เรื่องที่ 18 คุณค่าแห่งความรัก
เรื่องที่ 18 คุณค่าแห่งความรัก
อาจารย์ เป็นอย่างไรหล่ะ หน้าตาไม่ค่อยสบายเลยนี่เรา ศิษย์ ครับอาจารย์ ช่วงนี้ดวงความรักไม่ค่อยดีครับ เพื่อนหญิงที่คบหาดูใจกัน ตอนนี้ไปกันไม่ได้เสียแล้วครับ อาจารย์ ไม่เป็นไรนะรักได้ก็เลิกได้ เป็นเรื่องธรรมดา แต่อาจารย์อยากจะถามเราว่าเราเข้าใจความรักดีแค่ไหน ก่อนที่จะคิดมีความรักน่ะ ? ศิษย์ อาจารย์ครับ ต้องเข้าใจอะไรอีกหรือครับ ความรักเป็นเรื่องธรรมชาติ ใครๆก็รักกันเป็นครับ อาจารย์ นั่นก็ใช่ แต่เธออยากได้ความรักมาครอบครองและเธอเข้าใจในคุณค่าของความรักไหมล่ะ ศิษย์ เอ ไม่เคยได้ยินนะ เคยได้ยินแต่นิยามของความรัก คุณค่าของความรักนี่ฟังแล้วงงๆครับ อาจารย์ นั่นไง เธอยังไม่เข้าใจจริงๆด้วยถึงต้องมานั่งเศร้านี่ไง ศิษย์ นั้นอาจารย์ช่วยขยายความให้ฟังหน่อย ถือว่าช่วยผมตาสว่างด้วยนะครับ อาจารย์ ในบรรดาของที่มีคุณค่าทั้งวัตถุและจิตใจที่เธอรู้จัก ของที่ได้มาฟรีกับของที่ต้องซื้อหามาอย่างไหนมีค่ากว่ากันล่ะ คิดดีๆก่อนตอบนะ ศิษย์ ของที่ต้องซื้อมายิ่งแพงก็ยิ่งมีค่ามาก นับประสาอะไรกับของที่ได้มาฟรีๆก็ไม่น่าจะมีค่าอะไรมาก ไม่ต้องสงสัยเลยครับ
อาจารย์ อาจารย์จะบอกกับเธอว่า เธอเข้าใจผิดตั้งแต่แรกเลยทีเดียว ของที่มีค่าที่สุดสำหรับเธอคืออะไร จริง ๆ แล้วของที่มีค่าที่สุดไม่จำเป็นต้องเป็นของที่มีราคาแพง ของบางอย่างเราอาจจะได้มาฟรี ๆ ก็ได้ อาทิชีวิตตัวเรา อันประกอบด้วยร่างกายและจิตใจ พ่อแม่ให้เธอมาฟรีๆ ทั้งให้การเลี้ยงดู ให้ความรัก การสั่งสอน ให้การศึกษา ล้วนได้มาฟรีๆทั้งนั้น และความรักที่เธอแสวงหาอยู่นี้เธอก็ต้องใช้ใจแลกใจกัน เธอจะคิดว่าสามารถลงทุนด้วยเวลาเงินทอง การเอาอกเอาใจ เพื่อให้ได้มาซึ่งความรักย่อมเป็นไปไม่ได้เป็นอันขาด และไม่ว่าสิ่งใดจะเกิดขึ้น การรู้จักให้อภัยและความเมตตาจะเป็นสิ่งสำคัญในการใช้ชีวิตต่อไปเมื่อไปกันไม่ได้ นี่เป็นการเรียนรู้ที่จะรักอย่างฉลาด มองความรักคือการให้มากกว่าการได้รับ คิดไว้ว่าไม่ว่าอย่างไร ก็ยังดีที่ครั้งหนึ่งเคยได้ให้ความรัก เคยได้รู้จักความรักและยิ่งภูมิใจที่สุดที่เคยให้อภัยและจากกันด้วยดี แม้มันจะสร้างความปวดใจบ้างก็ตาม ศิษย์ ฟังแล้วผมคงจะเข้าใจผิดไปจริงๆด้วย อาจารย์ ไม่แปลกหรอกนะ คนเข้าใจผิดกันมาก เพราะเราอยู่ในโลกแห่งวัตถุนิยม ที่เงินทองมีบทบาทเป็นใหญ่ในการดำเนินชีวิต เราต้องใช้เงินซื้อของ เราให้คุณค่าของวัตถุที่ได้มามากกว่าจิตใจ อย่างความหึงหวงจนต้องทำร้ายกันฆ่ากันนี่ ก็เป็นความรักแบบรักวัตถุสิ่งของหรือการยึดติดทุกสิ่งอย่างว่าต้องเป็นของเรานั่นเอง คิดว่าของๆเราต้องรักษาไว้ ใครจะเอาไปไม่ได้ แล้วเราคิดถึงใจเขาหรือเปล่าว่าเขาเป็นวัตถุหรือเขามีเลือดเนื้อมีชีวิตจิตใจ มีความรู้สึกเหมือนกันกับเรา ถ้าเรารู้ว่าคุณค่าของความรักอยู่ที่การให้ การที่เห็นเขาได้พบคนที่ดีกว่า เขาก็จะมีความสุขกว่าอยู่กับเรา เราก็ให้ความเมตตา ให้อภัย แม้จากกันเราก็ยังเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันได้ ยังช่วยเหลือยังคบหากันได้ อันนี้เป็นสิ่งที่เมื่อใจเราพัฒนาขึ้นจากความมัวเมาในโลกของเงินทองวัตถุ มาสู่ความงดงามของจิตใจ เราก็จะเห็นเอง ศิษย์ สรุปแล้วคุณค่าของความรักอยู่ที่การให้นี่เอง การที่เราได้ให้ความหวังดีโดยหวังให้เขามีความสุข ให้อภัยในสิ่งที่ทำให้เราไปด้วยกันไม่ได้ ทำให้ใจเราไม่ต้องเศร้าเมื่อเลิกกัน และเราก็จะมีความรักที่มีค่าที่พร้อมให้กับคนที่มีค่าที่สุดที่เราจะได้เจอต่อไปด้วย ใช่ไหมครับ อาจารย์ ใช่แล้วล่ะ ความรักที่ปราศจากความเห็นแก่ตัวเป็นความรักที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่มนุษย์เคยได้รู้จักเลยทีเดียว ศิษย์ ขอบคุณมากครับอาจารย์ที่ช่วยให้ผมตาสว่างและเข้าใจมากขึ้นกว่าเดิม ที่มา..จินตนาการ อิกคิว
Create Date : 27 ตุลาคม 2552 |
Last Update : 27 ตุลาคม 2552 11:54:55 น. |
|
9 comments
|
Counter : 1346 Pageviews. |
|
|
|
โดย: Babe IP: 117.47.16.128 วันที่: 27 ตุลาคม 2552 เวลา:15:05:07 น. |
|
|
|
โดย: ย่าชอบเล่า วันที่: 27 ตุลาคม 2552 เวลา:21:48:28 น. |
|
|
|
โดย: ย่าชอบเล่า วันที่: 29 ตุลาคม 2552 เวลา:19:04:50 น. |
|
|
|
โดย: ย่าชอบเล่า วันที่: 30 ตุลาคม 2552 เวลา:18:20:23 น. |
|
|
|
โดย: ย่าชอบเล่า วันที่: 31 ตุลาคม 2552 เวลา:12:48:25 น. |
|
|
|
โดย: ย่าชอบเล่า วันที่: 2 พฤศจิกายน 2552 เวลา:10:23:17 น. |
|
|
|
โดย: วนารักษ์ วันที่: 5 พฤศจิกายน 2552 เวลา:17:08:28 น. |
|
|
|
โดย: ย่าชอบเล่า วันที่: 15 พฤศจิกายน 2552 เวลา:8:45:44 น. |
|
|
|
โดย: วนารักษ์ วันที่: 16 พฤศจิกายน 2552 เวลา:11:56:49 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
ปราจีนบุรี Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 31 คน [?]
|
ขอต้อนรับสู่บล็อกเล็กๆแห่งนี้มีมิตรภาพและความจริงใจให้กับเพื่อนๆทุกท่านที่แวะเข้ามาทักทายกัน ^^
บทความและรูปภาพนี้จัดทำขึ้นเพื่อเผยแพร่เป็นธรรมทาน พร้อมทั้งขอมอบเป็นน้ำใจกับเพื่อนๆทุกคนที่แวะเข้ามา สามารถคัดลอกนำไปเผยแพร่ได้ ยกเว้นเพื่อประโยชน์ทางการค้าซึ่งต้องขออนุญาตก่อนว่าเหมาะสมหรือไม่
เพื่อนบางคนมาครั้งเดียว นานๆมาที มาไม่บ่อย มาบ่อยๆ บางคนมาเยี่ยมทุกวันให้ชื่นใจ
บางคนเคยมาทุกวัน บางคนเคยมานานแล้ว บางคนหายไปจากบล็อก บางคนก็จะไม่แวะมาทักทายกันอีก
แต่ไม่ว่าอย่างไรก็จะขอเก็บความรู้สึกดีๆที่มีให้กันไว้ตราบนานเท่านาน เพราะเมื่อรักกันแล้วย่อมเข้าใจกันได้ไม่ยาก
จขบ.เป็นคนซื่อๆง่ายๆจริงใจ ไม่มีเจตนาแอบแฝงในการทำบล็อก แต่บทความหรือรูปภาพก็อาจทำให้ผู้อ่านขัดใจได้ เพราะความรู้เท่าไม่ถึงการของ จขบ.หรืออาจเป็นเพราะเราไม่เคยรู้จักดีพอ จึงกราบขออภัยมา ณ.ที่นี้ด้วย และขอขอบพระคุณทุกท่านที่แวะมาเยี่ยมเยียนด้วยความจริงใจนะครับ ^^
ฝากข้อความหลังไมค์
|
|
|
|
| 1 | 2 | 3 |
4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|