โหย เป็นคนญี่ปุ่นแต่เขียนอ่านไทยได้ดีขนาดนี้เลยเหรอครับ นับถือจริงๆครับ สอนญี่ปุ่นผมบ้างสิครับ

ฮาจิเมมาชิเต๊ะ โยโรชิกุ โอเนงายชิมาสส

ว้าว!!! Kawaii

^_________^+

เย้ๆๆ

รินจังมาแล้ว

ชอบที่คุณรินเขียนมากๆ เลยคะ เมืองไทยถึงจะอากาศร้อน แต่คนไทยใจดีนะคะคุณริน

ไม่เชื่อคุณรินลองถามคุณบลูสิคะ (หาเรื่องแล้วไหมล่ะฉัน)

เขียนอีกเรื่อยๆ นะคะคุณริน ฉันจะตามอ่าน

เราไม่รู้ภาษาญี่ปุ่นเลย นอกจาก...
อิไต๊ ... ยามาเตะคุดะไซ ... สุโก้ย


เหอๆๆๆ รู้แบบนี้จริงๆนะ ,,- -,,


งั้นวันนี้ขออินเตอร์วันนี้ อิงลิชนะอิงลิช
I think, everyone who asked you about how do u feel about living in Thailand, cuz they want to know what the foreigners thinking about them.

In fact, I'd like to type in Thai, cuz I'm thai, and I can use Thai to present my feeling better.

Do you know what does "วิ่งตามควาย" mean?
555555 when I firstly read that word, I LOL. 555

I just did the exam in Jap Political and Gov subject. It was terrible TT_TT.

Next part, I'll write in Thai. heh heh

จริงๆแล้วโบอิจฉาคุณรินกะคุณบลูเหมือนกันนะ
ก็เล่นเขียนแต่เรื่องแหว๊วววว แหววอ่ะ เหอๆๆ
ในทางกลับกั๊น กลับกัน โบก็เข้าใจว่ารักแบบเนี้ยะอุปสรรคมันเยอะ
เพราะว่า แฟนโบก็อยู่ไกลเหมือนกัน แต่ไม่ได้ไกลเท่าคุณริน (แต่กะลังจะไปไกล๊ ไกล ไกล ไกล ไกล แล้วอ่ะ)

การได้อ่านที่คุณบลูเขียนไว้ก็เลยเหมือนเตือนสติได้ว่า
ถึงจะไกล ถ้าไว้ใจกัน แล้วก็มั่นคงต่อกัน ยังไง๊ มันก็ยังรักกันอยู่ดี


เขียนยาวไปหน่อย เอาไว้คราวหน้า พิมใหม่นะคะ
ปล. คุณรินเรียนภาษาไทยแบบเขียนมา คุณบลูอย่าลืมบอกเรื่องภาษาวิบัติกับแสลงด้วยนะคะ เหอๆๆ

วิ่งตามควาย ... เอิ๊ก

Wow!
ในที่สุด รินจังก็ทำสำเร็จ รออ่านจนเหงือกแห้งแล้วจ้า

ที่หนุ่มๆเค้าอิจฉา เค้าอิจฉาแฟนรินจังต่างหาก
ที่มีแฟนน่ารักแบบรินจัง

เดินตามควาย อิอิ
บลูจังจะหน้างอทำไมเนอะ 55555

อีกอย่างถึงร้อนแค่ไหน
ก็อย่าไม่ใส่เสื้อผ้าตอนอยู่บ้านนะจ๊ะ
โดยเฉพาะตอนที่บลูจังอยู่บ้านด้วย
เดี๋ยวงานเข้า เอิ๊กๆๆๆ

แหม อยากรู้จักเลย
บลูจังชอบเรียกรินจังว่า
"สาวหน้าหวาน"
"ผู้หญิงตัวเล็กๆ"
"สาวโรคจิต" (- -")
แล้วรินจังเรียกบลูจังว่าอะไรบ้างน๊า


ปล.จะรออ่านเรื่องต่อไปของรินจังนะค่ะ สู้ๆ

โห รินจังพัฒนาการเขียนมาจากครั้งที่แล้วเยอะมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ประทับใจจ้า

แวะมาอีกรบ ลืมบอกไปค่ะ รินจังเขียนเก่งมากๆ ชักอยากรู้ว่าลายมือพัฒนาไปถึงไหนแล้ว :)

ปล.เขียนผิดน้อยกว่าคุณบลูอีก อิอิ (รีบเผ่น...)

กลับมาสนับสนุนคุณภัทรอีกเสียง

(แล้วเผ่นตามคุณภัทรไปติด ๆ อิอิ)

*___________________*



ปล. ต่อไปคาดว่า รินจังจะเป็นฝ่ายตรวจคำผิดให้บลูจังแทน ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

โหยที่ของรินเขียนนะ ติดตามกันล้มหลาม ดู้ซิแป็บเดียวแฟนประจำเพียบ งอนแล้วนะเนี่ย แถมโดนแซวเรื่องพมพืผิดเยอะอีก งอนๆๆๆ อิอิ

ของรินจะไม่้ให้ผิดน้อยได้ไงนะ บทความนี้รินนั่งทำอยุ่เกือบสองอาทิตย์ แถมนั่งพิมพือีกเกือบ 2 ชั่วโมง ผิดกับบลูที่ใช้เวลาพิพม์ไม่เกิน 30 าที แภมบลูมีนิสัย เสร้จแล้วตรวจผ่าน แต่รินเนี่ยดูแทบตะทุดตัวอักษร (ยังมีหลุดเลยเห็นเปล่า อิอิ)

จริงๆต้องชมบลูดว้ยซิ บลูคอยแก้คำผิด กะบอกความหมายบางคำด้วยนะ (ทวงความดีความชอบ) ว่าแต่โดนรินนินทาอ่ะ แง T_T

ปล.รินคงมาตอบตอนเย็นเพราะไปเรียน วันนี้บลูนั่งอู้มีบินตอนบ่าย ฮิฮิ

แอบเข้ามาอ่านได้ซักพักแล้ว

คุณรินน่ารักจังเลยค่ะ น่าอิจฉาคุณบูลแฮะ อิอิ

อ่านแล้วอมยิ้ม รู้สึกดีจัง ^^

พัฒนาทางการเขียนภาษาไทยขอคุณรินดีขึ้นมากๆ ดีใจด้วยนะคะ

ค่ะ บางทีภาษาพูดฟังแล้วคงเข้าใจยาก เพราะไม่ใช่ภาษาแม่ของคุณ
อย่างที่คุณบลูเคยเล่าว่าคุณเคยถามว่า "พบกันวันหลัง" แล้วจะได้พบกันอีกไหม
เรื่องเดินเร็วแล้วมีคนแซวว่า "เดินตามควายหรือไง" ก็มีการเอาคืนว่า "เปล่า เดินหนีความต่างหาก" สำหรับคุณที่ตอบว่า"เดินตามคุณบลูต่างหาก"เป็นการตอบตามจริงที่น่ารักมาก แต่ความหมายที่อาจเกิดขึ้นและอาจมีนัยยะตามมาก็เป็นเรื่องให้ฮาได้ แต่จะอย่างไรคุณบลูคงได้แค่โห ตอบมาได้
เคยไปญี่ปุ่นสองสามครั้ง ไปครั้งแรกหลงทาง ถามใครก็มีแต่เดินหนี ต้องนั่งพักข้างทาง ตั้งสติกางแผนที่ มองเส้นทางรถไฟ เอ่ตัวรอดมา มาถึงที่พักก็หาข้อมูลกับชาวญี่ปุ่นที่สื่อสารกันได้ ตอนแรกที่เล่าให้ฟัง เธอหน้าแดงมาก ตัวเองก็งงว่าทำอะไรผิดหรือเปล่า แต่ตอนหลังก็เข้าใจว่าสิ่งที่ถามทำให้เธอรู้สึกอย่างไร ต่อมาจึงเข้าใจว่าคนญี่ปุ่นขี้อายกับคนต่างชาติ ครั้งหลังสุดที่ไป ไปเดินหาซื้อชาเขียวแบบเป็นใบๆ หาหาแล้วหาอีก ดูรูปที่ห่อก็แล้ว ไม่แน่ใจ เพราะไม้ได้เรียนภาษาญี่ปุ่น เข้าใจผิดว่าเพื่อนต่างชาติที่ไปด้วยกันยังยืนอยู่ข้างๆ เลยถามเขา มีเสียงตอบกลับมาเป็นสำเนียงญี่ปุ่น หันทันทีกลับมามอง อ้าวไม่ใช่เพื่อนเรา แต่ก็ดีใจมากที่มีคนญี่ปุ่นพูดด้วย แล้วก็ได้รับความเหลือในการหาของอีกหลายอย่าง ยังได้ถามเลยว่าเป็นการรบกวนเวลาหรือเปล่า เพราะพอเข้าใจชีวิตที่เป็นระเบียบของชาวญี่ปุ่นอยู่บ้างเล็กน้อย เดี๋ยวนี้แม่บ้านญี่ปุ่นทำงานพิเศษกันมาก บางคนใช้ภาษาต่างชาติได้ดี เพื่อนญี่ปุ่นเคยถามเรื่องนี้เหมือนกัน ก็ตอบเขาไปว่า เดี๋ยวนี้ชาวต่างชาติเห็นความสำคัญของการเรียนรู้ภาษาอื่นมากขึ้น คนญี่ปุ่นที่พบในที่ท่องเที่ยวหรือแหล่งค้าขาย โดยเฉพาะวัยรุ่นยินดีที่จะพูดคุยมากขึ้นกับคนชาติอื่น ไปญี่ปุ่นแล้วชอบอากาศชอบความสะดวกของการเดินทางที่วางแผนเวลาได้ไม่คลาดเคลื่อนไปมากนัก

คุณรินมาเขียนอีกนะคะ จะได้เก่งภาษาไทยมากขึ้นอีก

ขอให้มีความสูขมากมากๆทั้งสองคนเลยนะคะ

ของรินจังนะ ต้องหาแทบตายกว่าจะเจอที่พิมพ์ผิด

แต่ของบลูจังนะ มีทุกบรรทัด

ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ

(กลับมาตอกย้ำซ้ำเติม)

น่ารักจังเลย

เป็นกำลังใจให้รินจังนะคะ
บลูจังคงยิ้มแก้มฉีกอยู่แน่ๆ

ใช่เลย!!

น่ารักและประทับใจมากๆสำหรับคุณบลูกับคุณริน

อ่านแล้วยิ้มมมมมม ...แอบมาอ่านอยู่นานแล้วค่ะ

ความรักของคุณงดงามจัง...

LOVE IS THE SOURCE OF LIFE.

สุขที่สุดนะคะ

เข้ามากรี๊ดด้วยคน

รินจังน่ารักจังค่ะ ขอให้มีความสุขเยอะๆกว่านี้นะคะ

กรี๊ด รินจังก็น่ารักจังเลย สไตล์การเขียนก็คล้ายๆกัน เป็นคู่ที่น่ารักจริงๆ

ขนาดผมเป็นผู้ชาย เอิ่มม

อ่านไปยิ้มไป เอิ่มม รู้สึกยินดีด้วยนะครับ