|
|
Nepal ตอน 3 แว่วข่าวการสไตร์ค
(แต่เราก็ยังไปเนปาล)
Nepal ตอน 3 แว่วข่าวการสไตร์ค
(แต่เราก็ยังไปเนปาล)
วันแรกของทริป 6 เม.ย 2544 เริ่มต้นนัดพบกันที่สนามบินดอนเมือง บริเวณหน้า บูท Money Exchange ของธนาคารทหารไทย
พวกเราได้เห็นสภาพเงินบาทไทยอ่อนค่าอย่างน่าใจหาย ต้องใช้เกือบ 46 บาทกว่าจะแลก ได้ 1 ดอลล่าร์ นี่ถ้าเรามาเมื่อตุลาคมปีที่แล้วที่อัตราแลกเปลี่ยนอยู่ที่ประมาณ 36 37 บาทต่อ 1 ดอลล่าร์ จะสามารถประหยัดเงินได้ประมาณ 20 %
เฮ้อ...เศร้า
พี่ก้อดรายงานให้เพื่อน ๆ ทราบว่า การบินไทยเตือนว่าเกิดการ สไตร์ค ที่เนปาล ยังผลให้ ไม่มีรถวิ่งในกาฐมาณฑุ ทั้งรถบัส และแท็กซี่ แว่วเสียงเพรียกแห่งความโชคร้ายตั้งแต่เริ่มทริป กันเลย
การสไตร์ค ในเนปาลเกิดขึ้นบ่อยมาก ประมาณว่าเบื่องานที ก็ลุกขึ้นมาหาเรื่องสไตร์ค หรือประท้วงกันสักที ไม่รอให้รัฐบาลลุกขึ้นมาทบทวนว่าควรมีวันหยุดติดต่อกันถึง 5 วันหรือไม่
คราวนี้เป็นรถบัส และแท็กซี่ที่สุมหัวกัน สไตร์ค เพราะไม่พอใจที่ Student Union ออกมาเรียกร้องให้ลดค่าโดยสารรถบัส และแท็กซี่ราคาพิเศษสำหรับนักเรียน นิสิต นักศึกษาลงอีก ก็คนขับรถก็มีภาระหาโรตีมายาไส้ เลี้ยงลูกเลี้ยงเมียเหมือนกันนะ
ประท้วงนักเรียน ก็อย่าให้นักเรียนขึ้นรถสิ ชาวบ้านกับนักท่องเที่ยวจะได้ไม่เดือดร้อน แต่ก็ต้องเห็นใจคนขับรถ เพราะถ้าเอารถออกวิ่ง จะกันเฉพาะนักเรียนไม่ให้ขึ้นรถได้ยังไง ประตูมันเปิดโล่งโจ้ง แถมนักเรียนบางคน ก็เป็นเด็กหนวดด้วย
น่าสงสัยว่า ถ้าครอบครัวไหน พ่อเป็นคนขับรถ จะทำอย่างไรล่ะนี่ มิกลายเป็นศึกสายเลือดหรือนั่น
ที่จริงแล้ว นักเรียนพวกนี้ก็ทำอะไรเข้าทีดีเหมือนกัน อย่างน้อยก็เป็นการเรียกร้องเพื่อประโยชน์ของตนเอง ดีกว่าเอาเวลามาตีกัน แบบอยู่กันคนละเทวาลัย แล้วไม่ถูกชะตากัน ไม่ชอบหน้ากัน ต้องเอาดาบกุรข่ามาฟันกัน หรือเอาสีไปพ่นตามกำแพงอย่าง ศิวะ พ่อคเณศร์ อะไรแบบนี้ (พระศิวะเป็นบิดาของพระพิฆคเณศร์ จริง ๆ นะจ๊ะ)
ตอนแรกพี่อ้อไม่ได้เตรียมการจองอะไรไว้ล่วงหน้าเลย ทั้งโรงแรม ทั้งทัวร์ กะว่าพอถึงสนามบินค่อยเรียกแท็กซี่ไปหาแถว ๆ ทะเมล พอไม่มีแท็กซี่แล้ว พี่อ้อเลยโทรไปจองโรงแรม Blue Diamond ที่คนที่เคยไปมาแล้วแนะนำ
มากันครบ ขาดแต่พี่ซิป พวกเราก็ลำเลียงกระเป๋าไปเช็คอิน ไม่นานนักพี่ซิปก็ตามมา เพื่อน ๆ เห็นกระเป๋าพี่ซิ ปผ่าน ช่องเอกซเรย์ แล้วตกใจ กระเป๋าของพี่ซิป เป็นกระเป๋าเดินทางเล็ก เหมาะสำหรับการเดินทางไปขอนแก่น 5 วันมากกว่า ไปเนปาล 11 วัน ดูหิ้วได้สบาย ๆ ไม่ต้องออกแรงกำลังลากจูง
พี่ซิปบอกว่าผิดคาด นึกว่ามากันลุย ๆ กับคนลุย ๆ คงเอาของกันมาเล็กน้อยพอจำเป็น ถ้าแกเอากระเป๋าเดินทางใบใหญ่มา กลัวไม่เข้าพวก กลัวอาย กลัวเวอร์
ที่ไหนได้เพื่อน ๆ ขนกระเป๋าขนาดใหญ่ ล้อคแน่นหนากันมาทั้งนั้น
อ้อ... กระเป๋าพี่ซิป แกไม่ล้อกด้วย ถ้าถูกขโมยเสื้อผ้าไปจะทำไงนี่
พี่ซิปใจหาย หมดความมั่นใจในการเดินทาง กลัวว่าเสื้อผ้าจะไม่พอใส่ครบ 10 วัน
มา ทริป นี้ดูพี่ซิปงง ๆ สงสัยว่ายังไม่ตื่นดี ตั้งใจว่าจะเอาเงินมาแลก 600 ดอลล่าร์ รวมกับที่มีอยู่แล้ว 200 ดอลล่าร์ เปิดกระเป๋าสตางค์มา ปรากฏว่าลืมดอลล่าร์เอาไว้บ้าน...นี่พวกเราบังคับเขามาหรือเปล่านี่
ต่อจากนั้นเราก็เดินไปรอขึ้นเครื่องที่ห้องพัก เหลียวมองรอบกาย ผู้โดยสารร่วมไฟลท์ ของพวกเรา ต่างมากันในชุดพร้อมรบ ดูลุย ๆ กันทุกคน หิ้วเป้ และอุปกรณ์เดินเขามาพร้อมพรั่งบริบูรณ์ หาประเภทนักธุรกิจใส่สูทแทบไม่เจอ
เครื่องบินที่พวกเราใช้โดยสารไปกาฐมาณฑุ มีชื่อว่าเทพสตรี เป็นเครื่องบินลำเล็ก ไฟลท์ที่จะไปเนปาลมีไม่มากนัก แถมยังใช้เครื่องบินลำเล็กด้วย มิน่าล่ะกว่าจะจองตั๋วเครื่องบินได้ก็นานเชียว แถมค่าเครื่องบินถึงได้แพงถึง 14,500 บาทสำหรับตั๋วไปกลับ ทั้ง ๆ ที่ใช้เวลาเพียง 2 ชั่วโมงกว่าเท่านั้นเอง
อีกสาเหตุที่ทำให้ค่าเครื่องบินแพง พวกเราวิเคราะห์กันว่าเป็นเพราะการลงจอดที่กาฐมาณฑุนั้นยากนักหนา เพราะภูมิประเทศเป็นภูเขาสูงทั้งนั้น แถมมีหิมะปกคลุม ยามทัศนะวิสัยไม่ดี จะมองกลืนไปกับเมฆเลย แถมยังต้องระวังแร้ง ที่ชอบนึกว่าเครื่องบินเป็นพวกเดียวกัน บินมาชวนไปหาซากศพกินกันเรื่อยเชียว วันร้ายคืนเลว ก็บินเข้าไปติดในใบพัด ทำให้เครื่องบินตก คราวนี้เลยได้อาหารแร้งเพิ่มอีกโข
ที่นั่งในชั้นประหยัดเล็กมาก จนกระดิกกระเดี้ยวตัวไม่ได้ ไม่รู้ว่าการบินไทยลดขนาดเก้าอี้ลง หรือพวกเราอ้วนขึ้น
คนที่เดือดร้อนที่สุดเห็นจะเป็นพี่ก้อด แข้งขายาวเก้งก้าง ไม่รู้ว่าจะเอาไปพาดที่ไหน เห็นคอพี่เจว่าง ๆ อยู่ ทำท่าจะฝากขาไว้ แต่พี่เจไม่ยอม
ที่แย่กว่านั้นก็คือ ห้องน้ำสำหรับชั้นประหยัดมีเพียง 4 ห้องเท่านั้น แต่ต้องให้บริการผู้โดยสารเกิน 100 พอผู้คนพร้อมใจอยากขับถ่ายขึ้นมาก็เป็นเรื่อง เข้าแถวยาวเฟื้อย จนพี่ก้อดนึกว่าเขากำลังเข้าแถวซื้อสินค้าปลอดภาษีกันอยู่
พี่เจเห็นนักบวชคนหนึ่ง (เพื่อไม่ให้เกิดปัญหาลบหลู่ศาสนา จะไม่บอกว่าเป็นนักบวชในศาสนาใด
ที่จริงแล้วคือไม่รู้) หายไปในห้องน้ำนานมาก พี่เจคิดว่านักบวชรูปนั้นคงต้องเข้าไปประกอบพิธีกรรมอะไรสักอย่างในห้องน้ำแน่ ๆเลย
อาหารสำหรับผู้โดยสารชั้นยากจน มีให้เลือก 2 อย่างคือ ข้าวกับอาหารทะเล มีทั้งกุ้ง ปลา และปลาหมึกปรุงรสอ่อน ส่วนอีกอย่างคือ แกงแขกคล้าย ๆ มัสมั่นไก่ กินกับข้างปรุงด้วยเครื่องเทศสีเหลือง ๆ
อาหารอร่อยใช้ได้ กินแล้วหลับสบาย ถ้าไม่ง่วง ก็มีภาพยนตร์เรื่อง 102 ดัลเมเชี่ยนให้ดู นี่ถ้าฉายเรื่อง Vertical Limit จะได้อารมณ์เสียวสยองเหมาะกับการไปเนปาลมาก
เครื่องบินพาเราไปท่าอากาศยานตรีภูวัณเร็วกว่ากำหนดการถึง 20 นาที ความรู้สึกแบบนี้หาไม่ได้กับบริการของ รถไฟไทย
โชคดีน้อยไปหน่อย มองไม่เห็นภูเขาเลย ถูกหมอกบังหมด แต่โชคก็ยังดีที่กัปตันแยกเมฆกับภูเขาออก ลงมาปลอดภัยก็ดีแล้ว จะเอาอะไรมาก
*** โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ ***
กลับมาย้อนอ่านอีกที
อืม
จะอ้อมไปไหนเนี่ย เมื่อไหร่จะถึงเนปาลกั๊น
ว่าจะตัดบางอย่างทิ้งบ้าง อย่างกินอะไร ดูหนังเรื่องไหน อารมณ์ไหน แต่ก็เสียดายค่ะ ถ้ายืดบ้าง อะไรบ้าง ก็อ่านๆข้ามไปนะคะ
ขออภัยที่ยังไม่มีรูปประกอบ เพราะยังไปไม่ถึงเลยค่ะ
| Create Date : 23 มิถุนายน 2553 |
| Last Update : 24 มิถุนายน 2553 21:26:31 น. |
|
4 comments
|
| Counter : 494 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: แมวตาใส IP: 203.120.188.200 วันที่: 24 มิถุนายน 2553 เวลา:11:07:48 น. |
|
|
|
| โดย: ไขสันหลัง IP: 124.122.145.192 วันที่: 24 มิถุนายน 2553 เวลา:11:41:39 น. |
|
|
|
โดย: jiwyeefun  วันที่: 24 มิถุนายน 2553 เวลา:14:56:45 น. |
|
|
|
| โดย: ชัชชมนต์ วันที่: 24 มิถุนายน 2553 เวลา:21:22:04 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
ชัชชมนต์เป็นแค่คนธรรมดา ที่มีความฝันอยากเป็นนักเขียนค่ะ
ทุกวันนี้ความฝันได้เป็นจริงบ้างแล้ว และยังหวังจะพัฒนาฝีมือ ให้ฝันนี้จริงจังกว่าเดิมค่ะ
งานเขียนในบล็อกนี้เขียนด้วยใจ อ่านกันได้ คุยกันได้ แต่อย่าลอกกันนะคะ ทั้งนี้มี พรบ. ลิขสิทธิ์คุ้มครองค่ะ
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
|
|
อยากเห็นรูปแปะด้วยจัง อิอิ