ปลาบปลื้ม ตื้นตัน ได้เฝ้ารับเสด็จ
4 ครั้งในชีวิต ที่ได้เฝ้ารับเสด็จพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว
ครั้งแรกนั้น...นานมากแล้ว สมัยเป็นนักเรียนชั้นประถมที่โรงเรียนประถมทวีธาภิเษก ปีนั้นมีพระองค์ท่านเสด็จมาพระราชทานผ้าพระกฐินที่วัดอรุณราชวราราม โดยขบวนพยุหยาตราทางชลมารค นักเรียนในโรงเรียนใกล้เคียงก็เลยถูกเกณฑ์มาเฝ้ารอรับเสด็จ ช่วงนั้น ...ไม่ได้ระลึกรู้หรือซาบซึ้งใดๆ ทั้งสิ้น รู้สึกแต่ว่า ร้อนๆ อย่างๆ นี้ต้องมายืนรอ... รอไปรอมา ฝนก็ตก วิ่งหาที่หลบฝนกัน .... จนถึงเวลาใกล้จะเสด็จถึง ฝนก็ซา ฟ้าก็ใส .... นักเรียนก็กลับมายืนประจำทีของตัว แล้วถอนสายบัวรับเมื่่อเสด็จพระราชดำเนินผ่านไป จากนั้นก็รอ รอ รอ จนพระราชพิธีในพระอุโบสถเสด็จสิ้น
ส่งเสด็จพระราชดำเนินกลับ ก็เป็นอันว่า หมดหน้าที่ของนักเรียน ...กลับโรงเรียน กลับบ้าน
จากเวลานั้นล่วงเลยผ่านมาจนกระทั่งเรียนจบปริญญา วันรับพระราชทานปริญญาบัตร บัณฑิตทั้งหลายก็เฝ้ารอรับเสด็จ ในตำแหน่งแห่งที่ของตนภายในหอประชุม เมื่อถึงลำดับตัวเอง ก็เดินนับก้าว ตัวแข็ง ก้มหน้าตา ไปรับพระราชทานปริญญาบัตร ไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมอง สบสายพระเนตรของพระองค์ท่านเลย ดูรูปของตัวเอง แล้วอยากไปรับปริญญาใหม่อีกครั้ง จะได้แก้ตัวให้ท่าสวยกว่านี้
และอีกนานแสนนานต่อมา ....เมื่่อวันที่ 23 เมษายนที่ผ่านมา หลังจากไปเยี่ยมอาที่ไปนอนให้ยาครีโมที่ตึก 84 ปี เรียบร้อยแล้ว ก็ลงมาจะกลับบ้าน เห็นคนยืนตั้งแถว รีๆ รอๆ อา (อีกคนที่ไปด้วยกัน) ก็ไปซักถาม ได้ความว่า พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว จะเสด็จลงตึก OPD เส้นทางเสด็จ ผ่านจุดที่พวกเรายืนรอกันอยู่ .... ไอ้เรารึก็อยากกลับไปคืนหนังสือให้ทันก่อนที่ร้านจะปิด ส่วนอาเรา ก็ว่าไหนๆ ก็มีโอกาส รอรับเสด็จเถอะนะ อ่ะ... ตามใจคุณอา ก็เลยพากันยืนเข้าแถวรอริมทาง ก่อนเวลานั้น รถยังเข้าออกปกติ พวกเราก็ต้องขยับซ้ายที ขวาที ให้รถที่เข้าออกตึกใช้เส้นทางได้ จนได้เวลานั่นแหละ ...รถตู้พระที่นั่งก็เลี้ยวมาในเส้นทาง ... เรายกมือพนมอย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัว เพ่งสายตาฝ่าความมืด มองเข้าไปในรถ เห็นพระพักตร์ชัดเจน ....เปล่งเสียง "ทรงพระเจริญ" แต่ในใจ บันทึกภาพพระองค์ท่านไว้ในความทรงจำ โดยมีสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ ตามเสด็จในรถตู้คันถัดมา ....การเสด็จลงในวันนั้น ดูเหมือนจะไม่เป็นข่าว
และล่าสุด ...วันนี้ (29 เมษายน 2555) ตั้งใจจะไปล่องเรือในกิจกรรม "บางกอกน้อยเฟสติวัล" แต่ชะล่าใจ คิดว่าคนไม่เยอะ เราก็ไปตรงเวลาในรอบสุดท้ายบ่าย 3 โมง ซึ่งก็แน่นอนอ่ะนะ ....คนเต็ม เพราะมีคนมาลงชื่อล่วงหน้าไว้แล้ว เราก็ต้องอด ...เดินตัดโรงพยาบาลศิริราชเพื่อกลับบ้าน ก็เห็นเจ้าหน้าที่สำนักพระราชวังปูพรมอยู่หน้าตึกนึง เห็น สห. ตำรวจ สันติบาล เดินกันขวักไขว่ ...เป็นเชื่่อได้ว่า ต้องมีพระองค์ใดพระองค์หนึ่งเสด็จ จนเดินผ่านมาทางลานพระรูปพระบรมราชชนก ได้ยินเจ้าหน้าที่ตอบคำถามคุณป้าคนนึงว่า "ในหลวงจะเสด็จลงมาไหว้พระรูปพระชนก พระชนนี" เส้นทางพระราชดำเนินจากตรงนี้ ไปทางนี้ ....ว่าไป
ในเมื่อเวลาเราเหลือเฟือขนาดนี้ โอกาสมาถึงขนาดนี้ เราก็ไม่อยากพลาด ....ไปยืนดูหนังสือตากแอร์ในร้านนายอินทร์ จนเห็นคนหนาตา เห็นเจ้าหน้าที่ประจำจุด ในเส้นทางเสด็จแน่นอน เราก็ออกจากร้าน มานั่งพับเพียบกับพื้นในเส้นทางที่ต้องเสด็จผ่าน
พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวฯ ในฉลองพระองค์สี่ม่วงอ่อน ประทับพระเก้าอี้รถเข็น พระหัตถ์จูงสุนัขทรงเลี้ยง เสด็จพระราชดำเนินมาทางเส้นทาง จากตึกศิริราช 100 ปี มาถึงจุดที่ต้องเลี้ยว คุณหมอเข็นรถพระที่นั่งช้าๆ เราพนมมือไว้หว่างอก สายตาจ้องมองแบบไม่ยอมกระพริบ เพื่อสบสายพระเนตร พระองค์ท่านทรงกวาดสายพระเนตรดูพสกนิกรที่นั่งเรียงแถว ไม่รู้อะไรดลจิต ดลใจ ครั้งนี้เราเปล่งถ้อยคำ "ทรงพระเจริญ เพคะ" แบบเต็มๆ เสียง เช่นเดียวกับเสียงของผู้คนตลอดเส้นทางเสด็จ
ภาพในวันนี้ ก็ประมาณเดียวกับภาพนี้แหละ
แม้เป็นช่วงเวลาสั้นๆ ....แต่ปลาบปลื้ม ตื้นตันใจ อย่างอธิบายไม่ถูก มันทำให้เราต้องมาเรียบเรียง ถ้อยคำ บันทึกไว้ ....ในวันนี้
แม้จะเสียโอกาสในเรื่องนึง แต่ที่ได้กลับมา คือ โอกาสที่ดียิ่งกว่า ![]() ![]() ![]()
| Create Date : 29 เมษายน 2555 |
| Last Update : 29 เมษายน 2555 19:33:25 น. |
|
7 comments
|
| Counter : 2407 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 39 คน [
ยินดีด้วยค่ะ..
เป็นพระมหากรุณาธิคุณของพระองค์ท่าน..
สงสัยว่า ต่อไปจะมีโชคดีตลอดทั้งปีเลยนะค่ะคุณนัทธ์