ไอ้หนูอย่าเกรียน เดี๋ยวตบกะโหลกแตก
เนื่องจากบลูชอบเล่นเกมออนไลน์ ทำให้ได้เจอกับคนหลายวัยตั้งแต่เด็กๆ ม.ต้น ไปจนถึงคุณลุงคุณน้าอายุ 40-50 ที่มาเล่นกับลูกๆ และแน่นอนสิ่งมีชีวิต สิ่งหนึ่งที่พบเจอได้ง่ายๆคือเกรียนนั่นเอง
ช่วงนี้เล่นเกมทั้งวันเลยมีโอกาสได้เจอเยอะหน่อยไม่เว้นแม้แต่ในแคลนตัวเอง ที่จะมาออกแนว ผมวัยรุ่นยุคใหม่ กล้าคิด กล้าทำ กล้าเถียงผู้ใหญ่ครับ ก็ไม่ค่อยจะมีปัญหาอะไรกัน แม้เจ้าหนูคนนี้จะโชว์พาวให้ผู้ใหญ่ได้ส่ายหน้าด้วยความระอา ปนสงสารในความเก๋าของมันไปบ้าง
จนมาครั้งนี้จากการพูดคุยธรรมดาก็ยาวไปจนถึงกฏระเบียบต่างๆที่เจ้าหนุ่มคนนี้บอกว่าไร้สาระ เชย ล้าสมัย และจำกัดสิทธิส่วนบุคคล อย่างหนึ่งที่คุยกันคือเขารู้สึกว่า ทำไมเขาไม่มีอิสระในการได้ใช้ชีวิตบ้าง ทำไมพ่อแม่ถึงต้องคอยตีกรอบ ให้เขา ทำให้เขารู้สึกว่า พ่อแม่มองโลกแคบ เพราะโลกที่เขาเห็นมันกว้างเกินกว่าที่พ่อแม่จะเข้าใจได้
ซึ่งในที่นี้รวมไปถึงการตัดสินใจเข้าเรียนมหาลัยที่เขาบ่นว่าพ่อแม่พยายามเข้ามามีส่วนร่วมในการตัดสิน ซึ่งบลูฟังแล้วคิดว่าไม่ใช่การบังคับเอาแต่ใจ เพียงแต่แค่คอยชี้ให้เห็นถึงข้อดีข้อเสียเท่านั้นเอง บลูและผู้ใหญ่ในกลุ่มเลยได้แต่ฟังเงียบๆ จนมีมาพูดถึงว่าเด็กฝรั่งพ่อแม่ยังให้อิสระในการเลือกใช้ชีวิตเลย มันอยากมีชีวิตแบบนั้นบ้าง
บลูเลยย้อนถามไปว่า แกรู้ไหม๊เด็กฝรั่งน่ะพอมันจบ ม.ปลายมันก็หาเงินเรียนเองแล้ว แน่นอน ก็เงินมันเองนี่พ่อแม่จะไปยุ่งอะไรด้วยล่ะ แล้วแกละ ทุกวันนี้มีค่าใช้จ่ายอะไรบ้างที่เกี่ยวกับตัวแก โดยที่แกหามาได้จากน้ำพักน้ำแรงของตัวเอง โดยไม่ต้องแบมือขอเงินพ่อแม่
เงินที่ใช้ไปโรงเรียน เงินเติมเวลาเล่นเกม เงินสำหรับพาสาวไปเที่ยว แกได้มันมาโดยการแบมือขอ ไหนจะมหาลัยที่แกบอกว่าอยากไปเข้านักหนา ค่าเทอมมันเท่าไหร่ แกเข้าเรียนได้โดยการแบมือขอพ่อแม่แกใช่ไหม แล้วแกจะมาเรียกร้องอิสระแบบไหน ในเมื่อตัวแกเองยังดูแลไม่ได้เลย
การพูดคุยในเกมจบลงเพียงเท่านั้น แต่บลูลองมานั่งคิดดูดีๆ วัยรุ่นไทย บลูคงไม่เถียงว่าเดี๋ยวนี้ได้รู้เห็นอะไรมากขึ้น กล้าคิดกล้าแสดงออกมากขึ้น แต่หลายๆอย่างที่บลูขัดใจคือ พวกเขารักแต่จะเรียกร้อง แต่ไม่ย้อนดูตัว ทุกคนอ้างฝรั่ง อ้างตะวันตกว่ามีอิสระ มีเสรี โดยเขาไม่มองว่า วัยรุ่นเหล่านั้นต้องเอาอะไรแลกเพื่อให้ได้มาซึ่งอิสระแบบนั้น
วัยรุึ่่นไทยหลายคน เช้าแต่งตัวออกจากบ้าน โดยไม่ลืมหยิบเงินที่พ่อแม่วางทิ้งไว้ให้ก่อนจะรีบออกไปทำงานแต่เช้า พากันไปพบปะเพื่อนฝูงเพื่อพูดคุยว่า เนี่ยเบื่ื่อพ่อแม่กรูจังว่ะ บังคับกรูเรียนโน่นเรียนนี่ อยากมีอิสระจังว่ะ โตแล้วนะโว๊ย รับผิดชอบตัวเองได้แล้ว ยังมาบังคับกรูอีก
จากนั้นก็โทรศัพท์(ที่พ่อแม่ซื้อให้)หาเพื่อนที่นัดแล้วยังไม่มาเสียที หลังจากสนุกสนานเฮฮากันจนได้ที่ แยกย้ายกลับบ้าน เจอบิล ค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าอินเตอร์เน็ต ความเร็วสูง(เล่นเกมจะได้ลื่นหัวแตก) เสียบไว้ที่หน้าบ้าน เลยหยิบไปวางไว้บนโต๊ะให้พ่อแม่จัดการ จากนั้น อาบน้ำ สระผม เปิดเครื่องใช้ไฟฟ้านอนดูสบายใจ รอพ่อแม่กลับมาพร้อมอาหารเย็น เล่นเกมและเข้านอนอย่างเป็นสุข พร้อมกับพ่อแม่ที่นอนหลับไปก่อนแล้วจากความเหนื่อยอ่อนจากการทำงานมาทั้งวัน เพื่อหาเงินมาจ่ายค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าอินเตอร์เน็ต และค่าเรียนลูก
หลายคนอาจจะเถียงว่าพวกเขาไม่ได้เป็นคนแบบนี้ แต่คงต้องยอมรับว่านี่คือวัยรุ่นไทยในยุคปัจจุบันนี้ ที่เรียกร้องหาเสรีภาพ แต่ว่าแม้แต่ชีวิตตัวเองยังไม่สามารถจัดการอะไรได้เลย
หนูเอ๋ย..อยากออกจากกรอบที่ขีดตัวเอง มันต้องมาด้วยกำลังกาย และความอดทนนะไอ้หนู ไม่ใช่จากลมปาก หาเงินเลี้ยงตัวเองให้ได้ซะก่อนค่อยมาเรียกร้องโน่นนี่
บ่นบ้าไปตามเรื่องค่ะวันนี้ หลังจากเหนื่อยใจกับเด็กวัยรุ่นแถวบ้านหลายๆคนที่บอกตัวเองอยากมีอิสระ แต่ไร้ความรับผิดชอบ อยากรับผิดชอบตัวเอง แต่ยังต้องขอเงินพ่อแม่
ช่วงวันหยุดเกือบมีเรื่องกับเด็กวัยรุ่นแถวบ้าน เฮ้อ! ไอ้หนูเอ๋ย การที่แกมีรถขับ ไม่ได้หมายความว่าแกจะทำอะไรก็ได้นะไอ้หนู การกินเหล้าไม่ได้หมายความว่า แกโตแล้ว ซักวันบลุต้องเอาน้ำมันเบรคราดรถเด็กวัยรุ่นแถวบ้านบางคนแน่ๆ 555
เข้าโหมดบ้าไปแล้ว
สำหรับวันนี้ฝันดีราตรีสวัสดิ์ค่ะ และขอบคุณที่มานั่งอ่้านบลูบ่น อิอิ
Create Date : 05 มกราคม 2552 |
Last Update : 5 มกราคม 2552 21:16:36 น. |
|
4 comments
|
Counter : 859 Pageviews. |
|
|
|
สวัสดีปีใหม่ ขอให้โชคดีมีชัยเน้อ