It's not easy to be me
Group Blog
 
All blogs
 
เรื่องแนวยูริ : อนันตราบทที่ ๑๕

บทที่ ๑๕

จิราพรเพื่อนของอนันตราโทรมาหาเธอเพื่อที่จะบอกว่ากลับมาจากการไปเรียนภาษาแล้วและจะโทรนัดเพื่อนออกมาเที่ยวด้วยกันเธอมีของฝากมากมายมาให้อนันตรา แต่ก็ต้องได้รับข่าวที่ตัวของเธอไม่คาดคิด

“หา...อะไรนะค่ะแม่ยายตาโดนทำร้าย แล้วยายตาเป็นไงบ้างหล่ะคะแม่ไปหาหมอหรือยัง งั้นเดี๋ยวจิวไปหาตาที่บ้านนะ” จากนั้นจิราพรก็ไม่รอช้าขับรถฝ่ารถติดบึ่งไปหาเพื่อนรักอย่างร้อนรน

จิราพรรู้สึกแปลกใจที่บ้านของเพื่อนรักเปลี่ยนไปมาก นี่เธอไม่อยู่แค่ปีเดียวบ้านสวนของอนันตรากลายเป็นสถานที่ท่องเที่ยวประจำถิ่นไปตั้งแต่เมื่อไหร่กัน แล้วนี่อะไรกันเยอะไปหมดทั้งโรงเรือนทั้งสวนหย่อมทั้งร้านขายกาแฟนี่ใครกันนักหนาที่เข้ามาทำ แล้วยังตัวบ้านที่ทาสีใหม่ไม่โทรมเหมือนเก่าอีกแล้ว อะไรกันนี่ทำไมอนันตราเพื่อนรักไม่บอกกล่าวอะไรกับเธอเลย

“สวัสดีค่ะแม่แล้วนี่ยายตาไปไหนหล่ะคะ” จิราพรยกมือไหว้ทักทายมารดาของอนันตราที่นั่งเย็บจักรอยู่ด้านล่างของบ้าน

“สวัสดีหนูจิว นี่กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่กันไม่บอกไม่กล่าวกันเลยนะ” คุณกฤติกาทักทายเพื่อนรักของบุตรสาวที่รู้จักกันมาตั้งแต่อนันตรายังเป็นเด็กนักเรียนชั้นประถม

“พึ่งกลับมาได้สองสามวันค่ะแม่ยายตาหล่ะคะ” จิราพรมองไปรอบๆ บริเวณตัวบ้านก็ไม่เห็นเงาของเพื่อนรัก

“นอนอยู่ข้างบนขึ้นไปสิสงสัยจะยังไม่ตื่นมั๊ง” คุณกฤติกาชี้ให้จิราพรขึ้นไปหาอนันตราข้างบนห้อง

“ขอบคุณค่ะแม่ งั้นเดี๋ยวจิวไปหาตาก่อนนะคะแล้วค่อยลงมาคุย นี่ค่ะแม่ของฝากจากเมืองนอก แม่คงต้องชอบแน่ๆ เลย” จิราพรยื่นถุงที่เธอซื้อของฝากมาให้กับมารดาของเพื่อนรักและเดินขึ้นบันไดไปยังชั้นบนของตัวบ้านมุ่งหน้าไปยังห้องนอนของเพื่อนรัก ที่เปิดประตูแง้มไว้

เมื่อเปิดประตูเข้าไป เธอก็ต้องงงกับของตกแต่งในห้องนอนนั้น เตียงนอนสองเตียง ข้าวของเครื่องใช้ที่มีเพิ่มมาอีกสองสามอย่าง

“ยายตานี่แกเป็นอะไรเพื่อน” นิชาภัทรนั่งลงตรงข้างเตียงนอนของเพื่อนรักและสะกิดอนันตราให้ตื่น

“ยายจิว ฉันดีใจจังเลยที่แกกลับมา” อนันตรากอดเพื่อนรักด้วยความคิดถึง

“โอ๊ยไอ้บ้าเบาๆ หน่อยสิฉันเจ็บนะโว๊ย แล้วนี่เป็นบ้าอะไรอยู่คนเดียวมีตั้งสองเตียง เงินเหลือเฟือหรือไงย่ะแม่คุณ เอามาซื้อเตียงเล่น” จิราพรแขวะเพื่อนรัก

“ใครว่าอยู่คนเดียว นั้นเตียงของพี่นิต่างหาก”

“ใครคือพี่นิวะแกทำไมฉันไม่รู้จัก หรือว่าเป็นญาติฝ่ายแม่ของแก” จิราพรทำหน้างงกับคำตอบของเพื่อน

“เปล่าเจ้านายฉันเองแหละ” อนันตราตอบเพื่อนและเมื่อสิ้นคำตอบก็ต้องได้รับฟังเสียงที่ดังแสบแก้วหูของอนันตราเป็นอย่างมาก

“ห๊า......... อะไรนะ เจ้านายแกมานอนค้างที่บ้านนี้นี่นะ”

“อืม ใช่ แต่แกเบาๆ หน่อยได้ไหมเดี๋ยวแม่ตกใจ” อนันตราปรามเพื่อนของเธอ

“ไหนแกเล่ามาสิว่าเกิดอะไรขึ้นกับแกแล้วไอ้เจ้านายของแกมานอนทำไมที่นี่แล้วไอ้บ้านแกทำไมมันกลายเป็นสวนสาธารณะแบบนี้ลองเล่ามาสิโดยละเอียดเลยนะ” จิราพรเริ่มรุกเพื่อนเพื่อให้ได้มาซึ่งคำตอบจากคำถามของเธอ

อนันตราเริ่มเล่าเรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้นตั้งแต่เริ่มต้นรวมถึงสาเหตุของการมีเตียงเพิ่มขึ้นในห้องนอนของเธอเองให้กับเพื่อนรักฟังทั้งหมดอย่างละเอียด

“อืมงั้นนายของแกก็ทำถูกแล้วที่มานอนอยู่เป็นพื่อนแก ว่าแต่ว่าแกได้ตอบตกลงเป็นแฟนกับเค้าด้วยหรือเปล่าหล่ะ”

“อืมไม่ตอบก็เหมือนตอบนั่นแหละเพื่อน พี่นิเก่งที่จะมัดมือชกจะตายไป”

“เอ๊าแล้วแกอย่าบอกนะว่าไม่ได้รักไม่ได้ชอบพี่เค้า”

“เปล่ารักสิรักมากด้วยถึงตอนนี้ฉันยังไม่เคยบอกเค้าว่าฉันรักแต่ฉันก็ให้เค้ารับรู้ด้วยใจ” อนันตราบอกเพื่อนอีกครั้ง และคำตอบของอนันตราทำให้คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าประตูยิ้มจนแก้มแทบปริออกจากใบหน้า

“อืมเหรอ เออ แล้วแบบนี้แกก็จะรักพี่เค้าต่อไปว่างั้น หรือว่าไง”

“อืมใช่ฉันว่าฉันคงรักใครได้ไม่เท่าพี่นิอีกแล้ว อีกอย่างแกก็รู้ว่าฉันยังไม่เคยรักใคร คนที่ฉันสนิทที่สุดก็มีแต่แกนั่นแหละ”

“ก็ใช่น่ะสิแกถึงได้พากันขึ้นคานอยู่สองคนในรุ่นนี่ไงหล่ะแต่แกนะแกหนีฉันไปได้ ตัดช่องน้อยแต่พอตัวไปมีแฟนแบบนี้ฉันก็เหงาตายสิแกเอ๊ย”

“แล้วแกจะอยู่อีกนานไหมจิว แกไปเที่ยวกับทัวร์ฉันไหมไม่ต้องเสียตัง เพราะเห็นพี่นิบอกว่าจะไปเมืองกาญฯ ถ้าแกไปได้ฉันว่าเราไปด้วยกันเลยไหมลูกทัวร์คงไม่กี่คนหรอก เราจะได้ไปวัดหลวงพ่อกันอีกรอบไงจิว แกจำวันที่เราไปเที่ยวกันตอนนั้นได้หรือเปล่าสนุกจะตายไป ฉันว่าถ้าแกไปคราวนี้แกต้องสนุกยิ่งกว่าคราวที่แล้วอีกนะเพื่อน”

“ได้เลยเพื่อนว่าแต่ไปเมื่อไหร่หล่ะ ฉันจะได้บอกแม่ถูกว่าแกชวนไปเมืองกาญฯ”

“อาทิตย์หน้า ให้ฉันหายดีกว่านี้อีกสักหน่อยแล้วเราจะไปทัวร์กัน”

“คุยอะไรกันอยู่สองสาว” เสียงนิชาภัทรที่ยืนฟังอยู่หน้าประตูนานแล้วทักทายขึ้นมาทำให้สองสาวที่กำลังคุยกันออกรสต้องหยุดชะงัก

“พี่นิกลับมาเร็วจังนะคะ” อนันตราทักทายคนรักของเธอ

“ไม่ได้สิพี่ห่วงน้องตานี่นา ว่าแต่จะไม่แนะนำพี่หน่อยเหรอว่าสาวสวยอีกคนเป็นใคร” นิชาภัทรลากเก้าอี้ที่โต๊ะเขียนหนังสือมาวางตรงหน้าเตียงเพื่อที่จะได้นั่งร่วมวงสนทนากับสองคู่ซี้ด้วย

“นี่ยายจิวเพื่อนรักของตาค่ะพี่ แล้วนี่พี่นิเจ้านายเราเองยายจิว” อนันตราแนะนำจิราพรให้รู้จักกับนิชาภัทรอย่างเป็นทางการ

“สวัสดีคะพี่นิ” จิราพรยกมือไหว้นิชาภัทรที่อาวุโสกว่าเธอ

“สวัสดีสาวน้อย ไม่ยักรู้ว่าน้องตามีเพื่อนสวยแบบนี้ แต่จะว่าไปหยินหยางเลยนะนี่ไปไหนมาไหนไม่มีใครทักกันบ้างเหรอไงน้อ” นิชาภัทรรับไหว้จิราพรและล่อเล่นกับสองสาวเพื่อนรักที่ดูจะแตกต่างกันสุดขั้ว ทั้งสีผิวที่ขัดกันขาวและดำ (แต่ถึงอนันตราจะผิวคล้ำไปสักนิดก็ไม่ได้ทำให้ใบหน้าสวยคมขำนั้นดูไม่สวยหรอกนะ ความเห็นของคนเขียนเองจ้า) ทั้งหน้าตาที่อนันตราออกจะไทยแท้ แต่จิราพรถ้าไม่บอกว่าเป็นคนไทยก็คงต้องมองว่าเป็นสาวหมวยหรือสาวยุ่นอย่างแน่นอน

“เยอะไปพี่มีแต่คนว่าเราสองคนเป็นลักยมตัวร้าย” จิราพรชักสนุกที่ได้ต่อปากต่อคำกับนิชาภัทรเธอรู้แล้วว่าทำไมอนันตราถึงได้รักเจ้านายของหล่อนก็เพราะนิชาภัทรเป็นคนร่าเริงเป็นกันเองแบบนี้นี่เอง

ทั้งสามนั่งคุยกันอย่างสนุกสนานสักพักก็ได้ยินเสียงคุณกฤติกาตะโกนเรียกอนันตราให้ลงไปข้างล่าง

“ตาลูกตา มีแขกมาหาลงมาลูก”

“ใครคะแม่” อนันตราที่กำลังคุยออกรสชาติไม่อยากจะลงไปไหนได้แต่ตะโกนถามมารดากลับไป

“คุณช่างภาพน่ะลูกลงมาเถอะ เดี๋ยวแม่จะเข้าสวนหน่อย” คุณกฤติกาตอบบุตรสาวของเธอ แล้วก็หันไปพูดกับนนทิเนตรว่า

“ฉันเข้าสวนก่อนนะคะคุณ เดี๋ยวยายตาก็เดินลงมานั่งรอสักครู่ค่ะ”

อนันตราซึ่งนั่งอยู่บนเตียงหันไปกระซิบกับจิราพรว่า

“งานเข้าแล้วแกเพื่อนพี่นิต้องวีนแตกแน่เลย”

“ทำไมหล่ะแก” จิราพรหันมาถามเพื่อน

“ก็อีตาช่างภาพนี่นะสิมาจีบฉันคราวก่อนพี่นิก็โวยไปทีนึงแล้วนี่ยังจะมาอีกซอวอยอแล้วแกฉันนี่แหละ” อนันตราทำหน้าเสียวไส้กับเพื่อนรัก ซึ่งจิราพรก็ได้แต่เพียงพยักหน้ารับรู้เท่านั้น อยากรู้จังอีตาช่างภาพนี่จะหล่อสักแค่ไหน ถึงทำให้พี่นิเดินเป็นเสือติดจั่นแบบนี้ได้

........................

แต่เมื่อลงมายังด้านล่างและได้เห็นหน้าตาของคุณช่างภาพจิราพรก็ออกจะตกใจ

“ตายแล้วเพื่อนฉานดึงดูดเพศเดียวกันได้ขนาดนี้เลยเหรอนี่ไม่เคยรู้เลยแฮะ” จิราพรกระซิบเพื่อนรัก

“ก็นี่แหละปัญหาใหญ่ของฉันหล่ะยายจิว” อนันตราส่ายหน้ากับความคิดของเพื่อนรักของเธอก่อนที่จะทักทายนนทิเนตร

“สวัสดีค่ะคุณเนตรลมอะไรหอบมาคะถึงได้มาถึงบ้านตาได้คะ” อนันตราทักทายผู้มาเยือนด้วยมิตรไมตรี

“ลมแห่งความคิดถึงสิคะหอบมา เนตรเอารูปไปใส่กรอบมาให้คุณตาด้วยนะคะนี่ค่ะ” นนทิเนตรยื่นกรอบรูปใบเขื่องให้กับอนันตราเธอรับมาและก็เห็นว่าเป็นรูปของเธอเองที่นนทิเนตรถ่ายไว้ เป็นรูปเดียวกับที่มารดาเธอชอบ แสงสะท้อนของผิวน้ำที่ต้องใบหน้าสวยคมของอนันตราให้มองดูสดใสพราวระยับในใบหน้านั้น

“ขอบคุณค่ะคุณเนตรไม่น่าต้องลำบากอะไรเลย”

“ไม่ลำบากอะไรเลยคุณตา เนตรเห็นว่ามันสวยดีก็เลยเอาไปขยายมาให้ เผื่อคุณตาจะเอาไว้ประดับบ้านเวลาใครผ่านไปผ่านมาจะได้เห็นว่าเจ้าของบ้านนั้นสวยแค่ไหน” นนทิเนตรปรายตามองนิชาภัทรที่ยืนอยู่ด้านหลังอนันตรา เหมือนเป็นการบอกว่าฉันรุกแล้วนะท่านสมภาร

จิราพรแทบสำลักน้ำลายตัวเองเมื่อได้ยินคำตอบของนนทิเนตรที่ตอบอนันตราและหันไปมองหน้านิชาภัทรที่ยืนสงบนิ่งอยู่ตรงหัวบันไดบ้าน ตายแล้วรถไฟสองขบวนชนกันตูมเบ้อเริ่ม ตายๆ ยายตาเอ๊ยจะรอดไหนนี่

“เชิญคุณเนตรนั่งรอสักครู่ค่ะเดี๋ยวตาไปเอาน้ำมาให้” อนันตราเชื้อเชิญนนทิเนตรให้นั่งพักที่โซฟารับแขก

“ขอบคุณค่ะคุณตาเนตรกำลังร้อนหิวน้ำพอดีเชียว” นนทิเนตรชักชวนคุยไปเรื่อยๆ

“งั้นฉันไปดูแม่ในสวนนะตา” จิราพรขอเลี่ยงรถไฟสองขบวนในทันทีที่เห็นโอกาส

“พี่ไปด้วยจิวจะได้เดินดูคนงานด้วยให้น้องตารับ แขก!! ไปก่อน พวกเราเจ้าบ้านไปดูงานกันดีกว่าไปเถอะน้องจิว” นิชาภัทรเน้นคำว่าแขกเพื่อให้ได้ยินกันชัดๆ ไม่รู้ความในงานนี้ก็สมองมดแล้วนนทิเนตรเอ๋ย

แต่นนทิเนตรก็ยังทำเฉยไม่ใส่ใจกับคำพูดของนิชาภัทรที่ออกจะบ่งบอกถึงความแปลกแยกของตัวเธอยังหันกลับไปพูดกับนิชาภัทรว่า

“ชมสวนให้สนุกนะคะคุณนิ เนตรขอนั่งในบ้านรับลมเย็นๆ กับเจ้าของบ้านคนสวยจะดีกว่า” แล้วนนทิเนตรก็แสร้งหยิบนิตยสารแฟชั่นขึ้นมาอ่านรออนันตราอย่างหน้าตาเฉย

นิชาภัทรและจิราพรเดินออกมาที่สวนอารมณ์ของนิชาภัทรขุ่นมัวอย่างบอกไม่ถูก จิราพรเห็นท่าทางของนิชาภัทรที่ดูไม่สบอารมณ์แล้วก็พูดลอยๆ ขึ้นมาว่า

“ของแบบนี้อยู่ที่คนกลางเน๊อะ ถ้าเราแน่ใจว่าคนกลางหนักแน่นพอเราก็ไม่ต้องไปคิดอะไรมากนักเน๊อต้นไม้เน๊อะ”

คำพูดของจิราพรทำให้นิชาภัทรคิดได้และก็อารมณ์ดีขึ้นทันตาเห็น เพราะเธอรับรู้มาแล้วว่าอนันตรานั้นรักเธอ ถึงแม้อนันตราจะไม่เคยเอ่ยปากบอกเธอเองแต่คำพูดของอนันตราที่พูดกับเพื่อนสนิทที่เธอแอบได้ยินนั้นเป็นการยืนยันได้เป็นอย่างดีว่าอนันตรารักเธอจริงๆ

.................จบบทที่ ๑๕...................



Create Date : 24 มีนาคม 2551
Last Update : 23 มิถุนายน 2551 18:33:44 น. 9 comments
Counter : 301 Pageviews.

 
ว้าว เปิดคอมปุ๊บตอนใหม่มาปั๊บ เริ่มหวานแล้ว


ฝันดีครับคุณรันหณ์ คุณทาย และคุณต้นรัง


โดย: ข้าว IP: 202.44.135.242 วันที่: 24 มีนาคม 2551 เวลา:23:06:27 น.  

 
มาแล้วค่ะ มาแล้วมาอ่านแล้วนะคะ ตอนนี้สั้นเนอะ แต่ก็ยังสนุกเหมือนเดิมค่ะ แล้วที่คุณเนตรโพล่มาทำให้พี่นิรำคาญ พอดีกับที่หนูจิวโพล่มาพอดีเนี้ย จับคู่หรือเปล่าค่ะ
เมื่อคืนพี่ฝันดีมากเลยค่ะคุณข้าว แล้วคุณทายกับคุณผิง-ดาว ละคะ ฝันดีหรือเปล่า
พอเช้ามาก็อากาศสดใสมาก ๆ เลย เพราะที่บ้านดิฉันฝนตก แต่ต้องน่าสลดเพราะที่ลำพูนบ้านของชาวบ้านเสียหายไปเยอะมากเลยค่ะ อากาศกำลังแปรปรวนรักษาสุขภาพกันท้วนหน้านะคะ


โดย: ต้นรัง IP: 118.172.167.245 วันที่: 25 มีนาคม 2551 เวลา:8:44:41 น.  

 
สวัสดีพี่รันหณ์ คุณต้นรัง คุณข้าวค่ะ
เมื่อคืนไม่ได้ฝันเลยค่ะ คุณต้นรัง หลับเป็นตายเลยค่ะ สนิทจริงๆ ขอฝันดีคืนนี้หลังจากอ่านตอนนี้แล้วกันค่ะ พี่นิเชื่อใจน้องตาแล้ว อะไรๆก็ฝ่าฟันกันไปได้ทั้งนั้นนะคะ
ทายคิดเหมือนคุณต้นรังเหมือนกันว่า พี่รันหณ์จะจับคู่ชู้ชื่นระหว่างน้องจิวกับคุณเนตรซะละมั้ง มาถูกที่ ถูกเวลาแบบนี้
คุณข้าวนี่นอนดึกเหมือนกันนะคะ
พี่รันหณ์คะ ในความคิดทายนะ อยากให้คุณอัยย์ พรรณีเป็นพี่นิค่ะ เธอน่ารักดี ดูอบอุ่นใจเย็น ขี้เล่น
คุณแอม เห็นด้วยคะที่จะเป็นเมย์
คุรเนตรก็เห็นด้วย แต่ไม่อยากให้น้องพั๊นซ์อกหักเลยค่ะ เพราะทายชอบน้องพั๊นซ์
ส่วนน้องตา ทายชอบเทย่าค่ะ น่ารักและดูขี้งอนนิดๆดี ผิวสีแทน ตาโต ยิ้มมีเสน่ห์


โดย: ทาย IP: 58.137.154.195 วันที่: 25 มีนาคม 2551 เวลา:10:21:22 น.  

 
สวัสดีค่ะคุณข้าว คุณต้นรัง คุณทาย

ฉันไม่ฝันค่ะเมื่อคืน เพราะฉันนอนเอาเกือบเช้าแล้ว แต่ไม่ได้เขียนนิยายหรอกนะคะ ฉํนนั่งดูหนังจีน ไปพร้อมกับอน่านหนังสือ บางเล่มที่ซื้อมานานแล้วแต่ไม่เคยจะหยิบขึ้นมาอ่าน เพราะเป็นหนังสือที่อ่านที่ไรแล้วง่วงตลอด

ฉันอ่านเรื่องสัตวืโลกย่อมเปลี่ยนไปตามกรรมค่ะ เมื่อวานอ่านจนวางไม่ลง ของคุณสุทัสสา อ่อนค้อม เค้าเขียนไว้หลายเล่มเชียว ฉันขนซื้อมาตั้งแต่สองปีที่แล้ว จนเมื่อวานนีพึ่งจะได้อ่านอย่างจริงๆ จังๆ เนื้อเรื่องสนุกค่ะแฝงสาระธรรมไว้มากมาย อ่านแล้วไม่กล้่าฆ่าสัตว์ ไม่กล้าอุ๊บอิ๊บเงินผู้ปกครอง ไม่กล้าเมา และหลายๆ อย่าง

เอ๊ะ หรือว่าตอนนี้ฉันจะใกล้วัยทองมาอ่านหนังสือแนวธรรมะกับเค้าด้วยนี่หล่ะ ตายๆๆๆ ต้องเปลี่ยนไปอ่านหนังสือคิกบุหน่อยแน้มกับเค้าบ้างแล้วสินี่

คุณต้นรังฝันอะไรหรือคะ ที่ว่าฝันดี กระซิบบอกกันได้บ้างเปล่านี่ ฉันยังไม่ฝันเลยค่ะ คงต้องรอนอนให้มากๆ จนจิตว่างถึงจะฝันได้

คุณทายอัย์ก็น่านักดีค่ะ รับไว้พิจารณาเนอะ หากวันใดความฝันเป็นจริง ถ้าได้สร้างละครสักเรื่องฉํนจะหยิบตัวละครเหล่านี้มาเล่นในเรื่องของฉัน คริกๆๆ ฝันลมๆ แล้งๆ กลางวันแสกๆ ทั้งที่ไม่ได้หลับก็ได้เน๊อะคนเรานี่เน๊อะ

หากว่าว่างๆ ฉันจะปั่นตอนต่อไปให้นะค่ะ ขอโทษทีที่ตอนที่ 15 นี้สั้นไปนิด อาจจะแวะมาเติมในวันข้างหน้าให้ละเอียดกว่านี้ก็ได้ แบบที่ฉันเคยทำมาจนฉันชินเองเสียแล้วหล่ะสิคะ

ส่วนเนตรกับจิวฉันว่าเค้าเป็นคู่กัดกันมากกว่าคู่รักนะนี่ คิดเล่นๆ กับคุณแฟนว่าจะให้มัชกับพี่ธัญมาเที่ยวทัวร์ของพี่นิด้วยจะดีไหมน้อ แบบพี่วดีเขียนผูกโยงไปเรื่อยๆ เป็นเครือญาติกัน น่าจะดีเน๊อะคุณๆ

บั๊ยบายทำงานให้สนุกค่ะ
ส่วนฉันไปนั่งฝันกลางวันต่อจะดีกว่าเน๊อะ บั๊ยบาย...


โดย: รันหณ์ วันที่: 25 มีนาคม 2551 เวลา:11:11:41 น.  

 
ดีค่ะ พี่รันหณ์ ให้น้องมัชกับพี่ธัญมาเป็นแขกรับเชิญในเรื่องนี้ซัก ทริปนึง ว่าแต่ พี่รันหณ์จะพาไปที่ไหนดีคะ ทริปถัดไป ทายอยากไปดูทะเลดาวที่เขาค้อจังค่ะ เพื่อนบอกว่าสวยตอนหน้าหนาว ดาวอยู่ใกล้แค่เอื้อม


โดย: ทาย IP: 58.137.154.195 วันที่: 25 มีนาคม 2551 เวลา:11:38:39 น.  

 
เห็นด้วยอีกคนค่ะที่จะเอามัชกับพี่ธัญมาเป็นแขกรับเชิญ จะเอามาเที่ยวบ่ดายหรือจะเอามาเป็นเพื่อน เป็นญาติฝ่ายไหนก็เอาค่ะ แล้วก็ให้บุคลิกพี่นิไปเหมือนกับพี่อัยย์เนี้ย เห็นด้วยเลยค่ะ เพราะพี่อัยย์เป็นคนอบอุ่น แล้วก็เป็นพวกที่มีโลกส่วนตัวพอสมควร (ที่หลายคนเข้าไม่ถึง) แล้วก็เป็นคนตลกพอสมควรเลยค่ะ (ชอบมากเป็นส่วนตัว) ส่วนหนูตาก็ถ้าเป็น
เออคุณผิงดาวค่ะ เรื่องหนังสือธรรมหรืออะไรประมาณนั้น ดิฉันอ่านมาตั้งแต่เข้ามหาลัยปีแรกๆ นี่ก็ผ่านมาห้าหกปีก็ยังอ่านไม่เปลี่ยน อย่าว่าแต่อ่านเลยค่ะ ปฏิบัติมาตั้งแต่แปดเก้าขวบ ต้นรังคงแก่กว่าคุณอีกมั้งเนี่ย อย่างว่าแหละค่ะมันเป็นความศรัทธาแล้วก็ความชอบส่วนตัว
ส่วนเรื่องฝัน ฝันดีมาก ๆ แต่บอกใครไม่ได้ มันไม่ดีต่อสุขภาพของดิฉันภายหลัง 555 อาจโดนคุณแฟนทุบเข้าให้ บางทีความฝันของฉันก็เป็นเรื่องเป็นราว เอามาเป็นพร็อทแต่งนิยายได้เลยค่ะ ว่าง ๆ คราวหน้าอยากจะให้คุณผิงดาวสืบทอดฝันของฉันบ้างค่ะ
แล้วเย็น ๆ จะเข้ามาดูอีกนะคะว่าคุณได้ลงตอนใหม่หรือเปล่า อ๋อ แล้วก็เรื่องเที่ยวเพชรบูรณ์ก็ที่เที่ยวเยอะ ภูทับเบิกไง อย่างที่สโลแกนที่ว่า "นอนภูทับเบิก สัมผัสความหนาว ดูดาวบนดิน" ไงค่ะไปเที่ยวไกล ๆ บ้างสำหรับคนหนุ่มคนสาวบ้างก็ดีค่ะ


โดย: ต้นรัง IP: 118.172.165.251 วันที่: 25 มีนาคม 2551 เวลา:12:16:31 น.  

 
คุณอัยย์ ได้หลายคะแนนเสียงแล้วนะคะ เดี๋ยวเวลาอ่านเรื่องนี้ ทายจะนึกหน้าคุณอัยย์แทนพี่นิไปซะเลย

คุณต้นรังได้ไปเพชรบูรณ์บ่อยๆมั้ยคะ เล่าให้ฟังกันบ้าง

พี่รันหณ์คะ พี่ว่าเราน่าจะมีทริปย้อนรอยอนันตราและพี่นิกันบ้างดีมั้ยคะ อาจจะรวมพลแฟนพันธุ์แน่ พี่รันหณ์อะไรแบบนี้ เสนอเฉยๆนะคะ ความเป็นไปได้แล้วแต่พี่รันหณ์ คุณต้นรังและคุณข้าวนะคะ


โดย: ทาย IP: 58.137.154.195 วันที่: 25 มีนาคม 2551 เวลา:13:00:32 น.  

 
คุณต้นรัง คุณทาย

ถ้าฉันปั่นทันนะคะ จะปั่นให้ทันแต่ไม่รับปากค่ะ อยู่ที่เวลาและจินตนาการ
จะอำนวย

คุณต้นรังฉันยินดีจะต่อยอดจินตนาการของคุณค่ะ ถ้าคุณยินยอมจะถ่ายทอดเรื่องราวมาให้ฉันได้รับฟังบ้าง (จริๆก็แอบขโมยมาบ้างแล้วนะนี่นะ)



โดย: รันหณ์ วันที่: 25 มีนาคม 2551 เวลา:13:04:52 น.  

 
ยินดีค่ะ เวลาฉันฝันเป็นเรื่องเป็นราว ก็เอามาบันทึกไว้ เมื่อก่อนก็บันทึกในสมุด หลังๆ มาก็บันทึกไว้ในไฟล์ส่วนตัว คุณแฟนก็เลยเชียร์ให้ฉันเขียนเป็นนิยายไปเลย แต่ยังแป๊กอยู่เลยต่อไม่ได้ ต้องหาแรงบรรดาลใจอีกแล้วก็ช่วงปีที่ผ่านนี้ไม่ได้ไปเที่ยวไหนเลยไม่อะไรมาเขียนต่อ

ดีใจค่ะที่คุณผิงดาวยินดีจะต่อยอดให้ แล้วจะเมลไปให้นะคะ

ถ้าจัดทริปย่อยรวมผลคนรักสมัครเป็นแฟนคุณ ก็อย่าลืมบอกกันนะคะ


โดย: ต้นรัง IP: 202.29.52.252 วันที่: 25 มีนาคม 2551 เวลา:13:52:17 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

รันหณ์
Location :
ปทุมธานี Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]





ฉันคือฉัน
ฉันรักเสียงเพลง
ฉันรักสายลม
ฉันรักท้องฟ้า
ฉันรักอิสระ
ฉันคนไร้ราก
ผิงดาวยามไร้เดือน

คืนนี้ถ้าเธอหนาว ร่วมผิงดาวบนท้องฟ้า
จากรักจากศรัทธา....ของเรา

เป็นอะไรก็ได้มิใช่หรือ
แค่เป็นคนดีก็คงเีพียงพอ
[Add รันหณ์'s blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.