 |
|
|
 |
 |
|
|
| | 1 | 2 |
| 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
| 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
| 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
| 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
|
|
| |
|
 |
|
|
|
เหตุเกิดเมื่อวันอังคารที่ผ่านมา
2-3 วันมานี้ ยุ่งวุ่นวาย (ใจ) เนื่องจากการเข้าร่วมประชุม MD ที่บอกก่อนเข้าประชุมว่า มาสังเกตการณ์ แต่พอเอาเข้าจริง ท่านก็ทำทั้งซักถาม ติดตาม และสั่งการ ....ยังดีที่บ่ายวันอังคารเรา "ลากิจ" .... ลากิจเพื่อไปดูการแสดงในงานรำลึกอาจารย์เสรี หวังในธรรม ...ช่วยไม่ได้อ่ะนะ ...เพราะตามระเบียบ ลาพักร้อน ต้องเขียนใบลาล่วงหน้า 3 วัน ....เพราะงานเขียนลากิจอ่ะ เหมาะสมสุดๆ
รู้สึกดีที่ไม่ต้องหงุดหงิดใจกับคำพูด คำสั่ง ได้ฟังมาตอนเช้า ได้ไปอยู่ในบรรยากาศกิจกรรมที่ชอบซะบ้าง
เป็นรายการแสดงของศูนย์สังคีตศิลป์สัญจร
"เสรี หวังในธรรม" เขาคือคนไทย ในโลกโขนละครฟ้อนรำระบำเพลงดนตรี >> ชื่องานยาวมากกกกกกกก
จัดแสดงที่หอประชุมใหญ่ ม.ธรรมศาสตร์
เราเคลียร์และฝากฝังงานแล้ว ก็ชิ่งมาทันถึงก่อนเวลาแสดงครึ่งชม.
เปิดรายการด้วยวิดีทัศน์ประวัติสั้นๆ ของอาจารย์เสรี คงตัดต่อจากบทสัมภาษณ์เดิมอ่ะ ...ได้ความรู้สึกเหมือนอาจารย์มาบรรยายเองต่อหน้าเลย
จากนั้นก็เริ่ม ปี่พาทย์ประลองเพลง ออก(สิบสอง) ภาษา ระหว่างวงศิษย์สุพจน์ โตสง่า ควบคุมวงโดย ขุนอิน ซึ่งจับสลากได้เป็นวงรับ มีวงศิษย์เรืองนนท์ ควบคุมวงโดย บุญสร้าง เรืองนนท์ เป็นวงตั้ง ทั้งบรรเลงและร้องรับ ส่งลูกัน สนุกสนาน และเร้าใจ จนเวลาผ่านไปเกือบชม. ต้องตัดให้จบเพราะมีรายการอื่นๆ ต่อมาอีก
เป็นการกล่าวคำนึงถึง เสรี หวังในธรรม ผู้เติมลมหายใจให้โขนละครกรมศิลป์ โดย ศ.นพ.พูนพิศ อมาตยกุล เพื่อนร่วมรุ่น เพื่อนร่วมงานใกล้ชิด และต่อด้วย การอ่านบทกวีโดยคุณเนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ ที่แสดงให้เห็นถึง คุณูปการของอ. เสรี หวังในธรรม ที่เอื้อเฟื้อเกื้อกูลศูนย์สังคีตศิลป์
จบแล้วต่อด้วยเสวนา ลิเกกับเสรี โดย ศ.ดร.สุรพล วิรุฬห์รักษ์ และ บุญเลิศ นาจพินิจ มีการรำฉุยฉายลิเก โดย วันทนีย์ ม่วงบุญ และฉันทวัฒน์ ชูแหวน ปิดการเสวนาด้วย ร้องลิเกรำลึกเสรี หวังในธรรม โดย ปกรณ์ พรพิสุทธิ์ และ กัญจนปกรณ์ แสดงหาญ >>> ช่วงนี้เรียกมาลัยจากบรรดาแม่ๆ ได้มากมาย
รายการต่อมาเป็นเสวนาเพลงพื้นบ้านอย่างเสรี โดย อเนก นาวิกมูล พร้อมด้วย ประสาท ทองอร่ามและคณะ มาเล่นเพลงพื้นบ้านที่อ.เคยจัดทำบท ฟื้นฟูไว้
ก่อนมาถึงรายการแสดงสำคัญ ก็มีการบรรยายสั้นๆ เรื่อง ยาขอบและประวัติศาสตร์พม่า ยุคบุเรงนอง โดย ดร.สุเนตร ชุตินธรานนท์ เป็นการเกริ่นนำ ที่บรรดาแม่ๆ ทั้งหลายเริ่มเบื่อๆ จนถึงกับปรบมือไล่ ก็จะดูละครกันต่ออ่ะนะ เกือบ 2 ทุ่มแล้วตอนที่ละครพันทางเรื่องผู้ชนะสิบทิศ ตอน สามแผลแค้น เริ่มเล่น พิธีกร คือ คุณปิยะนุช นาคคง และวัฒนะ บุญจับ ก็ดันเสริมด้วยการเชิญ คุณสมชาย ทับพร คนบรรจุเพลงคู่ใจอ.เสรี มาเล่าถึงวันสุดท้ายที่อยู่ใกล้ชิดกับอ.ให้ฟังอีก ....เกือบจะโดนแม่ๆ โห่เอา
ในที่สุด ก็เริ่มละคร แต่เราอยู่ดูฉากนึงเท่านั้นแหละ ก็เคยดูแล้ว ...ตอนนั้นก็ ...ดึกแล้ว ...ออกจากหอประชุม จากเสียงดนตรีปี่พาทย์ ...ก็มาได้ยินเสียงโห่ฮา จากเวทีสนามหลวง .. 
เป็นอันว่า ....หลังจากผ่านเรื่องไม่ดี ทำให้หงุดหงิดหัวใจในตอนเช้า ....ก็มาถึงเรื่องราวดีๆ ในช่วงบ่ายของวันอังคาร
ช่วงเวลาในหอประชุมมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์วันนั้น สำหรับเราถือว่าดีมากๆ ได้รับชมรายการดีๆ ที่ห่างหายมานาน ด้วยเหตุการณ์ต่างๆ ทั้งจากที่ทำงาน และจากที่บ้าน ทำให้เราห่างโรงละครไปนานหลายปี ....ได้มารับชมเต็มอิ่ม เมื่อไปเจอเพื่อนเก่า แม้ว่าจะเป็นงานรำลึกถึงผู้จากไปก็เถอะ ... แม้ว่าเราจะไม่ได้รู้จักกับ อาจารย์เสรี หวังในธรรม เป็นการส่วนตัว เราก็นับตัวเองเป็นญาติสนิทกับอาจารย์คนนึงเหมือนกัน เพราะเราโตมาข้างเวทีสังคีตศาลา ...จากเล็กจนโต ที่วนเวียน เข้าออก ระหว่างโรงละครแห่งชาติ กับข้างสนามเวทีสังคีต ในพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ สัมผัสกับโขน ละครนอก ละครใน ละครพันทาง ระบำ รำ ฟ้อน และวงปี่มโหรี ปี่พาทย์ มากมาย โตมากับยุครุ่งเรืองของละครกรมศิลป์ในช่วงสมัยของอาจารย์เสรี .....น่าเสียดายที่อ.จากไปก่อนเวลาอันควร ....แต่ไม่ว่าจะร่ำร้องให้ตายตกไปตามกัน เราก็คงย้อนเวลา ให้อาจารย์คืนชีวิตกลับมาไม่ได้ ....
ที่เราทำได้ คือ สืบสาน ส่งเสริม และสนับสนุน นาฎศิลป์ คีตศิลป์ เหล่านี้ โดยการเป็นผู้ชมที่ดีต่อไป ...
ขอบคุณผู้สร้างสรรค์รายการในวันนั้น จัดรายการได้ดีมากๆ ทำให้เราได้รำลึกและทำความรู้จักกับ เสรี หวังในธรรม ในอีกหลายแง่มุม ที่เราไม่เคยรู้ ...และพูดได้เต็มปากเต็มคำและเต็มใจเลยว่า เขาคือคนไทย จริงๆ
แม้ว่าหลายวันในสัปดาห์นี้หลังจากวันนั้น เรายังคงหงุดหงิดหัวใจกับเรื่องที่ไม่สบอารมณ์ในเช้าวันอังคาร แต่เมื่อย้อนคิดถึงช่วงเวลาในบ่ายจรดเย็นวันนั้น ความรู้สึกดีๆ ยังคงมีอยู่
คงถึงเวลา ...จัดสรรให้ตัวเองได้กลับไปเยือนโรงละครแห่งชาติอีกครั้ง 
| Create Date : 15 มิถุนายน 2550 |
| Last Update : 15 มิถุนายน 2550 21:18:36 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 1242 Pageviews. |
|
 |
|
|
|
|
|
| นัทธ์ |
 |
|
|
Location :
กรุงเทพ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 39 คน [?]
|
รักที่จะอ่าน รักที่จะเขียน
เปิดพื้นที่ไว้ สำหรับแปะเรื่องราว
มีสาระบ้าง ไม่มีสาระบ้าง ณ ที่นี้
สงวนลิขสิทธิ์
ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์
พ.ศ.2539
ห้ามผู้ใดละเมิด
โดยนำภาพถ่ายและ/หรือข้อความต่างๆ
ไม่ว่าจะเป็นส่วนใดส่วนหนึ่ง
หรือทั้งหมดใน Blog แห่งนี้ไปใช้
และ/หรือเผยแพร่โดยมิได้รับอนุญาต
เป็นลายลักษณ์อักษร
|
|
| |
|
|
|
ลากิจเพื่อไปดูการแสดงในงานรำลึกอาจารย์เสรี หวังในธรรม ...ช่วยไม่ได้อ่ะนะ ...เพราะตามระเบียบ ลาพักร้อน ต้องเขียนใบลาล่วงหน้า 3 วัน ....เพราะงานเขียนลากิจอ่ะ เหมาะสมสุดๆ 
แม้ว่าเราจะไม่ได้รู้จักกับ อาจารย์เสรี หวังในธรรม เป็นการส่วนตัว เราก็นับตัวเองเป็นญาติสนิทกับอาจารย์คนนึงเหมือนกัน เพราะเราโตมาข้างเวทีสังคีตศาลา ...จากเล็กจนโต ที่วนเวียน เข้าออก ระหว่างโรงละครแห่งชาติ กับข้างสนามเวทีสังคีต ในพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ สัมผัสกับโขน ละครนอก ละครใน ละครพันทาง ระบำ รำ ฟ้อน และวงปี่มโหรี ปี่พาทย์ มากมาย โตมากับยุครุ่งเรืองของละครกรมศิลป์ในช่วงสมัยของอาจารย์เสรี .....น่าเสียดายที่อ.จากไปก่อนเวลาอันควร ....แต่ไม่ว่าจะร่ำร้องให้ตายตกไปตามกัน เราก็คงย้อนเวลา ให้อาจารย์คืนชีวิตกลับมาไม่ได้ ....
