|
|
 |
 |
 |
 |
| |
หวานนัก รักนี้
เมื่อวานนี้ บลูมีโอกาสได้ต้อนรับเพื่อนคนหนึ่งค่ะ เป็นเเพื่อนผู้ชายที่เรีัยนการบินเช่นเดียวกับบลู อาจจะด่้วยในแต่ละรุ่นมีน้อยทำให้แต่ละคนสนิทกันได้เร็ว และบังเอิญ(
ซวย) ผู้ที่ต้องมานั่งรับฟังปัญหาความรักคือยบลูนี่เอง
เืพ่อนบลูเขาทะเลาะกับภรรยาค่ะ เรื่องที่เขาและภรรยารู้สึกว่า ทำไมเราไม่รักกันเหมือนก่อนนะ เขารู้สึกว่าความรักมันจืดจางลง เพื่อนบลูบอกว่า ที่อยู่กันตอนนี้มันแบบเพื่อนกันมากกว่า แล้วตอนนี้ก็เริ่มที่จะมีปัญหาระหองระแหงกันมากขึ้นแนวที่ว่า อักฝ่ายจะทำไอะไรก็ดูขัดตาไปเสียทุถกอย่าง การพยายา่มที่จะไม่อยู่เห็นหน้ากัน จึงเป็นทางออกที่ดีที่สุดสำหรับทั้งคู่
ระหว่างที่เราคุยกันนั้น รินแวะมาหาเป็นระยะ ทั้งการเอาขนมมาให้ชิมเอาน้ำมาเสริฟ รวมถึงการถามความเห็นในเรื่องขนมที่รินทำ บางครั้งมีแอบโดนรินขโมยปลุกต้นหอมที่แก้มด้วยเวลาชมรินว่าทำขนมอร่อย (ดีนะว่านี่เืพื่อนสนิท ไปมาหาสู่กันจนคุ้นเคย) เพื่อนบลูมองไปยิ้มไป แล้วพูดเปรยๆออกมาว่า อิจฉาจังที่ความรักของบลูกับแฟนดูไม่จืดลงไปแล้วแล้วหยอดไปอีกว่า จริงๆแล้วคู่สาวเลสนี่น่ามองดีเนอะ อย่างน้อยคงน่าดูกว่า ผู้ชายสองคนมากระหนุงกระหนิงกัน (อันนั้นฉานก็ไม่ชอบดูฟ่ะ)
ฟังเพื่อนรำพึงรำพันไปได้อีกซักพักว่า แรกๆมันก็แบบนี้แหละหวานกันดี ต่อมามันก็จางลงๆ จนกลายเ้ป็นความชินชากันไปแทน จนบลูอดไม่ได้ถามเพื่อนขึ้นมาว่า ครั้งสุดท้ายที่ซื้อของให้แฟนอ่ะ ตอนไหน มันทำหน้างงๆ ซักพักก็ตอบว่า ตอนวันเกิดเค้าเมื่อปีทีึ่้แล้ว อ่ะ มีซื้อขนมเค๊กที่เค้าชอบไปให้ด้วยยังมีความสุขกันอยู่เลย
แล้ววันธรรมดาปรกติ ที่ไม่ใช่โอกาสพิเศษล่ะ ซื้อให้ครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่หรอ มันทำหน้างงเป็นสองเท่า แล้วตอบกลับมาว่า ของพวกนี้มันต้องให้ในโอกาสพิเศษซิถึงจะมีค่า บลูฟังแบบนั้นเลยอดไม่ได้ที่จะถามว่า แล้วทุกวันที่แกกลับถึงบ้า้นแล้วมีแฟนแกรออยุ่มันไม่ได้เป็นสิ่งที่พิเศษแล้วหรอ?
แกรู้มั้ยมีคนอีกเท่าไหร่ ที่กลับจากงานเหนื่อยๆ แต่จะพบบ้านที่มีแต่ความว่างเปล่า ไม่มีคนรอ ไม่มีใครอยู่ด้วย แกคือหนึ่งในกลุ่มคนที่โชคดี แกมีแฟนที่สวย ความรักของแกเป็นที่ยอมรับของสังคม แกสามารถพาแฟนแกไปไหนต่อไปแล้วพูดได้เต็มปากว่า นี่คือคนรักของแก โดยที่ไม่ต้องแคร์กับสายตา่ใครเค้า
แล้วแกยังคิดว่า ช่วงเวลาที่แกกับเขาอยู่ด้วยกันมันไม่ใช่สิ่งพิเศษหรอ ทำไมต้องรอให้ถึงวันพิเศษถึงจะแสดงความรักต่อกัน แกจะดีใจมั้ยถ้าแฟนแกอยู่ๆทำของที่แกชอบให้กิน ให้ของที่แกอยากได้ เพราะเหตุผลแค่ว่า เพราะฉันเห็นมันก็นึกถึงคุณทันทีว่าชอบเลยเอามาฝาก
มันเงียบ แต่บลูรู้ว่ามันกำลังคิด คุ๊กกี้กาแฟกลิ่นหอมถูกยกมาวาง พร้อมชามะนาวรสชาดโปรดของบลูถูกวางลงตรงหน้าที่แถมมากับรอยยิ้มน่ารักๆ ของเจ้าตัวเล็ก
บลู : อ่ะ คุ๊กกี้รินทำรสชาติแปลกๆหน่อยนะ แต่เชื่อเหอะมันอร่อย
เืพื่อน : ขมไปนิดนะแก แต่อุ่นๆ ได้กลิ่นแล้วสบายใจดีนะ
บลู : ให้กิน ไม่ได้ให้ดม กินๆซะ แล้วคิดดุให้ดี จะจัเการความรักของแกยังไง
เพื่อน : แกคิดว่ามันจะยังแก้ใขได้มั้ย กลัวนุ่น (ชื่อภรรยามัน) เค้าหมดรักชั้นแล้วว่ะ
บลู : ถ่อไอ้ตูด เครื่องบินลำเบ้อเร่อ เอามันขึ้นไปร่อนได้ ทีเรื่องนี้อ่ะโง่นัก
เพื่อน : มาปรึกษาไม่ได้ให้ด่า (พลางหยิบคุ๊กกี้ชิ้นที่ 2 เข้าปาก ชิ้นทที่ อยู่ในมืิอ ไอ้ตระกละเอ๊ย)
บลู : ถ้าเค้าไม่รักแก ป่านนี้เค้าหย่ากับแกนานแล้ว แต่ไม่ได้หมายความว่าเค้าจะรักแกแบบนี้ไปเรื่อยๆนะ อยู่ที่แกแล้วล่ะว่าจะทำยังไง
เพื่อน : ......(เงียบ นั่งคิด พลางเอาชิ้นที่ 3 ใส่ปาก)
เพื่อน : ซื้อดอกไม้กับเค๊กที่เค้าชอบไปให้ดีมั้ย แกว่าเค้าจะชอบมั้ย
บลู : ไม่รู้ ฉานไม่ได้ชื่อนุ่น มันไม่ได้เอยู่ที่ของ มันอยุ่ที่ความรู้สึกตอนแกซื้่อให้เค้่า ตอนแกส่งให้เค้า ผู้หญิงเค้าสัมผัสได้ว่าแกให้ดว้ยความรู้สึกแบบไหน
เพื่อน : อือ ชั้นเพิ่งนึกออก เวลานุ่นกินเค๊กรสโปรดเค้าจะยิ้มแบบมีความสุขมากๆ แกรู้มั้ย ชั้นชอบมองเวลาเค้ายิ้มมากเลยนะ
บลู : ความรักของแกมันห่างเหินไปเพราะหลงลืมเรื่องเล็กๆน้อยๆแบบนี้แหละ
เพื่อน : บลูไปช่วยซื้อหน่อยดิ ไปคนเดียว ปอด
บลู : ไอ้บ้า แค่ซื้อของให้เมียแกต้องมีเพื่อนด้วยเรอะ
เพื่อน : เปล่าแต่แค่รู้สึกตื่นเต้นเหมือนตอนจีบเค้าใหม่ๆ มันเลยปอด
บลู : แต่ตอนนี้เค้าเป็นเมียแกแล้วเฟ้ย ไปหา ไปคุยกันเอา แล้วก็รีบกลับบ้านไปได้แล้ว จะมาอยุ่ทำไมนานๆ
เพื่อน : รีบไล่จัง ฟาดคุ๊กกี้ชั้นจนจะหมดจาน ขืนไม่ไล่ แกแย่งอย่างอื่นกินอีกแน่ ที่นี่ไม่ใช่ที่ของแก แกคงรู้แล้วว่าจะจัดการยังไงจะอยู่ทำบ้าอะไรอีก ช๊านจะหนุงหนิงกับรินมั่ง
เพื่อน : เออไปก็ได้ว่ะ (พลางหยิบคุ฿กกี้ไปอีกสองชิ้น) ขอบใจนะบลู คิดถูกว่ะทีี่่ปรึกษาแก (แกโชคดีแต่ชั้นโชคร้ายอยุ่ใกล้บ้านแกที่สุดตะหาก)
เพื่อนบลูกลับไปแล้วได้แต่หวังว่า มันจะทำให้ความรักของมันกลับมาดีได้อย่างเดิม อย่งาน้อยมันก็รู้ว่า มันดีแค่ไหนกับการมีใครซักคนอยุ่ใกล้ๆ ดีกว่าจะต้องไปเสียใจ เพราะรู้เมื่อวันที่แยกจากกัน
เสียงทักมาจากข้างหลังถามว่าเพื่อนกลับไปแล้วหรอ บลูพยักหน้าตอบพร้อมหันไปยิ้มรับสาวน้อยหน้าเป้นที่ยิ้มมาแต่ไกล
ริน:วันนี้อยากกิน ปลาทอดราดน้ำเผ็ดอีก (ปลาทอดราดพริก) บลูทำให้กินนะ
บลู:ไม่กลัวเผ็ดอีกหรือไง
ริน:~เผ็ดแต่อร่อย ชอบ
บลูพยักหน้ารับอย่างตามใจทำไงได้วันหยุดเวรบลูทำอาหารนี่นา แดดยามบ่าบของวันอาทิตย์แรงมากค่ะ หลังจากเืพ่อนรบลูกลับไปแล้ว เราสองคนได้กลับมาใช้ชีวิตปรกติ แบบเรียบกันอีกครั้ง นั่งเล่นเกมส์ ดูหนัง ทำอาหาร นั่งคุย ถ้าจะให้ถามว่าเบื่อมั้ย ก็คงเบื่อถ้าทำเป้นกับคนอื่น แต่เพราะคนตรงหน้านี้แหละค่ะ ต่อให้เป้นเรื่องเรียบง่ายแค่ไหน เพียงแค่มีเธออยู่ตรงหน้า มันก็เป้นช่วงเวลาที่พิเศษได้เสมอ
วันนี้มาอัพบล๊อคแต่เช้า เพราะวันนี้ไม่มีบินยามเช้า การได้นั่งปล่อยอารมณ์บ้างมันก็ดี รินเพิ่งจะวางหู เพราะโทรมาถามว่าอยากกินอะไรเป็นพิเศามั้ย อยากทำให้ นี่คงจะเป้นคำตอบให้กับเืพื่นที่ยิ้มไม่หุบของบลูได้ ว่าทำไมเราสองคนถึงดูหวานกันเสมอเพราะเราไม่เคยที่จะละเลยในเรื่องเล็กๆน้อยๆของกันและกัน
และสำหรับเืพื่อนบลูถ้าหลายคนเป็นห่วง วันนี้มันโผล่มาพร้อมกับรอยยิ้ม และบอกว่า นุ่นทำหน้าปรพะหลาดใจมาก แต่ก้อยิ้มแทบไม่หุบเลย มันบอกว่าตอนให้มันรู้สึกเหมือนตอนจีบนุ่นใหม่ๆเลยทั้งเขิน ทั้งไม่กล้าพูด
สำหรับวันนี้ยังไม่าราตรีสวัสนะคะ เพราะยังเช้าอยู่เลยค่ะ เอาเป็นขอฝห้มีความสุขกับการทำงานทุกคนนะคะ 
| Create Date : 30 มิถุนายน 2551 |
| Last Update : 30 มิถุนายน 2551 9:36:05 น. |
|
8 comments
|
| Counter : 1176 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: a_Qi  วันที่: 30 มิถุนายน 2551 เวลา:21:41:14 น. |
|
|
|
| โดย: xxx IP: 117.47.11.8 วันที่: 1 กรกฎาคม 2551 เวลา:0:23:19 น. |
|
|
|
| โดย: บี (bewae1001 ) วันที่: 1 กรกฎาคม 2551 เวลา:23:10:37 น. |
|
|
|
| โดย: บลูดานูป IP: 58.9.67.208 วันที่: 2 กรกฎาคม 2551 เวลา:8:50:14 น. |
|
|
|
| โดย: จิ๊บจัง IP: 117.47.93.222 วันที่: 2 กรกฎาคม 2551 เวลา:21:52:53 น. |
|
|
|
| โดย: Bud Ice IP: 82.32.185.4 วันที่: 3 กรกฎาคม 2551 เวลา:5:06:06 น. |
|
|
|
| โดย: redmode IP: 58.64.114.9 วันที่: 15 มิถุนายน 2552 เวลา:21:59:03 น. |
|
|
|
|
|
| |
|
 |
 |
 |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 35 คน [
แทบจะท้าเลิกกันซะแล้วค่ะเนี่ย...เฮ้อ ชีวิตคู่ ไม่มีเองไม่รู้หรอก
จะพยายามมองแบบที่คุณบอกนะ...
ฝันดีค่ะ ทั้งคู่เลย..
ปลาทอดราดน้ำเผ็ด เป็นชื่อที่ซื่อตรงดีนะคะ..