รักที่ไม่ทะเลาะ เหมือนกระเพาะไม่มีอาหาร
วันนี้บลูกับแฟนคืนดีกันแล้วค่ะ อิอิ หลังจากงอนกันครบ 24 ชั่วโมงแล้ว จากนี้ใครเริ่มคุยก่อนไม่ถือว่าเป้นการเสียศักดิ์ศรีแต่อย่างใด กฏที่เราตั้งงขึ้นมานี่ นับว่าช่วยประคับคองความสัมพันธ์ของเราได้เป้นอย่างดี สาเหตุที่เราทะเลาะกันคราวนี้จะว่าไปมันก็เรื่องไม่เป็นเรื่องอ่ะค่ะเหตุการณ์มันเริ่มมาจากเมื่อวานนี้ตอนเย็น หลังจากที่บลูและแฟนกลับบ้านมาแล้ว
ริน: บลู แมวน่ารัก เลี้ยงไว้อีกตัวนะ
เธอหมายถึงแมวลายส้มตัวนึงค่ะ มันมาร้องเมี๊ยวขอข้าวกินทุกวัน ก็ให้ด้วยความเคยชิน จมันเริ่มจะรู้
บลู:ไม่ได้อ่ะ เรามีเจ้าสำลีอยู่แล้ว มันไม่ยอมให้แมวอื่นอยุ่ร่วมบ้านหรอก
แมวบลุมันเป้นแมวไม่ชอบสังคมค่ะ รับรองว่ามันไม่มีทางยอมให้มีแมวอื่นร่วมชายคาแน่ๆ แฟนบลูเริ่มออกอาการงอนล่ะ จริงๆ คงงอนค้างตั้งแต่บลูไม่แวะไปร้าน pet shop ซื้อของใช้ให้นังสำลีนี่แหละค่ะ
ริน:อะไรอ่ะ แมวตัวเดียว ไม่อยากเลี้ยงก็บอก ไม่มีเมตตา ไม่สงสารมันหรอไง (เริ่มงอแงล่ะ - -")
บลู:ไม่สงสารจะใมห้อาหารมันกินเรอะ แต่เลี้ยงไม่ได้ห้ามเลี้ยง กัดกันตายกะเจ้าสำลี
ริน:ไม่กัด เนะโระ(ชื่อแมวที่แฟนบลูตั้งให้)จังใจดี (ใจดีกะผีซิ แมวผีบ้าชัดๆ -*-)
บลู:ไม่กัดอะไรล่ะ แขนลายแบบนั้นเรียกไม่ดุเรอะ (ชี้ให้ดูแขนยัยจอมเถียงที่มีร่องรอยการโดนทำร้าย)
ริน:ไม่ดุนี่เล่นกันเฉยๆ (โหยเถียงตาใสเลยนะ)
บลู:ยังไงก็ไม่ได้ เจ้านี่มันแมวจร มันไม่ยอมอยุ่ในบ้านหรอก (ลองแล้วค่ะ แค่พาเข้าเขตรั้วบ้านมันก้อเผ่นล่ะ)
ริน:ใจร้าย รังเกียจมันใช่มั้ย
บลู:เปล่าไม่ได้รังเกียจแต่เลี้ยงไม่ได้ ฟังไม่เข้าใจหรอ (เริ่มหงุดหงิดล่ะ)
ริน:บลูงี่เง่า
บลู:งี่เง่าอะไร สมัยเรียน เกรดดีกว่ารินอีก (แถไปได้แฮะ)
ริน:ยี้ ทีเค้ายังยอมใช้คีมทาหน้าที่บลูแนะนำเลยนะ (ไปเรื่องนั้นได้ไงเนี่ย)
บลู:มันเกีย่วที่ไหนคนละเรื่องกันแล้ว
ริน:เรื่องเดียวกัน ที่รินยังยอมตามใจบลูเลย ใช่ซิ รินมันตัวคนเดียวหนิ อยุ่นี่ก้อไม่รู้จักใคร ไปไหนก็ไม่ได้เลยรังแกได้ช่ายยมะ(เริ่มตาแดงๆ)
บลู:บ้าหรอ คิดไปโน่น มันไม่เกี่ยวเลยอ่ะ(เริ่มปวดประสาท)
ริน:บ้าก้ออย่ามายุ่งดิ ไม่ต้องมาคุยกันเลยนะ ไปไหนก็ไปเลย
บลู:เรื่องไรจะไป อยุ่ในบ้านสบายจะตาย (ยังจะไปกวนโทสะเค้าอีก)
ริน:..... งอน แล้วปึงๆปิดประตูห้องนอนไปแล้ว
จากนั้นก็อย่าที่เล่าให้ฟังเมื่อวานค่ะ งอนไม่คุยกัน บอกแล้วว่าเรื่องไม่เป็นเรื่องจริงๆ ส่วนเจ้าตัวต้นเหตุหรอคะ หลังจากกินอาหารที่วางไว้ให้เสร้จ มันก็ขึ้นไปเลียขนอยุ่บนกำแพงรั้วอย่างไม่รู้เลยว่ามันน่ะตัวต้นเหตุเลย เห้นแล้วหมั้นใส้จริงๆ 
แต่อย่างน้อยก้ออุ่นใจค่ะ เพราะหลังจากนั้นซักพัก เห็นคุณเธอเดินหน้างอลงมา แอบไปทำไรกุกกักๆอยู่ในครัว แถมตวาดแว๊ดๆไม่ให้เข้าไป รอซักพักว่าเธอคงไม่ระแวงแล้วเลยย่องไปดูเงียบๆ(อย่างกะพวกโรคจิตเลยแฮะ  ) ปรากฏว่าคุณเธอกำลังเอาอาหารเช้ากับกลางวันที่บลจะต้องเอาไปกินในวันนี้มาเตรียมไว้
เอาน่ะ อย่างน้อยพรุง่นี้ก้อมีข้าวเช้ากะข้าวกลางวันกิน ไม่ต้องไปซื้อละนะ ฮิฮิ แต่วันนี้คืนดีกันแล้วค่า ง้อด้วยวิธีไหนขออุบเป็นความลับ มันเขิน คิคิ
คืนนี้ ฝันดีกันทุกคนนะคะ
ปล.เว้นช่วงไปนานนี่ไม่ดีเลยแฮะ ขาประจำที่ตามอ่านหายไปหมดเลย แง 
| Create Date : 12 กุมภาพันธ์ 2551 |
| Last Update : 12 กุมภาพันธ์ 2551 23:08:25 น. |
|
3 comments
|
| Counter : 830 Pageviews. |
 |
|
|
) ปรากฏว่าคุณเธอกำลังเอาอาหารเช้ากับกลางวันที่บลจะต้องเอาไปกินในวันนี้มาเตรียมไว้
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 35 คน [
บางทีเรื่องงี่เง่าเนี่ยะ
มันกลายเป็นเรื่องไปได้
ก็ตอนนั้นมันโมโห....
ต่างคนต่างไม่ยอม
พอมีสติขึ้นมา
อดขำไม่ได้เนอะ...
เข้าใจเป็นอย่างดี
เพราะเป็นบ่อยค่ะ5555++
ปล.จะกรี๊ดอีกหนึ่งทีดังๆ
ฐานคุณบลูรับรางวัลที่หนึ่งจากคุณบีบ๊อยบ่อยอ่ะ
ไว้วันดีคืนดี
จะมารอรับรางวัลจากคุณบลูบ้างนะคะ
สาขา : ขากรี๊ดน่ารำคาญดีเด่น