1
2 3 4 5 6 7 8
9 10 11 12 13 14 15
16 17 18 19 20 21 22
23 24 25 26 27 28 29
30 31
ถนนสายนี้....มีตะพาบ การเดินทางของกะทิ"
การเดินทางของกะทิ" เขียนคำ มีน กุสุมา ชายหลังค่อม ต่อมลูกหมากโต โอ้โห ทะเลงาม ทรามวัยใจโฉด นอนอิงโขดหินริมทะเลกะทินอนอิงโขดหินริมทะเล เท้าแช่อยู่ในน้ำ ล้อเล่นกับคลื่นที่ซัดสาดดังครืนๆระลอกแล้วระรอกเล่า มิใยที่ชายหลังค่อม จะส่งเสียงร้องเรียกให้ไปกินข้าว กะทิแกล้งทำไม่ได้ยิน กระโดดลงไปว่ายน้ำไล่จับฟองคลื่น ชาวบ้านต่างบอกว่า แม่ของกะทิเป็นทรามวัยใจโฉด พอคลอดแล้วก็ทิ้งไปอย่างไม่ใยดีตามเจ้านายหนีเข้ากรุงเทพ กะทิคิดถึงแม่และหิวนม ร้องครางทั้งคืน ชายหลังค่อมให้รู้สึกเวทนา พากะทิมาเลี้ยงไว้ กะทิไม่เคยเกลียดแม่ แต่เขาไม่เคยที่จะเข้าใจว่าเพราะเหตุใด คนที่เป็นแม่จึงทิ้งลูกได้ลงคอ แม่อาจมีความจำเป็นบางประการที่ไม่สามารถ พาเขาไปด้วยได้เขาคิดว่าอย่างนั้น มีเพียงชายหลังค่อมที่เฝ้าฟูมฟัก ให้ข้าวให้น้ำ เลี้ยงจนกะทิเติบใหญ่ วันหนึ่งกะทิตื่นขึ้นมากลางดึกเห็นรถที่มีแสงไฟวาบๆ มาจอดหน้าบ้าน เขาลนลานวิ่งไปตั้งหลัก เห็นผู้คนเข้ามาในบ้านมาพาชายหลังค่อมใส่รถหายไปในความมืด กะทิวิ่งสุดฝีเท้า พวกเขาจะเอาพ่อไปไหน วิ่งมาเรื่อยๆแล้วเขาก็หลงทาง เจอฝูงสุนัขเร่ร่อนเข้ามารุมทำร้าย ครางหงิงๆหนีเข้าไปซุกอยู่ในดงหนาม ไอ้พวกหมาหมู่ แน่จริงตัวต่อตัวสิ นี่มากันเป็นฝูงใครจะสู้ได้ กระทิคิดในใจด้วยความโกรธ กะทิเลียบาดแผลไปมา นี่เราหลงทางเสียแล้ว ที่นี่ที่ไหนกันกะทิเริ่มสับสน กิ๊กกี้ มานี่สิ กิ๊กกี้ คุณแม่ขา มาดูนี่สิคะ น่ารักจังเลยค่ะ อะไรคะลูกเด็กหญิงชี้นิ้วเข้าไปในดงหนามที่อยู่เบื้องหน้า อุ๊ย..น่ารักจัง ลุงโปร่งๆมาช่วยหน่อยสิคะ กะทิออกจากดงหนามมาได้อย่างปลอดภัย ด้วยการช่วยเหลือของลุงโปร่ง และเด็กหญิงเล็กๆชื่อน้องนุ่นและคุณแม่ผู้ใจดี ช่วยพาไปรักษาบาดแผล พร้อมตั้งชื่อใหม่ให้ว่ากิ๊กกี้ ให้กิ๊กกี้อยู่กับเรานะคะคุณแม่ "ได้ค่ะ จนกว่าเจ้าของเขาจะมารับไปนะคะ เด็กหญิงเอามือลูบหัวกิ๊กกี้แล้วพยักหน้าแบบไม่เต็มใจนัก "ไม่อยากให้เจ้าของหากิ๊กกี้เจอเลยค่ะ ไม่ได้หรอกค่ะ ของของใครเขาก็รัก ป่านนี้เจ้าของคงจะกำลังตามหาและเป็นห่วงมันอยู่ กิ๊กกี้ได้รับการดูแลเอาใจใส่ ขนสีน้ำตาลมันปราบ เพราะได้รับอาหารและการบำรุงอย่างดี หลังจากรอมาหลายวัน ไม่เห็นมีวี่แววว่าจะมีใครมาตาม ครอบครัวของน้องนุ่น ก็เดินทางกลับเข้าเมืองกรุง นำเจ้ากิ๊กกี้กะทิกลับไปด้วย เด็กหญิงกอดกิ๊กกี้ยิ้มแก้มปริ ต่อไปนี้ไม่มีใครจะมาทวงสิทธิ์เป็นเจ้าของอีกแล้ว ทุกวันน้องนุ่นจะพากะทิไปวิ่งเล่นที่สวนสาธารณะข้างบ้าน คุณแม่เตรียมอาหารกินเล่นไปให้ลูกกับเจ้ากิ๊กกี้ กะทิหรือกี๊กกี้มีความสุขจนลืมชายหลังค่อมไปในที่สุด วันหนึ่งน้องนุ่นไปโรงเรียน คุณแม่คุณพ่อไปทำงาน คุณปู่กับคุณย่าไปทัวร์ ลุงโปร่งคนสวนกลับบ้านที่ต่างจังหวัด กลางวันกิ๊กกี้นอนอยู่บ้านคนเดียวตูม
เสียงระเบิดดังสนั่น กิ๊กกี้วิ่งออกจากบ้านอย่างไม่คิดชีวิต มารู้ตัวอีกทีก็มายืนคว้างอยู่ในตลาดที่มีผู้คนเดินกันขวักไขว่ มันเต็มไปด้วยความหวาดกลัวและหาทางกลับบ้านไม่ถูก จะไปทางไหนก็มีแต่เจ้าจรจัดเจ้าถิ่นไล่กัด เด็กชายเดินมาลูบหัวเบาๆ โบโซ่ หิวไหม เขาแบ่งไก่ชิ้นเล็กๆในมือให้ กิ๊กกี้กระดิกหาง กินไก่ เลียมือของเด็กชายเพราะหิวโซ ทำอะไรลูกไปขึ้นรถได้แล้ว พ่อขนกล่องนี่เสร็จเราจะได้ไปกัน พ่อฮะๆๆเอาเจ้าโบโซ่ไปด้วยได้มั๊ย ผู้เป็นพ่อมองหน้าลูกแล้วถอนใจ เลี้ยงไม่ไหวหรอกลูก มันตัวโตกินจุ แถมเป็นหมาพันธ์ดี ต้องกินอาหารดีดี พ่อไม่มีปัญญา แค่เลี้ยงลูกคนเดียวยังแย่เลย เด็กชายพยักหน้า เอามือลูบหัวมันเบาๆ ไปละนะโบโซ่.....แล้วมันจะอดตายไหมฮะพ่อ เด็กชายหันมองโบโซ่เป็นครั้งสุดท้าย ไม่อดหรอกลูก เดี๋ยวเจ้าของก็หามันเจอ ดูปลอกคอมันสิอันตั้งแพง ทำไมเราไม่พามันไปส่งล่ะพ่อ พ่อไม่มีเวลา ต้องรีบเอาของไปส่ง อีกอย่างพ่อก็ไม่รู้ว่าบ้านมันอยู่ไหน เด็กชายพยักหน้าและนั่งเงียบไปตลอดทาง . . . เฮ้ย มาได้ไงเนี่ยผู้เป็นพ่อร้องเสียงหลง เด็กชายกระโดดโลดเต้นดีใจ ที่เห็นเจ้ากะทินอนหอบหายใจ น้ำลายหยดติ๋งอยู่ที่ท้ายกระบะ ไหนๆก็มาด้วยกันแล้ว เอาไงเอากัน กินเท่าที่มีนะ อดก็อดด้วยกัน กะทิโดดวิ่งตามเข้าบ้านไปอย่างคุ้นเคย ตั้งแต่ได้มาอยู่กับครอบครัวนี้ โบโซ่ได้นั่งรถคู่กับพ่อ ไปส่งเด็กชายไปโรงเรียน นั่งเคียงข้างพ่อไปรับของส่งของ วันไหนพาแม่ไปด้วย โบโซ่ต้องไปนั่งอยู่หลังกระบะ ได้เห่าโชว์เพื่อนในเผ่าพันธุ์เดียวกัน ให้วิ่งไล่ตาม หลายเดือนผ่านไป โบโซ่ ทำจมูกฟุตฟิต คล้ายจะได้กลิ่นคุ้นเคย พ่อจอดรถไว้ใต้ร่มเงามะพร้าว เสียงคลื่นซัดสาดเข้าหาฝั่ง พ่อบอกว่าอยากพาครอบครัวแวะมาเล่นน้ำทะเล พักผ่อนกันสักวันโอ้โห..ทะเลงาม เด็กชายตะโกนก้อง โบโซห้อเต็มฝีเท้า โดดลงเล่นน้ำทะเล ว่ายไปมาทำท่าหมาตกน้ำไล่งับฟองคลื่นโบโซๆๆๆๆๆเด็กชายโยนลูกกลมๆแล้วร้องเรียก กิ๊กกี้ๆๆๆคุณแม่ขานั่นกิ๊กกี้ใช่มั๊ยคะเด็กหญิงวิ่งเข้ามาใกล้เพื่อให้แน่ใจ กะทิๆๆๆ นี่พ่อนะจำพ่อได้ไหมชายหลังค่อม ยืนร้องเรียก ขยี้ตาเพ่งมองอยู่ไกลๆก็ตรงหน้าผากที่เป็นรูปหัวใจ น่าจะใช่เจ้ากะทิของแก เจ้ากะทิ กิ๊กกี้ หรือโบโซ ยืนสลัดขนที่เปียกชุ่มโชก หันไปทางนั้นที หันไปทางนี้ที มันโดดเข้ากอดชายหลังค่อม เลียหน้าไปมาอย่างดีใจ และแล้วทุกคนก็ได้มานั่งร่วมวงรับประทานอาหาร และเล่าถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมา คืนนั้นลุงเกิดอาการปัสสาวะขัดอย่างรุนแรง เพื่อนบ้านโทรตามรถพยาบาลมารับไปหาหมอ พอกลับมาบ้านเจ้ากะทิก็หายไปแล้ว คุณหมอบอกว่าลุงเป็นอะไรล่ะคะ อาการร้ายแรงไหมคะ ทุกคนนั่งฟังอย่างตั้งใจเอาละนะคะ คำนี้ที่จะเป็นทีเด็ดของเรื่อง ที่รอมานาน ไม่สามารถจบได้เพราะคำไม่ครบ บรรทัดนี้ไม่เกี่ยวกับเนื้อเรื่องนะคะ แอ่น แอ๊น หมอบอกว่าลุงเป็นต่อมลูกหมากโต ครับ ทุกคนหายใจโล่งอก ไม่เท่าไหร่หรอกลุง เป็นโรคที่ไม่ร้ายแรงเท่าไหร่ แต่ต้องรักษาไปตามอาการ " ลุงพยักหน้า"คุณหมอก็บอกอย่างนั้น ต้องทำตามหมอสั่งอย่างเคร่งครัดครับ แล้วจะเอาไงกันดีละครับ กับเจ้ากะทิ ลุงหันมาปรึกษาเพราะรู้ว่าทุกคนต่างก็รักมันพอๆกัน จะถามมันให้มันเป็นคนตัดสินใจ มันคงตอบไม่ได้ และแล้วพ่อของเด็กชายก็เอ่ยขึ้นมา ผมจะขอเอาติดรถไปส่งของในวันหยุด ให้เจ้าลูกชายได้อยู่กับมันลุงจะขัดข้องไหม ได้ครับผมยินดี แค่รู้ว่ามันอยู่สุขสบายก็ดีใจมากแล้ว ครอบครัวเราขอช่วงปิดเทอมค่ะคุณลุง เรามาพักตากอากาศทุกปีอยู่แล้ว ขอเอามันมาอยู่ด้วย คุณลุงจะขัดข้องไหม ชายหลังค่อมพยักหน้ายิ้มน้อยๆอย่างเห็นด้วย ไอ้กะทิมันเสน่ห์แรงแกบ่นพึมพำ เอามือลูบหัวมันเบาๆ ลุงซื้อมาเท่าไหร่ พันธุ์นี้น่าจะแพง ผมไม่ได้ซื้อหรอกครับ คนกรุงเทพเขาบอกว่ามันพันธุ์ทาง ไม่ใช่พันธ์แท้ เขาเอาแม่มันไป ทิ้งไว้แต่ลูก ผมสงสารก็เลยเอาลี้ยงไว้ แล้วทำไมมันชื่อกะทิละคะคุณแม่น้องนุ่นเอ่ยถามเพราะความสงสัย ว่าทำไมสุนัขพันธุ์ดีอย่างเจ้ากะทิ ถึงมีชื่อได้ไทยแท้ขนาดนั้น "อ๋อลุงหัวเราะหึๆตอนแรกมันไม่มีชื่อหรอกครับ ทุกคนยิ่งสงสัยนั่งฟังอย่างตั้งใจ มันเคยเป็นขี้เรื้อน ขนร่วงไม่เหลือสักเส้น ผมก็เลยเรียกมันว่าเจ้ากะทิ อ๋อ อย่างนี้นี่เอง ทุกคนนั่งล้อมวงสนทนา และทานอาหารทะเลกัน อย่างเอร็ดอร่อย เด็กชายหญิงวิ่งเล่นกับเจ้ากะทิ เสียงหัวเราะเริงร่า เจ้ากะทิ กิ๊กกี้ โบโซ่ แล้วแต่ใครจะเรียก ก็เลยเป็นบ่าวสามนายไปตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา เอวัง แอมอร ท้ายเรื่อง ผู้เขียนสนุกมากเลยค่ะ คำที่ใช้บังคับในเรื่อง อาจทำให้กรอบความคิดแคบลงก็จริง แต่สนุกตรงที่จะทำยังไง ให้เรื่องราวมันมาเกี่ยวโยงกับคำทุกคำตามโจทย์ มันท้าทายในความรู้สึก ขอบคุณเพื่อนๆที่แวะมาอ่านและให้กำลังใจ สนใจอ่านธรรมนูญบล็อกได้ที่บ้านคุณเป็ดสวรรค์นะคะ
Create Date : 28 พฤษภาคม 2553
48 comments
Last Update : 10 กรกฎาคม 2553 23:11:35 น.
Counter : 1291 Pageviews.
โดย: อุ้มสี 28 พฤษภาคม 2553 10:23:00 น.
โดย: peeamp 28 พฤษภาคม 2553 10:40:39 น.
โดย: aenew 28 พฤษภาคม 2553 12:04:13 น.
โดย: ศุภมาศ 28 พฤษภาคม 2553 14:24:37 น.
โดย: thi_noi 28 พฤษภาคม 2553 17:49:08 น.
โดย: nootikky 28 พฤษภาคม 2553 19:16:16 น.
โดย: ชายพจน์ (ครีมโซดาซ่า ) 28 พฤษภาคม 2553 19:53:01 น.
โดย: cengorn 28 พฤษภาคม 2553 19:53:19 น.
โดย: อิ ส ร ะ ช น ตั ว โ ต เ ต็ ม วั ย . . ไม่ ใ ช่ ใ ค ร . . . มัน คื อ . . (เป็ดสวรรค์ ) 28 พฤษภาคม 2553 23:32:15 น.
โดย: กะว่าก๋า 29 พฤษภาคม 2553 8:10:51 น.
โดย: SongPee 29 พฤษภาคม 2553 9:41:33 น.
โดย: มัททะนะ (mastana ) 29 พฤษภาคม 2553 13:17:34 น.
โดย: nulaw.m 29 พฤษภาคม 2553 15:05:50 น.
โดย: thi_noi 29 พฤษภาคม 2553 17:24:10 น.
โดย: ดอกแก้ว (tanH2O ) 29 พฤษภาคม 2553 18:06:28 น.
โดย: cengorn 29 พฤษภาคม 2553 18:37:14 น.
โดย: SongPee 29 พฤษภาคม 2553 19:48:29 น.
โดย: thi_noi 29 พฤษภาคม 2553 22:32:27 น.
โดย: กะว่าก๋า 30 พฤษภาคม 2553 5:25:58 น.
โดย: nootikky 30 พฤษภาคม 2553 16:08:25 น.
โดย: peeamp 30 พฤษภาคม 2553 20:05:07 น.
โดย: กะว่าก๋า 30 พฤษภาคม 2553 20:55:07 น.
โดย: SongPee 30 พฤษภาคม 2553 21:58:51 น.
โดย: cengorn 31 พฤษภาคม 2553 6:43:35 น.
โดย: กะว่าก๋า 31 พฤษภาคม 2553 7:38:39 น.
โดย: raya-a 31 พฤษภาคม 2553 9:50:57 น.
โดย: กะว่าก๋า 31 พฤษภาคม 2553 14:46:00 น.
โดย: mastana 31 พฤษภาคม 2553 23:26:03 น.
โดย: nootikky 1 มิถุนายน 2553 6:34:47 น.
โดย: จิ๋วนิด (JewNid ) 1 มิถุนายน 2553 8:23:11 น.
โดย: aenew 1 มิถุนายน 2553 12:42:12 น.
โดย: thi_noi 1 มิถุนายน 2553 23:55:02 น.
Location :
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 61 คน [? ]
บางที ปลายทางก็ไม่ได้สำคัญมากไปกว่า ..... สิ่งที่อยู่ระหว่างทาง ..............^^.... และความสุขในปัจจุบัน ก็เป็นสิ่งที่เราจับต้องได้ ....^^.....^^...... โดยไม่ต้องรอคอย ความสุขของอนาคต ปูปรุง