จากหน้าผา สู่น้ำตก

โปรแกรมวันอาทิตย์ ....คือ ตื่นแต่เช้าเพื่อขึ้นไปดูพระอาทิตย์ขึ้นที่ผาเดียวดาย เขาเขียว
แต่....
เช้ววันอาทิตย์ เราได้ยินเสียงโทรศัพท์ปลุกอีกตามเคย ...แต่ไม่ได้ยินเสียงชะนีปลุกเหมือนเมื่อวันเสาร์
กลุ่มเต้นท์ของพวกเรายังนิ่งๆ กันอยู่ ก็เลยยังไม่ลุก
สักพัก มีคนในเต้นท์ลุกขึ้น 2-3 คนก็เลยตื่นด้วย...
ฟ้ายังมืด หมอกยังหนา ...ไม่ได้ยินเสียงสัตว์ป่าใดๆ คงเป็นเพราะคนเยอะกว่าคืนก่อน

พวกเราค่อยๆ เดินลัดเลาะไปตามเต้นท์ เพื่ออาบน้ำแปรงฟัน (ตั้งใจอย่างนั้น)
แต่น้ำเย็นจัดมาก ก็เลยลักไก่ ขอแค่ล้างหน้าแปรงฟันก็พอ
กลับมาถึง ก็มีคนทะยอยลุกกันแล้ว

ก็เลยเริ่มกระบวนการเตรียมอาหารเช้า ...แต่ไม่ค่อยได้ทำอะไรมากนักหรอก
เก็บของเก่ากิน เพราะวันนี้จะลงจากเขาใหญ่กันแล้วล่ะ
ฟ้าเริ่มสว่างเรืองรอง

พวกเราไม่สามารถเอารถออกจากที่จอดได้
เพราะถูกรถคนอื่นขวางทาง
โปรแกรมพระอาทิตย์ขึ้น ก็เลยต้องอดไปโดยปริยาย

สายอีกหน่อย ...พอรถขยับกันได้ ก็ได้ฤกษ์เดินทาง
รถสองคัน บรรทุกคนเกือบทั้งกลุ่ม ทิ้งไว้เฝ้าเต้นท์ 2 คน
ขึ้นเขาเขียว ...จนถึงจุดสูงสุดในภาคกลาง
ไปแต๊ะท่าถ่ายรูปกับป้าย และชมทะเลหมอกในเขตพื้นที่ทหารอากาศที่ผาตรอมใจ
ได้ยินเสียงให้แว่วบอกว่า "เดินออกกำลังกายกันหน่อยก็ดี"
เรากับอาและน้องสาว มัวแต่ชื่นชมกับทิวทัศน์
จนมีคนโทรตาม ....กลายเป็นว่า เรา 3 คนถูกทิ้งไว้บนผาตรอมใจ
คนอื่นๆ เค้าเดินลงไป ผาเดียวดายกันแล้ว รถสองคันก็ขับตามกันลงไปแล้วเช่นกัน

ไม่เป็นไร ...ค่อยๆ เดินตามลงไปก็ได้ แค่ 500 เมตรเอง ..ไม่เท่าไหร่
แต่ว่า เดินลงเขา พื้นถนนราดยางเรียบๆ ก็ไม่ง่ายนัก
มันต้องต้านแรงโน้มถ่วงของโลกเหมือนกันนะ ...ให้กลิ้งลงไปยังง่ายซะกว่า
แต่ก็เดินลงมาถึงจนทางลงผาเดียวดายกันจนได้
มองหารถก่อนเลย เพื่อความมั่นใจว่า พวกเขายังอยู่กันที่นี่
ไม่ใช่ ลงไปตีนเขาซะแล้ว
เห็นรถแล้ว ค่อยสบายใจ
เดินตามทางลงไปผาเดียวดาย อีก 200 เมตร ...ก็ยังไหวอยู่

ถึงผาเดียวดาย ...วิวสวยมากกกกกกกก แม้ว่าพระอาทิตย์สี่โมงเช้าจะขึ้นสูงแล้ว
แต่มองจากหน้าผาลงไป ก็ยังเห็นเป็นทะเลหมอก
เราไม่กล้าชะโงกหน้าริมหน้าผานานนักหรอก กลัวหน้ามืด แล้ววูบลงไป
ชื่นชมทิวทัศน์ และแต๊ะท่าถ่ายรูปกับป้ายเรียบร้อยแล้ว
ก็พากันค่อยๆ เดินกลับมา ขึ้นรถ
กลับไปตั้งหลักที่เต้นท์ เก็บสมบัติ รื้อเต้นท์ เตรียมเคลื่อนพลกันซะที

เราเก็บของ เก็บเต้นท์กันเสร็จ ก็มีอีกคณะมาจับจองพื้นที่ต่อกันเลย
บรรยากาศบริเวณสถานที่ตั้งเต้นท์ลำตะคอง ก็เลยยังเหมือนศูนย์อพยพอยู่เช่นเดิม

ก่อนลงเขา ก็เที่ยวต่อ...มาเขาใหญ่ทั้งที ไม่ไป น้ำตกเหวนรกได้ไงล่ะ
ระหว่างเส้นทางที่ขับรถตามกันมา จู่ๆ รถก็ต้องชะลอ
แล้วใครสักคนก็ร้องว่า "ช้าง ช้าง ทางนั้นไง"

ในที่สุด ...ก็ได้เห็นช้างในป่า ....ขึ้นเขาใหญ่เที่ยวนี้ รู้สึกคุ้มก็ตอนนี้แหละ
เราหยิบกล้องขึ้นมา กว่ากล้องเราจะพร้อมกดชัตเตอร์ รถก็เคลื่อนตัวออกมาแล้ว
ก็ได้แต่เก็บไว้ในความทรงจำของตัวเอง ...ไม่มีภาพบันทึกเป็นหลักฐาน

ถึงเหวนรก ...ครั้งนี้เปลี่ยนแปลงไปจากเมื่อครั้งที่เรามาตอนปี 45 ไปเยอะ
ทางเดินเทปูนแล้ว บนยอดน้ำตก ไม่อนูญาตให้เข้าไปถ่ายรูปแล้ว
ที่นี่เค้าห้ามเล่นน้ำตก ...แต่ก็ยังมีคนฝ่าฝืน
ได้ยินเสียงเจ้าหน้าที่ตะโกนไล่เสียงเข้มเชียวล่ะ

หน้าหนาว น้ำน้อย แต่ความสวยงามของน้ำตกแห่งนี้ ยังคงประทับใจเราเช่นเดิม
ไต่บันไดขึ้น ไต่บันไดลง ....
น่องที่ปวดๆ ก็คลายลง ...เหมือนเดินถอนอาการปวดเลยล่ะ

ดื่มด่ำและพักเหนื่อยกันแล้วก็เดินทางลงจากเขาใหญ่ละที
ว่าจะแวะ น้ำตกกองแก้ว
แต่ละชาวคณะส่วนใหญ่หมดแรงเดินกันแล้ว ...
ก็เลยลงจากเขาใหญ่ไปกินเช้าเที่ยงตอนเกือบบ่ายสองก่อนเข้าปากช่อง

สุดสัปดาห์นี้ คนขึ้นเขาใหญ่มากเหลือเกิน
บ้านพักเต็มทุกหลัง
สถานที่กางเต้นท์กลายสภาพเป็นศูนย์อพยพทุกจุด
แม้กระทั่งใกล้ๆ กับศาลเจ้าพ่อเขาใหญ่ใกล้ๆ ด่าน
ก็ยังต้องอนุโลมให้กางเต้นท์กันเลยล่ะ

การเดินทางเที่ยวนี้ ...เหนื่อย แต่สนุก
อากาศเย็นกำลังดี ...ชาวคณะเฮฮากันดี และอึดกันมากเลยล่ะ
มีโอกาสอีกเมื่อไหร่ จะกลับมานอนบนเขาใหญ่อีกสักครั้ง

*****
~~~ดูรูปที่นี่~~~

Create Date : 10 ธันวาคม 2550		2 comments
Last Update : 23 ธันวาคม 2550 16:31:52 น.
Counter : 1470 Pageviews.
Share Tweet