Nepal ตอน 35 เฟวา…ที่มาถึง

ทะเลสาบเฟวาเป็นทะเลสาบเลื่องชื่อของเมืองโปขรา นักท่องเที่ยวนิยมนั่งเรือพายรอบทะเลสาบ และที่เกาะกลางทะเลสาบมีวัดเล็ก ๆ ตั้งอยู่ด้วย

ถ้าอากาศดี ท้องฟ้าโปร่งใส ไม่คอรับชั่น เราจะเห็นภาพเทือกเขามัจฉาปูชะเรสะท้อนเงาทาบทับลงบนน้ำในทะเลสาบเฟวา เริ่ดและอลังการมาก หากยามนี้ท้องฟ้าเริ่มเปลี่ยนสี ราตรีกาลใกล้เยี่ยมเยือน เราจะไปเห็นอะไรได้ น้ำก็ยังเป็นน้ำ ฟ้าก็เป็นฟ้าสลัวมัวหม่น ส่วนภูเขาไม่ต้องพูดถึง มองไม่รู้เลยว่ามีเทือกเขาเบ้อเริ่มเทิ่มตั้งอยู่

ถึงกระนั้นภาพวิวทิวทัศน์ของทะเลสาบเฟวา และแมกไม้ใหญ่น้อย ที่มีพระอาทิตย์ใกล้อัศดงเป็นฉากหลัง ก็ยังนำความชุ่มชื้นมาสู่หัวใจของพวกเรา จนลืมความเหน็ดเหนื่อยจากการเดินทาง และอาการเมื่อยล้าจากการขดตัวอยู่ในรถตู้แคบ ๆ จนหมดสิ้น

ขบวนจักรยานไปหยุดถ่ายรูปกันที่ท่าเรือ จากท่าเรือจะมองเห็นวัดเล็กบนเกาะกลางน้ำ หลายคนตั้งใจว่าเมื่อกลับจากการเดินเขา ต้องกลับมาพายเรือที่นี่ให้ได้



พอจะเคลื่อนขบวนอีกครั้งก็เกิดเรื่อง พิมเกือบบาดเจ็บถึงขนาดพิการชั่วคราว รองเท้าสกอร์ข้างซ้ายของพิมเข้าไปติดในล้อหลังของจักรยาน พอพี่ก้อดปั่นจักรยาน ล้อรถก็บดรองเท้าของพิมไปด้วย จนรองเท้าถูกบาดเป็นแผล ยังดีที่เท้าซ้ายของพิมยังปลอดภัยดี จักรยานไม่ขยี้ไปด้วย ถ้าซวยถึงที่ พรุ่งนี้ก็คงได้นอนร้องไห้รอเพื่อน ๆ อยู่ในโรงแรมเสีย 5 วันแล้ว

ขบวนจักรยานวิบากบ้างไม่วิบากบ้าง แล่นเรื่อยไปจนถึงย่านการค้า มีของขายสารพัด แต่สากกะเบือ กับเรือรบนี่ไม่ทันเห็น แต่คิดว่าเรือรบคงไม่มีขายแน่ ๆ เพราะเนปาลไม่มีทางออกสู่ทะเล

ของที่ระลึกที่มีขายก็ซ้ำ ๆ กับในทะเมล จะถูกกว่าหรือแพงกว่าก็บอกไม่ถูก เพราะเมื่ออยู่ในทะเมลเพิ่งมีเวลาช็อปปิ้งแค่ชั่วโมง สองชั่วโมงเท่านั้น

ทางขรุขระ จนเราหลงคิดว่านั่งยานลงมาสำรวจดวงจันทร์อยู่ คนที่เดือดร้อนที่สุดก็เห็นจะเป็นพี่ก้อด กับพิม

ลำพังปั่นจักรยานโดยลำพัง พี่ก้อดคงไม่ลำบากนัก แต่นี่มีพิมซ้อนท้ายเป็นตัวถ่วงติดมาด้วย พี่ก้อดเลยต้องเหนื่อยมากเป็นพิเศษ เวรกรรมอะไรของพี่ก้อดนักหนา ถ้าเป็นสาวน้อยน่ารักอย่างที่ฝันถึงอยู่บ่อย ๆ ก็แล้วไปเถอะ นี่มันตัวอะไรก็ไม่รู้ หนักจะตายอยู่แล้ว

ส่วนพิมก็ใช่ว่าจะสบาย เบาะแข็งกระด้างกระแทกก้นพิมจนเจ็บจะแย่อยู่แล้ว แถมยังต้องนั่งคร่อมจักรยาน ขอโทษ…นั่งถ่างขา จนน่องปวดเกร็งไปหมด คืนนี้จะนอนหุบขาลงหรือเปล่าก็ยังไม่รู้เลย

พิมมัวแต่มองร้านค้าข้างทาง จนจังหวะที่พี่ก้อดจะจอดรถ พิมไม่ทันระวัง ไม่ยกขาลงเบรกรถด้วย จนจักรยานเสียหลักเกือบคว่ำ ถ้าจักรยานล้มจริง ๆ พิมกับพี่ก้อดก็คงอาการสาหัส เพราะพื้น ถนนเต็มไปด้วยหินแตก ๆ แหลมคม

พิมไม่ตื่นเต้นเท่าไหร่หรอก ของมันเคยคว่ำกันอยู่ แต่พี่ก้อดนี่สิจะต้องเสียฟอร์มน่าดู แถมจะเข็ดไม่ยอมให้พิมซ้อนท้ายอีก แต่ถึงจักรยานจะไม่คว่ำ พี่ก้อดก็ประกาศแล้วว่าจะไม่ให้พิมซ้อนท้ายอีก พี่ก้อดไม่ชอบเข็นครกขึ้นภูเขา

การซ้อนท้ายจักรยานใช่ว่าจะสบาย ทั้งเมื่อย ทั้งลุ้น พิมปล่อยให้เพื่อน ๆ ปั่นจักรยานต่อไป จะให้สุดทะเลสาบเลยก็ตามใจ พิมขอเดินล่วงหน้ากลับมาก่อนดีกว่า เดี๋ยวพี่ก้อดปั่นจักรยานกลับมาค่อยโบกรถพี่ก้อดกลับ

พี่น้อย กับพี่ป้อมแอบแว่บเข้าร้านค้าข้างทาง นั่งพัก และดื่มน้ำดีกว่า ขี้เกียจจะปั่นจักรยานตามเพื่อน ๆ ที่ไม่รู้จักเหนื่อยพวกนี้แล้ว

พิมเดินมาเรื่อย ๆ แวะดูข้าวของไปด้วย แต่ไม่ได้ซื้ออะไร ก็จะให้ซื้ออะไรเข้าไปได้ล่ะ แค่เข้าไปถามราคา พิมมั่นใจมากว่าฉันสปีค ได้หรอกย่ะ
ภาษาอังกฤษเนี่ย…อีตาพ่อค้าแขกหูฝาดเฝื่อน ฟังพิมไม่เข้าใจ ทำหน้าเหรอหรา “ซอรี่มาดาม…โนอิงลิซ”

หมดกัน… สรุปว่าภาษาอังกฤษที่พูดมามันคล้ายภาษาแมนดารินเพื่อให้รับกับใบหน้าสินะ เขาถึงฟังไม่เข้าใจ เฮ้อ…

พอเห็นพี่ก้อดขี่จักรยานกลับมา พิมก็โบกรถ ขึ้นไปซ้อนท้ายพี่ก้อดดังเดิม จักรยานระดับออฟฟิศเชี่ยล เชียวนะ มีใครซ้อนได้ง่าย ๆ กันบ้าง

ขี่มาได้พักใหญ่ พิมก็เห็นว่าคงใกล้ร้านเช่าจักรยานแล้ว เลยขอพี่ก้อดลง ลุงเขาจะได้ไม่รู้ว่าจักรยานถูกปู้ยี่ปู้ยำขนาดไหน พี่ก้อดก็ยอมปล่อยพิมลงไปเป็นคนเดินถนน

หากเพียงครู่เดียวพี่ก้อดก็วกรถกลับมารับพิมใหม่ บอกว่าอีกไกลกว่าจะถึงโรงแรม คิดดูว่าพี่ก้อดน่ารักขนาดไหน เห็นไหมว่าที่จริงแล้วพี่ก้อดเป็นคนดี

ขี่ถูลู่ถูกังไปพักนึง พิมก็ขอลงอีก เกร็งจนเมื่อยไปหมดแล้ว พี่ก้อดก็ให้ลง อีกแป๊บเดียวก็กลับมารับพิม แต่คราวนี้พิมทนไม่ไหวแล้ว ขอให้พี่ก้อดปล่อยพิมไปตามยถากรรม ให้พิมนั่งคร่อมจักรยานต่อไป ช่วงล่างคงพิการ

พี่ก้อดถามซ้ำให้แน่ใจ เรียกว่าง้อให้ซ้อนท้ายเลยนะนั่น จนพิมไม่ยอมไปกับพี่ก้อดจริง ๆ แล้วนั่นแหละ พี่ก้อดถึงยอมไป

แต่ถึงอย่างไรพิมก็สุดแสนจะซาบซึ้งความดีของพี่ก้อด ต้องไปลำบากกันถึงเนปาลถึงจะรู้น้ำใสใจจริงของเพื่อน

พิมเดินดูข้าวของมาเรื่อย ๆ ร้านโน้นบ้าง ร้านนี้บ้าง มาแวะมีเรื่อง ว้าว…ตื่นเต้น ที่ร้านเครื่องหนังร้านหนึ่ง

*** โปรดติดตามตอนต่อไป ***
อยากจะรู้ว่าพิมเจออะไร รอดมาได้มั้ย ต้องอ่านตอนต่อไปให้ได้ค่ะ

Create Date : 29 กรกฎาคม 2553		0 comments
Last Update : 29 กรกฎาคม 2553 22:58:13 น.
Counter : 522 Pageviews.
Share Tweet