Nepal ตอน 36 ฮ้า…อย่างฉันก็เสี่ยงหรือนี่

พิมไปยืนต่อราคากับเจ้าของร้านหนุ่มแขกอยู่ได้เป็นนานสองนาน เขาชวนคุยจนแทบจะไม่ได้เลือกของและต่อราคา พิมก็คุยกับเขาหน้าตาเฉย จนเขาชวนอยู่เนปาลด้วย

ตายละวา…แค่มาซื้อของไม่ต้องขอแต่งงานหรอกนะ เขาบอกว่าเขาชอบสาวขาว ๆ อย่างพิมนี่แหละ

เกิดมาพิมไม่เคยอยู่ในกลุ่ม ‘เสี่ยง’ เลย เพิ่งมารู้สึกเสี่ยงแถว ๆ โปขรา รีบๆ เลือกของดีกว่าจะได้รีบไป ๆ ซะ ไม่ซื้อก็คงไม่ได้กลัวเขาจับเป็นตัวประกัน สุดท้ายก็ได้กระเป๋าใส่ พาสปอร์ตมาใบหนึ่ง

อีตาหนุ่มแขกตาถั่วถามพิมว่าชื่ออะไร เรื่องอะไรจะบอกชื่อจริง

”สมศรีค่ะ” พิมบอกเขาอย่างนี้ จะหาว่าพิมโกหกไปเสียทีเดียวก็ไม่ได้หรอก เพราะแม่บอกว่านี่คือหนึ่งในชื่อที่หลวงพ่อแถวบ้านตั้งให้เป็นตัวเลือก

คุณแม่คะ ขอขอบคุณจริง ๆ ค่ะที่ไม่เลือกชื่อนี้
จนซื้อของเสร็จแล้ว พิมก็เพิ่งนึกขึ้นได้ว่า ในร้านดูมืดชอบกล เพราะมี อิเลคทริซิตี้ ฮอลิเดย์ ในโปขรา

ตายละ…นี่เจ้าหล่อนอยู่ในร้านมืด ๆ กับหนุ่มแขกตั้งโขยง ถ้าแขกลากเข้าหลังร้านจะทำยังไงดีล่ะนี่

ก็ดีน่ะสิ เพื่อน ๆ ทุกคนคิดอย่างนี้

เอาเป็นว่าพิมรอดกลับมาได้อย่างปลอดภัยไม่มีอะไรบุบสลายจนนิดเดียว
พิมเดินกลับมาถึงโรงแรม ก็เที่ยวได้ถามเพื่อน ๆ ว่า บีมหายไปไหน แล้วพิมจะเข้าห้องได้ยังไงล่ะนี่ บีมนี่แย่จัง ห้องตัวเองมีก็ไม่อยู่ต้องไปอยู่ห้องพี่อ้อ

ห้องน่ะมีอยู่หรอก แต่กุญแจน่ะอยู่ที่พิม…แฮ่ะ แฮ่ะ ลืมไป
ส่วนเพื่อน ๆ ที่ปั่นจักรยานมาถึงโรงแรมก่อน ก็แวะซื้อน้ำดื่มเตรียมสำหรับ
ตอนเดินเขา เราอยากได้น้ำแร่ขนาด 500 มิลลิลิตร จะได้หิ้วไม่หนักมากนัก แต่หาไม่ได้เลย มีแต่น้ำอัดลม ขวดพลาสติกแข็งแรงดีอยู่ เราเลยซื้อน้ำอัดลมกะเอามา รีไซเคิลแบ่งใส่น้ำแร่ เห็นนักท่องเที่ยวมืออาชีพกลุ่มอื่นเขาเตรียมตัวกันมาดิบดี มีกระติกน้ำอย่างดีเตรียมมาจากบ้าน หรือไม่ก็มาหาซื้อแถว ๆ นี้ ก็เขาไม่มีภูมิปัญญาชาวบ้านอย่างเรานี่นะ

TIP : ไม่จำเป็นต้องเตรียมกระติกน้ำ หรือขวดน้ำดื่มอย่างดีมาด้วยหรอก และไม่ต้องลงทุนซื้อด้วย เก็บขวดน้ำอัดลมพลาสติกมาใช้แทนก็ได้ อย่าลืมว่าเรามาจากประเทศยากจน

พวกเราแวะเข้าห้องน้ำ ล้างหน้า ล้างตากันหน่อย ก็ได้เวลาออกไปหาข้าวเย็นกิน วันนี้เราเลือกร้านอาหารทิเบต อาหารอร่อยดี มีอาหารจานร้อนหน้าตาใกล้เคียงอาหารฝรั่ง รสชาติใช้ได้ นาน เอาไว้กินกับแกงก็มี ส่วนจานไหนเป็นอาหารทิเบตแท้ ๆ ก็ไม่ค่อยรู้หรอก

ร้านนี้อะไรก็ดีหมด เสียแต่เพลงที่เปิดคลอ มาอีกแล้วเพลงสวดทิเบตทำนองเสนาะ ไม่ใช่ ‘โอมมณี ปัทเมหุม’ อีกแล้ว แต่ก็เย็นเยียบจนจะปลงตกออกบวชเสียเดี๋ยวนั้น

อาหารมื้อนี้แพงเชียว ปาเข้าไปตั้ง 3,000 กว่ารูปี กินล้างกินผลาญจริง ๆ กินเสร็จแล้วยังมีหน้าจะเดินไปหาไอศกรีมอิตาลีกินอีก

เฮ้อ…มีตั้ง 4 กระเพาะ เพิ่งเต็มไป 2

เราออกเดินเล่นเลียบทะเลสาบเฟวาไปเรื่อย ๆ ร้านค้า ร้านอาหารยังเปิดกันคึกคัก ไฟสว่างแล้วไม่ฮอลิเดย์เหมือนเมื่อเย็น

พี่อ้อเลือกได้ปลอกหมอนผ้าปักลายละเอียดจากร้านที่พิมไปติดกับมาเมื่อเย็นนี้ พอไฟมา พิมก็หายกลัว คิดดูแล้วก็ระแวงไปเองทั้งนั้น คนที่นี่เขาจิตใจดีกันจะตายไป

พี่เจ(ต้อง)แวะซื้อเสื้อยืดเสีย 2 ตัว คุณภาพผ้าอาจจะไม่ดีนัก แต่ปักสวยจ๊าบขาดใจ เขาไม่ได้ตั้งใจซื้อไปเป็นที่ระลึกหรอก แต่เพราะเสื้อผ้าที่เอามาทำท่าจะไม่พอแล้ว ค่าจ้างซักรีด ก็คงพอ ๆ กับซื้อเสื้อยืดใหม่ เสื้อยืด 2 ตัวราคาแค่ 350 รูปีเท่านั้นเอง

อายพี่ซิปไหมนี่ กระเป๋าใบเบ้อเริ่ม ยังขนเสื้อมาไม่พอใส่

พี่อ้อได้หมวกคาวบอยมีเชือกคล้องคอด้วย หมวกแบบนี้เหมาะกับการใส่ไปเดินเขามาก เพราะไม่ต้องห่วงว่าจะปลิวหายไป แถมยังใส่สบายโล่งเย็นดีอีก

TIP : หมวกคาวบอยมีเชือกคล้องคอเหมาะกับการใส่ไป เดินเขามาก ไม่ต้องเตรียมมาจากบ้าน มาหาซื้อแถว ๆ โปขรา จะได้หมวกคุณภาพดี ราคายุติธรรม หรืออำมหิต ขึ้นอยู่กับความสามารถในการต่อรอง


The Annapurna range from the World Peace Pagoda above Phewa lake จาก wikipedia ค่ะ

ที่โปขรามีอุปกรณ์ เทรกกิ้ง เสื้อผ้า รองเท้า หมวก กระเป๋า เป้ ไม้เท้า ฯลฯ ขายสารพัด ขาดเหลืออะไรก็หาซื้อได้ตามชอบใจ
แล้วโน่นอะไร หมวกอาบน้ำยางเสียจนย้วยหรือยังไง มันถึงได้กว้างมหาศาลจนครอบหัวคนพร้อมกันได้ทีละ 3 หัว ชำรุดขนาดนี้ยังจะเอามาวางโชว์อีกหรือ

แท้จริงแล้วมันคือผ้าคลุมกันฝนสำหรับเป้ ผลิตภัณฑ์นี้ขายได้ก็เฉพาะกับฝรั่งที่นิยมสะพายย่ามแบกเป้เอง ส่วนคนไทยเมินเสียเถอะ ไม่ได้แบกเป้เองนี่ เราจ้างลูกหาบแล้ว

พวกเราเดินมาเรื่อย ๆ จนถึงร้านอาหารอิตาลี พบศิวะ กับลูกหาบกำลังก๊งอยู่กับเจ้าของร้านอยู่บนชั้น 2 ศิวะตะโกนชวนพวกเราให้แวะร้านก่อน

เอ้า…แวะก็แวะ เราเลยให้คุณ ไดเร็คเตอร์เลี้ยงไอติมเสียเลย
ไอศกรีมอิตาลีของที่นี่ ไม่ยักเหมือนของบ้านเรา รสชาติออกมะพร้าวนำชอบกล กระทั่งรส ช็อคโกแล็ต ยังเป็นช็อคโกแล็คฮาวายเลย

พี่ซิปทำหน้าฉงน ปนขนลุก เพื่อน ๆ ไม่กลัวกันเลยหรืออย่างไร พรุ่งนี้จะต้องเดินขึ้นเขากันแล้ว เดี๋ยวก็ได้เรื่องกลางทางหรอก

ช่วยไม่ได้ ก็ดันสั่งมาแล้วนี่ ไม่กินก็เสียน้ำใจคุณศิวะหมด เอ้า…กินก็กิน ว่าแต่ว่าใครกินเข้าไปล่ะ

พี่ก้อด กับพี่เจหิวน้ำ เลยร่วมแจมกับศิวะซะเลย ยกยินกระดกเข้าปาก แล้วรู้สึกวาบ ทำไมมันร้อนอย่างนี้ อยากจะถามว่าเข็ดไหมพี่

ศิวะดื่มเหล้าเข้าไปไม่น้อย หน้าแดงก่ำ พูดจาสนุกสนานผิดปกติ พรุ่งนี้จะพาพวกเราเดินไหวหรือ ท่าทางเมาร่าเริงเสียเหลือเกิน

เราอยู่คุยกับศิวะ และคณะเพียงครู่เดียว ก็ลากลับที่พัก เกือบ 4 ทุ่ม เข้าไปแล้ว เราต้องรีบกลับไปซื้อขนมก่อนร้านขายของชำจะปิด

เราซื้อช็อคโกแล็ต ลูกอม ขนมขบเคี้ยวเอาไว้เป็นเสบียงระหว่างเดินเขาใครชอบแบบไหนก็ซื้อแบบนั้น พี่ซิปเหมาคิดแคทจนหมดร้าน เขากลัวว่าจะขาดพลังงาน เดี๋ยวเดินไม่ไหวล่ะก็แย่เลย

โปรดติดตามต่อไปว่าเขาเดินไหวหรือไม่
ซื้อของเสร็จแล้ว เราก็กลับที่พัก ห้องใครห้องมัน คืนนี้ต้องพักผ่อนให้มาก ๆ เก็บแรงเอาไว้พรุ่งนี้ เพื่อไปผจญนรกสุดปลายเมฆ !

*** โปรดติดตามตอนต่อไป ***

เอิ่ม…อยากจะยืนยันว่าพิม เป็นที่นิยมในหมู่หนุ่มแขกจริงๆค่ะ มีข้อพิสูจน์ตามมาอีกหลายครั้ง แต่ยังไม่เล่าแล้วกันเนอะ

อยากจะบอกว่าเสี่ยงบ้างอะไรบ้างก็ปลื้มใจดีอยู่ค่ะ อิอิ

อยากรู้จักโปขรามากขึ้น ที่นี่ค่ะ//en.wikipedia.org/wiki/Pokhara

Create Date : 30 กรกฎาคม 2553		0 comments
Last Update : 31 กรกฎาคม 2553 21:36:31 น.
Counter : 541 Pageviews.
Share Tweet