|
รักแท้ การฝึกปฏิบัติเพื่อหัวใจที่เบิกบาน โดย ติช นัท ฮันห์ จัดพิมพ์โดย สนพ.อมรินทร์ธรรมะ
เราทุกคนคือพระราชา หรือ พระราชินี ผู้ปกครองอาณาจักรอันกว้างใหญ่ไพศาล พลังแห่งสติจะช่วยให้เราคอยสอดส่อง ดูแลอาณาจักรของเราได้อย่างใกล้ชิด
เราต้องคอยสอดส่องดูแลอาณาจักรของเราได้อย่างใกล้ชิด เราต้องคอยสอดส่องดูแลอาณาจักรของเราเพื่อจะได้รู้ว่ามีอะไรเกิดขึ้นที่นั่น มีใครอยู่ตรงนั้น มีความขัดแย้งอะไรเกิดขึ้นบ้าง มีสงคราม หรือ ความทุกข์อะไรบ้างไหม?
การมองอาณาจักรของเธอให้เห็นอย่างแจ่มชัด ทำให้เธอสามารถดูแลจัดการทุกสิ่ง นำความสมานฉันท์กลับคืนมา
และจัดระเบียบขันธ์ ๕ อันได้แก่ กาย อารมณ์ความรู้สึก ความเห็น จิตปรุงแต่งต่าง ๆ และจิตรับรู้ ได้อย่างถูกต้อง
เมื่อมองไปรอบ ๆ ตัว เราเห็นคนมากมายที่ใช้ชีวิตเหมือนคนตาย อัลแบร์ กามู กล่าวไว้ว่า มีคนนับหมื่นนับพัน เดินไปมารอบตัวเรา พร้อมกับแบกซากศพของตัวเองไว้ ต้องขอบคุณการฝึกสติ ที่ช่วยให้เราฟื้นคืนชีพได้ในทันที การมีชีวิตอยู่ก็คือ การดำรงอยู่ในปัจจุบันขณะ อยู่ที่นี่และขณะนี้ ซึ่งจะเกิดขึ้นได้ด้วยการตามลมหายใจอย่างมีสติ
ในการภาวนาแบบพุทธ เราฝึกการฟื้นคืนชีพอยู่ทุก ๆ ขณะ "หายใจเถิด เพราะเธอมีชีวิตอยู่" เมื่อเราฝึกภาวนา แต่ละย่างก้าว นำเรากลับสู่ปัจจุบันขณะ
หากเราเดินโดยไม่มีสติ เราละโอกาสที่จะอยู่กับปัจจุบันขณะ เพื่อไปให้ถึงจุดหมายปลายทาง ที่ไหนสักแห่งเราไม่ได้มีชีวิตอยู่จริงในขณะนั้น ถ้าจะพูดกันถึงจุดหมายปลายทาง เราอาจจะถามตัวเองว่า จุดหมายปลายทางสุดท้ายของเรานั้น อยู่ที่ไหน คงจะเป็นสุสานกระมัง ถ้าเช่นนั้นเราจะรีบไปให้ถึงที่นั่นทำไมเล่า
ชีวิตไม่ได้อยู่ที่ปลายทางนั้น ชีวิตอยู่ที่นี่อยู่ในทุกย่างก้าว ด้วยเหตุนี้เราต้องเดินในวิถีที่ชีวิตเกิดขึ้นได้ จากทุกย่างก้าว
นี่คือสิ่งที่เราปฏิบัติในชุมชนของเราที่หมู่บ้านพลัม เราไม่เพียงแต่ปฏิบัติเช่นนี้ ในระหว่างการฝึกเดินจงกรมเท่านั้น แต่เราเดินในลักษณะเช่นนี้ตลอดทั้งวัน เมื่อเราต้องไปที่ไหนก็ตาม แม้ที่นั้นจะอยู่ห่างไปเพียงไม่กี่หลา เรายังคงเดินด้วยวิถีแห่งการเจริญสติ เดินในวิถีที่อาณาจักรแห่งพระเจ้าเกิดขึ้นกับเธอได้ ณ ที่นี่และขณะนี้
เดินในวิถีที่ความสุขศานติและความเบิกบานเกิดขึ้นได้ในวันนี้ เดินในวิถีที่แดนสุขาวดีเกิดขึ้นได้ ใต้ฝ่าเท้าของเธอ
...........
การฝึกฝนเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อให้รักได้อย่างถูกทาง และเพื่อให้มีความสามารถที่จะมอบความสุขและความชื่นบาน เธอจะต้องฝึกมองคนที่เธอรักอย่างลึกซึ้ง เพราะถ้าเธอไม่เข้าใจคนที่เธอรัก เธอก็ไม่อาจรักได้ถูกทาง ความเข้าใจคือแก่นแท้ของความรัก
|
ท่ามกลางสภาวการณ์ตึงเครียดรอบ ๆ ตัว ทำให้เกิดอาการจิตตกเล็กน้อย
ต้องอาศัยหนังสือธรรมะคอยชุบชูจิตใจให้เบิกบานขึ้นค่ะ
อนึ่ง ส่วนตัวรู้สึกได้ว่าเวลาที่เกิดความคับข้องใจ
จะอ่านนิยายได้ไม่สนุก ไม่อิน...
แต่จะอ่านหนังสือธรรมะได้เข้าใจมากขึ้น
สงสัยจะแก่แล้วจริง ๆ แหะ ๆ