|
|
Nepal ตอน 44 ส่งแฟกซ์กลางขุนเขา
11 เม.ย 2544 ชีวิตบนเขาเพิ่งผ่านมาได้แค่วันเดียว
ตื่นเช้าขึ้นมา เราก็พบกับอากาศเย็นจัด พวกเราตัดสินใจไม่อาบน้ำ แค่ล้างหน้า แปรงฟันก็น่าจะเพียงพอแล้ว จะมาสะอาดอะไรกันแถวนี้
พวกเรา จะเหมารวมพี่ซิปด้วยไม่ได้ พี่ซิปออกไปอาบน้ำแต่เช้ามืด หนาวแค่ไหนพี่ซิปก็ทนได้ แต่ให้ทนสกปรก คุณชายอย่างพี่ซิปทนไม่ได้หรอก
พี่ซิป (เกือบ) ทำให้สาว ๆ อายไปเลย แต่อากาศมันเย็น จนหน้าเราหนาพอจะข่มอายได้แล้ว อยากอาบก็อาบไปสิ ไม่ใช่เรื่องที่เพื่อน ๆ ต้องเอาอย่าง
พี่อ้อบอกว่าพี่ซิปอาบน้ำได้แปลกมาก อาบอีท่าไหนไม่รู้ พื้นห้องน้ำไม่เปียกเลย พี่ซิปคงฝึกวิทยายุทธ์ถึงขั้นตัดกระแสน้ำด้วยดาบได้แล้วมั้ง
พี่ซิปมาเซ้าซี้ถามพิม กับบีมว่า ไม่อาบน้ำเหรอ คงกะจะให้ 2 สาวละอายใจ ยอมไปอาบน้ำ แต่ไม่ละ คนส่วนใหญ่ก็ไม่อาบน้ำ เราสองคนยึดมติมหาชน พี่ซิปต่างหากที่ไม่เข้าพวก
ในเมื่อไม่สามารถเกลี้ยกล่อมสาวเจ้าได้ พี่ซิปก็เลยเดินกลับไปที่ห้องนอน นึกว่าจะล้มเลิกความตั้งใจแล้ว ที่ไหนได้ พี่ซิปกลับมาพร้อมกับน้ำหอม CK ขนาด 255 cc. ยื่นให้พิม กับบีฉีดกลบกลิ่นตัวเองซะ
ต๊ายดูถูกอะไรกันอย่างนี้... เชอะเราไม่สนหรอก เราชอบกลิ่นธรรมชาติของเรามากกว่า เกลียดจะตายไป น้ำหอมไม่เหมาะกับผู้หญิงลืมสวยอย่างเราสองคนหรอก พี่ซิปเลยต้องเก็บขวดน้ำหอมกลับไปตามทางของคนสะอาด
น้ำหอม ! อุแม่เจ้า
กระเป๋าใบเล็กนิดเดียวเท่านั้น เสื้อผ้าก็มีพอให้เปลี่ยนทุกวัน ยังพอเข้าใจได้ นี่ยังมีน้ำหอมอีกขวด ช่างเป็นกระเป๋าโดเรมอนจริง ๆ
เขาทำได้อย่างไรเนี่ย
เรากินอาหารกันที่โรงแรมก่อน มีขนมปังปิ้งให้กินกับเนย หรือแยม เนยสีขาวจั๊วะ ดูแล้วไม่คุ้นเคยเลย ส่วนแยมก็สีแดงจัด ไม่รู้ว่าใช้สีย้อมผ้าอย่างดี กินแล้วย้อมกระเพาะให้ดูสดใสไม่ซีดไม่จางหรือเปล่า
ที่พิเศษคือ Tibetan Bread ขนมปังทิเบตเป็นแป้งทอดคล้ายๆ ซาละเปาทอดบ้านเรา หากแผ่เป็นแผ่นบางกว้างเต็มจาน นับเป็นอาหารตระกูลเดียวกับปาท่องโก๋ และซาลาเปาทอด เมื่อเอาขนมปังทิเบตฉีกจิ้มกาแฟกิน ก็พอให้รู้สึกเหมือนอยู่บ้านได้เหมือนกัน
นอกจากนี้ก็มีไข่ หน้าจะเป็นไข่อยู่แล้ว มันยังคงเป็นอาหารหลักของพวกเราต่อไป ถึงจะเบื่อก็ยังคงต้องกินเพื่อให้ได้โปรตีนเพียงพอที่จะเป็นพลังงานสำหรับการเดินทาง
จบจากมื้ออาหาร ศิวะก็มาเคลียร์ค่าใช้จ่ายกับพิม ที่เราต้องจ่ายมีเพียงค่าน้ำดื่ม นอกนั้นศิวะจ่ายหมด พิมจ่ายเงินเสร็จแล้ว ศิวะก็คืนมาให้อีก 40 รูปี
พิมก็ฟังรู้เรื่องบ้าง ไม่รู้เรื่องบ้าง ส่วนใหญ่ไม่รู้เรื่อง แต่ให้เงินพิม พิมก็เก็บหมด จนเดินไปเป็นชั่วโมงแล้ว พิมถึงเพิ่งนึกออกว่าศิวะจ่ายค่าน้ำดื่มที่พิมฝากศิวะไว้ แล้วเขาเอาไปดื่ม
โธ่เอ๋ย
เรื่องแค่นี้เองไม่ต้องจ่ายก็ได้
วันนี้ดีขึ้นมาหน่อย ศิวะหาลูกหาบมาเพิ่มให้อีก 1 คน เขาคงเห็นว่าลูกหาบใกล้เดี้ยงเต็มทน พี่ก้อดกับพี่เจแอบเห็นลูกหาบเอามือคลึงขมับ ก็สัมภาระมันหนักออกจะตายไป ด้วยวิธีการแบกของแบบ Nepal Style ก็ต้องรั้งศีรษะให้ปวดหัวเป็นธรรมดา
เป็น Potter ชาติอื่น คงปวดหลัง เมื่อยไหล่ไปตามเรื่อง แต่ถ้าเป็น Nepals Potters ของแท้ต้องมีอาการที่หัว
เมื่อมีลูกหาบเพิ่มเป็น 4 คน พวกเราก็พ้นภาระไม่ต้องแบกถุงนอนอีกต่อไป สบายละทีนี้ ศิวะก็เลยกลับมาเป็นไดเร็คเตอร์ยอดเยี่ยมดังเดิม
พี่เจหัวเราะร่วน ถามพิมว่าที่มีลูกหาบเพิ่มนี่เพราะพิมกับศิวะไปผลิตลูกหาบเพิ่มเหรอ
Quick Potter! กรี๊ด
พิมอยากจะบ้าตาย จะทนเดินเขาได้ตลอดรอดฝั่งโดยไม่หนีไปโดดเขาตายเพราะทนปากพี่เจไม่ได้ ได้ไหมนี่
กว่าจะออกเดินทางได้ เราก็ต้องรอพี่เจกับพี่ป๋อที่แว่บไปส่งแฟกซ์ก่อน
อยู่บนเขา ยังมีข่าวสารอะไรต้องส่งอีกหรือ แล้วบนภูเขาสูงมีเครื่องแฟกซ์ให้ใช้งานด้วยเหรอ คนที่ไม่รู้ต้องถามอย่างนี้แน่ๆเลย
ส่งแฟกซ์ เป็นศัพท์เฉพาะ ที่กลุ่มพวกเราบัญญัติไว้เป็นคำสุภาพ สำหรับการทำกิจธุระแบบส่วนตั๊ว ส่วนตัว ก็ถ้าเป็นแฟกซ์มันก็ต้องใช้เวลาส่งกันยาวนานหน่อย กระดาษแฟกซ์ ก็ต้องต่อเนื่องยาวเป็นพรื่ดเลยใช่ไหมล่ะ มันถึงเหมาะนำมาใช้เปรียบได้กับการนำ Output อย่างหนักออกจากร่างกาย
การส่งแฟกซ์ท่ามกลางอากาศหนาวเย็นนับเป็นความทุกข์อย่างยิ่ง ใครไม่เคยก็คงไม่รู้ นับเป็นประสบการณ์ที่หาได้ยากจริง ๆ
*** โปรดติดตามตอนต่อไป ***
| Create Date : 08 สิงหาคม 2553 |
| Last Update : 8 สิงหาคม 2553 21:45:36 น. |
|
4 comments
|
| Counter : 473 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: Ezy-SeaHill  วันที่: 9 สิงหาคม 2553 เวลา:8:39:52 น. |
|
|
|
| โดย: ชัชชมนต์ วันที่: 9 สิงหาคม 2553 เวลา:21:17:36 น. |
|
|
|
| โดย: Dadajang IP: 124.13.16.8 วันที่: 10 สิงหาคม 2553 เวลา:13:10:00 น. |
|
|
|
| โดย: ชัชชมนต์ วันที่: 11 สิงหาคม 2553 เวลา:21:36:38 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
ชัชชมนต์เป็นแค่คนธรรมดา ที่มีความฝันอยากเป็นนักเขียนค่ะ
ทุกวันนี้ความฝันได้เป็นจริงบ้างแล้ว และยังหวังจะพัฒนาฝีมือ ให้ฝันนี้จริงจังกว่าเดิมค่ะ
งานเขียนในบล็อกนี้เขียนด้วยใจ อ่านกันได้ คุยกันได้ แต่อย่าลอกกันนะคะ ทั้งนี้มี พรบ. ลิขสิทธิ์คุ้มครองค่ะ
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
|
|
