It's not easy to be me
Group Blog
 
All blogs
 
เรื่องแนวยูริ : อนันตราบทที่ ๑๔

บทที่ ๑๔

ในคืนนั้นนิชาภัทรให้อนันตรานอนบนเตียงของเธอที่นิชาภัทรยึดมาเป็นของตนนานหลายวันแล้ว อนันตรานอนลงอย่างอ่อนล้า รู้สึกเจ็บๆ ที่ท้องจึงร้องออกมา

“โอ๊ย”

“เป็นอะไรน้องตา” นิชาภัทรถามด้วยความเป็นห่วง

“เจ็บที่ท้องค่ะพี่ คงเพราะโดนต่อย” อนัตราบอกกับนิชาภัทร

“อืมพี่ขอดูหน่อยสิ แล้วนิชาภัทรก็เปิดเสื้อชุดนอนของอนันตราดู และก็ต้องตกใจด้วยท้องของอนันตราเป็นรอยเขียวคล้ำไปหมด เธออดใจไม่ได้ยกมือขึ้นลูบรอยเขียวนั้น

“เจ็บมากไหม พี่เอายามาทาให้นะกินยาแก้ปวดด้วยดีไหมตา งั้นเดี๋ยวพี่มานะ” นิชาภัทรลงไปดูยาที่ตู้ยาด้านล่าง โชคดีที่มีเจลคลายกล้ามเนื้อแบบไม่ร้อนหากไม่มีคงต้องออกไปซื้อที่ร้านสะดวกซื้อหน้าปากซอยมาให้ และมีพาราอีกกระปุกเธอหยิบขึ้นไปทั้งหมด

นิชาภัทรรีบขึ้นไปโดยไม่ลืมหยิบขวดน้ำและแก้วน้ำติดมือเธอไปด้วย เมื่อขึ้นมาถึงห้องนอนก็เห็นอนันตรานอนเอามือกุมท้องของเธออยู่

“เจ็บมากเลยเหรอตา มามาพี่ทายาให้แล้วตากินยาพาราสักสองเม็ด แล้วนอนได้”

นิชาภัทรทายาให้กับอนันตราอย่างเบามือที่สุดเท่าที่จะทำได้ หากว่าตอนนี้อนันตราไม่ได้เจ็บป่วยนิชาภัทรคงอดห้ามใจตัวเองไว้ไม่ได้ ถึงแม้ว่าอนันตราจะไม่ได้ขาวอย่างที่ใครๆ ชอบแต่ผิวเนื้อเนียนนุ่มมือนี้ก็ทำให้หัวใจของคนที่กำลังทายาให้กระเจิงไปอย่างไม่เป็นท่า

นิชาภัทรปิดเสื้อของอนันตราให้ปกปิดเนื้อเนียนที่ช้ำจนเขียวคล้ำให้เหมือนเดิม จากนั้นให้อนันตรากินยาที่เธอเตรียมมา

“นอนซะคนดี พี่อยู่ข้างๆ ไม่ไปไหน” นิชาภัทรกำลังจะล้มตัวลงนอนที่พื้นแต่มือของอนันตราก็คว้าข้อมือของเธอไว้

“นอนกับตาข้างบนก็ได้พี่นิพี่คงนอนพื้นไม่สะดวกหรอกเพราะพี่ไม่เคยนอน” อนันตราบอกกับนิชาภัทรและนิชาภัทรก็ทำตามที่อนันตราพูดอย่างว่าง่าย

เธอล้มตัวลงนอนข้างๆ อนันตราและโอบกอดอนันตราไว้ในอ้อมแขนจูบที่เรือนผมหอมๆ ของอนันตราเพื่อปลอบโยน

“นอนซะเด็กน้อยของพี่หลับฝันดีนะคะ”

อนันตรานอนหลับไปในอ้อมกอดของนิชาภัทร เธอฝันร้ายถึงเรื่องที่เกิดขึ้นตลอดทั้งคืนนอนสั่นด้วยความกลัว ริ้วรอยความกังวลผุดขึ้นบนใบหน้าตลอดทั้งคืน

นิชาภัทรสะดุ้งตื่นเพราะอนันตราที่นอนละเมอเพ้อถึงเรื่องร้ายๆ เธอไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรเพื่อเป็นการปลอบใจสิ่งที่คิดได้ในตอนนี้ก็คือ กอดเพื่อให้ความรักที่เธอมีส่งผ่านไปยังอนันตรา

“อย่านะอย่า พี่นิช่วยตาด้วยพี่นิ” เสียงอนันตราละเมอมากขึ้นเรื่อยๆ

“พี่อยู่นี่ตาพี่อยู่นี่ตาตื่นสิไม่มีอะไรแล้วน้องตา” นิชาภัทรพยายามปลุกอนันตราให้ตื่นจากฝันร้าย

“ฮือๆๆ พี่นิตากลัวพี่นิตากลัว” เมื่ออนันตราตื่นจากฝันร้ายเธอได้แต่ร้องว่าเธอกลัวอยู่อย่างนั้น

นิชาภัทรตัดสินใจจุมพิตที่เรียวปากสวยของอนันตราเป็นการปลอบใจ รอยจุมพิตที่แสนหวานที่อนันตราได้รับทำให้เธอโอนอ่อนผ่อนตามนิชาภัทรโดยง่ายดาย รอยจุมพิตของนิชาภัทรทำให้เธอลืมเรื่องเลวร้ายที่ผ่านมาไปสิ้น

นิชาภัทรถอนเรียวปากของเธอออกมาจากเรียวปากสวยนั้นและกระซิปที่ข้างหูของอนันตราว่า

“มีพี่อยู่ไม่ต้องกลัวอีกแล้วนะตานอนหลับเถอะนะคนดีไม่ต้องกลัวอะไรทั้งนั้นพี่อยู่ตรงนี้พี่จะไม่ยอมให้ใครทำอะไรตาได้อีกต่อไปแล้วพี่สัญญา”

อนันตรานอนหลับไปในอ้อมกอดของนิชาภัทรจากฝันร้ายเปลี่ยนเป็นฝันดีตลอดทั้งคืน

......................................................

เช้าวันรุ่งขึ้นอนันตรานอนซมเป็นไข้อยู่บนเตียงโดยมีนิชาภัทรนั่งเฝ้าอยู่ไม่ห่าง คุณกฤติกาทำข้าวต้มขึ้นมาส่งให้บุตรสาวของเธอแต่เมื่อเห็นอนันตรายังนอนหลับอยู่จึงชักชวนนิชาภัทรให้ลงมานั่งคุยกันด้านล้าง

“คุณนิได้นอนบ้างหรือเปล่าคะนี่”

“นอนค่ะได้นอนตอนใกล้จะฟ้าสาง ตาเค้าละเมอทั้งคืน” นิชาภัทรรายงานอาการของอนันตรา

“ขอบคุณนะคะคุณนิที่ช่วยดูแลตาเป็นอย่างดี”

“ไม่เป็นไรค่ะคุณแม่ เรื่องที่เกิดขึ้นก็เพราะนิเป็นต้นเหตุของเรื่องถ้านิไม่เข้ามาวุ่นวายตาก็คงไม่เกิดเรื่องวุ่นๆ แบบนี้ คุณแม่คะวันนี้นิจะขอตัวออกไปทำธุระสะสางเรื่องราวบางอย่างบ่ายๆ นิจะกลับมานะคะคุณแม่”

“ค่ะคุณนิระวังเนื้อระวังตัวด้วยก็แล้วกันแม่เป็นห่วง”

“เดี๋ยวนิจะให้คนงานมาอยู่เป็นเพื่อนคุณแม่กับน้องตาที่นี่สักสองคนก็แล้วกันนะคะ หากเกิดอะไรขึ้นจะได้แก้ไขได้ทัน”

.........................................

หลังจากนิชาภัทรเดินไปสั่งคนงานผู้หญิงให้มาดูแลคุณกฤติกาและอนันตราแล้ว เธอก็มุ่งตรงไปยังบริษัทของรมัญยา ตึกสวยหรูที่สร้างขึ้นมาใหม่ภายนอกดูสวยงาม เธอเข้าไปบอกประชาสัมพันธ์ว่าต้องการพบรมัญยา

“จะให้เรียนคุณรมัญยาว่าใครต้องการพบคะ” ประชาสัมพันธ์สาวสวยถามนิชาภัทรด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม

“บอกเธอไปว่านิชาภัทร ศดายุ ต้องการพบมีเรื่องด่วนมาขอปรึกษา” นิชาภัทรยื่นนามบัตรของเธอให้กับประชาสัมพันธ์สาวคนนั้น

“คุณแอมคะมีแขกมาขอพบคะเธอชื่อนิชาภัทร ศดายุ”

“ให้ขึ้นมาพบได้ บอกใครให้หากาแฟมาให้ด้วยไม่ต้องใส่ครีม น้ำตาลหนึ่งช้อน” รมัญยาสั่งมาตามสาย

“ค่ะ” ประชาสัมพันธ์สาวรับคำสั่งของรมัญยาก่อนที่จะหันมาบอกกับนิชาภัทรว่า

“คุณคะคุณรมัญยาเชิญไปพบได้ค่ะ”

“ขอบคุณ” แล้วนิชาภัทรก็รีบเดินขึ้นบันไดไปหาต้นเหตุของเรื่องร้ายๆ ทั้งหมดอย่างรวดเร็ว

รมัญยาใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว เธอรู้เรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดจากคำบอกเล่าของบัณฑิตที่บอกกับเธอ และตอนนี้บัณฑิตก็หายตัวไปเรียบร้อยแล้วพร้อมด้วยเงินอีกก้อนที่เธอให้กับบัณฑิตไว้เพื่อหลบซ่อนตัว เธอต้องไม่ยอมรับว่าเธอเป็นคนสั่งการ ต้องโบ้ยให้ไอ้หนุ่มหน้าโง่คนนั้นรับกรรมที่ก่อขึ้นจากคำสั่งของเธอไว้แต่เพียงผู้เดียว เธอปรับสีหน้าท่าทางให้ดีขึ้นเพื่อต้อนรับนิชาภัทร

ประตูห้องทำงานเปิดออกด้วยแรงคนที่ผลักเข้ามาอย่างไม่ปราณี นิชาภัทรก้าวเข้ามาในห้องท่าทางโกรธแค้น ใบหน้านั้นเต็มไปด้วยแววชิงชัง

“ลมอะไรหอบมาหล่ะนิ” รมัญยาเริ่มเล่นละครฉากสำคัญของเธอ

“ลมอาฆาตแค้นนะสิแอม เธอทำอะไรไปรู้ตัวบ้างไหม เธอทำแบบนี้มันไม่ต่างอะไรกับฆาตกร เธอยังมีจิตใจของความเป็นคนอยู่หรือเปล่า ตาไปทำอะไรให้เธอเท่าที่จำได้ตาไม่เคยจะทำให้แอมต้องเดือดเนื้อร้อนใจเลยสักเรื่อง เธอผิดมากเกินไปแล้วรมัญยา” นิชาภัทรระเบิดอารมณ์ดังลั่นห้องทำงานของรมัญยา

“นิพูดเรื่องอะไรแอมไม่เห็นจะรู้เรื่องใครไปทำอะไรใครที่ไหน” รมัญยายังคงเล่นละครต่อไป

“อย่ามาทำไขสือหน่อยเลยแอม ไอ้ดิษมันสารภาพมาหมดแล้วว่าแอมเป็นคนสั่งให้ไปปู้ยี้ปู้ยำน้องตา แล้วอย่าคิดนะว่าคนอย่างไอ้ดิษจะยอมรับกรรมที่มันก่อขึ้นไว้คนเดียวมันต้องพาดพิงมาถึงคนสั่งมันด้วยไม่เชื่อก็ลองดูกันสักตั้ง แอมนิถามจริงๆ เถอะจิตใจของแอมยังเป็นคนอยู่หรือเปล่า ใจของแอมทำด้วยอะไร” นิชาภัทรที่ยังคงความโมโหเมื่อคนตรงหน้ายังไม่ยอมรับความผิดที่ก่อไว้

“นิแอมบอกแล้วไงว่าแอมไม่รู้เรื่อง นิเอาอะไรมาพูดไอ้นายดิษมันอาจจะทำเองแล้วโบ้ยมาให้แอมก็ได้ใครจะรู้”

“อ่อเหรอ ไอ้ดิษมันทำเองได้เหรอ คนอย่างมันจะมีหัวคิดอะไรถ้าไม่มีใครคอยสนตะพายจูงจมูกสั่งงานมัน แอมยอมรับมาซะเถอะว่าแอนทำ”

“ใช่แอนสั่งแล้วทำไม แอนให้ดิษไปทำลายนังตาเพราะมันแย่งนิไปจากแอม มันทำเกินหน้าเกินตาแอม แอมทนมันไม่ได้ แล้วไงนิจะทำอะไรแอมได้หลักฐานก็ไม่มี อีกอย่างคนอย่างนังตามันก็สมควรแล้วเที่ยวร่านหาคนของคนอื่นเค้า นี่คงจะพลีกายพลีใจให้กันมานานแล้วหละสิถึงได้หลงรักมันจะหัวปักหัวปำ นิอย่างไปหลงเชื่อมันนะนิ เชื่อแอมเถอะแอมรักนิคนเดียวเท่านั้น” รมัญยาเปลี่ยนโหมดมาออดอ้อนออเซาะนิชาภัทรที่ยืนนิ่งไม่ไหวติง

“แอมเข้าใจผิดแล้วจนถึงทุกวันนี้นิกับตายังไม่เคยมีอะไรกันเลยสักครั้ง แอมเอาความคิดอุบาทว์ของแอมออกจากหัวสมองสับปะรังเคของแอมได้แล้ว และใครว่านิไม่มีหลักฐาน นี่ไงหล่ะหลักฐาน!!!” นิชาภัทรหยิบเครื่องบันทึกเสียงเครื่องจิ๋วออกมาจากกระเป๋ากางเกงของเธอเอง เสียงการสนทนาของเธอและรมัญยาได้ถูกบันทึกไว้จนหมดตั้งแต่นิชาภัทรเริ่มพูดคุยกับรมัญยา

“นี่นิหมายความว่าไง นิทำแบบนี้กับแอมไม่ได้นะ” รมัญยาเดือดดาล

“แล้วแอมไปทำกับตาได้อย่างนั้นเหรอขอเตือนไว้ก่อนนะว่าถ้าแอมยังวุ่นวายกับนิและคนของนิอยู่อีกเรื่องนี้ไม่มีวันเงียบแน่ๆ หลักฐานทั้งหมดจะถูกส่งไปให้ตำรวจและจำไว้ด้วยว่า ต่อไปนี้สำหรับแอมตาต่อตาฟันต่อฟัน จำไว้!!!” และนิชาภัทรก็เดินจากมาปล่อยให้รมัญยาร้องกรี๊ดๆ อยู่ในห้องทำงานของเธอต่อไป

........................................

นิชาภัทรเดินช็อปปิ้งอยู่ที่ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่งไม่ไกลจากบ้านของอนันตราเท่าใดนัก เธอแวะไปที่ชั้นขายเฟอร์นิเจอร์ สั่งซื้อเตียงเล็กๆ และอุปกรณ์เครื่องใช้สำหรับเตียงนั้นจนครบ เธอเขียนแผนที่บอกสถานที่จัดส่งสินค้า เมื่อเรียบร้อยเธอเดินไปที่แผนกขายอาหารสด ซื้อของสดมากมายเพื่อทำอาหารมื้อค่ำของวันนี้

นิชาภัทรซื้อไวน์แดงมาหนึ่งขวดเพื่อเลี้ยงฉลองให้กับตนเองที่หลุดพ้นจากรมัญยาได้คืนนี้จะเป็นคืนที่นิชาภัทรเป็นอิสระจากพัธนาการที่เธอผูกมัดตัวเองไว้กับรมัญยาตลอดหลายปีที่ผ่านมา และเธอจะมีพันธนาการหัวใจอันใหม่ที่เธอยินดีที่จะรับโซ่พันธนาการนั้นไปตลอดชีวิต

นิชาภัทรเดินเข้าร้านจิวเวอรี่หาซื้อของขวัญให้กับอนันตราเป็นการปลอบใจ และถูกตาต้องใจกับของบางสิ่งที่รู้ว่าเมื่ออนันตราได้สวมใส่ไว้คงจะสวยงามอยู่ไม่น้อย

………………………..

นิชาภัทรกลับมาถึงบ้านสวนได้ไม่นานรถส่งของก็นำเอาชุดเครื่องนอนและเตียงนอนเล็กๆ ที่เธอสั่งไว้มาส่งให้

“คุณแม่คะนิสั่งเตียงไว้เวลานิมานอนที่นี่จะได้ไม่รบกวนน้องตาเค้ามากนัก หวังว่าคุณแม่คงไม่ว่าอะไร” นิชาภัทรบอกกับเจ้าของบ้านและอนันตราที่นั่งปล่อยอารมณ์อยู่ที่โซฟารับแขกหน้าบ้าน

“ค่ะไม่ว่าอะไรหรอก คุณนิให้เค้าเอาไปไว้ที่ห้องของตาก็แล้วกันค่ะห้องอื่นมันรกไปหมด”

“ขอบคุณค่ะคุณแม่” นิชาภัทรจัดแจงนำคนส่งของขึ้นไปติดตั้งเตียงนอนใหม่ของเธอในห้องอนันตรา เธอเลือกที่จะวางเตียงไว้อีกฝังหนึ่งของตัวห้อง เมื่อเตียงมาจัดวางไว้ทำให้ห้องของอนันตราคับแคบลงไปถนัดใจ แต่เพื่อความสะดวกอะไรก็ต้องทำไว้ก่อน จะให้อนันตราลงไปนอนที่พื้นทุกวันก็คงจะไม่ได้

วันนี้นิชาภัทรลงมือทำอาหารเองเธอเลือกที่จะทำสปาเก๊ตตี้ซอสหมู และไก่ทอดเป็นอาหารมื้อค่ำ เธอตัดสินใจแล้วว่าเป็นไงเป็นกัน วันนี้เธอต้องบอกคุณกฤติกาว่าเธอรักบุตรสาวของคุณกฤติกามากเพียงใด นิชาภัทรอดทนเก็บเรื่องนี้ไว้ต่อไปไม่ได้อีกแล้ว

เธอรู้ว่าไม่มีพ่อแม่คนไหนต้องการให้ลูกของตัวเองมาเดินในเส้นทางสีรุ้งที่ต้องคอยปกปิดซ่อนเร้นจากสังคมรอบข้าง เธอเข้าใจดีว่าถ้าหากคุณกฤติการู้ว่าเธอรักบุตรสาวของหล่อน เธอก็อาจจะอยู่ในบ้านหลังนี้ต่อไปไม่ได้อีก แต่เธอก็ต้องเสี่ยงเพราะหัวใจของเธอมันร่ำร้องบอกว่าเธอต้องการปกป้องอนันตราเด็กน้อยของเธอมากเพียงใด

“คุณแม่คะนิเข้าใจว่านิถือวิสาสะเอาของเข้าบ้านคุณแม่มาโดยไม่บอกไม่กล่าวล่วงหน้า แต่นิจำเป็นจริงๆ ที่ต้องซื้อเตียงมาเพราะนิเกรงใจน้องตาที่ต้องนอนที่พื้นทุกวัน และตอนนี้นิก็คิดว่ามันสมควรแล้วที่นิจะต้องคอยดูแลน้องตาอย่างใกล้ชิดอีกอย่างคุณแม่อาจจะพอรู้จากการกระทำของนิในหลายๆ เดือนที่ผ่านมาว่านิรักน้องตามากแค่ไหน

นิรู้ว่ามันอาจจะผิดปกติในสายตาของคุณแม่ที่ผู้หญิงคนหนึ่งจะหลงรักผู้หญิงอีกคนหนึ่ง แต่นิสัญญาว่าหากว่าน้องตารับรักของนิ นิจะรักษาหัวใจของน้องตาไม่ให้บอบช้ำไปตลอดชีวิต ด้วยเกียรติของลูกผู้หญิงคนหนึ่งที่ยังพอมีอยู่ในตัวของนิ” นิชาภัทรบอกกับคุณกฤติกาที่โต๊ะอาหารหลังมื้อค่ำวันนั้น

คุณกฤติกาถึงกับอึ้งในคำบอกกล่าวของนิชาภัทรใช่ว่าเธอจะไม่รู้ว่านิชาภัทรคิดอย่างไรกับบุตรสาวของเธอ เห็นแววตาของนิชาภัทรที่สื่อออกมาเธอก็รับรู้แล้วว่านิชาภัทรคิดอย่างไร และบุตรสาวของเธอเองก็เช่นกัน สายตาที่สื่อให้กันของเด็กทั้งสองคนบ่งบอกถึงความรักที่มีให้แก่กันและกันอย่างเปี่ยมล้น ทำไมเธอจะมองไม่ออก เพียงแต่เธอไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้เท่านั้น

เธอยอมรับว่ามันเร็วเกินไปที่จะตกลงปลงใจยอมรับกับเรื่องที่เกิดขึ้น เมื่อนิชาภัทรกล้าที่จะสารภาพความในใจออกมาเธอก็กล้าที่จะยอมรับมันเช่นกัน

อนันตราถึงกับอึ้งเมื่อได้ยินคำพูดของนิชาภัทรเช่นกันเธอรู้ว่านิชาภัทรก็คงแอบชอบเธอเหมือนกับที่เธอแอบชอบนิชาภัทร แต่ติดที่ความแตกต่างของฐานะความแตกต่างของการดำรงชีวิต เธอรู้ว่าเธอไม่คู่ควรกับนิชาภัทร เมื่อนิชาภัทรได้พูดความในใจของหล่อนออกมาก็ทำให้อนันตราโล่งอกเมื่อได้รับรู้เรื่องราวเหล่านั้นไปพร้อมๆ กับมารดาของเธอ

“แม่เข้าใจคุณนิตลอดเวลาที่ผ่านมาแม่เห็นคุณนิเป็นลูกคนหนึ่งของแม่ และแม่ก็รับรู้ถึงความผูกพันของลูกทั้งสองคนแต่ก็อย่างว่าแหละนะแม่ก็ยังคงทำใจไม่ได้ ขอเวลาแม่สักนิดนะคุณนิให้แม่ทำใจได้แล้วแม่จะบอกแม่ก็ยังคงรักคุณนิเป็นลูกคนหนึ่งของแม่อยู่เหมือนเดิมนั่นแหละ” คุณกฤติกาได้บอกความในใจของเธอให้นิชาภัทรได้รับรู้เช่นกัน

“ค่ะคุณแม่ งั้นวันนี้เรามาเลี้ยงฉลองวันที่น้องตาปลอดภัย วันที่นิได้บอกความในใจให้กับคุณแม่ได้รับรู้ และยังคงรักนิเป็นลูกของคุณแม่เหมือนเดิม” นิชาภัทรรินไวน์ที่แช่ไว้จนเย็นเฉียบลงในแก้วยื่นให้กับคุณกฤติกาและอนันตรา

“ดื่มเพื่อต้อนรับนิเป็นสมาชิกใหม่ของบ้านนี้ค่ะคุณแม่น้องตา” นิชาภัทรยื่นแก้วไวน์ของเธอไปข้างหน้าและคุณกฤติกากับอนันตราก็เช่นกัน

..................................

หลังจากทุกคนเสร็จสิ้นอาหารค่ำและเก็บล้างกันจนเรียบร้อยแล้วคุณกฤติกาก็กลับไปนั่งทำงานตัดเย็บของเธอต่อ ส่วนอนันตราและนิชาภัทรเดินมาที่ท่าน้ำกันสองคน นิชาภัทรไม่ลืมหยิบขวดไวน์และแก้วของเธอติดมือมาด้วย

อนันตรานั่งลงเคียงข้างนิชาภัทรที่จิบไวน์เหม่อมมองไปยังสายน้ำตรงหน้า ไอเย็นของน้ำและสายลมที่พัดมาเอื่อยๆ กระทบผิวกายทำให้เย็นชื่นใจ นิชาภัทรเอนกายพิงพนักเอ้าอี้นั่งในศาลาโอบอนันตราไว้กับอ้อมแขนของเธอมืออีกข้างหนึ่งก็ยกไวน์ในมือจิบไปเรื่อยๆ

“น้องตามีความสุขดีไหมคะ พี่มีความสุขที่สุดเลยตอนนี้” นิชาภัทรก้มลงกระซิบข้างหูถามคนในอ้อมแขน

“ค่ะ” คำตอบเพียงสั้นๆ คำนั้นทำให้หัวใจของนิชาภัทรพองโต เธอวางแก้วไวน์ลงข้างตัวและก้มลงจุมพิตที่ริมฝีปากอิ่ม ที่เมื่อค่ำคืนที่ผ่านมาทำให้เธอแทบจะละลายไปกับรสจูบที่อ่อนหวานนั้น

อนันตรารู้สึกถึงรสชาติของไวน์ที่ฝาดลิ้นจากรอยจูบของนิชาภัทร อารมณ์ที่เคลิ้มเหมือนจะฝันไปของเธอ กลิ่นไวน์ยังตลบอบอวลไปทั่ว ผสานกับกลิ่นดอกไม้ที่ลอยมาตามสายลม ค่ำคืนนี้ช่างเป็นคืนที่หอมหวานสำหรับอนันตราอย่างแท้จริง

นิชาภัทรถอนรอยจุมพิตนั้นอย่างเสียดาย เธอล้วงกระเป๋าหยิบกล่องกำมะหยี่สี่น้ำเงินในมืออกมาหยิบสร้อยข้อเท้าที่เธอเดินเลือกอยู่เมื่อกลางวันออกมาใส่ให้กับอนันตรา สร้อยเส้นนี้มีกระพรวนเสียงดังกรุ้งกริ้งและจี้ห้อยรูปหัวใจสองดวงคู่กัน เธอคุกเข่าต่อหน้าอนันตราและจับข้อเท้าของอนันตรามาเพื่อที่จะใส่สร้อยเส้นนี้ให้

“ตาใส่สร้อยนี้ไว้นะพี่จะได้รู้ว่าตาพร้อมที่จะรับพันธนาการทางใจของพี่ไว้ตลอดไป”

“ค่ะพี่ แต่ตาว่าเหมือนน้องหมาไงไม่รู้เน๊อะเดินไปไหนก็มีเสียงดังไปทั่ว หรือพี่กลัวตาจะหลงคะถึงได้เอาโซ่มาคล้องไว้” อนันตราพูดทีเล่นทีจริงกับนิชาภัทรที่ตอนนี้ถือได้ว่าเป็นคนรักของเธอแล้ว

“พี่ผูกน้องตาไว้กับใจของพี่ต่างหากหล่ะ ในโซ่เส้นนี้มีหัวใจของพี่อยู่ด้วย น้องตาอย่าถอดมันออกนะไม่ว่าจะทำอะไรขอให้มันอยู่กับน้องตาตลอดไปสัญญากับพี่ได้ไหม”

“ค่ะพี่ตาสัญญา”

ค่ำคืนแห่งความสุขกำลังจะผ่านไปอีกคืนนิชาภัทรรอวันที่ทุกอย่างลงตัวและให้อนันตราหายดีกว่านี้เธอจะบอกรักอนันตราให้ลึกซึ้งยิ่งกว่านี้นิชาภัทรสัญญากับตัวเอง

....................จบบทที่ ๑๔......................


แอบชวนคุยเล็กน้อย ว่าคุณคิดเหมือนฉันหรือเปล่าว่าคาแร๊คเตอร์ตัวละครของฉันเหมือนดาราท่านไหนบ้าง

สำหรับฉันคิดว่า

อนันตราเหมือนดาราท่านนี้ค่ะ



ส่วนรมัญยา ก็ต้องท่านนี้เลย ชอบเธอมากๆ เป็นการส่วนตัว



นนทิเนตรน่าจะคนนี้เนอะ




เท่าที่คิดว่าจะหาได้ ก็คือคุณมินท์ นี่แหละค่ะ คือพี่นิ อายุประมาณ สามสิบกว่าๆ อืม มีใครนำเสนอบ้างไหมคะคุณๆ





Create Date : 22 มีนาคม 2551
Last Update : 23 มิถุนายน 2551 18:34:17 น. 14 comments
Counter : 280 Pageviews.
Share

 
แว๊บมาแล้วค่ะ
แหละแล้วก็มาขอคุณน้องกับแม่แล้ว พี่นินี่ ว๊าว วี๊ด วิ้ว รวดเร็วอย่างนี้แหละที่ต้องการ ไม่ใช่รอให้มดตอมอยู่นานๆ อย่างนั้น สวนตัวละครของคุณจะเหมือนใคร ขอเวลาไปคิดก่อนนะ แต่ที่เห็นด้วยก็มี คุณนนนี่แหละค่ะ
เอ แล้วคุณข้าวไปไหนแล้วจ๊ะเนี้ย


โดย: ต้นรัง IP: 118.172.166.239 วันที่: 22 มีนาคม 2551 เวลา:20:40:32 น.  

 
มาแล้วครับ คุณต้นรัง


เมื่อวานเน็ตที่หอเซฟเวอร์พังข้าวเกือบจะลงแดงกลัวคุณรันหณ์คิดถึง อยากอ่านนิยายใหม่ด้วยหุหุ

ตื่นปุ๊บอ่านปั๊บเลยครับ


โดย: ข้าว IP: 202.44.135.242 วันที่: 23 มีนาคม 2551 เวลา:7:34:16 น.  

 
แล้วนิล่ะครับคุณรันหณ์ หน้าตาประมาณไหนครับ


โดย: ข้าว IP: 202.44.135.242 วันที่: 23 มีนาคม 2551 เวลา:7:56:44 น.  

 
คุณข้าวมาแต่เช้าเลยนะคะ สวัสดีค่ะตอนสาย ๆ ค่ะ
ใช่ แล้วพี่นิละคะ เอ ไม่แน่ใจว่าในเนื้อหามีหรือเปล่า คืออธิบายรูปลักษณ์ของตัวละคร พี่ผมสั้นหรือยาวประบ่าค่ะ จำไม่ได้จริงๆ อยากเห็นในสายตาของคุณนะคะว่าพี่นิเป็นไง แล้วคุณข้าวละ คิดว่าพี่นิ กับหนูตาหน้าตาจะเป็นไง


โดย: ต้นรัง IP: 118.172.166.253 วันที่: 23 มีนาคม 2551 เวลา:10:18:56 น.  

 
ข้าวว่าพี่นิต้องเหมือนข้าวชัวร์

แบบว่าหล่อดูดี สูงโปร่งคล้ายๆลีจุนกี ว่าไปนั่น

ส่วนตาก้คงเป็นสาวหวานผิวสีแทนนิดๆ ตาโตๆ คิ้วเข้มอีกนิด อิอิ


โดย: ข้าว IP: 202.44.135.242 วันที่: 23 มีนาคม 2551 เวลา:12:52:37 น.  

 
ว้าว พี่นิในจินตนาการคุณรันหณ์ ก็ชอบครับ


วันนี้ข้าวไปเที่ยวหัวหินมาเที่ยวเผื่อทุกคนเลยค๊าฟฟ


โดย: ข้าว IP: 202.44.135.242 วันที่: 23 มีนาคม 2551 เวลา:23:53:59 น.  

 
สวัสดีค่ะคุณต้นรัง
วันนี้ฉันไปสูดอากาศดีๆ มาฝากคุณ ขึ้นเขาเดินป่า เล็กน้อยเรียกเหงื่อได้มากพอสมควร
แต่น้ำตกไม่ค่อยมีน้ำค่ะ คุณแฟนฉันว่าไม่สวยสักนิด ฉันก็ว่างั้นแหละค่ะ ทั้งๆ ที่ฝนตกแต่ไม่มีน้ำเอาเสียเลย


ดีจริงคุณข้าว หัวหินเป็นไงบ้างค่ะ แสงแดดมีบ้างหรือเปล่า ทะเลสีสวยไหม แต่ป่ายังร่มรื่นอยู่นะ กลิ่นป่าหอมมากเลยดอกไม้ป่าส่งกลิ่นหอมเชียวค่ะ



โดย: รันหณ์ วันที่: 24 มีนาคม 2551 เวลา:0:10:06 น.  

 
เพลงเพราะเชียวครับ

หัวหินตอนนี้ก้ยังสวยครับ ไปเดินตอนเย็นๆกะคุณแฟนป๋ม(เค้าบังคับไป ยังไงก็ต้องตามใจกันล่ะคับ) บรรยากาศโรแมนติกใช่ได้เลยครับ ว่าแต่คุณรันหณ์ไปเดินป่าที่ไหนมาครับ ข้าวเคยไปแถวเหนือตอนหน้าหนาว ทริปล่าสุดที่ไปกันก็ทีลอซูนั่นแหละคับ สวยมาก


โดย: ข้าว IP: 202.44.135.242 วันที่: 24 มีนาคม 2551 เวลา:8:33:06 น.  

 
คุณข้าว
ฉันไปไม่ไกลหรอกค่ะ แค่เขาใหญ่ เท่านั้นเอง ทีลอซูฉันไม่ได้ไปมานานมากแล้ว น่าจะสัก 15 ปีได้

ไปตั้งแต่ ยังไม่มีคนไป หนทางลำบากมาก เดินข้ามเขาทั้งวัน ข้ามแพในแม่น้ำเล็กๆ สายหนึ่ง และเดินต่อไปอีก สนุกไปอีกแบบค่ะ
แต่ถ้าให้ไปเดินแบบนั้นอีกฉํนคงไปไม่ไหวแล้วหล่ะ ขาคงลากตั้งแต่เริ่มลงเดิน



โดย: รันหณ์ วันที่: 24 มีนาคม 2551 เวลา:10:06:42 น.  

 
หวัดดีค่ะคุณผิงดาว คุณข้าว โหไปเที่ยวกันมาสนุกกันเชียว น่าอิจฉาจังเลย สำหรับคนไม่ได้ไปไหนอย่างฉัน (เป็นปีๆ) แต่ถึงไปก็คงไม่มีเพื่อนไปอยู่ดีค่ะเพราะเพื่อนทุกคนเขาทำงานกันหมด ส่วนเราว่างงาน และอีกอย่าง คุณ IS ของคุณแฟนก็เพิ่งจะเข้ารูป ยังไม่รู้ผลแน่ชัด เลยได้แต่อิจฉาพวกคุณ แล้วมีรูปมาให้ดูบ้างไหมค่ะ ทั้งคุณข้าว คุณผิงดาวเลย
อีกอย่างค่ะ คุณผิงดาวค่ะ เพลงนี้ชื่อว่าเพลงอะไรค่ะ


โดย: ต้นรัง IP: 118.172.167.52 วันที่: 24 มีนาคม 2551 เวลา:10:25:46 น.  

 
คุณต้นรัง
รูปฉันเอาลงไว้ในเรื่องภาพถ่ายแล้วค่ะ

เพลงชื่อเพลงคิดถึงจังของใบมินท์ ที่ฉันให้เป็นพี่นิของฉันนั่นแหละเจ้าค่ะ


โดย: รันหณ์ วันที่: 24 มีนาคม 2551 เวลา:13:53:04 น.  

 
สวัสดีพี่รันหณ์ คุณต้นรังและคุณข้าวนะคะ

อ่านตอนนี้ แล้วเคลิ้มตามเลยค่ะ ว่าแต่มุขน้องหมานี่ดีนะคะ สร้อยข้อเท้านี่แปลกแหวกแนวไม่ซ้ำใครดี ในที่สุดพี่นิ ก็เป็นไท ดีใจกับพี่นิด้วยค่ะ คราวนี้ทำอะไรได้เต็มที่ซักที ปลดปล่อยพันธนาการสำเร็จ เย้ๆๆ

ทายไปไหว้เชงเม้งที่นครสวรรค์มาค่ะ คนเยอะ เริ่มๆมาทยอยไหว้กันบ้างแล้ว จริงๆวันที่ไหว้คือวันที่ 4เมษา แต่สามารถไหว้ก่อนได้ แต่ห้ามไหว้ทีหลัง
ประเพณีจีนนี่ดีนะคะ เป็นการสร้างความสัมพันธ์ของพี่น้อง ถึงจะอยู่ไกลกันแค่ไหน ก็จะต้องมาเจอกันในวันนี้ และยังเป็นการแสดงความกตัญญูกับบรรพบุรุษด้วย
ได้ไปเที่ยวบึงบอระเพ็ดมาด้วยค่ะ เคยไปตอนเด็กๆครั้งแรก แต่ตอนนี้ ทำดีขึ้นมา มาตู้ปลาน้ำจืดมาโชว์และมีอุโมงค์คล้ายบึงชวากเลยค่ะ ก็ช่วยดึงผู้คนให้มาเที่ยวที่นี่ได้เยอะมากขึ้น
อาศที่นี่ร้อนมากค่ะแต่ไม่ทำให้ร้อนใจเท่าวันแดงเดือดที่หงส์พ่ายเพราะความขาดสติของลูกทีม เฮ้อ...ก็ยังคงต้องเชียร์ต่อไป เพราะ ใจมันรักนี่คะ

คิดถึงพี่รันหณ์ คุณต้นรังและคุณข้าวค่ะ กลับมาถึงรีบเปิดคอมพ์อัพเดท ตอนต่อไปเลย 555 ก็สมใจค่ะ

ส่วนเรื่องตัวละครตอนนี้ยังพิจารณาอยู่ค่ะ เดี๋ยวมาบอก


โดย: ทาย IP: 222.123.113.216 วันที่: 24 มีนาคม 2551 เวลา:16:33:59 น.  

 
วันนี้ก็ไปมาอีกแล้วครับ

หัวหินที่เดิมแบบว่าอารมณ์เปลี่ยว อิอิ (แต่ไปแบบโสดก้ได้อารมณ์ไปอีกแบบครับ)

ว่างๆจะอัพรูปให้ดูเน้อ


ดีครับคุณทาย กลับมาแล้ว ของฝากเอาเป็นโมจินะครับ


โดย: ข้าว IP: 202.44.135.242 วันที่: 24 มีนาคม 2551 เวลา:19:43:40 น.  

 
คุณทาย
ฉํนก็ต้องไปเหมือนกันค่ะ แต่เดือนหน้า วันที่ 7 โน่น แต่ตระกูลของฉันอยู่เมืองจันฯ ค่ะ
อย่างที่คุณว่านั่นแหละหนึ่งปีพบหน้ากันได้ก็วันรวมญาตินี่หล่ะเนอะ

หงส์พ่าย ฉันก็เศร้าหล่ะงานนี้

คุณข้าว
ว่างเหมื่อไหร่ อัพโดยด่วนเน้อ


โดย: รันหณ์ วันที่: 24 มีนาคม 2551 เวลา:21:23:13 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

รันหณ์
Location :
ปทุมธานี Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]


ฉันคือฉัน
ฉันรักเสียงเพลง
ฉันรักสายลม
ฉันรักท้องฟ้า
ฉันรักอิสระ
ฉันคนไร้ราก
ผิงดาวยามไร้เดือน

คืนนี้ถ้าเธอหนาว ร่วมผิงดาวบนท้องฟ้า
จากรักจากศรัทธา....ของเรา

เป็นอะไรก็ได้มิใช่หรือ
แค่เป็นคนดีก็คงเีพียงพอ
[Add รันหณ์'s blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.