|
|
เรื่องสั้นแนวยูริ : ความหลัง ตอนที่ 6
ความหลังตอนที่ 6
ฉันถามพี่แมวว่าทำไมถึงได้มาเร็วขนาดนี้พี่แมวบอกฉันว่า ต้อบอกว่าฉันเข้าโรงพยาบาลต้อโทรไปหาพี่แมวที่กรุงเทพเพื่อส่งข่าว ตัวพี่แมวเองก็ ใจร้อนจึงได้ขับรถมาอย่างไม่รู้สึกเหน็ดเหนื่อย เพื่อมาดู ว่าฉันเป็นอย่างไรบ้างมาถึงประมาณ ตี 2 ด้วยความที่ไม่รู้ว่า ฉันอยู่ห้องไหนและต้อก็ไม่ได้กลับบ้านจึงติดต่อไม่ได้ สอบถามพยาบาลก็บอกว่าหมดเวลาเยี่ยมแล้ว จึงนั่งรออยู่นอกตึกผู้ป่วยจนรุ่งเช้าจึงได้เข้ามาเยี่ยมฉัน และผลัดให้ต้อกลับบ้านไปอาบน้ำเพื่อไปโรงเรียน
ฉันเห็นแขนและขาของพี่แมวโดนยุ่งกัดเป็นรอยแดงๆ เต็มไปหมด และท่าทางอิดโรยของพี่แมว ใบหน้าที่เต็มไปด้วยแววกังวลฉันได้แต่ปลอบใจและให้กำลังใจว่าฉันไม่เป็นอะไรมากแค่เข่าซ้นเท่านั้น
ใครว่าไม่เป็นอะไรฮึ หนุ่ย เจ็บมากใช่ไม๊ พี่หนะรู้นะว่าหนุ่ยเจ็บ แต่ไม่ยอมบอกพี่ ต้อบอกว่าหนุ่ยนอนร้องไห้ทั้งคืนเหรอค่ะ เจ็บมากไม๊ที่รักบอกพี่สิค่ะให้พี่ทำอะไรให้ได้บ้างพี่จะทำให้ ฉันจ้องไปในดวงตาของพี่แมวก็พบความจริงใจที่มีให้ฉันอย่างไม่มีวันเปลี่ยนแปลง
ไม่มีอะไรหรอกค่ะพี่ ไม่เจ็บมากหรอก เมื่อคืนหนุ่ยไม่ได้ร้องไห้นะ ฝุ่นเข้าตานะค่ะพี่ดูสิฝุ่นโรงบาลนะเต็มเลย
ไหนกัน เด็กบ้าโรงพยาบาลที่ไหนมีฝุ่นเกาะ คนไข้ก็ ติดเชื้อกันพอดี เด็กบ้า ว่าแล้วก็ตีฉันที่ไหล่เบา 1 ที
โอ๊ย
. เจ็บนะ ฉันส่งเสียงร้องเสียงดัง
อุ้ย ขอโทษนะ ไอ้หนู เจ็บมากไม๊ค่ะ สิ้นเสียงพี่แมวฉันก็คว้าตัวสุดที่รักฉันมากอด ๆๆๆๆ ให้หายคิดถึง คนที่ฉันอยากพบอยากเจอ อยากสัมผัส และในที่สุดฉันก็ได้พบได้เจอได้สัมผัส แม้ว่าจะต้องเก็บอาการไว้ก็ตาม
ฉันต้องเดินเข้าห้องน้ำด้วยความเจ็บปวด แต่ฉันก็สุขใจที่มีพี่แมวคอยดูแลฉัน ตลอดระยะเวลาที่อยู่ โรงพยาบาล 3 วัน ฉันมีพี่แมวดูแลตลอด เข่าฉัน อาการไม่ค่อยดี อักเสบ มากแต่ก็ต้องกลับบ้าน มาที่ต่างอำเภอ ฉันไม่ได้ไปโรงเรียน และพี่แมวก็ไม่ได้ไปเรียนเช่นกัน ฉันตัดสินใจที่จะสอบเทียบเพื่อที่จะได้ไม่ต้องไปโรงเรียนอีก ส่วนพี่แมวจะต้องกลับไปสอบและจะกลับมาอีกครั้ง
เข่าฉันในที่สุดก็ต้องผ่าตัดเพื่อใส่เอ็นที่ขาด และฉันก็ไม่สามารถเดินได้ด้วยขาของฉันเอง มีรอยผ่าเข่าเป็นแนวยาว แต่ก็ไม่เจ็บมากเท่าเมื่อก่อนแล้ว ผ่านมาเป็นระยะเวลา 3 เดือน ฉันก็ยังไม่สามรถเดินได้เหมือนเดิม ต้องใช้ไม้เท้าพยุงเดิน ฉันไม่ได้ไปโรงเรียนอีกเลยนับจากวันนั้น ฉันสอบเทียบได้ครึ่งหนึ่งของวิชาที่ต้องสอบ และในเทอมหน้าฉันจะต้องสอบให้ผ่านอีก
เวลาช่างผ่านไปอย่างรวดเร็ว 2 ปี หลังจากเหตุการณ์นั้นที่ฉันต้องออกจากโรงเรียน ตอนนี้ฉันได้เข้าเรียนในมหาวิทยาลัยเดียวกับพี่แมวของฉัน แต่คนละคณะก็เท่านั้น พี่แมวอยู่ปี 3 ฉันอยู่ปี 1 ฉันมาอยู่กับพี่แมวที่ กทม.อาศัยบ้านพี่แมวอยู่ พี่แมวจะขับรถไปมหาวิทยาลัยทุกวัน โดยมีฉันนั่งเป็นตุ๊กตาหน้ารถไปด้วยทุกวันเช่นกัน
ฉันกับพี่แมวอยู่ด้วยกันแบบคู่รักทั่วไป ไม่มีอะไรหวือหวา ฉันก็ยังเป็นคนเดิมเด็กคนที่ยังคงรัก และเทิดทูนพี่แมวของฉันตลอดเวลาไม่มีวันเปลี่ยนใจ ฉันรู้ว่าพี่แมวเป็นดาวของมหาวิทยาลัยตั้งแต่เข้าไปเรียนในมหาวิทยาลัย แต่ฉันก็ไม่เคยสนใจที่จะใส่ใจใคร่รู้มากนักว่าพี่แมว จะเป็นอย่างไร ฉันสนใจเพียงว่าพี่แมวรักฉันฉันรักพี่แมวก็เท่านั้น
แต่ในความเป็นจริงไม่ใช่อย่างนั้น ฉันเด็กเกินไปที่จะเรียนรู้ว่า ความรัก ไม่ได้มีเพียงแค่ คน สองคน ที่รักกัน ยังต้องมีอะไรอื่นๆ อีกมากมายเป็นส่วนประกอบ เช่นครอบครัว สังคม และหน้าที่การงาน หลังจากที่พี่แมวเรียนจบ ครอบครัวพี่แมวต้องการให้พี่แมวไปทำงานกับครอบครัว ซึ่งพี่แมวก็ไม่ยอมบอกว่าอยากที่จะเรียนต่อ ฉันเห็นสีหน้ากังวลใจของพี่แมวเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ทุกวัน ๆ
จนบางครั้งฉันกับพี่แมวมีปากเสียงกันบ้าง โดยฉันเป็นผู้ก่อเหตุทุกครั้ง เพราะความไม่รู้ของฉัน และเอาแต่ใจของฉันนั่นเอง
พี่เป็นอะไรค่ะ ทำไมพี่ต้องมาทำหน้าบึ้งกับหนุ่ยแบบนี้ค่ะพี่ หนุ่ยทำอะไรให้พี่เหรอ หนุ่ยผิดหรือค่ะที่รักพี่ ผิดหรือค่ะ ที่ยังเด็กและไม่สามารถที่จะดูแลพี่ได้ตลอดเวลา ฉันตัดพ้อในวันหนึ่ง
ไม่หรอกคะ ที่รักที่รักไม่ได้ผิดอะไรเลยแม้แต่น้อย พี่ผิดเองที่เป็นแบบนี้พี่รักหนุ่ยนะค่ะ อย่าร้องไห้สิค่ะคนดีของพี่ อย่าร้องนะค่ะนิ่งซะ จำไว้อย่างนึงนะค่ะไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น จำไว้ว่าพี่รักหนุ่ยนะค่ะรักหนุ่ยคนเดียวเท่านั้น ร้องไห้ค่ะคนดี พี่แมวโอบตัวฉันและลูบหัวฉันเพื่อปลอบใจทำอย่างที่เคยทำ ไม่รู้ว่านานแค่ไหนที่ฉันอยู่ในอ้อมกอดของพี่แมวหญิงที่ฉันรักและเคารพมาโดยตลอด
พี่พูดเหมือนพี่มีอะไรในใจอย่างนั้นแหละค่ะพี่ มีอะไรหรือเปล่าค่ะ บอกหนุ่ยได้ไม๊ หนุ่ยอยากรับรู้เรื่องของพี่บ้าง อยากเป็นคนที่พี่ไว้ใจบ้างนะค่ะ
ไม่มีอะไรหรอกนะคนดีไม่มีอะไรเลย นอนซะนะค่ะสอบวันสุดท้ายแล้วใช่ไม๊ พร้อมหรือยังเอาให้ได้เกรด A หมดทุกวิชานะ ถ้าได้ A ทุกวิชา พี่มีอะไรให้นะรับรองพิเศษสุดๆ นะรู้ไม๊ พรุ่งนี้พี่ไปส่งนะค่ะ นอนนะคนดี พี่ปิดไฟแล้วนะค่ะเช็ดน้ำตาซะ พูดจบพี่แมวก็ลุกไปปิดไฟแล้วก็เดินกลับมานอน
ฉันทำข้อสอบเสร็จก็รีบวิ่งลงมาหาพี่แมวที่รถ ฉันได้ยินเสียงพี่แมวคุยโทรศัพท์ แว่ว ๆว่า
ไม่ต้องรอหรอกค่ะ รอไปก็เท่านั้นแมวมีแฟนแล้ว แมวบอกคุณตั้งแต่ที่เราคบกันแล้วนี่ค่ะว่าเรานะไปกันไม่ได้ เราเป็นเพียงแค่เพื่อนกัน คุณเข้าใจไม๊ เค้ารักแมวและแมวก็รักเค้า
คุณอย่าทำแบบนั้นนะถ้าคุณบอกแม่แมวเรื่องหนุ่ย คุณรู้ไม๊ ว่าแมวจะไม่มีวันเจอหน้าคุณอีกเลย จำไว้ด้วย
ฉันค่อยๆ เดินเข้ามาและได้ยินชัดขึ้นเรื่อยๆ จากใบหน้าที่มีรอยยิ้ม ก็เริ่มเปลี่ยนเป็นใบหน้าที่เฉย และบึ้งตึง เดินเข้าไปด้วยใจที่รู้สึกว่าชาจนไม่รู้สึก เหมือนคนที่ตายแล้วเพียงแค่ได้ยินเท่านั้นฉันยังเป็นถึงเพียงนี้นี่ถ้าฉันเห็นจะเป็นอย่างไรกัน
อ้าวหนุ่ย สอบเสร็จแล้วเหรอมาคะมาขึ้นรถ ทำไมหละทำไม่ได้เหรอ ทำไมทำหน้าแบบนั้นหละค่ะ มาขึ้นรถสิค่ะ พี่พาไปทานข้าวนะ
ฉันเดินขึ้นรถไปอย่างคนที่หัวใจสลาย ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง รู้แต่ว่าฉันตอนนี้ไม่ใช่หนุ่ยคนเดิมแล้ว ฉันเสียใจที่พี่แมวไม่เคยบอกฉัน ไม่เคยแม้แต่จะให้ฉันรู้ว่าพี่แมวมีอะไร กับใครมาก่อนหรือเพราะฉันผิดเองที่ไม่เคยถาม ไม่เคยอยากรู้เรื่องของพี่แมวฉันไว้ใจเกินไปหรือเปล่านะ ฉันได้แต่นั่งเงียบไปตลอดทางที่พี่แมวพามาทานข้าวก่อนจะกลับถึงบ้าน ฉันไม่รู้สึกหิว สมองมันชาไปหมด และคิดว่านี่เหรอคนที่ฉันรักคนที่ฉันรอคอยมานาน และวันนั้นตลอดเย็นจนถึง เข้านอนฉันไม่ได้พูดกับพี่แมวเลยแม้แต่คำเดียว
.
| Create Date : 02 ธันวาคม 2550 |
| Last Update : 2 ธันวาคม 2550 11:29:53 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 294 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
ปทุมธานี Thailand
[Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
|
|
|
|
|
|
|
