แม่น้ำบอกปริมาณฝน

ความเข้าใจชีวิตบอกความสุข

เพิ่งเข้าใจชีวิตมาไม่นานนี่เองค่ะ

สวัสดียามเช้าครับพี่

เป็นบทความที่ดีมากเลยครับ

อันนี้ล่ะแป๋วว่ารู้ว่าดีแต่ทำยาก
คือพอคิด มันก็กระโดดจากปัจจุบันไปอดีตบ้าง อนาคตบ้าง แล้วแต่อะไรตรงหน้าจะพาไปค่ะ

แล้วก็บอกตัวเองว่าเอานะ ทำให้ดี ได้เท่าไหร่เอาเท่านั้นล่ะ

^^^

ขอบคุณสำหรับบทความดีๆ นะคะ... ขออนุญาติบอกกล่าวต่อนะคะ...

อรุณสวัสดิ์ครับพี่

“ความลับของแม่"



...ณ โรงพยาบาลแห่งหนึ่ง...

"ขอให้ฉันดูหน้าลูกหน่อยได้ไหมคะ"
คุณแม่คนใหม่กล่าวแก่พยาบาล ซึ่งได้ส่งห่อผ้าคลุมร่าง
เด็กน้อยเกิดใหม่ส่งให้แม่ เมื่อคลี่ห่อผ้าออกเพื่อดูหน้าลูกรักให้
เต็มตา คุณแม่คนใหม่ก็กรีดร้องอย่างตกใจ ทำให้พยาบาลต้อง
รีบอุ้มเด็กน้อยกลับไปตามเดิม... เด็กน้อยที่เกิดใหม่ไม่มีใบหูทั้ง
สองข้าง!!!
วันเวลาผ่านไป...เด็กน้อยผู้ไร้ใบหูเติบโตขึ้น เขาไม่มี
ปัญหาเรื่องหูเกี่ยวกับการได้ยินเลย ความผิดปกติมีเพียงที่เขา
ไม่มีใบหูเหมือนคนอื่นเท่านั้น หลายครั้งเขาต้องร้องไห้กลับ
จากโรงเรียนวิ่งมาซบอกของแม่ เพราะถูกเพื่อนล้อเลียนว่าเป็น
สัตว์ประหลาดที่ไม่มีใบหู เขาไม่มีปัญหาในการเรียนและทำ
งานทุกอย่างได้ดี
วันหนึ่งเมื่อเขาจะเรียนจบปริญญาออกไปทำงานในปีหน้า
พ่อก็ได้ข่าวดีว่า มีหมอคนหนึ่งสามารถผ่าตัดเสริมใบหูมนุษย์
ให้เหมือนจริงได้ แต่ต้องหาใบหูจากคนที่มีชีวิต ซึ่งเป็นเรื่อง
ยากอย่างยิ่งเพราะผู้บริจาคจะกลับกลายเป็นคนไม่มีใบหูทันที
แต่อย่างไรก็ตาม หลังจากรอใบหูจากคนมีชีวิตอยู่หลายเดือน
ก็โชคดีพบผู้ใจดีคนหนึ่งที่จะบริจาคใบหูทั้งสองข้างให้หนุ่ม
น้อยโดยไม่คิดค่าตอบแทน แต่มีข้อแม้ว่าผู้เกี่ยวข้องทุกคนต้อง
ให้สัญญาว่าจะเก็บชื่อของผู้บริจาคใบหูไว้เป็นความลับจนถึงวัน
ตายของผู้บริจาค
การผ่าตัดเสริมใบหูของหนุ่มน้อยเป็นไปด้วยดี จนไม่มี
ใครสังเกตเห็นว่าเขาเคยพิการมาก่อน เขาเรียนจนจบปริญญา
ทำงานเป็นนายแบบโฆษณาและผู้อ่านข่าวทางสถานีโทรทัศน
เขาสมัครรับเลือกตั้งเป็นผู้แทนราษฎร และอาจได้รับแต่งตั้ง
เป็นรัฐมนตรีในอีกไม่ช้า
วันหนึ่งเขากลับไปหาพ่อและแม่
“ผมอยากทราบชื่อคนที่บริจาคใบหูให้ผมครับ อยาก
จะทดแทนบุญคุณอันยิ่งใหญ่ของเขาที่ทำให้ผมได้มี
ชีวิตอยู่ในโลกใบนี้เหมือนคนปกติ”
“ไม่ได้หรอกลูก...เราให้สัญญากับผู้บริจาคว่าจะเก็บ
เรื่องนี้เป็นความลับจนถึงวันตาย” พ่อตอบ
แม้ลูกจะอ้อนวอนขอชื่อผู้บริจาคหลายครั้งอย่างไร คำ
ตอบของพ่อยังคงปฏิเสธเหมือนเดิม
อีกปีหนึ่งต่อมาแม่ป่วยหนักและเสียชีวิตอย่างกระทันหัน
ในวันรดน้ำศพแม่ พ่อเรียกลูกเข้าไปใกล้ศพแม่ พ่อจับผมยาว
สลวยสีน้ำตาลของแม่แล้วยกขึ้นช้า ๆ
ลูกร้องไห้โฮ เสียงดังลั่นเหมือนจะขาดใจ หน้าของแม่
นั้น ไม่มีใบหูทั้งสองข้าง ใบหูของแม่ถูกตัดออกไปเพื่อมอบให้
แก่...“ลูกสุดที่รักของแม่”






ทักทายยามเช้าๆค่ะ สบายดีนะคะ

ขอบคุณครับพี่
ถ้าในวงการการพูด
ผมก็ยิ่งต้องถือว่าหน้าใหม่มากๆเลยครับ 555

อรุณสวัสดิ์ครับพี่

อรุณสวัสดิ์ครับพี่

สวัสดีครับคุณก๋า

ผมว่าการพูดนี่ ถ้าเราพูดบ่อยๆเราจะเก่งขึ้นมาเองได้เลยครับ สังเกตจากคนที่พูดเก่งๆก็เพราะฝึกพูดบ่อยๆ ครับ

ขอบคุณที่แวะมาทักทายนะครับ

ขอบคุณมากมายคะคุณหมอที่มีแง่คิดดีๆๆให้กับเพื่อนพ้องน้องพี่คะ