|
เรื่องสั้นแนวยูริ : บันทึก ตอนที่ 4
มันเกินไปแล้วนะตั๊กเธอทำแบบนี้หมายความว่างัย ไม่อยากทำงานร่วมกับเรางั้นเหรอ แดงพูดเสียงดังหลังจากที่พวกเราเดินออกจากห้องประชุมแล้วเธอฉุดฉันให้ตามเธอไปคุยกันที่หลังโรงเรียน
ไม่ใช่อย่างนั้น
ไม่ใช่แล้วยังงัย เธอยังเสียงดังไม่เลิกและยังเอาแต่ใจเหมือนเดิม
ให้ตายสิ แดงเรานะไม่ชอบที่จะต้องมาทำตัวให้ถูกกฎระเบียบตลอดเวลาเหมือนแมวนะ เรามีชีวิตส่วนตัวของเรา เราไม่ชอบอยู่ในกฎเกณฑ์แดงก็เข้าใจนี่ แล้วจะมายังงัยกับเราอีก ฉันก็ไม่ยอมเธอเหมือนกัน
ใช่สิ ตอนนี้มีน้องๆ น่ารักคอยให้กำลังใจสินะ ถึงได้พูดแบบนี้ เสียงประชดมากกว่าเดิม
น้องที่ไหน ใครที่ไหนมาให้กำลังใจ ฉันงงกับคำพูดเธอ
ก็เห็นหอมแก้มกันจนแทบจะลงไปจูบกันแล้วมั๊ง
หอมที่ไหนนี่เรายังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ พึ่งเปิดเทอมเราจะไปทำอะไรใครได้
อย่ามาเถียงนะเราเห็นกับตา เอางี้เธอบอกมาว่าทำไมถึงไม่อยากทำงานกับเราฮ๊ะ เสียงเธอขู่ฉัน
ก็ไม่ใช่ไม่อยากทำงานด้วยหรอก เราชอบที่จะเล่นดนตรีมากกว่าที่จะมาทำกิจกรรมอื่น เราก็ช่วยเหลือเธอได้นะหากเธอต้องการ แต่เราขอไม่เข้าไปทำงานเราขอที่จะอยู่ที่ชมรมเรามากกว่า เพราะเราคิดว่าดนตรีคือชีวิตของเรา ขอร้องหละอย่าทำให้เราต้องทำอะไรที่เราไม่อยากทำเลยนะแมว แค่เราโดนบังคับให้ลงสมัครเราก็ลำบากใจมากพออยู่แล้วอย่าให้เราทำเลยนะ ฉันพูดเสียงสั่นและมีน้ำตาใสๆ คลออยู่ในตา
ก็ได้ เราเข้าใจแล้ว เธอพูดเสียงเบาลงและเอื้อมมือมาดึงฉันเข้าไปกอดอย่างที่ฉันรู้สึกว่าอ้อมกอดนี้ฉันโหยหามานานเหลือเกิน และฉันก็ร้องไห้ออกมามากมายโดยที่ห้ามไม่อยู่
หลังจากนั้นเราคบกันและสนิทกันมากขึ้นจนเมื่อเธอจบชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 ก็ต้องออกจากโรงเรียนเพื่อไปเรียนต่อที่โรงเรียนอื่นฉันจึงเข้าใจว่าฉันนั้นมีใจให้กับเธออย่างที่ไม่คิดว่าจะเคยมีให้ใครเพราะเมื่อไม่มีเธอในโรงเรียนฉันจะรู้สึกเหงา และมักจะหมกตัวอยู่แต่ในห้องซ้อมดนตรีเมื่อมีเวลาว่างทุกวันจนเพื่อนๆ ลืมว่ายังมีฉันอยู่ในโรงเรียนนี้
.
แดง เฮ้ย แดง
. ฉันตะโกนเรียกเธอเมื่อฉันเห็นเธอที่ตลาดในวันหนึ่ง
อ้าวตั๊ก มาตลาดเหรอ ใกล้จบแล้วสิ จะเรียนต่อที่ไหนหละ
ก็คิดว่าโรงเรียนเดียวกับที่เจ้ กับแดงเรียนนั่นแหละ โห ไม่เห็นตั้งนานสวยขึ้นเยอะนะเราหนะ
ใช้สิก็เราเป็นสาวแล้วนี่นา จะให้เป็นเด็กอย่างเธอได้งัยกันหละฮึ
ว่าเข้าไปนั่น แล้วนี่แดงไม่กลับไปเยี่ยมโรงเรียนเก่าเราบ้างเหรอ จบแล้วก็ลืมเลยสินะ
ใครว่าหละ เราไม่ลืมหรอก แต่เราไปไม่ได้เพราะเรามีเรียนทุกวัน ว่าชั่วโมงกิจกรรม จะลาอาจารย์ออกไปเยี่ยมโรงเรียนเก่าอยู่เหมือนกันนะ เราว่าจะไปวันไหว้ครู จะมีวันพฤหัสที่จะถึงนี้ไม่ใช่เหรอ
อึม
ใช่ เธอทำอะไรก็ต้องตรงระเบียบจริงๆ นะเราเชื่อเลย ฉันพูดเพราะคิดว่าเธอเจ้าระเบียบจริงๆ
ก็ใช่สิใครจะเหมือนเธอหละ อะไรแหกกฎได้ ก็ทำมันทุกอย่างแหละ
ฮือ ใช่สิเราไม่ได้เป็นรองประธานนักเรียนเหมือนตัวนี่จะได้อยู่ในระเบียบทุกอย่าง แล้วเสียงหัวเราะก็มีขึ้นพร้อมกัน หลังจากที่ฉันไม่ได้มีมานานเมื่อเธอจบจากโรงเรียนของฉันไป
..
ฉันตั้งหน้าตั้งตาเรียนและซ้อมดนตรีจนเวลาผ่าไปอย่างรวดเร็ว เมื่อฉันจบมัธยมศึกษาปีที่ 3 พวกเราก็มีการแสดงทิ้งท้ายให้พวกรุ่นน้องได้ดู พวกฉันอดใจหายไม่ได้แต่ก็อย่างว่าแหละคะ งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกรา ที่สุดเมื่อเราสอบปลายภาคเสร็จ พวกฉันก็มาเลี้ยงฉลองกันเองแบบเด็กๆ เราเรียกว่าปาร์ตี้น้ำแดง กุ่ง ครรลอง มล และก๊วนเราไปกันครบ หน้าบ้านกุ่งในค่ายทหาร กุ่งบอกทุกคนว่าเธอจะต้องไปเรียนต่อที่กรุงเทพฯ เพราะพ่อของเธอต้องย้ายเข้ากรุงเทพฯ ฉันก็เข้าใจว่ากุ่งต้องไป ย้ายตามพ่อ และเราก็ร้องเพลงเป็นที่สนุกสนาน โดยที่ฉันไม่รู้เลยว่านั่นจะเป็นครั้งสุดท้ายที่พวกเราอยู่กันพร้อมหน้า เราถ่ายรูปหมู่ไว้เป็นที่ระลึก
และฉันจำได้ว่าวันที่กุ่งเดินทาง ฉันขี่มอไซด์ เอารูปที่ถ่ายในวันนั้นไปใส่กรอบและเอามาให้กุ่ง โดยทุกคนเซ็นชื่อกำกับไว้ ใต้รูปและแต่ละคนก็เขียนว่ารักแกหว่ะบ้างหละ รักเพื่อนนะ คิดถึงฉันด้วย ฯลฯ ฉันเขียนเนื้อเพลงลงไป ว่า ลาแล้วเอยที่เคยชิดใกล้ พวกเราและมิตรภาพยังยั่งยืนเสมอ กุ่งโบกมือให้พวกเราและจากไป ทิ้งให้พวกฉันยืนมองเพื่อนจากไป แต่เราก็ยังรู้สึกถึงมิตรภาพที่พวกเรามีให้กัน
ฉันและเพื่อนที่เหลือต่างคนต้องไปหาที่เรียนติวเพื่อสอบเข้าโรงเรียนใหม่ ฉันกับมล ได้เรียนที่เดียวกัน ครรลองสอบไม่ได้ไปเรียนอีกโรงเรียนที่ไกลออกไปหน่อย เพื่อนที่เหลือเข้าเรียนในเครือของโรงเรียนเก่า ซึ่งเป็นโรงเรียนชายล้วน แต่ระดับมัธยมปลายเค้าพี่งเปลี่ยนให้มีนักเรียนหญิงด้วยสัก 3 ปี พวกเพื่อนฉันก็เลยยิ่งชอบ ไม่ต้องไปไหนไกลจากโรงเรียนเดิม ที่สำคัญ สาวๆ มักกรี๊ด หนุ่มๆ เสมอ
............................................
ในวันประกาศผลสอบ
ดีใจด้วยนะที่ได้มาเป็นรุ่นน้องเราอีก เธอแสดงความยินดีกับฉันที่สามารถสอบเข้าเรียนในโรงเรียนเดียวกับเธอได้
ขอบใจ
แล้วจะพาเราไปเลี้ยงที่ไหนหละ
ต้องถามเจ้ก่อนว่าจะให้ไปที่ไหน เห็นเจ้บอกว่าจะเลี้ยงเราเอง พี่ของฉันและแดงเรียนอยู่ชั้นเดียวกันและเป็นเพื่อนกันแต่ไม่สนิทมากเนื่องจากพี่ของฉันไม่ชอบทำกิจกรรม ไม่เล่นกีฬา ชอบอ่านหนังสือและนวนิยายที่เธอคลั่งใคล้นักหนา
รอหนกเหรอ แล้วหนกจะไปกับเราด้วยเหรอ
ใช่สิเพราะเจ้ติวให้เรานะกลัวเราจะไม่มีที่เรียน เห็นเราหัวสมองกลวงนะก็เลยต้องสอนมากหน่อย
ดีเนอะตัวมีพี่สาวที่ดีแล้วนี่ แล้วเราจะเป็นพี่ที่ดีของตัวได้เหมือนหนกได้หรือเปล่าหละ
เราไม่อยากเป็นน้องตัวหรอกนะแดง
..เรา
..เรา
..
ทำไมเป็นน้องเรามันไม่ดีตรงไหนเหรอ เธอทำหน้าขึงขังมากจนฉันกลัว
เรา
..เราอยากเป็นแฟนแดงจะได้ไม๊ อาการประหม่าเกิดขึ้นกับฉันอย่างที่ไม่คิดว่าจะเกิด
อะ
ไร..นะ.. เธอพูดด้วยเสียงที่ตกใจ จนฉันใจฝ่อ
เราบอกว่าเป็นแฟนกับเราได้ไม๊ เราชอบแดงนะ ฉันถามเธอและจ้องตาเธอเพื่อรอคำตอบทั้งๆ ที่ในใจนั้นแสนจะตื่นเต้น
ตั๊กพูดเป็นเล่น จริงเหรอ เราคิดว่าตั๊กเห็นเราเป็นพี่ซะอีก
ก็ลองคิดดูแล้วกัน ว่าเราก็มีพี่ของเราแล้วแถมดีมากด้วยแล้วเราอยากจะมีพี่สาวอีกทำไมกันหละแดง ที่เราคบกับแดงมาเกือบ 3 ปี แดงคิดว่าเราคบเพราะอยากให้แดงเป็นพี่เป็นเพื่อนเรางั้นเหรอ ฝันเถอะ
เปล่า
เราไม่ได้คิดอย่างนั้นเราเพียงแต่คิดว่าตั๊กไม่ได้รักเราก็เท่านั้น
แล้วอะไรหละที่ทำให้แดงคิดว่าเราไม่ได้รักแดง
ก็
.. เธอทำท่าคิดแบบเอาเป็นเอาตายแต่ฉันคิดว่าเธอกำลังจะบอกปฏิเสธฉันมากกว่าจึงพูดขัดขึ้นมาก่อน
ไม่เป็นไร เราเข้าใจตัวเองดีว่าตัวเองไม่คิดว่าเราดีพอ น้ำเสียงที่ออกไปนั้นบ่งบอกว่าน้อยใจอย่างมาก
ใครบอก ตัวดีมากนะ แต่เรากลัวเราจะรักตัวมากเกินไปต่างหาก หากตัวไม่รังเกียจเรานะเราจะเป็นแฟนตัวได้ไม๊ แล้วเธอก็หน้าแดง และแดงจัดมากจนฉันอดกลั้นเสียงหัวเราะไว้ไม่ได้
ฮ่าๆๆๆๆๆๆ ดีใจที่สุดเลย เรามีแฟนแล้ว เรามีแฟนแล้วไชโย
บ้าจริงๆ เลยเสียงดังไปได้คนเค้าหันมามองกันเต็มเลยเห็นไม๊ เธอหันไปมองคนที่นั่งอยู่ข้างๆ พร้อมกับบุ้ยหน้าให้ฉันหันไปดู
ไม่เห็นเป็นไรเลย เราชอบฮิ ฮิ
.
Create Date : 02 ธันวาคม 2550 |
Last Update : 2 ธันวาคม 2550 16:27:06 น. |
|
0 comments
|
Counter : 310 Pageviews. |
|
|
|
| |
|
|
Location :
ปทุมธานี Thailand
[Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
|
|
|
|
|
|