|
|
เรื่องสั้นแนวยูริ : ความหลัง ตอนที่ 1
ความหลัง ตอนที่ 1
ทุ่งหญ้าที่เห็นอยู่ตรงหน้าไม่ได้เห็นนานแล้วสินะ กองฟาง กลิ่นไอดิน ช่างหอมอะไรเช่นนี้ บ้านเราสินะ นี่คือบ้านที่จากไปนาน นานจนเกือบลืมไปแล้วว่า ฉันยังมีบ้าน บ้านที่เคยอบอุ่น ที่เคยมีรัก ที่เคยมีทุกข์ กี่ปีแล้วนะที่ฉันได้ไปใช้ชีวิตในเมืองหลวงที่แสนจะวุ่นวาย เป็นมนุษย์เงินเดือน เป็นคนที่เหมือนไม่ใช่คน เป็นเครื่องจักร ที่ต้องทำงานตามตาม คำสั่ง นี่แหละนะ เรียนมาสูงแต่เอาตัวเองไม่รอด ในที่สุด ต้องกลับมาบ้านเกิด เพื่อชาร์ตแบตให้กับตัวเอง
ฉันตัดสินใจลาออกจากงานที่แสนจะยุ่ง และ แสนจะเหนื่อย ขอกลับมาพักกาย พักใจ ที่เหนื่อย ที่บ้านแห่งนี้ แม้ว่าบ้านจะเปลี่ยนไปมากก็ตาม แต่ทุกอย่างในความทรงจำ ฉันยังเหมือนเดิม ฉันมองเห็นตัวเอง กำลังวิ่งเล่น อยู่ในทุ่งนา มีกลุ่มเด็กๆ วิ่งไล่ตามกัน เป็นพรวน ในมือถือสิ่งของคนละ 2 3 อย่าง เสียงวิ่งเล่นนั้น มีแต่ความสนุกสนาน เป็นอย่างนี้ทุกวัน เวลานั้น ไม่มีความทุกข์ ไม่มีเหนื่อย นั่นสินะ เด็กก็เป็นแบบนี้แหละ
จนฉันโตขึ้น ฉันต้องเข้าไปเรียนในเมือง ต้องอยู่โรงเรียนประจำ เพราะบ้านของฉันอยู่ห่างจากโรงเรียนมาก เกือบ 60 กิโล อยู่ต่างอำเภอ นั่นเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้ชีวิตฉันเปลี่ยนไป ฉันเฝ้ารอวันศุกร์ ที่จะได้กลับบ้าน รอที่จะได้เล่น และวิ่งในทุ่ง รอที่จะได้ปีนต้นไม้ ถึงแม้ว่าข้างบนต้นไม้นั้นจะไม่มีอะไรเลยก็ตาม ฉันก็อยากจะปีน ไปอยู่ข้างบน เพื่อที่จะได้สูงกว่าคนอื่นๆ ที่อยู่ด้านล่าง ก็เท่านั้น ทำไมก็ไม่รู้ ฉันอยาก เห็นวิว ที่สูง มองเห็นไกลๆ มองไปแล้วสบายตา ทั้งๆที่มองจากข้างล่าง หรือบนต้นไม้ก็เหมือนกัน เพราะก็เป็นทุ่ง เหมือนกัน
จนบัดนี้ ฉันก็ยังอยาก ปีน แต่ด้วยความที่โตขึ้นมาก ฉันปีนไม่ขึ้น ฉัน ไม่สามารถปีนได้ เหมือนความฝันของฉัน ที่ไม่สามารถ ปีนได้ และปีนไม่ถึง
เรื่องราวของฉันมันอาจไม่โลดโผนนัก มันอาจไม่น่าสนใจ แต่ฉัน ก็ยังอยากเล่า ถ่ายทอดเรื่องราวของฉันให้ใครสักคนฟัง คนที่ฉันรัก ตนที่ฉันไว้ใจได้ เธอคนนั้น จะเป็นใครก็ได้ที่ฉันมีความรู้สึกที่ดีชีวิตของฉันอาจไม่ได้เป็นอย่างคนทั่วไป ฉันรู้ตัวว่าฉันรักผู้หญิงด้วยกัน แต่ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ พอรู้ก็เข้าใจว่าฉันรัก พี่คนนึง รักมาก ถึงขนาดที่ว่า ยอมทำทุกอย่างเพื่อเค้า พี่เค้าไม่ได้สวย แต่เป็นคนที่มีความอบอุ่น ฉันไม่ได้ขาดความอบอุ่น แต่ฉันขาด ความรักมากกว่า
ฉันรักพี่สาวคนนั้น โดยไม่มีข้อแม้ ทุกวันหลังจากที่ต้องทำการบ้าน อาบน้ำ เรียบร้อยแล้ว ฉันจะไปนั่งอยู่ข้างๆพี่สาวคนนั้น เพื่อให้ได้ใกล้ชิด ฉันอยู่เพียง ป.6 พี่สาวคนนั้น อยู่ ม.3 เค้าใกล้ที่จะ จบจากโรงเรียนนี้แล้ว เรื่องที่เราสองคนคุยกัน ก็เป็นเรื่องทั่วๆ ไป ไม่มีอะไรที่พิเศษ ไม่มีอะไรที่ทำให้พี่เค้ารู้ว่าฉันหลงรักเค้า มีเพียงกรากระทำของฉัน ที่เข้าไปนัวเนีย พี่เค้าตลอดเวลา ทั้งเกาะแขน แกะเอว นอนหนุนตัก ก็เท่านั้น
หนุ่ย พี่อยากรู้จริงๆ ว่าทำไมถึงได้มาอยู่กับพี่ทุกวัน พี่แมวถามฉันในวันหนึ่ง
ไม่รู้สิพี่ หนุ่ยคงคิดถึงบ้านมังค่ะ ฉันตอบออกไปทั้งๆ ที่ไม่ใช่คำตอบที่เป็นจริง
เหรอ คิดถึงบ้านหรือคิดถึงอะไร เห็นพี่เป็นบ้านหรืองัยน้อง ตัวพี่โตขนาดนั้นเลยเหรอไอ้หนู
เปล่าพี่ ใครว่า พี่แมวสวยจะตาย ออกจะหุ่นดี จะเป็นบ้านได้งัย ฮิฮิ
อืมพี่นึกว่าเห็นพี่เป็นบ้าน แล้วน่ามาอ้อนเอาอะไรหละ เรานะ เดี๋ยว ซิสเตอร์ เรียกพี่ ให้ไปพบนะ เราไปกับพี่หรือเปล่า
ไม่ได้เอาอะไรค่ะพี่ มานั่งคุยด้วยก็เท่านั้น แล้วซิสเตอร์เรียกพี่ไปทำอะไรหละ
ไม่รู้เหมือนกัน ว่าทำอะไร แต่คิดว่าคงไม่ใช่เรื่องที่ดีนักพี่แมวพูดออกมาด้วยสายตาที่กังวล
เหรอพี่ พี่ไปทำอะไรมาหละ ถึงได้โดนเรียกนะ วันก่อนหนุ่ยก็โนเหมือนกัน แอบหนีออกไปนอกโรงเรียน เลยโดนดุ ค่ะ
ฮ่า ๆๆๆ พี่ไม่ได้ออกนอกโรงเรียนหรอก ไม่ต้องกังวล
ไปสิพี่ หนุ่ยไปเป็นเพื่อน
.
ฉันและพี่สาวคนสวยเดินมายืนอยู่หน้าห้องซิสเตอร์ประจำตึกนอน พี่สาวเดินเข้าไปในห้อง และคุยอะไรไม่ทราบนานมาก ส่วนฉันยืนรออยู่หน้าห้องนั้น ด้วยความอยากรู้อยากเห็น จน เกือบ 2 ทุ่ม ซึ่งเป็นเวลาที่ เด็กหอทุกคนต้องเข้าแถวนับจำนวน เพื่อเข้าหอนอน แต่ฉันก็ยังไม่ได้เดินไปที่หอของฉันยังคงยืนรอพี่สาวอยู่ตรงนั้น ตบยุงที่ไม่รู้มาจากไหนมากมาย ตายไปหลายตัว แขนและขาของฉัน เป็นผื่นแดงๆ เพราะรอยยุงกัด เต็มไปหมด แล้วสักพัก พี่สาวคนสวยก็เดินออกมา
อ้าวหนุ่ย ทำไมยังไม่กลับหอนอนหละมายืนทำอะไรที่นี่ พี่แมวถามเสียงตกใจที่ยังเห็นฉันยังคงยืนอยู่ที่เดิม
ก็รอพี่นะสิ เข้าไปนาจัง ดูสิยุงกัด เต็มเลยค่ะ ฉันยืนแขนให้พี่แมวดู ร่องรอยของยุงที่กัดฉัน
โห หนุ่ย เต็มเลยจริงๆ ไปปะ กลับหอนอน เดี๋ยวพี่ทายาให้ พี่แมวจับมือฉันและเดินจูงไปยังหอนอน
ฉันรู้สึกดีและอบอุ่นกับการจับมือของพี่แมว เหมือนมีอะไรเป็นกระแสไป วิ่งจากมือพี่แมวมาที่มือฉัน เพียงแค่นี้ฉันก็มีความสุขมากแล้ว
.
ฉัน อยากรู้ว่าพี่แมวโดนเรียกเข้าไปทำไม แต่ฉันก็ไม่สามารถถามได้เพราะรู้ว่า ถ้าพี่แมวอยากบอกก็จะบอกกับฉันเอง เราเดินกลับมาที่หอนอน พี่แมวส่งฉัน และบอกว่า
ไปอาบน้ำก่อนนะหนุ่ย อาบเสร็จแล้ว มาหาพี่ที่เตียงด้วยจะทายาหม่องให้
ค่ะพี่ ฉันตอบพร้อมยิ้มกว้าง มากมาย
ฉันรีบอาบน้ำ และรีบวิ่งไปที่เตียงของพี่แมวอย่างรวดเร็ว
เฮ้ย ทำไมเร็วจัง พี่ให้ไปอาบน้ำนะ ไม่ได้ให้วิ่งผ่านน้ำ นี่อะไร อาบน้ำแล้ว ตัวยังมีเหงื่ออยู่เลย หรือว่า หนุ่ยไม่ได้เช็ดตัว ฮะ บอกมาสิ ดูสิชุดเปียกหมดเลยน้อง เดี๋ยวก็เป็นหวัดหรอก พี่แมวบ่นตามเคย ยังคงเห็นฉันเป็นเด็กอยู่ร่ำไป
อาบแล้วพี่ ใครจะวิ่งผ่านน้ำได้อะ ก็แหม เดี๋ยวเค้าก็ปิดไปแล้วอะ พี่ ต้องรีบหน่อยเดี๋ยวไม่ได้ทายาหม่อง
เฮ้อ เมื่อไหร่จะโตกับเค้าซะที่นะหนุ่ย ถ้าพี่ไม่อยู่แล้ว อย่าทำตัวแบบนี้อีกนะค่ะ ไม่มีคนดูแลแล้วนะน้อง
คำพูดของพี่แมวทำให้ฉันหุบยิ้มอย่างกระทันหัน
พี่แมว พี่จะไปไหนค่ะ แล้วทำไมต้องไป
พี่ต้องย้ายตามพ่อกับแม่ไปอยู่อเมริกาค่ะ เรียนจบเทอมนี้พี่ต้องไปแล้ว พี่แมวตอบฉัน สายตาเราสองคนยังจ้องกันอยู่อย่างนั้น
ฉันน้ำตาซึมออกมาอย่างไม่รู้สึกตัว ฉันกอดพี่แมวอย่างไม่เกรงใจใคร ไม่กลัวว่าใครในหอนอน จะเห็น ฉันร้องไห้ออกมามากมายอย่างที่ไม่เคยร้อง
โอ๋ ไม่ร้องนะคนดี พี่ยังอยู่อีกเดือนกว่าๆ นะน้อง ไอ้หนูคนดีของพี่ ถึงพี่ไปเราก็ยังติดต่อกันได้นี่นานะ อย่าร้องนะ คนดี พี่ แมวปลอบฉัน ทั้งๆมี่ในใจของพี่แมวก็เสียใจไม่ต่างกับฉันแม้แต่น้อย
มามะ พี่ทายาหม่องให้ ไม่ร้องแล้วนะคนดีของพี่
ฉันยื่นแขนที่เต็มไปด้วยรอยยุงกัดให้พี่แมวทา แปลกนะที่ฉันไม่ได้รู้สึกกับความร้อนของยาหม่องเลยแม้แต่น้อยใจฉัน ร่ายกายฉันมันชาไปหมด นี่ฉันต้องหางจากคนที่ฉันรักหรือนี่ ทำไมนะ พระเจ้า ต้องลงโทษฉันด้วย แค่ฉันเป็นผู้หญิงที่รักผู้หญิงด้วยกันฉันก็ผิดมากแล้ว นี่ยังลงโทษฉันด้วยการพราก คนที่ฉันรักไปไกลแสนไกลอีกหรือ และคืนนั้น ฉันขอนอนเตียงเดียวกับพี่แมว และขอนอนกอดคนที่ฉันรัก นอนทั้งคืน ซึ่งพี่แมวก็ไม่ได้บ่นว่าอะไรฉัน แม้แต่คำเดียว
..
| Create Date : 02 ธันวาคม 2550 |
| Last Update : 2 ธันวาคม 2550 11:25:01 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 288 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
ปทุมธานี Thailand
[Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
|
|
|
|
|
|
|
