|
|
Life Must go on
"ชีวิตยังคงต้องก้าวต่อไป" คำ ๆ นี้เหมาะอย่างยิ่งเลยค่ะ สำหรับช่วงเวลาที่เรารู้สึกท้อ หมดหวังหมดกำลังใจ แน่นอนเราเศร้าได้ เราหมดแรงได้ เราท้อได้ เพียงแต่เราอย่าให้เวลากับมันมากนัก เศร้าพอแล้ว ท้อพอแล้ว คงต้องนึกถึงคำนี้เข้าไว้ "ชีวิตยังคงต้องเดินหน้าต่อไป" หากเรายังมัวแต่จมอยู่กับความสิ้นหวัง ชีวิตเราในวันข้างหน้า ก็ยังคงมีแต่ความมืดมนตลอดไป มองไม่เห็นซึ่งแสงสว่างใดๆ
สำหรับบลูเองช่วงเวลาของการท้อถอยมันมีมาเรื่อย ๆ แหละค่ะ เคยท้อ อีกทั้งยังหมดกำลังที่อยากจะเดินต่อไปข้างหน้า อยากจะปาความฝันตัวเองทิ้งแล้วขังตัวเองอยู่ในห้องมืด ๆ โดยไม่ต้องเจอหน้าใครอีก อยากจะหลับโดยที่ไม่ต้องตื่นขึ้นมาอีกครั้ง แต่ในช่วงเวลาเหล่านี้... หากเราเลือกที่จะมองโลกโดยปราศจา่กน้ำตา ที่มากั้นขวางระหว่างสายตาและโลกภายนอกแล้ว บางทีเราจะพบสิ่งดี ๆ รอบตัวเราได้เสมอ
คนตาบอดตากแดดขายล๊อตเตอรี่ คนรับจ้างเข็นผักในตลาด แม่ค้าที่ีต้องอยู่กับความอบอ้าวของเปลวแดด ทุกชีวิต มีทางของตัวเอง มีอุปสรคคที่ต้องข้ามผ่านกันทุกคน แต่ทำไมคนเหล่านั้นยังเลือกที่จะพาชีวิตเดินหน้าไปอย่างไม่ย่อท้อ แล้วเราเองล่ะ.......
แล้วเราล่ะ...กำลังทำอะไรอยู่ เราจะจมกับความท้อถอยนี้อีกนานแค่ไหน คำถามนึงที่บลูถามตัวเองคือ เราเกิดมาเพื่อพ่ายแพ้หรือ....เปล่าเลย คำว่าล้มเหลว คำว่าผิดพลาด ไม่ใช่เรื่องน่าอายในชีวิต ความรู้สึกท้อถอยไม่ใช่ความรู้สึกที่น่ารังเกียจ แต่ความรู้สึกอยากยอมแพ้ การไม่ยอมลุกขึ้นสู้ เพื่อความฝันตัวเองต่างหาก คือสิ่งที่ฉุดรั้งชีวตเราให้จมดิ่งลงไปเรื่อยๆ
ช่วงเวลาที่บลูท้อใจมากๆ บลูชอบไปนั่งที่สวนสาธารณะค่ะ บางทีการปล่อยใจไปกับธรรมชาติ ใช้ชีวิตให้ช้าลง มันทำให้เรามีเวลาทบทวนตัวเองมากขึ้น การจมอยู่กับความเศร้าไม่ได้ช่วยอะไร นอกจากทับถมความรู้สึกให้หนักอึ้งยิ่งขึ้น นั่งในสวนสาธารณะ นั่งมองผู้คนเดินผ่านไปมา แม่ค้าขายของ ผู้คนออกกำลังกาย บางคนมานั่งปล่อยอารมณ์เงียบๆคนเดียว
มีหลายคนนะคะ ที่ได้ยินได้ฟังถึงความสำเร็จของคนอื่น แล้วอยากจะเป็นอย่างนั้นบ้าง โดยไม่มองเลยว่า สิ่งที่เขาเห็นนั้น เปรียบเหมือนกับ ยอดของภูเขาน้ำแข็งที่โผล่ขึ้นมาเหนือน้ำ แต่น้ำแข็งส่วนใหญ่ที่จมอยู่ใต้นั้น แฝงไปด้่วยความอดทน ความพยายาม และความมุ่งมั่นอย่างไม่ยอมท้อแท้ต่อสิ่งต่างๆที่เข้่ามาในชีวิต จนกรนะทั่งพบกับความสำเร็จ เหมือนกับยอดน้ำแข้งที่ถูกคำจุนด้วยความพยายามของเขาเอง
ลหนึ่งในหลายๆครั้งที่บลูไปนั่งทบทวนตัวเองว่า เราควรจะเดินหน้าต่อดีไหม หรือควรจะเปลี่่ยนแปลงความฝันของตัวเองไปในทางอื่นดี หนทางที่จะทะยานไปบนท้องฟ้า มันช่างยากลำบากเหลือเกิน
เสียงดนตรีแหลมใสจากมือถือก็ดังขึ้นมาเสียก่อน ตามมาด้วยเสียงเล็กที่มีเสียงรบกวนราวกับมาจากแดนไกล ผู้หญิงตัวเล็กๆคนหนึ่ง ส่งเสียงตามสายมาหา ถามข่าวคราวสารทุกข์สุกดิบ พร้อมทั้งทิ้งท้ายว่า "รักษาตัวนะ... รินจะคอยวันที่อยู่ด้วยกัน"
บลูกดปุ่มวางสายพร้อมทั้งบอกกับตัวเองอีกครั้ง ลองลุยกับมัน สู้อีกสักครั้งจะเป็นไรไป ท้องฟ้าไกลแค่ไหน ก็แค่เราเอื้อมมือไป ก็แทบจะสัมผัสมันได้แล้ว บางทีคนที่เกื้อหนุนในชีวิตบลูมากที่สุด อาจจะเป็นผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่มีความรักอันยิ่งใหญ่คนนี้ก็ได้ ที่ทำให้ความฝันของบลูทะยานฟ้าได้ตามที่หวัง
สำหรับวันนี้ขอก้มกราบด้วยความเคารพในหัวใจของผู้ไม่ยอมแพ้ทุกท่าน และสำหรับคนที่กำลังท้อถอย.....พักเสียเถอค่ะ พักให้พอ รวบรวมกำลังกายและกำลังใจไว้ เพื่อสักวันนึ่ง ให้บอกกับตัวเองว่า "Life Must go on" แล้วลุกขึ้นก้าวไปข้างหน้าอย่างเข้มแข็ง ฝันดีราตรีสวัสค่ะ
Create Date : 16 สิงหาคม 2553 |
Last Update : 16 สิงหาคม 2553 23:37:40 น. |
|
13 comments
|
Counter : 2157 Pageviews. |
|
|
|
โดย: aeje2329 วันที่: 16 สิงหาคม 2553 เวลา:23:42:49 น. |
|
|
|
โดย: โมจัง IP: 130.159.70.113, 130.159.17.136 วันที่: 17 สิงหาคม 2553 เวลา:19:27:08 น. |
|
|
|
โดย: is_ninja วันที่: 17 สิงหาคม 2553 เวลา:21:01:28 น. |
|
|
|
โดย: SP^^** IP: 183.89.80.245 วันที่: 17 สิงหาคม 2553 เวลา:23:32:37 น. |
|
|
|
โดย: tryforyou วันที่: 18 สิงหาคม 2553 เวลา:8:45:58 น. |
|
|
|
โดย: Achso วันที่: 18 สิงหาคม 2553 เวลา:21:20:15 น. |
|
|
|
โดย: masumi IP: 192.168.182.68, 192.168.9.254, 115.87.203.185 วันที่: 18 สิงหาคม 2553 เวลา:22:56:31 น. |
|
|
|
โดย: FreakGirL วันที่: 19 สิงหาคม 2553 เวลา:15:12:24 น. |
|
|
|
โดย: LiL IP: 222.123.109.1 วันที่: 19 สิงหาคม 2553 เวลา:22:29:28 น. |
|
|
|
โดย: คุณพ่อบ้านชูการ์ (kiddewz ) วันที่: 22 สิงหาคม 2553 เวลา:22:14:18 น. |
|
|
|
โดย: นักรักโลกมายา IP: 58.9.190.207 วันที่: 23 สิงหาคม 2553 เวลา:23:31:31 น. |
|
|
|
โดย: kanojo (kritcharat ) วันที่: 3 กันยายน 2554 เวลา:12:17:59 น. |
|
|
|
| |
|
|
|