เรื่องที่ 10 ต้นไม้สอนธรรม
ต้นไม้สอนธรรม หากเปรียบดวงอาทิตย์เป็นเสมือนบิดา ผู้ยิ่งใหญ่ เป็นผู้สร้างเมฆฝน แม่น้ำลำธาร สร้างสายลม ให้ความอบอุ่น ให้พลังงานและแสงสว่างแก่โลกนี้ ต้นไม้ก็เปรียบเสมือนมารดา ผู้อุ้มชูมวลมนุษย์ และสรรพสัตว์ให้มีอาหาร มีอากาศหายใจ ให้ที่อยู่อาศัย ยารักษาโรค มอบพรรณไม้ดอกไม้ใบหลากสีสัน ให้ความสุขใจแก่ผู้พบเห็น ให้ความรู้สึกสดชื่นเมื่อได้พบเห็น ให้สภาพแลดล้อมที่เหมาะสมกับการดำรงชีวิต ต้นไม้เป็นแม่ผู้เสียสละและยิ่งใหญ่ที่สุด ต้นไม้คือสิ่งมีชีวิตที่มีความมหัศจรรย์ที่สุด เพราะต้นไม้ปรับตัวไปตามสิ่งแวดล้อม เมื่อกิ่งก้านหนึ่งถูกตัดออกไปก็มีกิ่งก้านใหม่สร้างขึ้นมา เมื่อร้อนแล้งก็ทิ้งใบร่วงหล่น เมื่อหนาวก็ผลิดอกออกผล เมื่อฝนมาก็งอกงามเติบโต ปีแล้วปีเล่า อย่างไม่หยุดยั้ง ต้นไม้ไม่เคยหนีปัญหาและอุปสรรค แต่กลับปรับตัวได้อย่างยอดเยี่ยม ตามสภาพแวดล้อม เติบโตร่มเย็นอยู่ได้ โดยไม่ต้องมีความทุกข์ คุณธรรมของการเป็นผู้ให้และการปรับตัวต่อสิ่งแวดล้อมนี้เอง ที่ทำให้ต้นไม้ยิ่งใหญ่และเจริญเติบโตงอกงามได้ตลอดเวลา และ เหนือสิ่งอื่นใดต้นไม้เป็นครูที่สอนเรื่องราวแห่งชีวิต ให้แก่เราได้ดีที่สุด ต้นไม้ในป่าใหญ่ที่อุดมสมบูรณ์ ย่อมมีทั้งไม้ยืนต้น ไม้พุ่ม ไม้เลื้อย กาฝาก ต้นหญ้าสารพัดชนิด ความแตกต่างนี้สร้างสภาวะสมดุลของธรรมชาติ มนุษย์ก็เป็นสัตว์สังคมอยู่ร่วมกัน ในหลากหลายอาชีพ มีทั้ง เกษตรกร พ่อค้า คุณครู หมอ วิศวะ สถาปนิกฯลฯ ทุกคนต่างเกื้อกูลซึ่งกันและกัน ต่างเห็นคุณค่า พึ่งพาอาศัยกันซึ่งกันและกัน เอื้อเฟื้อ เผื่อแผ่ รักใคร่ปรองดองกัน สังคมจึงสงบสุข ร่มเย็น และเป็นสุข ต้นไม้ทุกต้นล้วนมีคุณค่ามีความสำคัญไม่ต่างกัน ไม่ว่าจะเป็นต้นหญ้าเล็กๆ หรือจะต้นไม้ใหญ่โตสูงใหญ่ในป่าลึก ต้นหญ้าช่วยเก็บรักษาความชุ่มชื้น ไม่ให้ดินแห้งแล้งเป็นผืนทราย ต้นไม้ใหญ่ให้ร่มเงา เนื้อไม้และออกดอกออกผล ให้กับสัตว์ทั้งหลายได้กินเป็นอาหาร คนทุกคนก็มีคุณค่าในตนเอง เมื่อเราเห็นคุณค่าของตนเอง เราจะใช้ชีวิตอย่างมีคุณค่า เมื่อเราเห็นคุณค่าของตนเอง เราจะเห็นคุณค่าของผู้อื่นด้วย ต้นไม้ในกระถางต้องการน้ำและแสงแดดแตกต่างกัน ต้นตระบองเพชร เป็นพืชที่ต้องการแสงมาก น้ำน้อย มีความอดทนแดดและความแห้งแล้ง แต่ถ้าให้น้ำมากไปรากจะเน่าตายได้ง่าย ไม้ดอกงามๆในกระถางต้องการทั้งปุ๋ย น้ำและแสงแดด ที่พอเหมาะ มักมีศัตรูพืชมาก อ่อนแอตายได้ง่าย หากเลี้ยงไม่ดีก็ไม่มีดอกให้ชม ไม้ใบประดับที่นิยมปลูกในที่ร่มรำไร ไม่ชอบแดด ไม่ต้องการการดูแลมาก แต่ถ้าขาดน้ำก็แห้งตายได้ง่ายเช่นกัน คนเราก็เป็นเช่นเดียวกับไม้ประดับในกระถางทั้งสามชนิด คือ ต้นตะบองเพชร ได้แก่ คนที่เคยอยู่อย่างพอกิน พอใช้ การลุ่มหลงกับปัจจัยที่มากเกินไป ทำให้ชีวิตขาดความพอดีได้ จะมีปัญหาชีวิตตามมาทันที ไม้ดอก เหมือนคนที่ อยู่อย่าง สุขสบาย เหลือกินเหลือใช้ มีฐานะพอควร เป็นชีวิตที่ดูน่าสนใจมาก ความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นทางสังคมเศรษฐกิจ จะะส่งผลกับคนพวกนี้อย่างมาก อาจมีภัยอันเกิดจากทรัพย์สินได้ ไม้ใบในร่ม ได้แก่มนุษย์ที่มีเงินเดือน มีรายได้จากอาชีพบริการหรือรับจ้าง มีพอกินพอใช้ สามารถอยู่ได้อย่างไม่ลำบาก แต่ก็ต้องรู้จักกินรู้จักใช้ ไม่ฟุ่มเฟือยมากนัก ชีวิตจึงจะมีความสุข ต้นไม้ในกระถางต้องดูแลรดน้ำ บำรุงดินอยู่เสมอ แต่ไม้ใหญ่ปลูกลงดิน ยืนต้นแล้ว หยัดยืนอยู่ด้วยตัวเอง เติบโตท้าทายแดดฝน งอกงามได้ตลอดทั้งปี โดยไม่ต้องรดน้ำให้ปุ๋ยเลย ชีวิตที่มีอยู่อย่างสมเหตุ สมผล มีธรรมะเป็นที่พึ่งทางใจ ทำให้ไม่ต้องพึ่งพิงปัจจัยภายนอกมากเกินไป สามารถยืนอยู่ได้ด้วยตัวเอง เจริญอยู่ได้ด้วยตัวเอง พืชล้มลุกเจริญเติบโตได้รวดเร็ว เมื่อออกดอกผลแล้วก็ตายไป พืชยืนต้นจะเจริญเติบโตได้ช้ากว่า เพื่อเตรียมรากและลำต้นให้แข็งแรง แต่เมื่อได้ผลแล้วก็อยู่ได้นานคุ้มค่าความเหนื่อยยากและการรอคอย การศึกษาก็เป็นเช่นนั้น ต้องใช้เวลาและความอดทนอย่างสูง แต่เมื่อได้ผลลัพท์แล้ว ก็ทำให้ชีวิตมีอาชีพที่มั่นคงและยั่งยืน เป็นประโยชน์ต่อตนเองและผู้อื่น เมื่อรดน้ำใส่ปุ๋ยที่โคนต้น เราจึงจะได้ดอกผลที่ปลายกิ่งไม้ เมื่อเราหวังผลสำเร็จงดงามของชีวิต เราต้องสร้างเหตุที่จะทำให้เกิดผล เราต้องรดน้ำลงที่รากของชีวิต รากของชีวิตก็คือ การศึกษาและปัญญานั่นเอง การปลูกไม้แคระ เขาทำโดยการจำกัดขนาดของกระถางให้มีขนาดเล็กๆ ให้รากมีขนาดสั้นๆ ต้นไม้ยืนต้นก็โตขึ้น โดยไม่รู้ตัวว่าเป็นต้นไม้ย่อส่วนในกระถางเสียแล้ว คนที่มีปิดตา ปิดใจ ไม่เปิดรับความรู้ ความคิดเห็นของคนอื่น ก็เป็นลักษณะเช่นเดียวกันนั้น ต้นไม้ยิ่งสูงเท่าไหร่ รากก็ยิ่งลึกเท่านั้น คนดีน่าเคารพนับถือเพียงใด ปัญญาของท่านก็ยิ่งลึกซึ้งเพียงนั้น ใบไม้บนต้น ย่อมมีทั้งยอดอ่อน ใบอ่อน ใบเขียวสด และใบแก่เหลืองที่พร้อมจะหล่นร่วง ชีวิตคนเราแต่ละคนก็เปลี่ยนจากวัยทารก เป็นวัยเด็ก วัยผู้ใหญ่ และวัยชรา เช่นกัน ใบไม้ทุกใบล้วนร่วงหล่นลงจากต้น เปรียบเหมือนชีวิตทุกชีวิต ล้วนมีจุดสิ้นสุดที่ความตายฉะนั้น ต้นไม้เป็นสิ่งมีชีวิต มีความเจริญงอกงามมีดอกมีผล เมล็ดที่งอกแล้ว มีบางเมล็ดเท่านั้น ที่จะเจริญเติบโตจนเป็นต้นไม้สืบเผ่าพันธ์ต่อไป และสุดท้ายต้นแม่นั้นก็ต้องตายจากไป ขอเธอจง.................. ขอเธอจงร่มเย็นเหมือนต้นโพธิ์ มั่นคงเหมือนต้นไทร อดทนเหมือนต้นไผ่ มีใจบริสุทธิ์เหมือนดอกบัว ที่เกิดจากตมแต่ไม่ติดตม มีใจกว้างเหมือนดั่งท้องฟ้า มีความเยือกเย็นเหมือนสายน้ำ มีความมั่นคงเหมือนขุนเขา มีความเมตตาเสมือนแผ่นดิน ต้นไม้ทั้งหลาย ยืนต้น ท้าทายทั้งแดดและฝน เพื่อ สร้างอากาศ อาหาร ที่อยู่อาศัย แก่เรา แล้วเราหล่ะมัวทำอะไรอยู่ ต้นไม้คือธรรมชาติ ชีวิตเราก็เป็นธรรมชาติ ธรรมะก็คือเรื่องราวของธรรมชาตินี่เอง เราเรียนรู้ธรรมชาติบางส่วนได้จากต้นไม้ เราเรียนรู้ธรรมะทั้งหมดได้จากตัวเราเอง ชีวิตที่สอดคล้องกับธรรมชาติ เป็นชีวิตที่มีสาระ มีความสุขเบาจากความไม่ยึดติดในชีวิต มุ่งก่อประโยชน์ต่อผู้อื่นด้วยความเมตตา อันเป็นผลจากการดำรงชีวิตอยู่ด้วยปัญญา เรื่องและภาพประกอบ วนารักษ์ ลงเรื่องครั้งแรก 18 ม.ค. 52
Create Date : 24 กรกฎาคม 2555
Last Update : 24 กรกฎาคม 2555 17:16:10 น.
122 comments
Counter : 4157 Pageviews.
โดย: วนารักษ์ วันที่: 24 กรกฎาคม 2555 เวลา:17:39:49 น.
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 24 กรกฎาคม 2555 เวลา:19:45:40 น.
โดย: JinnyTent วันที่: 24 กรกฎาคม 2555 เวลา:21:32:58 น.
โดย: คมไผ่ วันที่: 24 กรกฎาคม 2555 เวลา:22:13:11 น.
โดย: mastana วันที่: 24 กรกฎาคม 2555 เวลา:22:40:56 น.
โดย: กิ่งฟ้า วันที่: 24 กรกฎาคม 2555 เวลา:23:26:46 น.
โดย: อุ้มสี วันที่: 25 กรกฎาคม 2555 เวลา:0:24:22 น.
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 25 กรกฎาคม 2555 เวลา:6:11:25 น.
โดย: พรหมญาณี วันที่: 25 กรกฎาคม 2555 เวลา:8:50:56 น.
โดย: supersupy วันที่: 25 กรกฎาคม 2555 เวลา:9:11:19 น.
โดย: pantawan วันที่: 25 กรกฎาคม 2555 เวลา:10:58:16 น.
โดย: วนารักษ์ วันที่: 25 กรกฎาคม 2555 เวลา:15:10:39 น.
โดย: กิ่งฟ้า วันที่: 25 กรกฎาคม 2555 เวลา:15:45:02 น.
โดย: กาปอมซ่า วันที่: 25 กรกฎาคม 2555 เวลา:19:54:25 น.
โดย: คมไผ่ วันที่: 25 กรกฎาคม 2555 เวลา:23:45:27 น.
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 26 กรกฎาคม 2555 เวลา:6:14:29 น.
โดย: วนารักษ์ วันที่: 26 กรกฎาคม 2555 เวลา:11:43:07 น.
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 26 กรกฎาคม 2555 เวลา:11:56:03 น.
โดย: ประกายพรึก วันที่: 26 กรกฎาคม 2555 เวลา:12:05:54 น.
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 26 กรกฎาคม 2555 เวลา:14:00:54 น.
โดย: กิ่งฟ้า วันที่: 26 กรกฎาคม 2555 เวลา:15:55:16 น.
โดย: panwat วันที่: 26 กรกฎาคม 2555 เวลา:15:58:15 น.
โดย: พรไม้หอม IP: 58.8.147.154 วันที่: 26 กรกฎาคม 2555 เวลา:17:55:48 น.
โดย: พรไม้หอม วันที่: 26 กรกฎาคม 2555 เวลา:18:17:43 น.
โดย: pantawan วันที่: 26 กรกฎาคม 2555 เวลา:21:21:58 น.
โดย: คมไผ่ วันที่: 26 กรกฎาคม 2555 เวลา:23:27:01 น.
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 27 กรกฎาคม 2555 เวลา:6:32:20 น.
โดย: d__d (มัชชาร ) วันที่: 27 กรกฎาคม 2555 เวลา:8:05:55 น.
โดย: อัสติสะ วันที่: 27 กรกฎาคม 2555 เวลา:8:07:16 น.
โดย: วนารักษ์ วันที่: 27 กรกฎาคม 2555 เวลา:11:04:06 น.
โดย: ชีริว วันที่: 27 กรกฎาคม 2555 เวลา:11:57:04 น.
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 27 กรกฎาคม 2555 เวลา:12:33:38 น.
โดย: กาปอมซ่า วันที่: 27 กรกฎาคม 2555 เวลา:19:39:12 น.
โดย: ญามี่ วันที่: 27 กรกฎาคม 2555 เวลา:21:53:30 น.
โดย: พรไม้หอม IP: 110.49.224.222 วันที่: 27 กรกฎาคม 2555 เวลา:22:47:18 น.
โดย: พรไม้หอม IP: 110.49.224.222 วันที่: 27 กรกฎาคม 2555 เวลา:22:47:18 น.
โดย: panwat วันที่: 28 กรกฎาคม 2555 เวลา:0:33:00 น.
โดย: คมไผ่ วันที่: 28 กรกฎาคม 2555 เวลา:6:14:29 น.
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 28 กรกฎาคม 2555 เวลา:6:29:01 น.
โดย: mastana วันที่: 28 กรกฎาคม 2555 เวลา:21:57:57 น.
โดย: กาปอมซ่า วันที่: 28 กรกฎาคม 2555 เวลา:22:11:01 น.
โดย: pantawan วันที่: 28 กรกฎาคม 2555 เวลา:23:23:18 น.
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 29 กรกฎาคม 2555 เวลา:6:28:24 น.
โดย: ประกายพรึก วันที่: 29 กรกฎาคม 2555 เวลา:11:31:04 น.
โดย: กาปอมซ่า วันที่: 29 กรกฎาคม 2555 เวลา:14:13:05 น.
โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 29 กรกฎาคม 2555 เวลา:23:05:42 น.
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 30 กรกฎาคม 2555 เวลา:6:18:24 น.
โดย: อุ้มสี วันที่: 30 กรกฎาคม 2555 เวลา:9:51:39 น.
โดย: วนารักษ์ วันที่: 30 กรกฎาคม 2555 เวลา:11:18:02 น.
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 30 กรกฎาคม 2555 เวลา:12:59:31 น.
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 30 กรกฎาคม 2555 เวลา:15:29:30 น.
โดย: bee_บี วันที่: 30 กรกฎาคม 2555 เวลา:15:41:27 น.
โดย: ร่มไม้เย็น วันที่: 30 กรกฎาคม 2555 เวลา:19:56:30 น.
โดย: mastana วันที่: 30 กรกฎาคม 2555 เวลา:21:17:40 น.
โดย: กิ่งฟ้า วันที่: 30 กรกฎาคม 2555 เวลา:23:06:34 น.
โดย: pantawan วันที่: 31 กรกฎาคม 2555 เวลา:1:58:54 น.
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 31 กรกฎาคม 2555 เวลา:6:11:33 น.
โดย: ร่มไม้เย็น วันที่: 31 กรกฎาคม 2555 เวลา:9:48:53 น.
โดย: วนารักษ์ วันที่: 31 กรกฎาคม 2555 เวลา:11:55:57 น.
โดย: ญามี่ วันที่: 31 กรกฎาคม 2555 เวลา:14:15:59 น.
โดย: ประกายพรึก วันที่: 31 กรกฎาคม 2555 เวลา:15:17:11 น.
โดย: **mp5** วันที่: 31 กรกฎาคม 2555 เวลา:18:16:04 น.
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 31 กรกฎาคม 2555 เวลา:19:14:49 น.
โดย: ชีริว วันที่: 31 กรกฎาคม 2555 เวลา:20:14:57 น.
โดย: SK_KS วันที่: 31 กรกฎาคม 2555 เวลา:21:07:08 น.
โดย: พรไม้หอม วันที่: 31 กรกฎาคม 2555 เวลา:21:41:56 น.
โดย: bee_บี วันที่: 31 กรกฎาคม 2555 เวลา:21:49:37 น.
โดย: กิ่งฟ้า วันที่: 31 กรกฎาคม 2555 เวลา:22:13:53 น.
โดย: เศษเสี้ยว วันที่: 31 กรกฎาคม 2555 เวลา:23:07:38 น.
โดย: pantawan วันที่: 31 กรกฎาคม 2555 เวลา:23:09:53 น.
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 1 สิงหาคม 2555 เวลา:6:35:16 น.
โดย: ศรีอัมพันธ์ IP: 182.53.190.202 วันที่: 28 กันยายน 2555 เวลา:11:18:03 น.
โดย: ธูปหอม IP: 110.77.208.168 วันที่: 29 กันยายน 2555 เวลา:9:50:07 น.
Location :
ปราจีนบุรี Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 31 คน [? ]
ขอต้อนรับสู่บล็อกเล็กๆแห่งนี้มีมิตรภาพและความจริงใจให้กับเพื่อนๆทุกท่านที่แวะเข้ามาทักทายกัน ^^ บทความและรูปภาพนี้จัดทำขึ้นเพื่อเผยแพร่เป็นธรรมทาน พร้อมทั้งขอมอบเป็นน้ำใจกับเพื่อนๆทุกคนที่แวะเข้ามา สามารถคัดลอกนำไปเผยแพร่ได้ ยกเว้นเพื่อประโยชน์ทางการค้าซึ่งต้องขออนุญาตก่อนว่าเหมาะสมหรือไม่ เพื่อนบางคนมาครั้งเดียว นานๆมาที มาไม่บ่อย มาบ่อยๆ บางคนมาเยี่ยมทุกวันให้ชื่นใจ บางคนเคยมาทุกวัน บางคนเคยมานานแล้ว บางคนหายไปจากบล็อก บางคนก็จะไม่แวะมาทักทายกันอีก แต่ไม่ว่าอย่างไรก็จะขอเก็บความรู้สึกดีๆที่มีให้กันไว้ตราบนานเท่านาน เพราะเมื่อรักกันแล้วย่อมเข้าใจกันได้ไม่ยาก จขบ.เป็นคนซื่อๆง่ายๆจริงใจ ไม่มีเจตนาแอบแฝงในการทำบล็อก แต่บทความหรือรูปภาพก็อาจทำให้ผู้อ่านขัดใจได้ เพราะความรู้เท่าไม่ถึงการของ จขบ.หรืออาจเป็นเพราะเราไม่เคยรู้จักดีพอ จึงกราบขออภัยมา ณ.ที่นี้ด้วย และขอขอบพระคุณทุกท่านที่แวะมาเยี่ยมเยียนด้วยความจริงใจนะครับ ^^ ฝากข้อความหลังไมค์
1 2 3 4 5 6 7
8 9 10 11 12 13 14
15 16 17 18 19 20 21
22 23 24 25 26 27 28
29 30 31
เรื่องนี้ยังไม่มีเพื่อนๆคนไหนในนี้ได้อ่านเลยเพราะลงไว้นานมากๆแล้ว รับรองไม่ซ้ำนะครับ ถ้าซ้ำก็เพราะว่าเป็นคนเดียวกันแต่งเนื้อเรื่องก็ย่อมไม่หนีกันเท่าไหร่ แหะๆ ^^