เธอออกมาพบคนพิเศษทั้งๆที่ถูกห้ามปราม
ปาลวีสูดลมหายใจเข้าปอด
ฉันไม่ได้ไปทำเรื่องไม่ดีไม่งาม แค่มาเวียนเทียนจะกลัวทำไม
แสงไฟในบ้านยังส่องสว่าง เห็นคุณน้านั่งหันหลังให้
เธอเปิดประตูเบาๆรวบรวมความกล้าอีกครั้ง
.เป็นไงเป็นกันละวันนี้ ก็บอกแล้วไงว่าจะไปเวียนเทียน
หนูเรียนจบแล้ว..มีงานทำแล้ว ดูแลตัวเองได้แล้ว
หนูโตเป็นผู้ใหญ่แล้วนะคะ
จบประโยค คุณน้าหันมายิ้มละไม
ใครเขาไปว่าอะไรแกล่ะ
กินข้าวมาหรือยัง
ยังไม่ได้กินก็ไปกินซะ น้าไปนอนก่อนนะ
ปาลวีผ่อนลมหายใจอย่างโล่งอก
กว่าจะโตคงต้องผ่านความกลัวให้ได้
เพราะพวกผู้ใหญ่เขาเป็นห่วงเป็นไย
คงต้องใช้เหตุผลคุยกัน
ไม่เอาแต่ใจใช้แต่อารมณ์
วันมาฆะบูชาวาเลนไทน์ครั้งนี้
ทำให้เธอพบอิสระของใจ
เป็นผู้ใหญ่
และได้เป็นนายตัวเอง
เฮ้อ
แอมอร
ท้ายเรื่อง หลังจากห่างหายไปนาน.
.วันนี้เป็นวันดีมาร่วมเดินกันอีกครั้ง
แบบด้นสดกันอีกแล้ว
ขอให้หัวใจทุกดวงมารวมกันโดยไม่ได้นัดหมาย
รักกันเข้าใจกันให้อภัยกันในวันนี้เอย
โอมเพี้ยงงงงงงงง
ก็ล่วงเลยเกินเวลาไปหนึ่งชั่วโมง
กับอีกสิบแปดนาที
ยังไม่ส่งงานนะคะคุณเป็ดหวัน
ลาไปนอนก่อนละกัน ง่วงแย้ววววว
ฝันดีราตรีสวัสดิ์ค่ะ
แอมอร