It's not easy to be me
Group Blog
 
All blogs
 
เรื่องสั้นแนวยูริ : บันทึก ตอนที่ 4

“มันเกินไปแล้วนะตั๊กเธอทำแบบนี้หมายความว่างัย ไม่อยากทำงานร่วมกับเรางั้นเหรอ” แดงพูดเสียงดังหลังจากที่พวกเราเดินออกจากห้องประชุมแล้วเธอฉุดฉันให้ตามเธอไปคุยกันที่หลังโรงเรียน

“ไม่ใช่อย่างนั้น”

“ไม่ใช่แล้วยังงัย” เธอยังเสียงดังไม่เลิกและยังเอาแต่ใจเหมือนเดิม

“ให้ตายสิ แดงเรานะไม่ชอบที่จะต้องมาทำตัวให้ถูกกฎระเบียบตลอดเวลาเหมือนแมวนะ เรามีชีวิตส่วนตัวของเรา เราไม่ชอบอยู่ในกฎเกณฑ์แดงก็เข้าใจนี่ แล้วจะมายังงัยกับเราอีก” ฉันก็ไม่ยอมเธอเหมือนกัน

“ใช่สิ ตอนนี้มีน้องๆ น่ารักคอยให้กำลังใจสินะ ถึงได้พูดแบบนี้” เสียงประชดมากกว่าเดิม

“น้องที่ไหน ใครที่ไหนมาให้กำลังใจ” ฉันงงกับคำพูดเธอ

“ก็เห็นหอมแก้มกันจนแทบจะลงไปจูบกันแล้วมั๊ง……”

“หอมที่ไหนนี่เรายังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ พึ่งเปิดเทอมเราจะไปทำอะไรใครได้”

“……… อย่ามาเถียงนะเราเห็นกับตา เอางี้เธอบอกมาว่าทำไมถึงไม่อยากทำงานกับเราฮ๊ะ” เสียงเธอขู่ฉัน

“ก็ไม่ใช่ไม่อยากทำงานด้วยหรอก เราชอบที่จะเล่นดนตรีมากกว่าที่จะมาทำกิจกรรมอื่น เราก็ช่วยเหลือเธอได้นะหากเธอต้องการ แต่เราขอไม่เข้าไปทำงานเราขอที่จะอยู่ที่ชมรมเรามากกว่า เพราะเราคิดว่าดนตรีคือชีวิตของเรา ขอร้องหละอย่าทำให้เราต้องทำอะไรที่เราไม่อยากทำเลยนะแมว แค่เราโดนบังคับให้ลงสมัครเราก็ลำบากใจมากพออยู่แล้วอย่าให้เราทำเลยนะ” ฉันพูดเสียงสั่นและมีน้ำตาใสๆ คลออยู่ในตา

“ก็ได้ เราเข้าใจแล้ว” เธอพูดเสียงเบาลงและเอื้อมมือมาดึงฉันเข้าไปกอดอย่างที่ฉันรู้สึกว่าอ้อมกอดนี้ฉันโหยหามานานเหลือเกิน และฉันก็ร้องไห้ออกมามากมายโดยที่ห้ามไม่อยู่

หลังจากนั้นเราคบกันและสนิทกันมากขึ้นจนเมื่อเธอจบชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 ก็ต้องออกจากโรงเรียนเพื่อไปเรียนต่อที่โรงเรียนอื่นฉันจึงเข้าใจว่าฉันนั้นมีใจให้กับเธออย่างที่ไม่คิดว่าจะเคยมีให้ใครเพราะเมื่อไม่มีเธอในโรงเรียนฉันจะรู้สึกเหงา และมักจะหมกตัวอยู่แต่ในห้องซ้อมดนตรีเมื่อมีเวลาว่างทุกวันจนเพื่อนๆ ลืมว่ายังมีฉันอยู่ในโรงเรียนนี้

…………………….

“แดง เฮ้ย แดง……….” ฉันตะโกนเรียกเธอเมื่อฉันเห็นเธอที่ตลาดในวันหนึ่ง

“อ้าวตั๊ก มาตลาดเหรอ ใกล้จบแล้วสิ จะเรียนต่อที่ไหนหละ”

“ก็คิดว่าโรงเรียนเดียวกับที่เจ้ กับแดงเรียนนั่นแหละ โห ไม่เห็นตั้งนานสวยขึ้นเยอะนะเราหนะ”

“ใช้สิก็เราเป็นสาวแล้วนี่นา จะให้เป็นเด็กอย่างเธอได้งัยกันหละฮึ”

“ว่าเข้าไปนั่น แล้วนี่แดงไม่กลับไปเยี่ยมโรงเรียนเก่าเราบ้างเหรอ จบแล้วก็ลืมเลยสินะ”

“ใครว่าหละ เราไม่ลืมหรอก แต่เราไปไม่ได้เพราะเรามีเรียนทุกวัน ว่าชั่วโมงกิจกรรม จะลาอาจารย์ออกไปเยี่ยมโรงเรียนเก่าอยู่เหมือนกันนะ เราว่าจะไปวันไหว้ครู จะมีวันพฤหัสที่จะถึงนี้ไม่ใช่เหรอ ”

“อึม…ใช่ เธอทำอะไรก็ต้องตรงระเบียบจริงๆ นะเราเชื่อเลย” ฉันพูดเพราะคิดว่าเธอเจ้าระเบียบจริงๆ

“ก็ใช่สิใครจะเหมือนเธอหละ อะไรแหกกฎได้ ก็ทำมันทุกอย่างแหละ”

“ฮือ ใช่สิเราไม่ได้เป็นรองประธานนักเรียนเหมือนตัวนี่จะได้อยู่ในระเบียบทุกอย่าง” แล้วเสียงหัวเราะก็มีขึ้นพร้อมกัน หลังจากที่ฉันไม่ได้มีมานานเมื่อเธอจบจากโรงเรียนของฉันไป

…………………………..

ฉันตั้งหน้าตั้งตาเรียนและซ้อมดนตรีจนเวลาผ่าไปอย่างรวดเร็ว เมื่อฉันจบมัธยมศึกษาปีที่ 3 พวกเราก็มีการแสดงทิ้งท้ายให้พวกรุ่นน้องได้ดู พวกฉันอดใจหายไม่ได้แต่ก็อย่างว่าแหละคะ งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกรา ที่สุดเมื่อเราสอบปลายภาคเสร็จ พวกฉันก็มาเลี้ยงฉลองกันเองแบบเด็กๆ เราเรียกว่าปาร์ตี้น้ำแดง กุ่ง ครรลอง มล และก๊วนเราไปกันครบ หน้าบ้านกุ่งในค่ายทหาร กุ่งบอกทุกคนว่าเธอจะต้องไปเรียนต่อที่กรุงเทพฯ เพราะพ่อของเธอต้องย้ายเข้ากรุงเทพฯ ฉันก็เข้าใจว่ากุ่งต้องไป ย้ายตามพ่อ และเราก็ร้องเพลงเป็นที่สนุกสนาน โดยที่ฉันไม่รู้เลยว่านั่นจะเป็นครั้งสุดท้ายที่พวกเราอยู่กันพร้อมหน้า เราถ่ายรูปหมู่ไว้เป็นที่ระลึก

และฉันจำได้ว่าวันที่กุ่งเดินทาง ฉันขี่มอไซด์ เอารูปที่ถ่ายในวันนั้นไปใส่กรอบและเอามาให้กุ่ง โดยทุกคนเซ็นชื่อกำกับไว้ ใต้รูปและแต่ละคนก็เขียนว่ารักแกหว่ะบ้างหละ รักเพื่อนนะ คิดถึงฉันด้วย ฯลฯ ฉันเขียนเนื้อเพลงลงไป ว่า “ลาแล้วเอยที่เคยชิดใกล้” พวกเราและมิตรภาพยังยั่งยืนเสมอ กุ่งโบกมือให้พวกเราและจากไป ทิ้งให้พวกฉันยืนมองเพื่อนจากไป แต่เราก็ยังรู้สึกถึงมิตรภาพที่พวกเรามีให้กัน

ฉันและเพื่อนที่เหลือต่างคนต้องไปหาที่เรียนติวเพื่อสอบเข้าโรงเรียนใหม่ ฉันกับมล ได้เรียนที่เดียวกัน ครรลองสอบไม่ได้ไปเรียนอีกโรงเรียนที่ไกลออกไปหน่อย เพื่อนที่เหลือเข้าเรียนในเครือของโรงเรียนเก่า ซึ่งเป็นโรงเรียนชายล้วน แต่ระดับมัธยมปลายเค้าพี่งเปลี่ยนให้มีนักเรียนหญิงด้วยสัก 3 ปี พวกเพื่อนฉันก็เลยยิ่งชอบ ไม่ต้องไปไหนไกลจากโรงเรียนเดิม ที่สำคัญ สาวๆ มักกรี๊ด หนุ่มๆ เสมอ

............................................

ในวันประกาศผลสอบ

“ดีใจด้วยนะที่ได้มาเป็นรุ่นน้องเราอีก” เธอแสดงความยินดีกับฉันที่สามารถสอบเข้าเรียนในโรงเรียนเดียวกับเธอได้

“ขอบใจ”

“แล้วจะพาเราไปเลี้ยงที่ไหนหละ”

“ต้องถามเจ้ก่อนว่าจะให้ไปที่ไหน เห็นเจ้บอกว่าจะเลี้ยงเราเอง” พี่ของฉันและแดงเรียนอยู่ชั้นเดียวกันและเป็นเพื่อนกันแต่ไม่สนิทมากเนื่องจากพี่ของฉันไม่ชอบทำกิจกรรม ไม่เล่นกีฬา ชอบอ่านหนังสือและนวนิยายที่เธอคลั่งใคล้นักหนา

“รอหนกเหรอ แล้วหนกจะไปกับเราด้วยเหรอ”

“ใช่สิเพราะเจ้ติวให้เรานะกลัวเราจะไม่มีที่เรียน เห็นเราหัวสมองกลวงนะก็เลยต้องสอนมากหน่อย”

“ดีเนอะตัวมีพี่สาวที่ดีแล้วนี่ แล้วเราจะเป็นพี่ที่ดีของตัวได้เหมือนหนกได้หรือเปล่าหละ”

“เราไม่อยากเป็นน้องตัวหรอกนะแดง………..เรา……..เรา…..”

“ทำไมเป็นน้องเรามันไม่ดีตรงไหนเหรอ” เธอทำหน้าขึงขังมากจนฉันกลัว

“เรา…..เราอยากเป็นแฟนแดงจะได้ไม๊” อาการประหม่าเกิดขึ้นกับฉันอย่างที่ไม่คิดว่าจะเกิด

“อะ…ไร..นะ..” เธอพูดด้วยเสียงที่ตกใจ จนฉันใจฝ่อ

“เราบอกว่าเป็นแฟนกับเราได้ไม๊ เราชอบแดงนะ” ฉันถามเธอและจ้องตาเธอเพื่อรอคำตอบทั้งๆ ที่ในใจนั้นแสนจะตื่นเต้น

“ตั๊กพูดเป็นเล่น จริงเหรอ เราคิดว่าตั๊กเห็นเราเป็นพี่ซะอีก”

“ก็ลองคิดดูแล้วกัน ว่าเราก็มีพี่ของเราแล้วแถมดีมากด้วยแล้วเราอยากจะมีพี่สาวอีกทำไมกันหละแดง ที่เราคบกับแดงมาเกือบ 3 ปี แดงคิดว่าเราคบเพราะอยากให้แดงเป็นพี่เป็นเพื่อนเรางั้นเหรอ ฝันเถอะ”

“เปล่า ……เราไม่ได้คิดอย่างนั้นเราเพียงแต่คิดว่าตั๊กไม่ได้รักเราก็เท่านั้น”

“แล้วอะไรหละที่ทำให้แดงคิดว่าเราไม่ได้รักแดง”

“ก็…..” เธอทำท่าคิดแบบเอาเป็นเอาตายแต่ฉันคิดว่าเธอกำลังจะบอกปฏิเสธฉันมากกว่าจึงพูดขัดขึ้นมาก่อน

“ไม่เป็นไร เราเข้าใจตัวเองดีว่าตัวเองไม่คิดว่าเราดีพอ” น้ำเสียงที่ออกไปนั้นบ่งบอกว่าน้อยใจอย่างมาก

“ใครบอก ตัวดีมากนะ แต่เรากลัวเราจะรักตัวมากเกินไปต่างหาก หากตัวไม่รังเกียจเรานะเราจะเป็นแฟนตัวได้ไม๊” แล้วเธอก็หน้าแดง และแดงจัดมากจนฉันอดกลั้นเสียงหัวเราะไว้ไม่ได้

“ฮ่าๆๆๆๆๆๆ ดีใจที่สุดเลย เรามีแฟนแล้ว เรามีแฟนแล้วไชโย”

“บ้าจริงๆ เลยเสียงดังไปได้คนเค้าหันมามองกันเต็มเลยเห็นไม๊” เธอหันไปมองคนที่นั่งอยู่ข้างๆ พร้อมกับบุ้ยหน้าให้ฉันหันไปดู

“ไม่เห็นเป็นไรเลย เราชอบฮิ ฮิ”

………………………….



Create Date : 02 ธันวาคม 2550
Last Update : 2 ธันวาคม 2550 16:27:06 น. 0 comments
Counter : 310 Pageviews.

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

รันหณ์
Location :
ปทุมธานี Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]





ฉันคือฉัน
ฉันรักเสียงเพลง
ฉันรักสายลม
ฉันรักท้องฟ้า
ฉันรักอิสระ
ฉันคนไร้ราก
ผิงดาวยามไร้เดือน

คืนนี้ถ้าเธอหนาว ร่วมผิงดาวบนท้องฟ้า
จากรักจากศรัทธา....ของเรา

เป็นอะไรก็ได้มิใช่หรือ
แค่เป็นคนดีก็คงเีพียงพอ
[Add รันหณ์'s blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.