 |
| |
บลูรักเด็ก
เวลารินไปซื้อของกับบลูที่ซุปเปอร์มาร์เกตสิ่งที่รินเห็นเสมอคือ พ่อแม่เด็กบางคนเอาลูกมาด้วยแล้วปล่อยลูกวิ่งซน เด็กบางคนหน้าตาน่ารักดี แต่ชอบวิ่งไปจิ้มผลไม้ที่แกะแล้วห่อไว้จนช้ำหมด โดยที่พ่อแม่ไม่ว่าเลย แต่สำหรับลูเลยไม่เคยปล่อยให้รอดพ้นสายตาไปได้ บลูจะจ้องไปที่เด็กแล้วมองด้วยรังสีอาฆาตพร้อมทั้งพูดแบบเสียงเย็นว่า หนูของกินไม่ใช่ของเล่น หยุดเอามือจิ้มเดี๋ยวนี้ โดยปกติแล้วบลูจะหน้านิ่งและดุมาก เด็ก 80% จะหยุดและวิ่งหาแม่ทันที อีก 20% ทีึ่เหลือ ร้องไห้และวิ่งหาแม่เหมือนกัน
แน่นอนว่า เกือบทั้งหมดของพ่อแม่ที่บลูดุลูกเขาจะหาเรื่องบลุว่า เด็กมันก็ต้องซนเป็นธรรมดาไม่เห็นต้องรุนแรง บลูจะย้อนไปว่า กับเด็กนะคะนี่ถือว่านุ่มนวลสุดแล้วค่ะ แต่กับพ่อแม่ที่ไม่สั่งสอนเนี่ย อาจได้ฟาดปากกันได้นะคะ แล้วบลูจะทำสีหน้าน่ากลัวมาก ซึ่งทั้งหมด มักจะล่าถอยพร้อมพาลูกของตัว (บลูแอบเรียกว่าลูกเทวดา) ไปให้พ้นรังสีอำมหิตของบลูไปด้วย
แต่ถึงไม่ใช่เด็กซน รินไม่ค่อยเห็นบลูจะรักเด็กเท่าไร อย่างเวลาอยู่ญี่ปุ่นด้วยกัน เด็กที่ละแวกบ้านจะเรียกบลูว่าท่านหญิงแห่งความมืดบ้าง ท่านหญิงจากนรกบ้าง เพราะบลูจะไม่ค่อยยิ้ม แล้วก็ตาดุ เด็กจะกลัวกันเสมอ ไม่เหมือนนางฟ้าแบบรินที่เด็กๆอยากเข้าใกล้ (จะอ้วกกันก็ได้นะค่ะคุณผู้ชม..มิตจัง)
จริงๆแล้วเรื่องบลูรักเด็กมีอีกหลายเรื่องมาก รินจะเล่าเฉพาะที่รินจำได้แม่นเพราะบลูจะปากเสียมากๆ (มิตจังบอกบลูเลี้ยงหมาไว้ในปาก) มีหนหนึ่ง รินกับบลูไปกินที่ร้านฟาสฟูด แล้วมีเด็กมานั่งกับแม่พ่อเขาที่อีกโต๊ะหนึ่งมีที่พิงอันเดียวกัน แล้วเด็กคนนั้นซนมาก ยกมือข้ามมาจับผมบลูดึง ครั้งแรกบลูหันไปยังไม่ถอดแว่นดำออก แม่พ่อเขายังคุยโดยไม่สนใจ บลูบอกเบาๆว่าอย่านะคะ เด็กคนนั้นนั่งนิ่งๆ ไม่นานเด็กคนนั้นทำอีกหันบลูหันมาดุอีก แล้วพูดว่าถ้าทำอีกจะโดนตีนะคะ ส่วนแม่เห็นก็แค่พูดว่าอย่าลูก แล้วเด็กก็นิ่งไป แม่พ่อคุยกันต่อ
พอมาครั้งที่สามเด็กคนนั้นดึงผมบลูอีกบลูหันกลับไปรวมมือเด็กไว้สองข้างแล้วตีลงไปเบาๆ 1 ทีเด็กหน้าเสีย คนเป็นแม่กับพ่อเลยหันมาแล้วว่าบลูว่าตีลูกเขาทำไม บลูเลยอธิบายไป พ่อเขาเลยพูดว่า เด็กมันซนตามธรรมชาติคุณต้องเข้าใจบ้าง จะมาพูดให้รู้เรื่องแบบผู้ใหญ่ไม่ได้หรอก บลูเลยตอบกลับไปว่า ที่บ้านดิฉัน ลูกหมาตัวเล็กๆ ยังหัดให้มันทำตามคำสั่งได้เลย นี่ลูกคนแท้ๆ คุณยังสั่งสอนเองไม่ได้ ต้องพิจารณาแล้วนะคะว่าเมื่อเทียบกับลูกหมาแล้วลูกคนดีกว่าหรือด้อยกว่า หรือจริงๆแล้วมันผิดที่คนสอนกันแน่
พ่อเด็กได้ยินแบบนั้นก็เลยพูดคำหยาบเลยว่ามึงว่าลูกกูแย่กว่าหมาหรอแค่นี้ก็ต้องตีเด็กมันด้วย ไม่เห็นต้องรุนแรง บลูเลยพูดตอบกลับไปว่า กับเด็กเนี่ย แค่ตีสั่งสอนค่ะ แต่กับคนเป็นพ่อแม่เนี่ยกูเตะสั่งสอนด้วยซ้ำจะลองมั้ย แล้วบลูก็ถอดแว่นแผ่รังสีอัมหิตเต็มที่ สงสัยเขาจะจับคลื่นโหดได้ คนเป็นผู้หญิงเลยรีบดึงมือผู้ชายกับลูกออก
รินเลยโล่งใจไม่มีเรื่องกัน แต่รินอายมาก เพราะบลูยังนั่งกินต่อหน้าตาเฉยไม่รุ้สึกอายอะไรเลยที่มีเรื่องกับคนกลางร้านแบบนั้น บลูบอกเราต้องรักษาสิทธิืตัวเองออกทำไมไม่ผิด ไก่เหลืออีกตั้งเยอะ (ที่แท้เสียดายของกิน)
เวลารินไปไหนกับบลู รินเลยต้องล่ามคอบลูไว้ดีๆ ไม่งั้นเดี๋ยวบลูจะไปกัดคนอื่นเข้าจะแย่ แต่บลูจะใจดีกับสัตว์เร่ร่อนมากๆ เวลามีหมาเร่ร่อน แต่ขี้เรื้อนแค่ไหน บลูจะเรียกหมาน้อยแล้วบางทีเอามือลูบหัวมัน มันจะกระดิกหางใส่ บลูบอกว่า ชีวิตวันปกติก็ลำบากพอแล้ว เราแค่แบ่งความรักให้มันบ้าง ให้มันรู้สึกว่า โลกนี้ยังมีสิ่งดีๆเกิดกับมัน
ในกระเป๋าของบลูจะพกถุงอาหารหมา แมว ถุงเล็กๆเอาไว้ เผื่อบางทีจะเทให้หมาแมวกินบ้าง รินถามว่าทำไมไม่เอามันมาเลี้ยงล่ะ บลูบอกมันมากเกินกำลังเรา นอกจากการความเมตตาแล้วบางครั้งเราต้องวางอุเบกขาด้วย(ขาไหนก็ไม่รู้) หรือถ้าบางครั้งไม่มีบลูก็จะซื้อหมูปิ้งๆ ไก่ปิ้งข้างทางให้มันกิน
แต่กับคนแล้วรินไม่ค่อยเห็นบลูใส่ใจใครเท่าไร บลูจะให้เงินคนที่ร้องเพลงแลกเงิน แต่บลูไม่เคยให้ขอทานแขนขาด ขาขาด
สมัยที่รินแอบชอบบลู รินสรุปนิสัยบลูไว้อย่างหนึง่ว่า บลูผูกมิด (อิอิ ยัยรินเขียนผิด ไม่แก้ให้หรอก ชิ...มิตจัง) กับใครไม่เป็น อาจเพราะบลูไม่ชิน แต่รินคิดว่าบลูเป็นคนรักเพื่อนมาก แต่รักแบบไม่ค่อยพูด รินไม่เคยเห็นบลูเลิกคบเพื่อนเพราะเขาทำผิด หรือทำไม่ได้ บลูบอกทุกคนพลาดได้เสมอ (ยกเว้นเพื่อนที่จีบรินบลูเลิกคบไปแล้ว)
บลูเป็นคนหวงยิ้มมากๆ และชอบทำหน้านิ่งๆจนคนรอบข้างคิดว่าหยิ่ง แต่จะมีน้อยคนที่ได้รู้ว่าบลูยิ้มสวย ใจดีมาก สำหรับรอยยิ้มของบลูรินผูกขาดว่าได้รับมากที่สุด เพราะบลูจะยิ้มให้รินเสมอ(ไม่งั้นตาย) และบลูไม่เคยทำร้ายรินเลย (ข้าทาสย่อมไม่ล่วงเกินนายหญิงอยู่แล้ว)
บลูบอกรินว่ารินคนเดียวเท่านั้นที่มีสิทธิ์ถือครองความรักของบลู พอได้ยินคำนี้รินเลยให้รางวัลด้วยเนื้ออบราดซอส พร้อมด้วยมันฝรั่งทอด ไข่ดาว 2 ฟอง ไส้กรอก 3 อัน น้ำมะนาวปั่น(บลูชอบมาก และผลไม้อีกถาดใหญ่ (อย่าตกใจนี่คืออาหารปริมาณปกติของบลู)
วันนี้รินเขียนจบแค่นี้เพราะไม่รู้จะเขียนอะไรต่อแล้ว จบแล้วกันเนอะ
ปล. มีของฝากตรุษจีนมาฝากทุกท่านด้วยนะค่ะ มิตจังจัดให้ 5555
หมดโปรค่ะ แหะๆ เค้าอาย
| Create Date : 01 กุมภาพันธ์ 2554 |
| Last Update : 2 กุมภาพันธ์ 2554 23:56:26 น. |
|
24 comments
|
| Counter : 1089 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: g_toub  วันที่: 1 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:22:49:15 น. |
|
|
|
| โดย: มนุษย์ล่องหน IP: 223.204.61.138 วันที่: 1 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:23:26:00 น. |
|
|
|
| โดย: toeyao วันที่: 1 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:23:29:40 น. |
|
|
|
| โดย: ๒ IP: 119.42.115.207 วันที่: 2 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:0:17:08 น. |
|
|
|
| โดย: kk IP: 183.89.32.203 วันที่: 2 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:1:00:18 น. |
|
|
|
| โดย: littlepup IP: 49.230.132.195 วันที่: 2 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:6:59:01 น. |
|
|
|
| โดย: ดวงลดา วันที่: 2 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:9:34:29 น. |
|
|
|
| โดย: is_ninja วันที่: 2 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:10:07:37 น. |
|
|
|
| โดย: ดู IP: 58.136.118.66 วันที่: 2 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:11:33:09 น. |
|
|
|
| โดย: คนแอบอ่าน IP: 182.53.188.222 วันที่: 2 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:12:07:40 น. |
|
|
|
| โดย: แมวเหมียวไฉไล IP: 115.87.192.88 วันที่: 2 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:12:51:18 น. |
|
|
|
| โดย: bb IP: 192.168.88.129, 183.89.39.81 วันที่: 2 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:14:30:32 น. |
|
|
|
| โดย: windsylph วันที่: 2 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:18:28:22 น. |
|
|
|
| โดย: amme IP: 10.0.1.141, 115.87.112.13 วันที่: 2 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:20:54:33 น. |
|
|
|
| โดย: Gift_Sica IP: 118.174.65.117 วันที่: 2 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:21:04:44 น. |
|
|
|
| โดย: แฟนคลับฮะ IP: 115.87.131.211 วันที่: 2 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:22:56:01 น. |
|
|
|
| โดย: ..... IP: 113.53.3.37 วันที่: 3 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:9:56:28 น. |
|
|
|
| โดย: littlepup IP: 110.49.103.101 วันที่: 3 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:18:25:29 น. |
|
|
|
| โดย: Masumi IP: 172.20.115.145, 203.144.130.176 วันที่: 12 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:10:38:20 น. |
|
|
|
| โดย: Achso วันที่: 12 มีนาคม 2554 เวลา:21:54:50 น. |
|
|
|
|
|
| |
|
 |
แถมกินแล้ว ยังไม่อ้วนอีกตะหาก น่าอิจฉาที่สุด 
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 35 คน [
เห็นหน้าเราหงิมๆเรยวิ่งเข้าใส่
เคยโดนเด็กบ้าปากระเทียม(ที่ดังปังๆ)ใส่โดนเท้า
โคดเจ็บเรยค่ะ ในใจแอบด่าอยู่เหมือนกัน
แต่ว่าไม่กล้าแสดงออก กัวโดนเด็กรุม(มันมากันเป็นฝูง)
โดยปกติแล้วเลยพยายามจะอยู่หากเด็กมากที่สุดค่ะ
เพราะอยู่ด้วยทีไรโดนแกล้งทุกที
แถมพวกพ่อแม่ก็มักเป็นแบบนั้นน่ะค่ะ