงในกะเสื้อยืดตัวเบ้อเร่อ โป้มันต้องไม่ใส่ไรเลยตะหาก)
ยัยเหมียวมาถึงก็บ่่นเรื่องร้อนๆนี่แหละค่ะ แถมยังบอกว่ารินโชคดีจังที่เกิดญี่ปุ่น ที่คงไม่ร้อนแบบนี้ั้มั้ง ทั้งบลุทั้งรินปล่อยก๊ากเลยค่ะ แกเอ๋ยไม่รู้จักความโหดของหน้าร้อนญี่ปุึ่นเสียแล้ว เหมียวทำหน้างงว่ามันโหดขนาดนั้นเลยเร้อ รินยืนยันว่า ถ่าเทียบกับหน้าร้อนเมืองไทยแล้วนับว่าเมืองไทยสบายกว่ามาก
หน้าร้อนญี่ปุ่นแตกต่างจากบ้านเราพอสมควรค่ะ เพราะหน้าร้อนที่นั่น อากาศไม่สุงเท่าบ้านเรา แดดก็ไม่จ้าเท่า แต่เมื่อไหร่ที่เหงือออกละก้อมันไม่แห้งง่ายค่ะ เรียกว่าจะอบอ้าวแหละเหนอะหนะไปทั้งวัน ต่อให้มีลมพัดมา หรืออยู่ในร่อ ก็จะไม่หายร้อนปนอบอ้าว เพราะเหงื่อไม่ระเหยออกไป ต่างจากเมืองไทยที่ถึงจะมีอุณหภูมิสุงกว่า หรือร้อนกว่าก็จริง แต่ถ้าหลบเข้าที่ร่ม หรือมีลมพัดมาวหน่อยเราก็จะรู้สึกสบายขึ้นมาก
หน้าร้อนคนญี่ปุ่นจึงมักจะไม่สบายกันเยอะมาก เพราะว่ารู้สึกไม่สบายตัว ทำให้ไม่อยากอาหารไปด้วย รินเองยังออกปากว่าเมืองไทยร้อนกว่าก็จริงแต่ไม่ทรมาณ (ถึงงั้นก็เปิดแอร์ชั้นล่างจนค่าไฟกระฉูดเลยค่ะ) ยัยเหมียวทำหน้าตาไม่เชื่อ บลูเลยบอกว่า ไว้แกไปลองเองละกัน หึหึ
วันนี้ยัยเหมียวมาปรึกษเรื่องทะเลาะกับแฟนค่ะ จะว่าไปผสองคนนี้ก็รักกันานานนะคะ ถึงยัยเหมียวจะไม่ใช่หญิงแท้ก็เถอะ แต่ก้อดัดแปลงเสียจนสาวแท้ๆบางคยังอายเลยล่ะ ปรกติคู่นีร้ไม่ค่อยทะเลาะอะไรกันรุ่นแีรงหรอกค่ะ แต่ออกแนวง๊องแง๊งกันซะมากกว่า อย่างครั้งนี้ก็เช่นกันค่ะ เพราะมันแค่เรื่องเล็กน้อย แต่ยัยเหมียวเองก็คงอยากจะได้เืพ่อนคุยซะมากกว่า ประเด๋วกลับบ้านไปก็คงอี๋อ๋อกันเหมือนเดิม
คุยไปคุยมาก็มาวกถึงว่า คู่ของบลูนี่ดีจังเลยนะ ไม่เคยเห้นทะเลาะกันเลย เถียงกันก็แค่นิดหน่อยแล้วก็คุยกันดีๆเหมือนเดืม ส่วนยัยเหมียวจะเป็นแบบถ้าทะเลาะกันต่างฝ่ายต่างจะไม่อยู่บ้าน เพราะจะออกไปสงบสติอารมณ์ข้างนอก ยัยเหมียวถามบลูว่าทำไงถึงได้ไม่ทะเลาะกันเลยดีจัง
รินยิ้มๆแล้วบอกว่าเนี่ย สมัยที่คบกันใหม่ๆที่ญี่ปุ่นเราทะเลากันบ่อยมาก ถึงม ากที่สุด เพราะอยุ่ในช่วงการปรับตัวเข้าหากัน รินเองไม่ค่อยจะเชื่อว่บลูจะรักเค้าจริงมั้ยเพราะบลูปฎิเสธความรักแบบนี้มาตลอด ส่วนบลูเองก็ไม่แน่ใจว่ารินจะแน่ใจจริงๆหรอกับความรักแบบนี้ เพราะรินก็มีแฟนเป้นชายมาตลอดเรียกว่าต่างฝ่ายต่างระแวงความรักอีกฝ่ายแหละค่ะ เลยทะเลาะกันบ่อยมากแค่เห็นอีกฝ่ายเิดินกับผู้ชายก็เป็นเรื่องแล้ว
ยิ่งตอนบลูเรียนจบกลับมาเมืองไทยแล้วรินได้งานสายการบิน JAL ความสัมพันธ์ของเราสองคนยิ่งแย่ค่ะ แค่นานๆได้คุยกันทีนี่ก็แย่แล้ว (ตอนนั้นพ้นช่วงไม่ไว้ใจความรักของแต่ละฝ่ายแล้วค่ะ) แถมคุยครั้งนึงได้ไม่นานอีก หลังเลยหลายเป็นว่าโทรมาเพื่อจะทะเลาะกันมากกว่าจะหวานแหววกันเสียอีก เรียกว่าเดือนนึงโทรหากิน 4 หน บอกเลิกกันซะสองหนเป็นอย่างน้อย ทะเลาะกันจนวางหูใส่กันอีก 1 หน มีคุยดีๆกันแค่หนเดียว เป็นแบบนี้กันเกือบครึ่้งปี
จนต้องมาคุยกันว่าแบบนี้ไม่ไหวแล้วนะเราคงต้องเปลี่ยนแปลงแล้วล่ะ เพราะตคอนนัน้ถามว่ารักมั้ยก็รักกันอยู่มากแต่อะไรหลายๆอย่างทำให้ไม่เข้าใจกัน และเพราะต่างจะดึงดันจะเอาอยู่่ฝ่ายเดีย เมื่อมีแต่คนต้องการจะรับแต่ไม่มทีใครอยากจะให้เลยเกิดปัญหากัน
จำได้ว่ารินเองยอมลางานบินมาหาถึงเมืองไทยเพื่อมาเคลียเพราะหากไม่รีบทำอะไร ความรักของเราคงไปไม่รอด กฏ 24 ชั่วโฒงเลยเกิดขึ้นมา เราเลือกที่จะคุยกันมกขึ้นว่าทำไมถึงโมโหใส่กัน เธอต้องการอะไร และฉันอยากได้อะไร
จริงอยู่การพูดคุยกันเพียงครั้งเดียวมันไม่ทำให้อีกฝ่ายรู้รับความต้องการของเราได้หมดทุกอย่าง แต่สิ่งสำคัญมันอยุ่ที่ เราพยายามที่จะให้มากกว่าที่จะขอรับต่างหากที่จะช่วยประคับประคองความรักของเราต่อไปได้ เพราะความรู้สึกอยากจะให้นี่แหละค่ะ ให้เพียงฝ่ายเดียว รับเพียงฝ่ายเดียวก็คงไม่ยืด และเลือกที่ต่างฝ่ายต่างอยากจะให้อีกฝ่ายต่างหากคือส่วนหนึ่งของการประคับประคองชีวิตคู่ของเราสองคน
บลูเคยคิดเสมอว่า ระหว่างเราสองคน ความรักไม่ใช่ปัญหาในชีวิตคู่ แต่ความเข้าใจกันต่างหากที่สิ่งที่ช่วยพาชีวิตคู่ของเราทั้งคู่ให้ผ่านสิ่งต่างมาได้ ใครจะไปนึกละคะ ว่าคู่หญิง+หญิงที่ทะเลาะกันแทบจะทุกอาทิตย์ บอกเลิกกันทุกเดือนจะมีวันี่อยุ่ดว้ยกันโดยไม่ทะเลาะกันได้ (ยกเว่นประเด็นง๊องแง๊งเล็กๆน้อยที่ไม่มีชีวิตคู่ก็คงไม่มีสีสัน)
ตอนนี้ยัยเหมียวกลับบ้านไปนานแล้วค่ะ บอกว่า กลัวแฟนจะอดตายเพราะแค่หุงข้าวหม้อไฟฟ้ายังทำหม้อพังได้ มันบอกงอนยังไงชั้นก็กลัวมันอดตายเป้นศพในห้องชั้น (ห่วงก้อบอกมเถอะนังฟอร์มจัด)
ระหว่างเขียนบล๊อคอยู่นี่ รินมานัวเนียอยู่บนเก้าอี้ตัวเดียวกัน พยายามอ่านทุกอย่างที่บลูเขียน อ่านออกบ้างไม่ออกบ้าง บางส่วนรินก็ช่วยเขียนบ้าง วันนี้บล๊อคของเราจึงเป้นคตรั้งแรกที่เราเขียนดว้ยกันค่ะ (ไม่กล้านินทามากกลัวรินรู้ฮิฮิ)
สงกรานต์ปีนี้ของให้ทุกคนมีความสุขกันตลอดปีนะคะ ฝันดีรตรีสวัสค่ะ 
| Create Date : 13 เมษายน 2551 |
| Last Update : 13 เมษายน 2551 22:24:47 น. |
|
6 comments
|
| Counter : 1022 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: Soontara IP: 81.100.67.25 วันที่: 13 เมษายน 2551 เวลา:23:38:22 น. |
|
|
|
| โดย: Prince600/546 IP: 202.91.18.206 วันที่: 14 เมษายน 2551 เวลา:1:39:05 น. |
|
|
|
โดย: พี่บี (bewae1001  ) วันที่: 14 เมษายน 2551 เวลา:17:50:20 น. |
|
|
|
| โดย: nana IP: 125.27.78.115 วันที่: 15 เมษายน 2551 เวลา:17:30:46 น. |
|
|
|
| โดย: บลูดานูป วันที่: 15 เมษายน 2551 เวลา:23:04:53 น. |
|
|
|
| โดย: แวะมาจ้า IP: 117.47.165.231 วันที่: 17 เมษายน 2551 เวลา:23:37:10 น. |
|
|
|
|
|
| |
|
 |
 |
 |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 35 คน [
