<<
กรกฏาคม 2552
 1234
567891011
12131415161718
19202122232425
262728293031 
 
25 กรกฏาคม 2552
 

Renovation Start (again) >>



ห่างหายจากการบันทึกถึงเรื่องราวชีวิตประจำวันไปนานมาก ....
เพราะไม่อยากเอาความเครียดและความวุ่นวายยุ่งเหยิงต่างๆ มาบันทึกไว้

ทุกวัน ทุกวัน ทุกวัน

เพราะเรื่องแบบนี้เราพบเจอ ทุกวัน ในวันทำงานมาเป็นเวลาหลายเดือนแล้ว
ข้อดีของความเครียดเล่านั้นก็คือ

ทำให้เรามองหากิจกรรมทำลายความเครียดมากขึ้น บ่อยขึ้น
ซึ่งก็ช่วยให้ชีวิตมีความสุขขึ้นมาได้ ...ไม่ตรอมตรมระทมใจ


แล้วก็พลอยทำให้เรามีเรื่อง up blog ในกลุ่มอื่นๆ มากเป็นพิเศษ
ไม่ว่าจะเป็นเรื่องหนังสือใน My Book Collection
เรื่องภาพถ่ายจากการท่องเที่ยวใน My Digital Gallery
เรื่องกิจกรรมศิลปะและการแสดงที่ได้ไปชมมา และอื่นๆ อีกมากมาย

ตอนนี้ผ่านพ้นบรรยากาศกดดัน (บางส่วน) ไปบ้างแล้ว ก็เลยขอมาบันทึกเหตุการณ์ไว้ซะหน่อย

ช่วงที่ผ่านมา ทั้งตึกตกอยู่ในภาวะหม่นๆ ชอบกล
เพราะเรื่องการปรับปรุงตึก ทั้งภายนอก ภายในนั้นแหละ ...
ไม่มีใครให้ความกระจ่างแก่ผู้เช่าได้
เพราะรู้ไม่มากพอ และได้รับคำกำชับว่า อย่าบอก อย่าพูดอะไรออกไป
ก็จะให้เอาอะไรไปบอกเล่า ไม่รู้อะไรเลย
แต่กลายเป็นว่า ...ผู้เช่ารู้มาทางนั้นนิดทั้งนี้หน่อย ประติดประต่อ แล้วก็ลือต่อๆ กันไป

ผ่านมา 1 ปี บอร์ดอนุมัติให้มีการปรับปรุงได้ แม้ว่าจะต้องกู้เงินมาทำก็ตามที
แต่ฝ่ายบริหารก็ยังไม่ชี้แจงซะที
จนกระทั่งเมื่อวันพฤหัสบดีที่ผ่านมานั่นแหละ ถึงได้มีงานประชุมผู้เช่าซะที
ซึ่งก็ทำให้แผนกเราหัวปั่นเร่งเตรียมงานประชุม
ทั้งเตรียมสถานที่ ทั้งเตรียม presentation ทั้งเตรียมจดหมายเชิญ

ในขณะเดียวกัน
กิจกรรมการจัดงานก็ยังคงดำเนินต่อไป โดยไม่รู้ชะตากรรม
ที่จัดแล้ว ก็ต้องไปเจรจาขอต่อเวลาไปก่อน ....
ที่ว่าจะจัด ก็ยังคุยเต็มทีไม่ได้ ซะที
ก็ไม่รู้ว่า เค้าจะเริ่มงานก่อสร้างจุดไหนก่อนนี่นา

แต่แล้วก็ไม่วาย "มีเรื่อง" ให้ต้องปวดหัวมาอีกเรื่อง
เรื่องระหว่าง "คน" กับ "คน" ...เป็นเรื่องยุ่งยาก ที่เราไม่อยากเกี่ยว
แต่จะทำไมสนใจก็ไม่ได้ ในเมื่อมันเป็นเรื่องระหว่าง "ผู้รับบริการ" กับ "ผู้ให้บริการ" อย่างพนักงานในแผนกของเราเอง

เคสนี้ทำให้มื้อเย็น 2 วันติดๆ กันของเราไม่ค่อยอร่อยขึ้นมาฉับพลัน
แต่ก็ทำให้ บุฟเฟต์มื้อนั้น "คุ้มค่า" ยิ่งขึ้น
ก็เวลาเครียด เวลาโมโห เวลาหงุดหงิด เวลา"ของขึ้น"
เราก็มักจะ กิน กิน กิน และกิน เข้าไปเรื่อย...

หลังจากผ่านงานประชุมผู้เช่าไปแล้ว
ความอึมครึมระหว่างฝ่ายบริหารกับผู้เช่าเริ่มคลี่คลาย
แต่ความมึนตึงในอารมณ์ของผู้รับบริการที่เราต้องคอยประคับประคองอารมณ์ยังคงอยู่
ถ้าประคองไม่อยู่ แตกหักกันไป
เห็นทีจะยิ่งยุ่งกว่านี้ ....

แต่ในที่สุดแล้ว...เย็นวันศุกร์ ทุกอย่างก็ค่อยๆ คลี่คลายจนได้
วันนี้ได้รับโทรศัพท์อีกครั้ง ...ปัญหาระหว่าง "คน" กับ "คน" ที่ว่านั้น ดีขึ้นแล้ว

แต่ต่อไป ก็คงต้องเป็นการจัดการ "ทางวิันัย" ของนายเราแล้วล่ะ
ถ้ายังปล่อยให้พฤติกรรมเช่นนี้ไว้ ....
คงทำงานด้วยกันอยากแล้วล่ะ

เราเบื่อจะจัดการเรื่องเล่านี้แล้วด้วย ...
เดิมมันก็ไม่ใช่หน้าที่ที่เราต้องมาดูแล พนักงานตำแหน่งนี้อยู่แล้วล่ะ
จนคนดูแลเดิมลาออกไปนั่นแหละ....
นายก็ทำเหมือนกับว่า

คนอยู่มาก่อน คนรู้งานมากกว่า ต้องจัดการไป

มันจะทนไม่ไหวแล้วนะคะนาย .....

ตอนนี้ตั้งเป้าให้ตัวเอง ...นับเวลาถอยหลังเพื่ออำลาแล้วค่ะ ...



Marc Ronez : Don't bring me problem, bring me solutions.


Create Date : 25 กรกฎาคม 2552
Last Update : 25 กรกฎาคม 2552 22:42:16 น. 1 comments
Counter : 1254 Pageviews.  
 
 
 
 
ระบายมาซะโยม

ช่วยแก้ไม่ได้

แต่จะรับฟังเป็นเอาความ
 
 

โดย: Mr.Chanpanakrit วันที่: 29 ตุลาคม 2552 เวลา:22:15:49 น.  

Name
* blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Opinion
*ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet

นัทธ์
 
Location :
กรุงเทพ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 39 คน [?]





รักที่จะอ่าน รักที่จะเขียน
เปิดพื้นที่ไว้ สำหรับแปะเรื่องราว
มีสาระบ้าง ไม่มีสาระบ้าง ณ ที่นี้



สงวนลิขสิทธิ์
ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์
พ.ศ.2539

ห้ามผู้ใดละเมิด
โดยนำภาพถ่ายและ/หรือข้อความต่างๆ
ไม่ว่าจะเป็นส่วนใดส่วนหนึ่ง
หรือทั้งหมดใน Blog แห่งนี้ไปใช้
และ/หรือเผยแพร่โดยมิได้รับอนุญาต
เป็นลายลักษณ์อักษร

New Comments
[Add นัทธ์'s blog to your web]

MY VIP Friend

 
pantip.com pantipmarket.com pantown.com