It's not easy to be me
Group Blog
 
All blogs
 
เรื่องแนวยูริ : อนันตรา บทที่ ๑๘

บทที่ ๑๘

อนันตราหลับตาลงพร้อมความเจ็บปวด เธอรักผู้หญิงที่โอบกอดเธอไว้คนนี้มากมายเหลือเกินแต่การกระที่ผู้หญิงคนนี้ทำกับเธอช่างรุกราน น้ำตาที่ทยอยไหลออกมาอย่างไม่ขาดสายของเธอเสียงสะอื้นที่ต้องพยายามกล้ำกลืนไว้

นี่หรือที่เรียกว่าความรัก!!!

นี่หรือที่เรียกว่าคนรัก!!!

อนันตราตอบไม่ได้เลยว่าสิ่งที่นิชาภัทรแสดงออกกับเธอคือความรัก ความรักสำหรับอนันตราคือความสวยงาม คือโลกที่สดใส แต่ในวันนี้เธอต้องพบกับความกัฬขระ ความเห็นแก่ตัวของผู้หญิงที่บอกเธอว่ารักมากมาย เมื่อเหล้าเข้าปากไปเปลี่ยนนิสัยคนได้มากมายขนาดนี้เลยหรือ

อนันตราผละตัวเองออกจากอ้อมกอดของคนที่บอกว่ารักเธอแต่รุกรานเธอเหมือนเธอไม่ใช่คน หยิบชุดนอนที่ขาดไปเพราะแรงกระชากอย่างป่าเถื่อนของหญิงคนนี้ แต่ทำไมนะถึงแม้จะป่านเถื่อนเธอกลับพร้อมใจยินยอมที่จะรับความร้ายกาจของผู้หญิงคนนี้

ทำไมเธอไม่ผลักไสให้หล่อนไปให้ห่างๆ ?

ทำไมเธอไม่ร้องโวยวายเมื่อถูกรุกราน ?

ทำไมเธอไม่ขัดขืนหรือวิ่งไปขอร้องให้มารดาช่วย ?

อนันตราได้แต่ว้าวุ่นอยู่ในใจ ตลอดระยะเวาลที่ผ่านมานิชาภัทรดีกับเธอดีจนเธอเองคิดว่าคงไม่มีใครที่จะดีกับเธอได้มากมายเท่านิชาภัทรอีกแล้ว แต่ความดีทั้งหมดก็ลบเลือนหายไปเพียงชั่วข้ามคืน

อนันตราอาบน้ำชำระร่างกายที่มีแต่ร่องรอยที่นิชาภัทรฝากไว้กับร่างกายของเธอ บัดนี้เริ่มเป็นสีเขียวจางๆ ไปทั่วร่างกาย สายน้ำที่ไหลลงมาไม่สามารถชำระล้างน้ำตาที่ไหลออกมาอย่างไม่ขาดสายของอนันตราได้เลยสักนิด

เธอกลับไปยังห้องนอนที่นิชาภัทรหลับใหลไม่ได้สติ เธอมองร่างนั้นที่นอนนิ่งแสงจันทร์ที่ส่องผ่านร่างนั้นสะกดให้อนันตราต้องยืนนิ่งมอง ผิวกายที่สวยเมื่อยามต้องแสงจันทร์ผุดพราวราวกับปุยเมฆ เธอยอมรับว่าเรือนร่างนี้ดูสวยงามและนุ่มละมุลเมื่อยามได้จับต้อง แต่หากจะถนอมเธอมากกว่านี้สักนิดเธอคงจะมีความสุขมากที่กว่าเป็นอยู่ในตอนนี้

ครั้งแรกของชีวิตเธอ ครั้งแรกที่เจ็บปวด

ใช่ !!! เธอรักนิชาภัทร

ใช่ !!! เธอรู้ว่าเธอรักนิชาภัทร แต่เรื่องนี้ต้องเอาคืนให้สาสมกับที่นิชาภัทรได้ทำกับเธอ

อนันตราเดินลงมาที่ท่าน้ำ เวลานี้เสียงไก่ในบ้านขันกู่ อนันตรารู้ว่าเธอมีหน้าที่จะต้องทำอะไร เช้าวันนี้เธอต้องไปทำงานกับคนโหดร้ายที่นอนยังไม่ตื่นอยู่ในห้องของเธอเอง สายลมที่พัดพาเอาความชื้นของสายน้ำที่อยู่ข้างหน้าเธอทำให้เธอรู้สึกหนาวขึ้นมาจับใจ

อนันตราเดินเข้าไปในตัวบ้านทำกับข้าวเพื่อใส่บาตรถึงแม้ว่าวันนี้ไม่ใช่วันพระแต่อันตราต้องการที่จะทำกับข้าวใส่บาตร หรืออาจเพราะเธอต้องการลบรอยมลทิน ที่เกิดขึ้นกับตัวเธอให้หายไป การทำบุญทำให้จิตใจเบิกบานแจ่มใส นี่ถ้าหากเรื่องเมื่อคืนไม่เป็นไปแบบนี้ วันนี้เธอกับนิชาภัมรคงลงมาใส่บาตรด้วยจิตใจที่แช่มชื่นด้วยกัน

อนันตราวุ่นวายในหัวใจขณะที่หั่นผัก เธอก็เผลอหั่นไปโดยนิ้วจองตัวเองให้เลือดออก อนันตราสะดุ้งสุดตัว ความเจ็บปวดเข้ามาแทนที่ รอยมีดบาดลึกลงไปในนิ้วน้อยๆ ของเธอ เหมือนกับที่นิชาภัทรได้สร้างรอยบาดลึกลงในหัวใจของเธอเช่นกัน

สักพักคุณกฤติกาเดินลงมาจากห้องเห็นบุตรสาวกำลังวุ่นวายกับการทำกับข้าวก็เอ่ยถามว่า

“ทำไมตื่นเช้านักหล่ะลูก ทำกับข้าวแต่เช้า วันนี้ไม่ใช่วันพระสักหน่อย”

“ตานอนไม่หลับค่ะแม่ก็เลยลุกมาทำกับข้าวใส่บาตรสองสามอย่างแล้วจะได้ทานข้าวเช้าด้วยกันเลย เห็นแม่เหนื่อยๆ ก็เลยไม่อยากรบกวนอีกอย่างตาหิวมากเลยค่ะ” อนันตราพยายามยกเหตุผลร้อยแปดเพื่อมากลบเกลื่อน

“ก็ดีลูก แล้วนี่คุณนิยังไม่ตื่นอีกเหรอ”

เมื่ออันตราได้ยินชื่อของนิชาภัทรอารมณ์ที่กำลังจะแจ่มใสก็ขุ่นมัวขึ้นมาในทันที

“คงยังมังคะ เมื่อคืนดื่มไปเยอะนี่ ถึงตื่นก็คงจะลุกไม่ไหวหรอก”

“เห็นท่าจะจริงไม่รู้ว่าอารมณ์ไหนกัน อยู่กันมาตั้งนานไม่เคยเห็นคุณนิดื่มมากมายเท่าเมื่อคืน” คุณกฤติกาบอกความรู้สึกกับบุตรสาว

“อารมณ์หื่นมังคะแม่คนมันหื่นบ้าบอก็เลยดื่มไม่บับยะบันยัง ก็แบบนี้แหละค่ะแม่อย่าไปสนใจเลย” อนันตราพูดไปก็ทำหน้าสะเหยะยิ้มไป

คุณกฤติกาได้แต่คิดในใจของเธอว่าบุตรสาวคงจะต้องมีเรื่องทะเลาะกับนิชาภัทรที่ยังนอนไม่ตื่นอยู่ข้างบนแน่นอน อนันตราไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน ร่องรอยที่เธอเห็นอยู่ตรงบริเวณคอของบุตรสาว เห็นได้ชัดว่าเมื่อคืนที่ผ่านมาต้องเกิดอะไรขึ้นอย่างแน่นอน

คุณกฤติกายกมือทาบอกของเธอเองด้วยความตกใจ

ตายแล้ว !!! หรือว่าเมื่อคืนนิชาภัทรกับอนันตรามีอะไรกัน

โอ้ว คุณพระช่วย !!!

นี่เรื่องที่เธอคาดคิดไว้มันเกิดขึ้นแล้วจริงๆ หรือ บุตรสาวของเธอรักกับผู้หญิงด้วยกัน และเมื่อคืน นิชาภัทรก็.....

คุณกฤติกาไม่อยากจะคิดอะไรอีกต่อไปแล้ว เธอรู้ว่าตอนนี้อนันตราอารมณ์ไม่ดี เธอช่วยอนันตราจัดกับข้าวลงถุงและเรียงเป็นระเบียบเรียบร้อย

“ตาไปปลุกคุณนิลงมาใส่บาตรด้วยกันเถอะลูก” คุณกฤติกาบอกอนันตราเพราะเธอเห็นว่านิชาภัทรเคยมาร่วมใส่บาตรด้วยกัน

“แม่ก็ไปปลุกสิคะป่านนี้คงจะนอนไม่ตื่นหรอก”

“เอ๊า... ตาก็ไปสิ แม่จะเดินไหวได้ไงหล่ะ เออ ลูกคนนี้แปลกคนจริงๆ” คุณกฤติกาบ่น

ส่วนอนันตราเดินหน้างอไปปลุกคนขี้เซาให้ตื่นจากที่นอน เมื่อนิชาภัทรโดนปลุกเธองัวเงียลุกขึ้นมา สมองส่งผ่านความเจ็บปวดที่บริเวณศีรษะไปทั่ว ฤทธิ์แอลกอฮอล์ทำเอาเธอมึนไม่เป็นท่า นิชาภัทรยิ่งสะบัดศีรษะเท่าไหร่ก็ยิ่งปวดมากขึ้น

อนันตรายื่นยาแก้ปวดและน้ำให้กับนิชาภัทรเมื่อเห็นท่าทางของนิชาภัทรดูไม่ค่อยจะดีเท่าไหร่นัก นิชาภัทรรับยาในมือของอนันตราไปอย่างว่าง่าย และสายตาของเธอก็เหลือบไปเห็นรอย Mark Kiss ที่เธอฝากไว้กับอนันตราเมื่อคืนที่ผ่านมาถึงกับสะดุ้งสุดตัว

“เอ๊ยตาพี่ทำกับตารุนแรงขนาดนี้เลยเหรอ” นิชาภัทรส่งเสียงละล่ำละลักถามอนันตราที่ยืนเป็นสง่าอยู่กลางห้อง

“ใช่ !!!” อนันตราตอบชัดถ้อยชัดคำ และไม่มีแววตาของความอ่อนโยนหลงเหลือให้นิชาภัทรเห็น

“เอ่อ..แล้ว..เอ่อ” นิชาภัทรเหมือนไร้คำพูด เพราะเธอเริ่มรู้แล้วว่าเมื่อคืนเธอเป็นสัตว์ป่าไม่ใช่คน เพราะอะไรนะเหรอก็เธอหึงอนันตราสาวน้อยตรงหน้าอย่างที่ไม่เคยจะหึงใครได้มากมายเท่านี้

“ไปอาบน้ำแม่รอใส่บาตรพร้อมพี่” แล้วอนันตราก็เดินออกจากห้องไปปล่อยให้นิชาภัทรนั่งเอ๋ออยู่ที่เตียงเพราะทำอะไรไม่ถูกแล้วตอนนี้

.....................................

เสียงโทรศัพท์ของจิราพรดังขึ้นแต่เช้า เธองัวเงียลุกขึ้นมารับโทรศัพท์ หน้าจอขึ้นโชว์ว่าเป็นสายของอนันตราเพื่อนรัก เธอกดรับและพูดด้วยเสียงงัวเงียว่า

“โทรมาทำไมแต่เช้าห๊ายายตา ฉันยังง่วงอยู่เลย ฮ้าว......”

“แกเมื่อคืนพี่นิทำร้ายฉัน” อนันตรามีเสียงพูดปนสะอื้นส่งมาตามสาย

“หา.......ว่าไงนะ ฉันว่าแล้วต้องเกิดเรื่อง แล้วนี่เค้าทุบตีแกเลยหรือไง” จิราพรแทบหายง่วงเป็นปลิดทิ้งเมื่อได้ยินเพื่อนรักบอกข้อความ

“เปล่าเค้าไม่ได้ทุบตีฉันแต่เค้า...”

“เค้าอะไรหล่ะตาไหนบอกมาสิพี่นิเค้าทำอะไรแก” จิราพรยิ่งร้อนรนหนักขึ้นกว่าเดิม

“เค้าขืนใจฉัน”

“ห๊า............. ตายอกอีจิวจะระเบิด เจ้าประคุณรุนช่อง พี่นินี่นะขืนใจแก แล้วแกไม่ร้องให้แม่ช่วยหล่ะไอ้ตา” จิราพรยังคงตื่นเต้นกับเหตุการณ์ของเพื่อนรักที่ได้เผชิญมา

“เปล่าหรอกฉันกลัวแม่จะตกใจ”

“เอ๊ย...เรื่องแบบนี้กลัวแม่ตกใจ หรือว่าแกยินยอมพร้อมใจจะโดนขืนใจกันแน่ว่ะตา” จิราพรพูดหมือนรู้ทันเพื่อนของเธอ เพราะเธอรู้ดีว่าหากอนันตราไม่ยินยอมจะต้องต่อสู่สุดชีวิต

“แกพูดแบบนี้หมายความว่าไงยายจิว ฉันนี่นะยินยอมพร้อมใจ” อนันตราชักฉุนเพื่อนรักที่พูดไม่เข้าข้างตัวเธอ

“เออ แกนั่นแหละยินยอมพร้อมใจ ฉันรู้ว่าคนอย่างแกนะถ้าไม่รักไม่ชอบไม่มีทางปล่อยให้เรื่องเลยตามเลยได้แบบนี้ และรู้เอาไว้ด้วยว่าเมื่อคืนพี่นิเค้าหึงแกมาก หึงจนออกนอกหน้า หึงแบบที่ฉันมองเห็นสายตาของพี่นิแล้วฉันยังกลัวเลยนะแก ขอบอกไว้ถอะตางานนี้แกไม่มีทางดิ้นไปไหนหลุดแน่ๆ พี่นิต้องเก็บแกไว้ในตู้เซฟนิรภัยแน่ๆ ถ้าแกไม่เชื่อฉันแกก็ลองดูแล้วกัน เออแค่นี้นะเพื่อ ไว้ค่อยคุยกันฉันปวดฉิ้งฉ่องแล้วบายเพื่อน”

หลังจากที่จิราพรวางสายไปอนันตรามานั่งนึกทบทวนเรื่องที่ผ่านมาเมื่อคืน ทำให้เธอรู้แล้วว่าทำไมเธอถึงไม่ร้องโวยวาย ทำไมเธอถึงไม่ปกป้องตัวเองและยอมรับการกระทำของนิชาภัทรก็เพราะว่าเธอ

“รัก” เธอรักนิชาภัทรและรู้ว่านิชาภัทรก็รักเธอ

นิชาภัทรลงมาด้านล่างก็เห็นอนันตรานั่งหน้าบึ้งอยู่กับโทรศัพท์ของหล่อน เธอจึงเข้าไปจับที่บ่าเหมือนเป็นการทักทายแต่อนันตราสะบัดไหล่และลุกขึ้นเดินไปที่ท่าน้ำทันที เธอรีบเดินตามไปอย่างร้อนรน แต่เมื่อเห็นคุณกฤติการออยู่ที่ท่าน้ำจึงต้องรีบเก็บอาการทั้งหมดที่มีอยู่เดินทำหน้าตาเรียบเฉยไปที่ท่าน้ำ

“อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณแม่” นิชาภัทรทักทายคุณกฤติกา

“อรุณสวัสดิ์คุณนิหลับสบายไหมเมื่อคืน”

“ค่ะหลับเป็นตายเลยค่ะ” นิชาภัทรตอบเสียงอ้อมแอ้ม

“คุณนิตักข้าวใส่บาตรสิ” คุณกฤติกาบอกกับนิชาภัทรเมื่อเรือของพระที่มารับบิณฑบาตรมาจอดเทียบท่าที่ศาลา

“ตาช่วยพี่เค้าตักข้าวสิลูก”

อนันตราไม่เข้าใจความหมายที่คุณกฤติกาบอกเธอ แต่เธอก็ช่วยนิชาภัทรจับทัพพีตักข้าวใส่บาตรอย่างเต็มใจ เมื่อใส่บาตรพระครบ ๙ รูป คุณกฤติกาก็เอ่ยขึ้นมาว่า

“จะทำอะไรก็ให้คิดให้รอบครอบนะทั้งสองคน จากนี้ไปแม่ฝากตาไว้กับคุณนิด้วยนะคะมีอะไรก็ค่อยพูดค่อยจากัน หนักนิดเบาหน่อยก็อภัยกันอย่าให้เรื่องเล็กน้อยมาทำให้ต้องแตกคอกันไปเลย” พูดจบคุณกฤติกาก็เดินออกไปจากศาลา

นิชาภัทรเข้าใจความหมายของคุณกฤติกาได้เป็นอย่างดี ตอนนี้คุณกฤติการับเธอไว้เป็นลูกสาวคนหนึ่งของบ้านนี้แล้ว แต่ที่สำคัญสาวน้อยตรงหน้าเธอจะยอมให้อภัยเธอหรือเปล่านี่สิปัญหา

.....................

ตลอดทั้งวันนิชาภัทรทำงานแบบอารมณ์ดีทั้งวัน เธอออกไปพบลูกค้าด้วยความเบิกบานใจ รอยยิ้มมีปรากฏอยู่บนใบหน้าของนิชาภัทรทั้งวัน

วันนี้อนันตราผูกผ้าพันคอมาทำงานนิชาภัทรเห็นท่าทางแล้วก็นึกอยากจะขโมยหอมแก้มของอนันตราแต่เธอก็อดใจไว้เพราะอนันตรานั่งทำหน้าบึ้งมาตั้งแต่เช้า ถึงแม้เธอจะพูดด้วยหรือใช้งานอะไรอนันตราก็ไม่พูดไม่จาได้แต่พยักหน้ารับเป็นคำตอบ

ถึงแม้ว่าตอนนี้จะมีหนามหัวใจของนิชาภัทรที่หอบดอกไม้ช่อโตมาให้อนันตรา นิชาภัทรก็ไม่โมโหไม่ถือสาว่าความอะไร แถมยังเดินยิ้มออกไปจากห้องปล่อยให้อนันตราคิดไปต่างๆ นาๆ ว่านิชาภัทรได้ตัวเธอแล้วทิ้งๆ ขว้างๆ ทำเอาอนันตราโมโหคนตัวโตจนหยุดอารมณ์ไม่ได้

“เนตรมาขอโทษเรื่องเมื่อวานที่เนตรทำไปเพราะความเมา” นนทิเนตรทำหน้าเศร้าเมื่อยื่นช่อดอกไม้ช่อโตให้กับอนันตรา

“ขอบคุณค่ะคุณเนตร ไม่ต้องขอโทษอะไรตาหรอกค่ะ เพราะคุณไม่ได้ทำอะไรให้ใครเดือดร้อน” อนันตราบอกไปตามความคิดของเธอเองเรื่องที่นนทิเนตรทำกับเธอดูน้อยนิดไปด้วยซ้ำเมื่อเทียบกับนิชาภัทรที่ทำกับเธอเอาไว้

แต่การสนทนาก็ต้องหยุดชงักเมื่อจิราพรวิ่งหน้าตาตื่นขึ้นมาพร้อมกับเสียงที่ส่งมาก่อนตัวว่า

“ยายตาแกเป็นไงบ้าง” จิราพรหยุดกึ๊ก ทั้งคำพูดและตัวของเธอเองเมื่อเห็นนนทิเนตรคู่ปรับของเธอยืนอยู่หน้าโต๊ะทำงานของอนันตรา

“แล้วนี่คุณมาได้ไงนี่แม่ตากล้อง” จิราพรทักทายแบบเสียไม่ได้

“ก็มาแบบที่คุณมานั่นแหละ นั่งรถมาแล้วก็เดินขึ้นมาถามแปลกเน๊อะคนเรา” นนทิเนตรรู้สึกอยากต่อปากต่อคำกับแม่หมวยตรงหน้าเป็นที่สุดไม่รู้ทำไมสิ

“เอ๊าถามดีๆ มาตอบรวนๆ แบบนี้ก็สวยดิ”

“อะนี่ไม่รู้หรอกเหรอว่าเนตรสวยมาตั้งแต่เกิดแล้ว” นนทิเนตรยักคิ้วหลิ่วตาให้กับจิราพรที่ตอนนี้สั่นเหมือนเจ้าจะเข้าทรง

“อ๊าย... ไม่อายปากเลยนะยะคนเรา สวยตรงไหนแข็งอย่างกับท่องซุง ผมรึก็กระเซิงดูไม่ได้ หน้าตาก็งั้นๆ เช๊อะ ยังมีหน้ามาจีบเพื่อนฉันรู้ไว้นะย่ะว่าเพื่อนฉันนะ เค้ามีแฟนแล้วและก็ดูดีกว่าเธอก็แล้วกันแม่หน้าปลาจวด”

“ฉันก็ดูดีกว่าเธอก็แล้วกันแม่หน้าปลาดิบ”

ทั้งสองคนเถียงกันไม่ลดละจนนิชาภัทรที่เดินขึ้นมาอดขำกับเสียงทะเลาะกันของจิราพรและนนทิเนตรไม่ได้

“นี่พวกคุณถ้าจะมาทะเลาะกันไปทะเลาะกันที่อื่นได้หรือเปล่านี่มันห้องทำงานของฉัน” นิชาภัทรพูดเสียงเรียบๆ กับทั้งสองคนที่ยืนประจันหน้าแบบจะกินเลือดกินเนื้อกันอยู่ร่อมร่อ

“ตางั้นฉันไปก่อนนะไว้ว่างๆ จะมาหาแกใหม่ วันไหนมาไม่เจอยายบ้านี่ฉันจะคุยกับแกเอง อ่อ เรื่องเมื่อคืนใจเย็นๆ นะเพื่อนไปหล่ะก่อนที่ฉันจะฆ่าคน” จิราพรพูดจบก็คว้าสายกระเป๋าสะพายให้กระชับขึ้นและเดินจากไปพร้อมกับอารมณ์ที่หงุดหงิดกับตากล้องจอมยียวนคนนี้เป็นที่สุด

“คุณตางั้นฉันก็ขอไปด้วยแล้วกัน ไปหล่ะคุณนิหวังว่าคงได้พบกันอีก” พูดจบนนทิเนตรก็รีบวิ่งไล่ตามจิราพรไปอย่างรวดเร็ว

“สองคนนี่แปลกเน๊อะตามาทะเลาะกันแล้วก็ไป เออ...แปลกดี” นิชาภัทรหันไปถามอนันตราที่ยังนั่งงงอยู่ที่โต๊ะทำงาน

“นั่นสิพี่พิลึกทั้งคู่” อนันตราตอบคำถามนิชาภัทรโดยลืมไปสนิทว่าวันนี้เธอเองตั้งใจว่าจะไม่พูดคุยกับนิชาภัทรทั้งวันเป็นการแก้เผ็ดนิชาภัทรเรื่องเมื่อคืนนี้

...........................

นนทิเนตรวิ่งตามจิราพรลงมาทันตรงที่หน้าบริษัทเธอคว้าแขนจิราพรไว้อย่างแรง จิราพรสบัดแขนของเธอให้หลุดจากการจับกุมของนนทิเนตรที่ทำให้เธอรู้สึกเจ็บไปทั่วทั้งแขน

“นี่คุณปล่อยฉันนะแม่หน้าปลาจวด”

“เราจะคุยกันดีๆ ไม่ได้เหรอแม่หน้าปลาดิบ”

“แล้วมาจับฉันไว้ทำไมหล่ะคุณ ปล่อยฉันนะ” ยิ่งจิราพรพยายามจะสลัดมือนั้นออกเท่าไหร่ก็ยิ่งจะจับแขนเธอแน่นขึ้นเท่านั้น

จิราพรนึกถึงครูสอนยูโดของเธอที่สอนให้สะบัดแขนเมื่อยามที่เกิดเหตูร้าย จิราพรบิดแขนของเธอให้ออกจากมือของนนทิเนตรตามที่เคยร่ำเรียนมาและมันก็ได้ผล ตอนนี้เธอหลุดจากการจับกุมของนนทิเนตรเป็นอิสระแล้ว

“ชะ...” จิราพรกำลังจะร้องให้คนที่เดินผ่านไปผ่านมาช่วยเธอแต่มือของนนทิเนตรก็เอื้อมาปิดปากของเธอเสียก่อนที่จะพูดอะไรออกมา

จิราพรอ้าปากกัดมือของนนทิเนตรอย่างจังๆ จนเจ้าของมือร้องโอดโอย

“โอ๊ยเจ็บนะแม่อัลเซเชียล” นนทิเนตรสะบัดมือของเธอที่โดนกัดไปเต็มๆ ด้วยความเจ็บปวด

“แหวะเค็มชะมัดนี่แม่ปลาร้าหมัก มาทำอะไรแบบนี้กับฉันกันหล่ะ จะว่าไงก็ว่ามา ฉันไม่มีเวลาให้มากนักหรอก” จิราพรเสนอ

“ก็ดีคุยกันดีๆ ตั้งแต่แรกก็สิ้นเรื่องจะได้ไม่ต้องเหนื่อยวิ่งตามลงมา”

“แล้วใครใช้ให้คุณวิ่งตามฉันมาหล่ะฮ๊า ประสาทอยู่ๆ ก็มาจับมือถือแขนคนกลางที่สาธารณะ แบบนี้ใครก็ต้องตกใจเป็นธรรมดาแหละ อะว่ามามีเรื่องอะไร”

“ไปหาที่เงียบๆ คุยกันหน่อยจะดีกว่านะคุณ ฉันยืนจนเมื่อยแล้ว” ว่าแล้วนนทิเนตรก็เดินจูงมือจิราพรเข้าร้านกาแฟที่อยู่ข้างๆ บริษัทของนิชาภัทรไปหน้าตาเฉยโดยไม่รอฟังคำตอบของจิราพรว่าจะตอบตกลงหรือไม่

เมื่อทั้งสองได้ที่นั่งเรียบร้อยแล้วนนทิเนตรก็เริ่มต้นการสนทนาแบบยี่สิบคำถาม

“ฉันมีคำถามจะถามคุณเรื่องคุณตา คำถามแรกคุณตามีแฟนแล้วก็คือคุณนิใช่หรือไม่”

“ใช่”

“คำถามที่สอง คุณตามีเพื่อนสนิทคือคุณคนเดียวใช่หรือไม่”

“ก็ใช่อีก”

“คำถามที่สามคุณกับคุณตารู้จักกันมานานใช่หรือไม่”

“ก็ใช่อีกแหละนี่คุณถามทำไมกันนี่” จิราพรชักงงกับคำถามที่นนทิเนตรถามเธอ

“คืองี้ที่ฉันตามเทียวไล้เทียวขือคุณตานี่ก็เพราะฉันต้องการให้คุณตาเธอไปเป็นแบบถ่ายงานให้ฉันสักชิ้นนึง เพราะฉันรับงานไว้ แต่ก็อย่างว่าแหละโดนเข้าใจผิดยกใหญ่ ฉันคงพูดอะไรไม่ค่อยเป็นก็เลยโดนทั้งคุณและคุณนิเข้าใจผิดหาว่าจะไปจีบคุณตา

ฉันน่ะกำลังหานางแบบถ่ายโฆษณาภาพนิ่งประเภทโปสเตอร์ที่เป็นแผ่นปะติดตามผนังทั่วไปน่ะคุณ แล้วคาแรคเตอร์ของคุณตาก็ถูกฉัน รับรองได้ว่าไม่มีการถ่ายโป๊หรือนู๊ดแต่อย่างใดรับรองด้วยเกียรติของตากล้องที่ฉันมีอยู่ คุณพอจะช่วยฉันคุยกับคุณตาเรื่องนี้ได้หรือเปล่าหล่ะ”

เมื่อสิ้นสุดคำบอกเล่าของนนทิเนตร จิราพรก็ถึงบางอ้อว่าสาเหตุที่ยายตากล้องหน้าปลาจวดตามเพื่อนของเธอก็เพราะต้องการให้ไปเป็นแบบถ่ายโฆษณาภาพนิ่ง

“ปั๊ดโธ่เอ๊ย ก็ไม่บอกกันตั้งแต่แรก ทำเอาฉันเข้าใจผิดไปยกใหญ่ ขอโทษด้วยนะคุณตากล้อง”

“ไม่เป็นไรอภัยให้ได้ แต่อย่าลืมบอกคุณตาให้ฉันด้วยแล้วกันว่าถ้าเธอสนใจติดต่อกลับไปที่ฉันได้ หรือว่าฉันจะโทรไปหาคุณดีหล่ะคุณจิว”

“อย่ามาทำเนียนขอเบอร์โทรฉันให้ยากเลยไม่มีทางสำเร็จหรอก”

“เปล่าทำเนียนนี่เรื่องเครียดนะจะบอกให้”

“ก็ได้เอาเบอร์คุณมาถ้าหากว่ายายตาอยากจะไปเป็นแบบฉันจะโทรไปบอกคุณเองคุณไม่ต้องโทรมาถามให้เสียเวลา” จิราพรยื่นข้อเสนอใหม่ให้กับนนทิเนตรที่เธอคิดว่าเป็นสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับเธอจะได้ไม่โดนรังควานจากการโทรจิกเพื่อถามเรื่องเพื่อนรักของเธอ

มิตรภาพของคนสองคนเริ่มต้นที่ร้านกาแฟข้างบริษัท Happy travel แห่งนี้

..............จบบทที่ ๑๘ .................



Create Date : 26 มีนาคม 2551
Last Update : 23 มิถุนายน 2551 18:32:29 น. 8 comments
Counter : 293 Pageviews.
Share

 
นั่นแน๊!!! มีอีกคู่โผล่มาอีกแล้ว จากคู่กัดกลายเป็นคู่รักอีกแล้ว

รักกัน รักกัน ข้าวชอบ

เหนื่อยจากแลปมากเลยครับ


โดย: ข้าว IP: 202.44.135.242 วันที่: 26 มีนาคม 2551 เวลา:16:24:34 น.  

 
เหนื่อยก็พักผ่อนเยอะๆนะคะ มัวแต่อ่านนิยายเพลินเดี๋ยว Someone จะงอนอีกน๊า

พี่รันหณ์คะ คู่นี้ปากสูสีกันดีคะ อ่านแล้วมันส์ดี น้องเนตรกับน้องจิว

ยังไงก็ขอให้พี่นิใช้ความโรแมนติกง้องอนน้องตาให้สำเร็จด้วยนะคะ ชดเชยกับความรุนแรงที่ทำไว้กับน้องตา

คุณต้นรังได้อ่านตอนนี้รึยังคะ
ว่าแต่ คนโสดอย่างทายก็รอดตัวไปนะคะ ไม่มีผู้ปกครองมางอนเรื่องนิยายในบล๊อค 555


โดย: ทาย IP: 58.137.154.195 วันที่: 26 มีนาคม 2551 เวลา:16:45:58 น.  

 
เหอๆ ข้าวก้ว่างั้นแระครับคุณทาย เด่ว someone ที่คุณทายเค้าจะหาว่าติดคนในบล็อค ความจริงเราติดนิยายตังหากเน้อ ว่าแต่โสดจริงเหรอคุณทายครับ


ระวังนะครับ .......ระวังเหงาน้า


โดย: ข้าว IP: 202.44.135.242 วันที่: 26 มีนาคม 2551 เวลา:16:51:08 น.  

 
โสดจริงๆค่ะ แต่ไม่เหงาเท่าไหร่ เพราะ มีเพื่อนๆ จากในบล๊อคพี่รันหณ์ อย่างคุณข้าว และคุณต้นรัง และเพื่อนในเวปปิงฟ้า ก็ไม่เหงาแล้วค่ะ


โดย: ทาย IP: 117.47.155.250 วันที่: 26 มีนาคม 2551 เวลา:18:28:35 น.  

 
อ่ะครับ ข้าวล่ะปลื้ม

เด่วพา someone ไปกินข้าวก่อนนะครับ


โดย: ข้าว IP: 202.44.135.242 วันที่: 26 มีนาคม 2551 เวลา:18:32:57 น.  

 
คุณต้นรังหายไปไหนนี่



โดย: รันหณ์ วันที่: 26 มีนาคม 2551 เวลา:20:20:20 น.  

 
เข้ามาอ่านไปแล้วรอบนึงค่ะ ตั้งแต่บ่ายสามครึ่งโน่น แต่บังเอิญที่ทำงานของที่รักไฟดับ เน็ตตัดการติดต่อ เลยไม่ได้บอกล่าวเล่าความจ้า ไม่ได้ลาออกจากการเป็นแฟนพันธ์แท้นะจ๊ะ

ตอนนี้คงทำให้หลายคนปลื้ม เราด้วยแหละที่ได้แกล้งพี่นิบ้างนิด ๆ หน่อย ๆ แล้วก็ยังมีอีกคู่โผล่มาให้เราลุ้นรักด้วย ดีจ๊ะรักกันมาก ๆ น้า อยากให้คนไทยรักกาน

คุณคนเขียนขา ต้นเดือนหน้าจะไปไหนเหรอ ถึงไม่ว่างมาแต่งมาลงให้อ่านอะ แต่ต้นรังเองกลาง ๆ เดือนก็คงไม่เข้ามาอ่านเหมือนกัน วางโปรแกรมไว้ว่าจะไปปฏิบัติธรรมที่วัดสักเจ็ดวัน สิบสี่วัน หรืออาจจะเดือนก็ไม่แน่เหมือนกัน ใครอยากไปสงบ สุข สบาย (ใจ) ก็ตามไปได้เด้อค่ะเด้อ

ฉะนั้นในเมื่อทั้งคนเขียนและคนอ่านจะไม่ว่างในเดือนหน้า เดือนนี้ก็เอามาลงให้อ่านวันละหลาย ๆ ตอนนะจ๊ะ


โดย: ต้นรัง IP: 118.172.166.234 วันที่: 26 มีนาคม 2551 เวลา:21:38:38 น.  

 
คุณต้นรัง
อนุโมทนาบุญด้วยค่ะ ส่วนฉันคงไม่มีปัญญาที่จะไปบวชหรือไปทำสมาธิอะไรกับเค้าได้หรอกเน๊อะ

ฉันต้องไปทำธุระค่ะ ไม่สัญญาว่าจะมีมาลงวันละหลายตอนหรือเปล่า แต่จะพยายามให้ได้มากที่สุดเท่าที่สมองกลวงๆ ของฉันจะทำได้ก็แ้ล้วกันเน๊อะ

โย่วๆๆๆๆ


โดย: รันหณ์ วันที่: 27 มีนาคม 2551 เวลา:12:55:42 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

รันหณ์
Location :
ปทุมธานี Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]


ฉันคือฉัน
ฉันรักเสียงเพลง
ฉันรักสายลม
ฉันรักท้องฟ้า
ฉันรักอิสระ
ฉันคนไร้ราก
ผิงดาวยามไร้เดือน

คืนนี้ถ้าเธอหนาว ร่วมผิงดาวบนท้องฟ้า
จากรักจากศรัทธา....ของเรา

เป็นอะไรก็ได้มิใช่หรือ
แค่เป็นคนดีก็คงเีพียงพอ
[Add รันหณ์'s blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.