 |
 |
 |
 |
 |
|
 |
 |
|
|
| | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
| 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
| 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
| 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
| 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
|
| |
|
|
| 9 ตุลาคม 2550 |
|
|
 |
|
|
|
|
|
| |
|
 |
 |
 |
 |
|
|
|
|
|
| |
เด็กหญิงมืดมน กับ เด็กหญิงร่าเริง
วันนี้แฟนบลูไปเรียนภาษาไทยวันแรกล่ะ ด้วยความเป็นห่วงว่าเธอจะหลงเลยโทรไปขอร้องเพื่อนสุดที่รักให้พาไปเป็นเพื่อน ซึ่งก็ตามปรกติมันบ่นกระปอดกระแปดแต่ก็ไม่เคยขัดใจบลูเลยสักครั้งแต่แหมแกจะแต่งเริ่ดขนาดไหนฟ่ะ แค่นี้ผู้หญิงจริงๆอย่างช๊านนแกจีบผู้ชายแข่งกะแกไม่ได้แล้ว
แค่ไม่นานด้วยความมีมนุษย์สัมพันธ์ที่ดีของมันเองทำให้สนิทกับแฟนบลูได้ไม่ยาก ดูจะเข้าขากันซะด้วยซิ เพราะเป็นแฟนพันแท้เครื่องสำอางค์ยี่ห้อเดียวกัน และแฟนบลูเองก็เป้นแอร์มาก่อน ซึ่งเป้นอาชีพนี่นังเหมียวตาลอยนั่งฝันอยากจะเป็นเสมอ แต่ก็ดีล่ะจะได้สบายใจไปเรื่องนึง เลยนัดกันว่า เย็นๆจะแวะไปรับแล้วเลยไปกินข้าวด้วยกันเลยล่ะกัน จะได้เลี้ยงตอบแทนนังเหมียวเพื่อนรักที่ยอมเสียเวลาวันนี้ไห้ด้วย
มานึกๆก็นั่งขำ นังเหมียวหรือนายชูชาติ (ขืนเรียกชื่อนี้ให้มันได้ยินละก็บลูโดนมันเหยียบจมดินแน่ๆ) เป็นเพื่อนที่คบกันมาตั้งแต่บลูเรียนประถมเลยมั้งด้วยความที่บ้านเราอยุ่ใกล้กัน เรียกว่า ป๊ามัน หม่าม๊ามันเราสนิทด้วยหมด จนแทบจะเป็นลูกสาวคนเล็กเลย พี่ชายมัน หรือเฮียหนึ่ง ใจดีมาก เราจำได้ว่าทุกครั้งที่เราน้อยใจที่บ้านมานั่งเล่นที่ร้านป๊า (พ่อนังเหมียว) เฮียจะคอยมาอยุ่เป็นเพื่อนคุยเสมอ เฮียหนึ่งจะคอยดูแลเด็กหญิงมืดมนเสมอๆ เป็นพี่ชายที่แสนดีของเด็กหญิงมืดมนเลยล่ะ มีครั้งนึงเด็กหญิงมืดมนทำโหลที่มีดาวกระดาษที่แฟนเฮียพับให้แตก แถมยังเอาดาวของแฟนเฮียไปเผาอีก ด้วยอารมณ์เประมาณว่า ทีเราใครๆก็ไม่รัก แล้วคนอื่นจามีคนมารักได้ไง เธอรู้แต่ว่าเฮียไม่ยอมเล่าสาเหตุให้แฟนฟังว่าทำไมของขวัญที่เธอทำให้ถึงหายไป สุดท้ายเฮียโดนแฟนบอกเลิก แต่สิ่งที่ทำให้เธอเสียใจคือ เฮียไม่เคยว่าเลยแมท้แต่น้อย ได้แต่เอามือมาขยี้หัวแล้วบ่นว่า ซนจริงๆยัยเด็กบ้า แล้วเฮียก็ยังใจดีเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เฮียรู้มั้ย เฮียอ่ะ เป็นรักแรกของเด็กหญิงมืดมนคนนี้เลยน๊าา
ส่วนนังเหมียวเพื่อนแก่แดด นึกถึงเรื่องราวในอดีตของมันทีไรก็อดยอิ้มไม่ได้ เด็กหญิงมืดมน กับเด็ก(หญิง)ชายร่าเริง มันแสนจะไม่น่าไปด้วยกันได้เลย ด้วยที่ว่าเด็กหญิงร่าเริงเธอยิ้มได้เสมอ มองเรื่องแย่ๆให้เป็นเรื่องตลกได้ ในตอนนั้นเด็กหญิงมืดมนอดสงสัยไม่ได้ว่า ทำไมมันร่าเริงได้ขนาดนั้น มันไม่มีเรื่องทุกข์มั่งเลยหรอไง แต่ก็เพราะเด็กหญิงร่าเริงแบบมันนี่แหละ ที่ทำให้วันเวลาในแต่ละวันพอมีสีสันกับเค้าบ้าง
มันเป็นเพื่อนที่ไม่เคยเอาของดีๆมีราคามาอวด ทั้งๆที่ฐานะบ้านมันทำได้สบาย จนมารู้ทีตอนมันพูดว่า
"แกเป็นเพื่อนชั้นนะนังบลู นั่นหมายถึงแกอยู่ในฐานะเสมอชั้น แกทำตัวแบบไหน ชั้นก็จะแบบนั้น แกจะให้ชั้นเฉิดฉายเป็นเจ้าหญิง แล้วแกแต่งตัวเป็นนังซินก็นครัวเรอะ"
เด็กหญิงมืดมนในตอนนั้นได้แต่ยิ้มแล้วบอกมันว่าแกแต่งแบบไหนก็ถ้าคิดว่าชั้นเป็นเพื่อน ชั้นก็จะเป็นเพื่อนกับแก แกมีของดีๆใส่ทำไมแกไม่ใส่ ป๊า กะม๊าทำเพราะรักแก แกก็ตามใจเค้าหน่อยซิ
ฉันเพิ่งรุ้ว่าฉันไม่น่าพูดแบบนั้นเลย เพราะมันเล่นแต่งตัวได้แพรวพราวน่าตบเป็นอย่างยิ่ง แถมมันทำให้มีหนุ่มมองมันมากกว่ามองฉันซะอีก (กรี๊ดดดด)
เราสองคนคบหาสนิทสนมกันมาเรื่อย มันคอยฉุดรั้งฉันไว้เสมอในเวลาที่ฉันอ่อนแรง มันเคยถึงกับเลิกคบกับกลุ่มเพื่อนกะเทยของมันเพราะว่าพวกนั้นว่าร้ายฉัน ฉันรุ้ว่าสำหรับมันแล้วการอยุ่อยู่ในกลุ่มนั้นเป็นความสุขของมัน ได้อยุ่ในกลุ่มที่ชอบเหมือนกัน คุยเรื่องเดียวกัน
แต่มันบอกฉันว่า "จริงอยุ่ชั้นสนุกเวลาได้อยุ่กับพวกนั้น แต่เวลาอยุ่กับแก ชั้นรู้สึกมีความสุข มันต่างกันนะ แกมีค่ามากกว่าพวกนั้นเยอะ อีกอย่างชั้นทนเห็นแกเป็นลูกหมาถูกทิ้งไม่ได้หรอก" (อีบ้านี่เด่วแม่ตบกลิ้ง)
มิตรภาพของเราสองคนดำเนินมาแบบเรื่อยๆ เราสองคนไม่ใช่คู่ปาท่องโก๋ เพราะเพื่อนฉันเวลาว่างชอบสนุกชอบไปรวมกลุ่มทำกิจกรรม แต่เวลาว่างของฉัน ฉันไปนั่งมองเครื่องบินเงียบๆคนเดียว แต่เราสองคนก็คิดแต่จะหยิบยื่นสิ่งดีๆให้แก่กันเสมอมา
ในวันเวลาของช่วงนั้นเด็กหญิงมืดมนรู้ว่า เด็กหญิงร่าเริงช่วยประคับคองตนเองไว้ได้มากขนาดไหน จนสุดท้ายตอนที่เด็กหญิงมืดมนกำลังสับสนกับหัวเลี้ยวหัวต่อของชีวิต ก็มีเด็กหญิงร่าเริงนี่แหละที่ช่วย เอกสารปึกหนึ่งถูกวางไว้ตรงหน้ามันเขียนไว้ว่า
"แนะแนวการสึกษาต่อประเทศญี่ปุ่น"
แล้วมันก็ให้คำแนะนำต่างๆ จนทำให้เด็กหญิงมืดมนรู้ว่า มันต้องพยายามมากแค่ไหนกว่าจะได้ข้อมูลมาถึงขนาดนี้ และนั่นทำให้เด็กหญิงมืดมนตัดสินใจเลือกเส้นทางของตนเองได้ และเดินทางไปศึกษาในอีกแผ่นดินหนึ่งซึ่งต่างจากบ้านเกิดเมืองนอนของตัวเองซะเหลือเกิน และมันเป็นการเดินทางที่เปลีย่นชีวิตเธอไปทั้งชีวิต
ฉันคงต้องขอหยุดเรื่องราวไว้เพียงเท่านี้ ไม่ใช่เพราะขี้เกียจ แต่เพราะรู้สึกว่าบางสิ่งบางอย่างมันมาจุกที่หน้าอก ความรู้สึกตื้นตันขอมิตรภาพที่เรามีให้กัน เพราะการแนะนำในครั้งนั้น และการช่วยเหลือในอีกหลายอย่างหลังจากนั้น ทำให้เด็กหญิงมืดมน ค้นพบวิธีเดินไปสู่แสงสว่างด้วยตนเอง และที่ดีไปกว่านั้น ที่นี่ทำให้เด็กหญิงมืดมนคนเดิม ค้นพบหัวใจอีกครึ่งหนึ่งที่หล่นหายไป ถึงตอนนี้ ฉันคงพูดได้แค่ว่า
แกคือหนึ่งในเพื่อนที่ดูที่สุดของชั้น ตั้งแต่อดีตที่ผ่านมา จนถึงอนาคตข้างหน้า
ฉันรักแกว่ะ เพื่อนรัก
| Create Date : 09 ตุลาคม 2550 |
| Last Update : 9 ตุลาคม 2550 20:06:48 น. |
|
4 comments
|
| Counter : 1198 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: %u0E1A%u0E35 (bewae1001  ) วันที่: 9 ตุลาคม 2550 เวลา:22:34:13 น. |
|
|
|
| โดย: แอร์ซ่าส์ (ฟ้าสีหม่น คืนไร้ดาว) IP: 58.10.68.76 วันที่: 10 ตุลาคม 2550 เวลา:13:01:02 น. |
|
|
|
| โดย: บลูดานูป วันที่: 10 ตุลาคม 2550 เวลา:15:04:14 น. |
|
|
|
| โดย: สีน้ำฟ้า IP: 61.7.150.41 วันที่: 10 ตุลาคม 2550 เวลา:15:43:17 น. |
|
|
|
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 35 คน [
โลกไม่ได้แล้งไร้ และ น้ำใจกับมิตรภาพที่แสนดีนั้น
มีอยู่จริง
ดีใจกับเด็กหญิงมืดมนด้วยนะคะ
ที่มีเพื่อนดีและน่ารักเคียงข้างเสมอ
ชอบอ่านคาลิล ยิบราน ด้วยหรือคะ
บทที่เอาไปแปะไว้ เพราะมากทีเดียว
ไม่แน่ใจว่าสำนวนแปลของใคร
เพราะที่เคยอ่านของอาจารย์ระวี ภาวิไล แปลไว้
เป็นรอยแก้วค่ะ