<<
ตุลาคม 2552
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
25262728293031
 
6 ตุลาคม 2552
 
 
เรื่องเล่าของสาวโนเนะ

สวัสดีค่ะ
พบกันอีกแล้วนะค่ะ
แฟนคลับเริ่มบ่นแล้วว่าบลูหายไปไหน
ที่จริงช่วงเวลาตั้งแต่ที่บลูมาอัพบล๊อคครั้งล่าสุดจนถึงวันนี้
มีเรื่องมากมายเกิดขึ้นกับสองสาว
ที่จริงวันนี้ฉันจะมาถ่ายทอดให้แฟนคลับทุกคนได้ทราบ
แต่โดนบลูห้ามไว้บอกว่าเขิน ฮ่าๆๆ
เอาไว้มานเผลอฉันจะแอบมาเล่าให้ฟังนะค่ะ
วันนี้เล่าเรื่องอื่นไปก่อน
เผลอมะไรตูจะเผาเอ็ง ก๊ากกก

...............

วันนี้จะเล่าเรื่องขำๆของรินดีกว่า
ชีมีเรื่องขำๆเยอะ บางเรื่องก็น่าเตะมากๆ
เอาเป็นว่าบล๊อควันนี้มาคลายเครียดกันดีกว่านะค่ะ

...............

ณ ค่ำวันหนึ่ง
บลู : พรุ่งนี้มีบินไปเชียงใหม่
ฉัน : อ้าวเหรอ งั้นเอารินไปด้วยซิ
บลู : เอาไปทำไมเปลืองเงิน
ฉัน : เออ ตามใจ
9 โมงกว่าๆของเช้าวันถัดมา
บลู : ตูจะทำไงดี
ฉัน : ทำไม เป็นอะไรหรือเปล่า (ตกใจมากนึกว่าเกิดเรื่องอีกแล้ว)
บลู : ตูบินมาถึงเชียงใหม่ใช่มะ พอมาที่เล้าจ์
เจอยัยรินยืนยิ้มแป้นแร้นรออยู่ว่ะ
ชีแอบจองตั๋วตามตูมา ตูจะทำไงดีจะบีบคอหรือจะหัวเราะดีว่ะ
ฉัน : ฮ่าๆๆๆ เป็นไงล่ะ บอกให้พามาเจือกบอกเปลืองเงิน
ชีแอบหนีตามมาซะเลยโฮ๊ะๆๆๆๆ
บลู :

................

ริน : มิตจัง วันนี้รินง่วงนอน
ฉัน : อ้าว ทำไมง่วง ไม่ได้นอนกลางวันเหรอ
ริน : ไม่ได้นอน
ฉัน : ทำไมไม่นอน
ริน : รินไปโรงพยาบาล
ฉัน : เป็นอะไร ไปโรงพยาบาลทำไม
ริน : ไปเยี่ยมเพื่อนบลู เพื่อนบลูไม่สบายเป็นต้อยติ่ง
ฉัน : ต้อยติ่ง ? (อะไรว่ะต้อยติ่ง)

เย็นวันนั้น
ฉัน : บลูๆเพื่อนแกป่วยเป็นไรอยู่โรงพยาบาลอะ
บลู : อ๋อ ! เป็นไส้ติ่งว่ะ ทำไมเรอะ
ฉัน : ไส้ติ่งเรอะ เวง คิดตั้งนาน โรคอะไรว่ะต้อยติ่ง

.................

ณ เวลาบ่ายแก่ ๆ
ฉัน : รินๆ รินทำขนมเค้กให้มิตจังหน่อยได้ไหม๊
ริน : กินทำไมอ้วนนะมิตจัง
ฉัน : วันเกิดมิตจังนะซิ
ริน : อ๋อ
ฉัน : ปีนี้มิตจังจะจัดงาน"แซยิด" โฮ๊ะๆๆๆ

ค่ำๆวันต่อมา
บลู : เมื่อวานคุยไรกะรินว่ะ
ฉัน : ไมอะ
บลู : ก็เมื่อเช้าอะดิ ตอนตูจะไปทำงาน รินมาชวน
บอกบลูจังวันเกิดปีนี้เราจัดงาน"ซอยยิก"แบบมิตจังกันเถอะ
ฉัน :

.................

ริน : มิตจัง รินจะกลับญี่ปุ่นแล้วน่ะ
ฉัน : อ้าว จะกลับทำไม
ริน : ไปหาแม่ ตั้งแต่แม่เป็นต้อยติ่งแม่ไม่แข็งแรง
ฉัน : (ไอ้โรคนี่มาอีกล่ะ) อ๋อเหรอ ไม่เป็นไรหรอก
อีก 2-3 เดือนก็แข็งแรงแล้ว
ริน : แม่โทรมาบอกไม่สบาย
ฉัน : อ้าว แม่เป็นอะไร
ริน : แม่เป็นคนญี่ปุ่น
ฉัน : เออ รู้แล้วโว๊ย แต่ที่ถามเนี่ย แม่ป่วยเป็นอะไร
ริน : รอรินไปเรียนหมอก่อนนะมิตจังแล้วรินจะมาบอก
ฉัน : จะบ้าเรอะ รอแกไปเรียนเมื่อไรจะได้รู้เรื่อง แล้วแม่ไม่บอกเรอะว่าป่วยเป็นอะไร
ริน : บอก แต่รินแค่จะอะไรน่ะ รินไปเปิดสมุดก่อนรินแค่จะกวนตีนมิตจังเล่น
ฉัน :

.....................

เรื่องนี้ฉันฮาแต่บลูคงไม่
ฉัน : ริน ถ้าบลูนอกใจ รินจะหนีกลับญี่ปุ่นจริงเหรอ
ริน : จริงซิมิตจัง ต่อไปบลูจะตาบอด แขนขาด ยากจน ไม่มีบ้าน
รินก็จะอยู่กับบลูไม่หนีไปไหน แต่ถ้าบลูนอกใจรินจะกลับญี่ปุ่น
ฉัน : (ซึ้งๆ) แต่จะดีเหรอริน สมมุติมีคนมาชอบบลู เค้ามาแย่งบลู
แล้วรินก็หนีกลับญี่ปุ่น เค้าก็สบายซิได้ครอบครองบลู สมใจเค้าเลย
ริน : ก่อนรินจะกลับญี่ปุ่น รินจะตบบลูให้คว่ำ แล้วทำปุ๋ยใต้ต้นโมก
ฉัน :

....................

ฉัน : รินๆ บลูบินมีค้างคืนที่อื่นด้วยไม่หึงเหรอ
ริน : ไม่หึง
ฉัน : ห๊า เป็นไปได้ไง ปกติรินขี้หึงสุดๆ
ริน : ไหน ใครหึงมิตจัง รินไม่เห็นเลย (เฉไฉสุดๆ)
ฉัน : เหรออออ -*- แล้วไม่กลัวแอร์ฯจีบบลูเหรอ
ริน : ไม่กลัว
ฉัน : ห๊า ทำไมล่ะ (แปลกใจสุดๆ)
ริน : รินให้บลูถ่ายรูปพร้อมติดประวัติแอร์ฯทุกคนในบริษัทมาให้ริน
ฉัน : ห๊าาาาา
ริน : แล้วถ้ามีบินกับใครบ้างให้เขียนรายงานส่งริน
ฉัน : ห๊าาาาาาาาา
ริน : แต่รินใจดีนะมิตจัง ถ้ามีบินด่วน บินก่อนส่งรายงานทีหลังได้
ฉัน : ห๊าาาาาาาาาาาาาาาาาา (เนี่ยนะไม่หึง แม่เจ้า)

............................

เป็นไงบ้างค่ะ ความน่ารักของริน
ฉันเชื่อว่า หากคุณๆได้มีโอกาสได้คุยกับริน
ก็จะหลงรักรินมากกว่าเดิมแน่ๆ

รินเหมือนท้องฟ้าสดใส
ที่เราเงยหน้ามองแล้วรู้สึกสดชื่น
อดยิ้มให้กับท้องฟ้าสีสวยนั่นไม่ได้

ส่วนบลูเหมือนท้องฟ้ายามค่ำคืน
ที่เมื่อแหงนมองขึ้นไป
ก็อดคิดไม่ได้ว่า
ในความมืดมิดนั่นซ่อนอะไรอยู่นะ

หากอยากเห็นดาวพราวระยับ
ก็ต้องใช้ความพยายามในการมองหา
เหมือนรอยยิ้มของบลู
ที่ไม่ยอมยิ้มให้ใครง่ายๆ
อยากได้ ต้องใช้ใจแลกกัน
ฝันดีนะค่ะทุกคน
บะบายค่ะ


..................................

ปล.สำหรับรูปคู่คงต้องรอกันอีกพักใหญ่นะค่ะ
เพราะรูปที่บลูถ่ายที่ญี่ปุ่นถ่ายเป็นฟิมล์สไลด์
ตอนนี้ส่งไปสแกนพร้อมซ่อมฟิมล์ที่เสียบางส่วนด้วย
ส่วนรูปสีทองฉันหาไม่เจอค่ะ เจอแต่รูปนังสำลี
ไม่แน่ใจว่าบลูเคยเอาลงให้ดูหรือยัง
ถ้ายังไงฉันขอลงให้ดูอีกรอบนะค่ะ แก้ขัดไปก่อนเนอะ อิอิ










Create Date : 06 ตุลาคม 2552
Last Update : 6 ตุลาคม 2552 12:57:39 น. 12 comments
Counter : 1063 Pageviews.

 
สำลีน่ากอดมากกกก


โดย: spize (spize ) วันที่: 6 ตุลาคม 2552 เวลา:0:37:58 น.  

 
คุณรินเลี้ยงสำลีได้น่ารักมาก ขนสวยจัง ดูแล้วก็สมควรที่สีทองจะต้องเกรงใจอยู่นะคะ

วีรกรรมทางความคิดของคุณรินนี่ หายากจริงๆ


โดย: คนใจว่าง IP: 10.9.10.70, 61.19.225.219 วันที่: 6 ตุลาคม 2552 เวลา:9:24:23 น.  

 
สมกับที่ปูเสื่อรอมานาน น่ารักมาก ทั้งคนเล่าและคนถูกเล่า คนอ่านเลยหุบปากไม่ได้เลย ขำมาก ขอบอกค่ะ


โดย: xxx IP: 117.47.12.163 วันที่: 6 ตุลาคม 2552 เวลา:14:39:37 น.  

 
สำลีสวย เลิศ น่าตื้บ เอ้ย..น่าจับมาเล่นให้ผอม แฮ่ะๆ
พอดีเป็นคนชอบแมว เห็นแล้วหมั่นเขี้ยวมากๆ แง่ง...

สงสัยบ้านนี้จะสวยไม่เว้นแม้แต่แมว

คุณน้องบลูส่งการบ้านให้คุณรินจริงด้วย...
ต้องเขียนกี่หน้านะนี่ถึงจะผ่าน ไม่เป็นไรนะคุณน้องบลู
ถือว่าให้รินหัดอ่านภาษาไทย จะได้เก่งๆ

คุณมิตจัง เอารูปคู่ตอนนี้ก็ได้อ่ะ เค้ามาไม่ทันซะทีอ่ะ แง...


โดย: โนบอดีบ่องชุ้ IP: 111.84.112.94 วันที่: 6 ตุลาคม 2552 เวลา:18:06:36 น.  

 
ได้ดูรูปแมวเหมียวก็ยังดี...อิอิ
คราวหน้าขอรูปคู่เจ้าของแมวนะคะ

ปล. รินจังน่ารักที่สู๊ดดดดดด.......
ปล2. อยากไปผ่าต้อยติ่งบ้าง55 โรคอะไรชื่อน่ารักจัง


โดย: แฟนคลับรินจัง IP: 119.42.83.231 วันที่: 6 ตุลาคม 2552 เวลา:20:48:45 น.  

 
คุณรินนี้น่ารักสดใสดีจังเลยค่ะ

อยู่ด้วยแล้วคงมีความสุขมั่กๆเรย

แต่ก็น่าอิจฉานะคะที่มีแฟนอย่างคุณบลู

ทั้งสวย เท่ห์ แถมเก่งอีกตะหาก

(คุณรินเองก็น่าหวงอย่างมาก เพราะหน้าตาก็น่ารักเลยทีเดียว ^^)


โดย: แฟนคลับบลูจัง IP: 119.42.82.108 วันที่: 6 ตุลาคม 2552 เวลา:21:45:48 น.  

 
555 น่ารักทั้งเจ้าของเรื่องทั้งคนเล่าเลยค่ะ อ่านแล้วอารมณ์ดีจัง


โดย: Bud Ice IP: 82.32.185.186 วันที่: 7 ตุลาคม 2552 เวลา:12:48:20 น.  

 
งาน "ซอยยิก" 55555555 หัวเราะจนปวดท้องเลยอ่ะค่ะ


โดย: panaejon (panaejon ) วันที่: 7 ตุลาคม 2552 เวลา:17:00:17 น.  

 
แมวดำสวยอ่ะ เลี้ยงได้น่าจังเลยยยยย


โดย: เรนจัง IP: 192.168.1.153, 124.157.150.187 วันที่: 10 ตุลาคม 2552 เวลา:18:01:34 น.  

 
เมื่อไหร่คุณบลูจะมาอัพน๊า ....


โดย: แฟนคลับบลูจัง IP: 119.42.82.229 วันที่: 13 ตุลาคม 2552 เวลา:22:01:56 น.  

 
คุณรินนี่นิสัยน่ารักดีนะ

แบบว่าแปลกๆ หาใครเหมือนได้ยาก


โดย: BooBelle วันที่: 14 ตุลาคม 2552 เวลา:19:07:48 น.  

 
ต้องมาว่าบังเอิญมาอ่านอ่ะค่ะ
เพราะมันบังเอิญจริงๆ
ตอนแรกหานิยายแนวYuriอ่าน
พอคลิ๊กเข้ามาก็กลายเป็นบล็อกนี้
ตอนแรกก็นึกว่านิยายอ่านไปสักพักเริ่มติด
ประมาณว่า..อ๊ะ! สนุกดีจัง อ่านต่อๆ
ก็เลยไล่อ่าน แต่ยังอ่านไม่จบ
เป็นบล็อกที่น่ารักจังเลยนะคะ
อ่านๆไปหลายเรื่องให้ความรู้สึกดีมากเลยค่ะ

Ps.ยังไงถ้าใครชอบอ่านนิยาย อะแฮ่ม! โดยเฉพาะแนวยูริ ก็ขอเชิญได้ที่//www.comeon-book.com/comeonv3/story.php?SID=12621

ติได้เต็มที่ค่ะ (เธอกล้ามากที่เอามาลงในบล็อกคนอื่น - -")


โดย: ^_^รอยยิ้ม^_^ IP: 125.26.135.67 วันที่: 15 ตุลาคม 2552 เวลา:21:03:47 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 
 

บลูดานูป
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 35 คน [?]




ผู้หญิงตัวเล็กๆคนหนึ่งที่บ้าเครื่องบินเป็นชีวิตจิตใจ จนฝันว่าวันหนึ่งจะบินไปในท้องฟ้า และในวันนี้ฝันกำลังใกล้จะเป็นจริงด้วยคำว่านักเรียนการบิน

ผู้หญิงตัวเล็กๆ(มั้ง)ที่ไม่คิดว่าวันหนึ่งจะได้พบรักที่แท้จริง แม้มันจะมาจากเพศเดียวกันก็ตาม
[Add บลูดานูป's blog to your web]

MY VIP Friend

 
pantip.com pantipmarket.com pantown.com
pantip.com pantipmarket.com pantown.com