เลห์ - ลาดัค : ฤาพระเจ้าจะยังไม่ตาย? God is Dead, thus spoke Sarathustra. by Friedrich Nietzsche. ถ้านิทเช่มาเห็นภูเขาแห่งเลห์จะสงสัยขึ้นมาบ้างไหมว่าบางทีพระเจ้ายังไม่ตาย? *********************************************** ฉันเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่างเครื่องบินอย่างไร้จุดหมาย เมฆขาวนุ่มนวลสะท้อนกับแสงแดดยามสายเป็นรังสีเหลืองทอง เสียงประกาศจากแอร์โฮสเตสสาวสายของสายการบินเดคข่านว่าเรากำลังจะลงจอดที่สนามบินของเลห์แล้วแว่ว ๆมา แต่ฉันก็ไม่ได้ให้ความสนใจมากนัก เพราะกำลังนึกถึงหนังสือที่อ่านมาเมื่อคืนนี้ชื่อว่า Shadow from Ladakh เขียนโดยภวนีย์ภัตตาจารย์ ผู้ที่คนไทยรู้จักกันดีเพราะหนังสือเล่มที่ดังที่สุดของเขาในเมืองไทย มีชื่อว่า He who rides the tiger หรือ คนขี่เสือ ที่แปลโดยจิตร ภูมิศักดิ์ ฉันอุตส่าห์ควานหาหนังสือเรื่อง Shadow from Ladakh ทางอินเตอร์เน็ตเพื่อดูว่ามีอยู่ที่ไหนบ้างจะได้ไปตามหามาอ่าน เพราะอยากรู้มาเนิ่นนานว่ามันพูดเรื่ีองอะไรกันแน่รู้แต่คร่าวว่ามีประเด็นความขัดแ้ย้งเรื่องดินแดนระหว่างอินเดียกับจีน การจะได้ไปเยือนแว่นแคว้นลาดัคห์ของฉันกระตุ้นให้อยากอ่านขึ้นมาติดหมัด แต่โอ้อนิจจาหนังสือเล่มนี้พิมพ์เมื่อราวสี่สิบปีก่อนกระมัง ทำให้ไม่มีวางตลาดแล้ว จากที่ค้นมาในกูเกิ้ล หนังสือเล่มนี้มีอยู่ในห้องสมุดสถาบันราชภัฎอุบลราชธานี--ช่างไกลลิบเกินกว่าที่จะไปหามาอ่านได้ ฉันปรารภย์กับคุณอิบเพื่อนสนทนาทางเอ็มเอสเอ็นที่อยู่ที่สิงคโปร์ว่าคงอดอ่านเสียแล้ว แต่สามสี่วันต่อมา ก๊อปปี้ของหนังสือเล่มนี้ก็เหินฟ้ามาจากสิงคโปร์มาถึงมือฉัน ส่งมาโดยคุณอิบผู้น่ารักที่อุตส่าห์ไปควานหามาให้ในห้องสมุดของที่นั่น หนังสือเริ่มต้นด้วยตัวเอก สุรุชี กำลังอยู่เครื่องบินบินข้ามฟ้าลาดัคกลับมาจากรัสเซียสู่เดลี ตอนนั้นอินเดียอยู่ภายใต้ความขัดแย้งเรื่องดินแดนกับจีนอย่างรุนแรง ต่างกับฉันจะลงลาดัคเป็นสถานีสุดท้าย และตอนนี้อินเดียจูบปากกับจีนแล้ว และกำลังขัดแย้งกับปากีสถานถึงขั้นสะสมอาวุธนิวเคลียร์แข่งกัน เครื่องบินเอียงปีกเพื่อจะลดระดับลงจอด ใจฉันหายวูบเมื่อเห็นสิ่งมหึมาผุดขึ้นมาทางหน้าต่างเครื่องบิน ความรู้สึกนี้กระชากฉันให้ออกจากภวังค์หันไปเขม้นมองหน้าต่างอย่างใคร่รู้ แต่เครื่องบินเชิดปีกด้านที่ฉันนั่งขึ้น หน้าต่างกลับมาเป็นวิวสีฟ้าจัดจ้าพร้อมปุยเมฆสีขาวตามเดิม เมื่อเครื่องบินร่อนลงต่ำกว่าระดับเดิม ภูเขาแห่งเลห์ที่ฉันเห็นส่วนเสี้ยวของมันในช่วงตกภวังค์ก็ผุดขึ้นมาแทนฟ้าเจิดจ้ากระจ่าง มันใหญ่โตน่าเกรงขามและให้ความรู้สึกเหมือนอสุรกายแทรกกายขึ้นมาจากพื้นดินอย่างรวดเร็วเพื่อคว้าจับเครื่องบินเอาไว้ ภูเขาสูงเสียดฟ้าเรียงกันไปสลับซับซ้อนสุดสายตาไม่มีต้นไม้แม้สักต้น นับเป็นภูเขาหัวโล้นที่มหึมาที่สุดที่ฉันเคยเห็นมาชั่วชีวิต สีน้ำตาลเข้มจากหินดินดานล้วน ๆตัดกับท้องฟ้าอย่างจัง บางยอดมีหิมะขาวกระจ่างปกคลุมอยู่ ฉันพยายามคิดว่ามันเหมืิอนอะไรที่เคยเห็นมาก่อนหรือเปล่า ในที่สุดก็มาลงเอยที่เนื้อมะพร้าวกะทิป่นกับกะลาของมัน ซึ่งก็ไม่รู้ว่ามาได้ยังไงเหมือนกัน เครื่องบินลงจอดอย่างนุ่มนวลที่สุดเท่าที่จะทำได้ และแล้วประตูก็เปิดออก ทั้งแขกและไทยและชาติอื่น ๆผุดลุกขึ้นเตรียมตัวลงไปสู่อ้อมกอดแห่งขุนเขา และพบกับเลห์เมืองหลวงของแคว้นลาดัคและชุมทางค้าขายในเขตเื้ทือกเขานับแต่โบราณมา แต่ในวันนี้เปลี่ยนตัวเองเป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่กำลังมาแรงแห่งอินเดียเหนือ... ฉันพยายามนึกว่าเราจะไปที่ไหนกันบ้างในเมืองเลห์ตามโปรแกรมที่กำหนดเอาไ้ว้ ไฮไลท์ของการมาเลห์ก็คือการไปชมเทศกาลระบำหน้ากากที่วัดเฮมิสซึ่งจะเป็นในวันที่สอง วันแรกที่ไปถึงจะให้พักผ่อนชมเมืองเสียก่อนเพื่อปรับร่างกายให้เข้ากับพื้นที่สูงและอากาศบางเบาให้ได้ (ใส่รูปไปก่อน แล้วจะมาบรรยายทีหลัง ช้านานไปอาจถูกก่นด่าได้เพราะดันไปลงหัวข้อไว้ว่าเป็นแกลเลอรี่ภาพถ่าย ) วัดโชกังกลางเืมืองเลห์ หนุ่มหล่อที่เลห์ คนแถวนี้หน้าตาดีมีมากมายนะเออ พระรุ่นใหญ่เสวนา วิวโดยรอบของเลห์ หมู่บ้านชนบทรอบ ๆเมืองเลห์   Create Date : 24 กรกฎาคม 2551 7 comments Last Update : 25 กรกฎาคม 2551 0:46:53 น. Counter : 1140 Pageviews. Share Tweet

เลห์เป็นศูนย์กลางของลาดัคห์ที่เป็นส่วนหนึ่งของแคว้นจัมมู-แคชเมียร์ทางตอนเหนือสุดของอินเดีย และอยู่ท่ามกลางเทือกเขาคุนหลุนอันสลับซับซ้อนที่ทอดมาจากซินเกียงในจีน มาตัดกับเืทือกเขาหิมาลัยทางใต้ ผู้ที่ตั้งถิ่นฐาานอยู่แถบนี้เป็นพวกแรก นักประวัิติศาสตร์สันนิษฐานว่าจะเป็นชนเผ่าเร่ร่อนที่มีเชื้อสายมาจากชาติพันธ์ธิเบตที่มีชื่อว่า ชางปา ศาสนาแรกเริ่มที่ชางปานับถือคือ บอนที่มีพ่อมดหมอผีเป็นผู้หยัึ่่่งรู้ดินฟ้ามหาสมุทร ซึ่งตอนนั้นกระจายไปทั่วเขตเอเชียกลาง ต่อจากชางปาก็จะมีกลุ่มที่เรียกว่า มอน ซึ่งถูกพระเจ้าอโศกมหาราชหรือกษัตริย์แห่งอินเดียหลังจากนั้นส่งเข้ามาเพื่อเผยแพร่ศาสนาพุทธ พวกชางปาเรียกกลุ่มใหม่นี้ว่า มอนปา ซึ่งแปลว่า ผู้อาศัยอยู่ในหุบเขา จากนั้นก็ตามมาด้วยกลุ่มอื่น ๆที่เข้ามาตั้งรกรากในเขตหุบเขาของลาดัคห์และก่อตัวขึ้นเป็นชุมชนถาวร เมื่อการค้าระหว่างแคชเมียร์กับธิเบตรุ่งเรืองขึ้น สถานะของลาดัคห์ก็ดีขึ้นตามไปด้วยเพราะอยู่ระหว่างกลางของเมืองใหญ่ทั้งสอง และพ่อค้ามากมายก็จะแรมรอนมากับขบวนสินค้าของตนมาพักที่เมืองเล็กเมืองน้อยของลาดัคห์ก่อนที่จะไปยังธิเบต เมื่อธิเบตเรืองอำนาจขึ้นในช่วงต้นของคริสตศตวรรษ ลาดัคห์ก็ตกอยู่ภายใต้อิทธิพลทั้งการเมือง ศาสนาและสังคมของธิเบต และแม้จนบัดนี้ ลาดัคห์อยู่ภายใต้การปกครองของอินเดีย แต่ศาสนาและสังคมของที่นี่ก็ยังมีส่วนคล้ายธิเบตมากกว่าอินเดีย เลห์ เมืองเอกของลาดัคห์ก็ได้ชื่อว่าธิเบตน้อย   โดย: ดาหาชาดา 24 กรกฎาคม 2551 21:31:47 น.

หลักฐานประการหนึ่งของความสนิทแนบแน่นระหว่างลาดัคห์กับธิเบตก็คือ ระบำหน้ากากที่วัดเฮมิส ซึ่งเป็นวัดใหญ่และมีความสำคัญที่สุดในเลห์ อันที่จริงวัดไหน ๆในลาดัคห์ก็มีระบำนี้กันทั้งนั้น แต่่ช่วงเวลาที่จัดขึ้นต่าง ๆกันไปในแต่ละช่วงของปี วัดเฮมิสได้เปรียบมากที่สุดเพราะจัดเทศกาลขึ้นในช่วงปลายเดือนมิถุนายนหรือต้นกรกฎาคมอันเป็นช่วงท่องเที่ยวของเลห์-ลาดัคห์พอดี ระบำนี้แสดงโดยลามะของวัดเพื่อรำลึกถึงองค์ปัทมสัมภาวะ พระโพธิส้ตว์พระองค์หนึ่งในของนิกายวัชรยานของธิเบต นอกจากจะแสดงประวัติของพระองค์เป็นช่วงแล้ว ๆ การแสดงองค์สุดท้ายเป็นต่อสู้กันระหว่างความดีกับความชั่ว ซึ่งแน่นอนอยู่แล้วว่าความดีต้องชนะ การแสดงการต่อสู้นี้ว่ากันว่าจำลองมาจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจริงทางประวัติศาสตร์ของธิเบต เมื่อกษัตริย์ ลังดาร์มา แห่งราชวงศ์ยาร์ลุง ขึ้นครองในธิเบตระหว่างปีคศ. 835-842 พระองค์เป็นผู้นับถือลัทธิบอนและชิงชังพุทธศาสนา หลังจากวางแผนสังหารพี่ชายของตนและเถลิงอำนาจแล้ว พระองค์ก็กำจัดศาสนาพุทธออกไปจากราชอาณาจักร วัดถูกทำลายราบ พระถูกบังคับให้แต่งงานและให้ไปประกอบอาชีพคนฆ่าสัตว์และจับปลา อันเป็นชนชั้นที่ต่ำต้อยที่สุดในสังคมเพื่อหยามเย้ย ทำให้ชาวพุทธลุกขึ้นก่อกบฎ และตัวลังดาร์มาก็ถูกพระลอบสังหาร ในตำนานกล่าวว่าพระองค์เสด็จไปชมระบำหน้ากาก ที่เรียกกันว่า ชาม ในขณะที่กำลังทรงเพลิดเพลิน พระรูปหนึ่งที่ร่ายรำอยู่ก็พุ่งออกจากแถวและปักกริชเข้าที่หัวใจของพระองค์..... หลังจากนั้นราชวงศ์ยาร์ลุงก็แตกฉานซ่านเซ็นกันไป ศาสนาพุทธได้รับการสถาปนาอย่างมัี่นคงในธิเบตอีกครั้งหนึ่ง ธรรมะได้ชัยชำนะเหนือมารแล้ว....ดังเช่นที่ระบำชามถ่ายทอดเอาไว้   โดย: ดาหาชาดา 24 กรกฎาคม 2551 22:42:40 น.

แต่อีกเกือบสองพันปีต่อมา ธรรมะอันเดียวกันมิอาจต้านแสนยานุภาพอันเกรียงไกรของจีนได้ ผู้นำของธิเบตต้องลี้ภัยเข้ามาในอินเดีย ประชาชนชาวธิเบตจำนวนมากต้องเดินข้ามเขาสูงชันและหนาวเหน็บหนีความตายจากปลายกระบอกปืนเข้ามาอยู่ในอินเดีย ลาดัคห์กลายเป็นที่ลี้ภัยของชาวธิเบตหลายร้อยหลายพันชีวิต ที่รอคอยว่าเมื่อไรจะมีผู้ใดอาจหาญพุ่งกริชเข้าสู่หัวใจมารร้ายตัวใหม่สักทีหนึ่ง และทุกคนจะได้กลับสู่มาตุภูมิอีกครั้งหนึ่ง รอคอย......ด้วยความหวัง.....แล้วก็ได้แต่เท่านั้น...หรือเปล่า   โดย: ดาหาชาดา 24 กรกฎาคม 2551 22:54:18 น.

รูปสวยดีค่ะ โดยเฉพาะรูปวิวโดยรอบของเลห์ สีฟ้าของท้องฟ้าเหมือนจะเน้นให้พื้นที่ดูแห้งแล้งมากขึ้นไปอีก แล้วก็ช่างดูสุดลูกหูลูกตาดีแท้   โดย: ib IP: 218.186.8.10 25 กรกฎาคม 2551 0:16:17 น.

โฮะ ๆ ได้ link จากมาม่าซัง ตามมาอ่านคร้าบบบ   โดย: gotchi IP: 58.9.157.102 25 กรกฎาคม 2551 11:23:25 น.

ปักหมุดอ่านถึงตรงนี้ ยาวววววววเจรง ๆ ขอไปนอนก่อนนะเพื่อนบ้านที่ร๊ากกกกกกก   โดย: DeE dEe 1 สิงหาคม 2551 22:01:58 น.

ฟ้าเป็นฟ้า เขาเป็นเขา สวยจังค่ะ อยากไป ..   โดย: มาเรีย ณ ไกลบ้าน 21 สิงหาคม 2551 0:54:46 น.