|
"สะใจ" รึว่า "เสียใจ"
ก็เป็นอีกวันที่วุ่นวายเหมือนวันก่อนเริ่มงานกิจกรรมต่างๆ งานอื่นๆ เพราะเป็นวันจัดสถานที่
เคยบ่นไว้ใน blog ก่อนๆ แล้วว่า "งานสงกรานต์" เป็นงานที่เราไม่อยากจัดที่สุด
ประการแรก - เพราะเป็นงานที่ MD อยากจัด พวกเราเป็นฝ่ายค้าน ก็ค้านไว้ก่อนล่ะ ประการที่สอง - ในอาคารมีการจัดงานอื่นอยู่แล้ว ประการที่สาม - พวกเรารู้ว่า จัดแล้วเหนื่อย และจะได้รับเสียงก่นด่า ที่ทำให้เหนื่อยใจขึ้นกว่าเดิม
เอาล่ะ เมื่อเป็นคำสั่งลงมาว่า เดือนเมษาต้องมีงานสงกรานต์ ก็ต้องทำนี่นะ .... มีเวลาเตรียมงานเพียงแค่ 1 เดือน
ขอบเขตของงาน เล็กๆ เล็กมากกกกกกกกกกกกกกก 1. มีออกบูธหน้าอาคาร ...เพราะต้องมีรายรับเข้ามาซะหน่อย >> พวกเราบอกไปแล้วว่า หน้าอาคารลมแรง และลมระหว่าง 2 ตึก เคยช้อนเต้นท์ลอยขึ้นมาแล้วล่ะ ถ้าไปจัดริมน้ำ ช่วงบ่ายเดือนเมษา แดดแรง คนขายของอยู่ไม่ได้หรอก ....เอ้า เมื่อชั่งน้ำหนักกันแล้ว ก็เลือกจากกางเต้นท์ตั้งบูธกันหน้าอาคาร >> จัดพื้นที่ได้ 12 บูธ แต่หา "โคตะระยาก" เพราะเป็นสงกรานต์ไงล่ะ ....เจ้าของอยากมาขาย แต่ไม่มีเด็กพนักงานขาย ....ไม่แน่ใจว่าลูกค้าจะอยู่กทม. และมาซื้อของรึป่าว .....
2. ต้องมีนิทรรศการ >>> จากที่กำหนดทำขนาดพอเหมาะ ในพื้นที่ทางเดินประกอบจุดสรงน้ำพระ ก็ต้องทำให้อลังการขึ้นอีกนิด แต่ไปตั้งอยู่ชั้น 4 >> อยากรู้ว่าใครจะขึ้นไปอ่าน (ว่ะ)
3. ต้องมีการแสดงเพื่อเรียกคน >>> ได้กลองยาวมา 1 คณะ ....พอรู้ราคา จากที่จะมีทุกวัน เลยเหลือแค่ 2 วัน
4. มีการต้อนรับที่น่าประทับใจ >> ก็ต้องจัดพนักงานรายวันเสริมมา คอยเสริฟ welcome drink กับคล้องมาลัยดอกมะลิ
5. มีกิจกรรมร่วมกับร้านค้าในศูนย์ >> เลยต้องเชิญชวนให้ลดราคา ขอของรางวัล ...>> ต้องขอ เพราะเราไม่มีงบอ่ะ
6. ต้องเชิญชวนนักท่องเที่ยวเต็มที่ >>> ก็เลยมีสิ่งพิมพ์ไปวางที่รร.ต่างๆ และ direct mail ไปสถานฑูต
7. มีสาธิตงานหัตถกรรมไทยด้วย
8. ต้องเป็นข่าว
ทั้งหลายทั้งปวงนั้น ใช้เวลาทำงาน 42 วัน ใช้คนทำงาน 6 คน
จนถึงวันนี้ ....เช้าฝนตกพรำ ๆ ก็ยัง OK ร้านค้ายังจัดของในเต้นท์กันได้ พอเข้าช่วงบ่าย ก็เป็นเรื่อง ...ลมพายุฤดูร้อน กรรโชกมาอย่างแรง ..ช้อนเต้นท์ลอยขึ้นมา ขาเต้นท์ กระทบสินค้าในร้านที่จัดเสร็จแล้ว แตกกระจาย ....พวกพนักงานผู้ชาย ต้องช่วยกันจับและใช้แรงยึดเต้นท์ต้านลมไว้ ไม่งั้น เต้นท์ขนาด 5 x 12 เมตรอาจลอยไปฟาดกระจกอาคารเลยก็ได้
หลังจากนั้น ฝนก็เทลงมาอย่างแรง ร้านค้าเก็บของกันจ้าละหวั่น ....ส่วนเพื่อนพนักงานที่ดูแลพื้นที่ ก็ต้องตามช่วยจ้าละหวั่นเหมือนกัน คนที่ติดต่อร้านค้า ก็ต้องรับหน้าไปก่อนล่ะ ....ร้านค้าบ้างเจ้าขอกลับ (จ่ายเงินค่าบูธหมดแล้ว) บางเจ้าจะอยู่แต่ต่อรองเรื่องค่าบูธ ...พี่ก็รับหน้าไป ....ส่วนท่านๆ ก็ยังถกเถียงกันไป ...อยากให้ร้านค้าอยู่ให้ครบ แต่ไม่อยากลดราคา และไม่อยากจ่ายค่าเสียหายอีกด้วย
สุดท้าย ก็ย้ายพื้นที่จัดงานมาด้านท่าน้ำ ...และลดค่าบูธให้หน่อย เรากลับบ้านตอนเกือบ 2 ทุ่ม ยังโยกย้ายกันไม่เสร็จเลย
เป็นไงล่ะ ..........พวกเราบอกแล้วว่าพื้นที่ตรงนี้ มันเป็นอย่างนี้ ไม่เชื่อ ....ต้องให้เห็นกับตา ...>>> เราสะใจนะ ...แต่ก็เสียใจที่ทำให้เพื่อนร่วมงานอีกแผนก (แผนกเราด้วยล่ะ) ต้องมาเหนื่อยซ้ำซ้อน .....
เรื่องจะง่ายกว่านี้ ถ้าจัดงบมาให้จำนวนนึง ...ทำการตกแต่งพื้นที่และทำนิทรรศการ และจัดกิจกรรมลดราคากับร้านค้า เพื่อสร้างข่าว ......(ซึ่งก็ได้รับความร่วมมือจากร้านค้าแค่ 10% เท่านั้นเอง)
มีนักข่าวโทรมาถามไถ่ ....เรากำลังจะออกปากโม้อยู่แล้ว ถ้าเค้าไม่ถามขึ้นมาว่า >> งานนี้มีอะไรน่าสนใจบ้างคะ เมื่อเทียบกับการจัดงานที่อื่นๆ เราก็คนตรงอ่ะนะ เลยตอบไปตรงๆ เลยว่า "ไม่มีค่ะ" เชิญมาทำข่าวงานต่อไปดีกว่า น่าสนกว่าเยอะ >>> ตอนนี้เริ่มไม่แน่ใจแล้วว่า จะยังน่าสนอีกรึป่าว ....เหลือเวลาอีกแค่ 2 อาทิตย์ แต่พวกเรามัวยุ่งกับสงกรานต์ จนแทบจะอ้วกเป็นสงกรานต์แล้ว
บางที งานตลาดน้ำ อาจจะวอดวายตามไปอีกงานก็ได้
Create Date : 11 เมษายน 2550 |
Last Update : 3 มิถุนายน 2550 14:10:20 น. |
|
3 comments
|
Counter : 1279 Pageviews. |
|
|
|
|
โดย: largeface วันที่: 11 เมษายน 2550 เวลา:22:48:19 น. |
|
โดย: Cheerfully วันที่: 11 เมษายน 2550 เวลา:23:51:09 น. |
|
โดย: นัทธ์ วันที่: 13 เมษายน 2550 เวลา:9:49:06 น. |
|
| |
|
นัทธ์ |
|
|
Location :
กรุงเทพ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 39 คน [?]
|
รักที่จะอ่าน รักที่จะเขียน เปิดพื้นที่ไว้ สำหรับแปะเรื่องราว มีสาระบ้าง ไม่มีสาระบ้าง ณ ที่นี้
สงวนลิขสิทธิ์ ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ.2539 ห้ามผู้ใดละเมิด โดยนำภาพถ่ายและ/หรือข้อความต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นส่วนใดส่วนหนึ่ง หรือทั้งหมดใน Blog แห่งนี้ไปใช้ และ/หรือเผยแพร่โดยมิได้รับอนุญาต เป็นลายลักษณ์อักษร
|
|
|
|
|
|
.... ปีนึงมีครั้งเดียวน่า.... ต้องทำใจอ่ะค่ะ ทำงานกะองค์กร กะคนหมู่มาก... คนสั่งเค้าก็มีหน้าที่สั่งอย่างเดียว ไม่ได้มาลงมือทำ ไม่เข้าใจ และไม่รับรู้ปัญหาของเราหรอกค่ะ....
.... ทำไงได้ล่ะคะ่ เ้กิดมาไม่ได้ใหญ่โต เป็น MD กะเค้ามั่งนี่คะ...
ยังไงก็สู้ ๆ นะคะ จะคอยเอาใจช่วยอีกแรงค่ะ....
โชคดีที่รัตน์หลุดพ้นวงจรแบบนี้มาไ้ด้ 2 ปีแล้วค่ะ... ไม่มีตำแหน่ง ไม่มียศ ไม่มีชื่อเสียง... แต่สบายใจกว่าแยะค่ะ...
ฝันดีนะคะ