 |
 |
 |
 |
 |
|
 |
 |
|
|
| | 1 | 2 | 3 |
| 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
| 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
| 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
| 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | |
|
|
| |
|
|
| 2 เมษายน 2553 |
|
|
 |
|
|
|
|
|
| |
|
 |
 |
 |
 |
|
|
|
|
|
| |
My first date
ครั้งแรกของริน......
ที่รินได้ไปเดทกับบลูหลังจากเป็นแฟนกันนั้น
เกิดขึ้นหลังจากที่รินกับบลูเป็นแฟนกันแล้วเกือบ 1 อาทิตย์
ด้วยเหตุผลเดียวของบลู คือ อาย เขิน
สำหรับรินนี่เป็นครั้งแรกที่จะได้ควงบลูออกไปข้างนอกห้อง
โดยที่ไม่เกี่ยวกับการไปเที่ยวแบบเพื่อน
สำหรับรินมันเป็นวันที่ตื่นเต้นมาก
เพราะรินเตรียมแผนการเที่ยวไว้ล่วงหน้าถึง 4 วัน
เพื่อให้การเดทครั้งแรกของเราดีที่สุด
แต่บลูกลับทำลายสมาธิในการวางแผนของริน
ด้วยการหลับ กรน และละเมอ
ซึ่งมันทำให้รินเสียสมาธิมากมาย
รินเองพยายามหาวิธีที่ดีที่สุด
ที่จะหยุดความน่ารำคาญนี้ และไม่ทำให้บลูตื่น
เห็นไหมรินรักบลูแค่ไหน
รินเลยเอาหมอนอีกใบอุดปาก อุดจมูกบลูแทน
เสียงเงียบ.............และบลูไม่ต้องโดนปลุกให้ตื่น
เห็นไหมความรักทำให้เราดูแลคนรักได้ดีขึ้น
(โชคดีที่หมอนไม่หนักไม่งั้นบลูคงขาดใจตาย  )
รินกับบลูนัดว่าจะออกไปเที่ยวกันตั้งแต่ 07.00
รินตื่นตั้งแต่ 05.00 เพื่อทำอาหารกลางวัน
เอาไว้ไปปิคนิคกันในสวนสาธารณะ
แน่นอน.....บลูยังไม่ตื่นเสียที
06.00 รินต้องไปปลุกบลูให้ตื่นขึ้นมา
พร้อมกับรินไปอาบน้ำเพื่อเตรียมตัวเดท
กลับออกมา อาหารกลางวันที่ทำไว้
สำหรับใส่กล่องกินตอนกลางวัน
ลงไปอยู่ในท้องบลูเรียบร้อยแล้ว
แถมยังชมอีกว่า ทำอาหารอร่อยจัง 
(แล้วกลางวันจะกินอะไร)
รินเลยตอบแทนคำชมด้วยการตีหัวด้วยทัพพีตักซุปไป 1 ที
บลูทำหน้างงแบบไร้เดียงสา เหมือนลูกหมาว่าทำผิดอะไร
หน้าตาไร้เดียงสาจนรินอยากจะให้รางวัลอีกสักก 1 ที
08.00 ทุกอย่างพร้อมแล้ว
ขาดแต่อาหารกลางวัน เพราะบลูกินไปหมดแล้ว
เราตกลงกันว่า (เราคือริน..บลูมีหน้าที่ตอบว่า "โยไค")
เราจะไปเดินเล่นดูของกัน ตอนที่เราข้ามถนนนั้น
รินพยายามจับมือบลู รินไม่อยากเชื่อเลยว่า
ผู้หญิงยิ้มยากอย่างบลูจะหน้าแดงได้มากขนาดนี้
กับแค่การจูงมือข้ามถนน....
มันทำให้รินมีความสุขมากกว่าการได้จูงลูกหมาตัวโปรดเดินเล่นซะอีก 
บลูทำหน้าอาย.....
และตัวแข็งทุกครั้งที่รินพยายามกอดแขนบลูเดิน
รินคิดว่าบลูคงจะอาย แต่สำหรับรินแล้ว
คนรักที่แสดงออกว่าเรารักกันไม่ผิืด
การรักเพศเดียวกันไม่ผิดปกติ
สิ่งที่ผิดปกติคือ "คนที่ไม่มีความรักให้ใครต่างหาก"
ในที่สุด......
มื้อกลางวันของเราก็จบลงที่ร้านราเม็งแห่งหนึ่ง
(ไร้ความโรแมนติคที่สุดในโลก)
แน่นอน...บลูทำให้รินและประชาชนชาวญี่ปุ่น
ในร้านราเม็งตะลึงกับหญิงไทย
เมื่อบลูเติมเครื่องปรุงอันน่าสะพรึงกลัวอย่างหนึ่งคือพริก
แรก ๆ ก็แค่นิดหน่อย ครึ่งช้อน
รินคิดในใจและบอกกับบลูว่า...กินเผ็ดจังนะ
รินเริ่มรู้สึกว่าเข้าสู่แดนอันน่าสะพรึง
เมื่อบลูบ่นว่า "ไม่มีรสเผ็ดเลย" และเติมอีกครั้งที่ 1 ช้อน
สาวสวยญี่ปุ่นอย่างรินรู้สึกว่า บลูต้องมาจากนอกโลกแน่ ๆ
และเมื่อกินไปอีกนิด บลูเติมอีกช้อน
ราเม็งของบลูมีสีแดงเหมือนอยู่ในนรกเลย
ไม่ใช่รินเท่านั้นที่ตะลึง
เพราะหลายคนที่เห็นอ้าปากค้าง
แน่นอน...บลูกินมันหมด
โดยไม่แสดงออกว่าเผ็ดด้วยซ้ำ
และที่น่าตกใจคือ บลูสั่งอึก 1 ชาม 
บลูกินชามที่สองหมด
พร้อมกับรินที่เพิ่งกินชามแรกหมด
รินไม่แน่ใจว่า....
บางที บลูอาจจะเป็นมนุษย์ต่างดาวปลอมตัวมาแน่ ๆ เลย
กินเผ็ดได้น่ากลัวขนาดนั้น
แถมยังกินราเม็งได้ตั้งสองชาม
ต่อมาิรินเริ่มรู้แล้วว่า
ตัวเล็ก ๆ แบบบลู สามารถกินได้เยอะแค่ไหน
และเมื่อรินมาเมืองไทย
และลองชิมพริกที่เมืองไทย
ถึงรู้ว่า ทำไมบลูถึงบ่นว่าพริกที่ญี่ปุ่นไม่เผ็ดเลย
เพราะพริกเมืองไทย อานุภาพร้ายแรงอย่างมาก
สำหรับริน คิดว่ามันไม่ใช่เครื่องปรุงรส
แต่เป็นอาวุธเคมีแน่ ๆ เพราะว่ามันเผ็ดมากเหลือเกิน
เราไปดูหนังกันสองคนสนุกมากเลย
บลูยังขี้อายเหมือนเดิม แต่ว่าเกร็งน้อยลง
เพราะโรงหนังมันมืด หนังโรแมนติคมาก
จนบลูเอียงหน้่ามาซบกับริน
รินคิดว่าคิดถูกแล้วที่เลือกหนังเรื่องนี้
จนบลูมีอารมณ์คล้อยตามหนังได้
รินอยากหันไปกระซิบบอกรักบลู
และนั้นจึงทำให้รินเห็นว่า.....บลูหลับ !!!!!  
รินผิดเองที่ชวนบลูมาดูหนังแบบนี้
แทนที่จะชวนไปดูหนังที่เพื่อนคนไทยเคยบอกว่า
"ระเบิดภูเขาเผากระท่อม"
ถึงแม้เดทครั้งแรกของรินจะไม่ค่อยเป็นไปตามแผนมากนัก
แต่รินก็มีความสุขที่วันนั้นคนที่เดินข้างริน.......คือ บลู
และรินมีความสุขทุกครั้งที่นึกย้อนกลับไป
แล้วบอกกับตัวเองว่า คิดถูกแล้ว
ที่ขุดหลุมดักบลูมาเป็นสมบัติของรินได้เป็นผลสำเร็จ 
รินมีคลิปมาฝาก รินกำลังหัดใช้โปรแกรมนี้อยู่น่าสนุกดี
แต่ยังใช้ไม่เป็นเลย คงต้องพยายามอีกเยอะแยะ
| Create Date : 02 เมษายน 2553 |
| Last Update : 2 เมษายน 2553 22:42:02 น. |
|
14 comments
|
| Counter : 1060 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: ketchop IP: 124.120.179.74 วันที่: 2 เมษายน 2553 เวลา:22:54:54 น. |
|
|
|
| โดย: แอบอ่านมานานน๊านนาน IP: 58.9.176.51 วันที่: 2 เมษายน 2553 เวลา:23:05:35 น. |
|
|
|
| โดย: p IP: 58.8.199.202 วันที่: 3 เมษายน 2553 เวลา:0:06:31 น. |
|
|
|
โดย: Achso  วันที่: 3 เมษายน 2553 เวลา:20:48:22 น. |
|
|
|
| โดย: xxx IP: 114.128.132.237 วันที่: 3 เมษายน 2553 เวลา:21:05:44 น. |
|
|
|
| โดย: Achso วันที่: 3 เมษายน 2553 เวลา:21:14:11 น. |
|
|
|
| โดย: super-bobah IP: 183.89.60.218 วันที่: 4 เมษายน 2553 เวลา:0:42:39 น. |
|
|
|
| โดย: แฟนคลับของรินจัง อัง อัง IP: 202.28.35.2 วันที่: 4 เมษายน 2553 เวลา:10:07:09 น. |
|
|
|
| โดย: ซุ่มอยู่ IP: 125.26.249.165 วันที่: 5 เมษายน 2553 เวลา:21:12:00 น. |
|
|
|
| โดย: PSzz^-^** IP: 183.89.29.192 วันที่: 6 เมษายน 2553 เวลา:18:41:26 น. |
|
|
|
| โดย: เรนจัง+น้ำฝน IP: 124.157.146.163 วันที่: 6 เมษายน 2553 เวลา:18:53:46 น. |
|
|
|
| โดย: redmode IP: 119.31.121.90 วันที่: 14 เมษายน 2553 เวลา:1:30:37 น. |
|
|
|
| โดย: NzNz IP: 124.120.160.240 วันที่: 16 เมษายน 2553 เวลา:0:20:51 น. |
|
|
|
| โดย: Phobos IP: 183.89.118.34 วันที่: 5 พฤษภาคม 2553 เวลา:22:50:40 น. |
|
|
|
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
)
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 35 คน [
