สื่อมฤตยู

สื่อมฤตยู

ขนหัวลุก

ใบหนาด



"พลอย" เล่าประสบการณ์ขนหัวลุกเมื่อวิญญาณมาเยือน

ดิฉันเป็นคนมีการศึกษาพอสมควร ได้รับการอบรมสั่งสอนให้เป็นคนมีเหตุมีผล เชื่อในสิ่งที่มองเห็นและพิสูจน์ได้ ไม่เคยเชื่อเรื่องเหลวไหวไร้สาระใดๆ เลย! ไม่ว่าเรื่องอิทธิปาฏิหาริย์ เรื่องชาติก่อน-ชาติหน้า โดยเฉพาะเรื่องผีๆ สางๆ ไม่ยอมเชื่อเด็ดขาด

จนกระทั่งเหตุการณ์แปลกประหลาดอุบัติขึ้นมา!

ป้าผ่องศรีเป็นญาติห่างๆ แต่มาอยู่กับเราเมื่อราว 20 ปีมาแล้ว...แกเป็นม่ายสามีตายเมื่ออายุราว 60 ปี และไม่มีลูกเต้าเลยแม้แต่คนเดียว ดิฉันเป็นหลานคนโปรดมาตั้งแต่คุณลุงวิทย์ยังไม่ตายเพราะอุบัติเหตุทางรถยนต์มาแล้วค่ะ

คุณลุงเป็นนักธุรกิจเกี่ยวกับที่ดิน ส่วนคุณป้าเป็นแม่บ้านที่อยู่กับคนรับใช้ ชีวิตที่ขาดลูกเต้าคงจะหงอยเหงาเอาการนะคะ...แต่ตอนนั้นดิฉันยังคิดไม่ถึง

เมื่อมาอยู่กับเรา ป้าผ่องศรีก็เริ่มเข้าครัวช่วยทำกับข้าว ดูแลเรื่องของกินของใช้...เป็นห่วงไปหมดว่าใครชอบอะไรไม่ชอบอะไร ยิ่งหลานคนโปรดยิ่งดูแลเป็นพิเศษ กลับจากโรงเรียนจะหิวมา...ป้าทำนั่นทำนี่ไว้ให้พลอยกิน!

ป้าผ่องศรีไม่ชอบไปไหนมาไหน ไม่ว่าจะไปเที่ยวต่างจังหวัด หรือไปพักผ่อนชายทะเล บอกว่าขอเฝ้าบ้านดีกว่า

เวลาผ่านไปราว 10 ปี วันหนึ่ง ป้าผ่องศรีก็เกิดอุบัติเหตุหกล้มในห้องน้ำ ศีรษะกระแทกพื้นอย่างแรงจนสลบคาที่ ดิฉันเพิ่งกลับจากทำงานมาพบเข้า...เราช่วยกันนำแกส่งโรงพยาบาลได้ทันท่วงที ป้าผ่องศรีไม่ได้สติไปถึง 2 คืนถึงได้ฟื้นขึ้นมา

เมื่อหายดีแล้วป้าผ่องศรีก็ดูเป็นปกติตามเดิม เพียงว่าค่อนข้างเงียบขรึมไป เข้าใจว่าคงจะห่วงใยสุขภาพตัวเอง ดิฉันก็ไม่ได้คิดอะไรมาก ตอนเช้าก็เข้าไปทักทายล่ำลา ตอนเย็นกลับมาก็เข้าไปหาในห้อง มีขนมบ้างผลไม้บ้างไปฝากเป็นประจำ ป้าผ่องศรีจะกอดรัด จูบแก้ม จูบผม พึมพำแต่ว่า...ลูกแม่! ลูกรักของแม่

...เป็นคำพูดที่ชินหูมาไม่ต่ำกว่า 20 ปี!

เย็นหนึ่ง ดิฉันซื้อขนมครกเจ้าอร่อยไปฝาก ขณะนั่งด้วยกันในห้องนอนของคุณป้า แกก็บอกเสียงเรียบๆ ว่า "โทรศัพท์แน่ะลูก" ดิฉันย้อนถามว่า "อะไรนะคะ?" ป้าผ่องศรีก็มองหน้า "เพื่อนโทรศัพท์มาหาพลอยน่ะ"

แทบจะไม่ขาดคำ เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น...เพื่อนเก่าชื่อเฟินโทร.มาหา พูดคุยกันตามประสาผู้หญิงราว 10 นาที...แต่เมื่อวางหูแล้วดิฉันก็ฉุกใจวูบว่าป้าผ่องศรีรู้ได้ยังไงว่าจะมีใครโทรศัพท์มาหา? หรือว่าแกหูไวกว่าดิฉัน? แต่ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆ คุณป้าจะล่วงรู้ว่าคนที่โทรศัพท์มาเป็นเพื่อนดิฉันได้ยังไงกัน?

มีเหตุการณ์แบบนี้ 2-3 ครั้ง แต่ต่อมาคุณป้าจะไม่บอกล่วงหน้า นอกจากจะหันไปมองโทรศัพท์เวลาอยู่ที่ห้องรับแขก...ถ้าดิฉันหรือพ่อแม่มองตามเพียงไม่กี่วินาที เสียงกริ๊งๆ จะดังขึ้นจนเราแทบสะดุ้งเฮือกไปตามๆ กัน

คืนหนึ่ง ป้าผ่องศรีพูดลอยๆ ว่าขโมยชุมน่ากลัว กำชับให้ดิฉันอย่าลืมปิดประตูหน้าต่าง...พ่อคงเลื่อมใสการรู้ล่วงหน้าของคุณป้า จึงเปิดไฟสว่างทั้งประตูรั้วและหน้าบ้านไว้เลย...ปรากฏว่าคืนนั้นมีขโมยเข้าบ้านข้างๆ เรา ขนทรัพย์สินไปได้มากพอดู

หลังจากนั้น คุณป้าก็บอกเราล่วงหน้าว่าจะมีใครมาหา...ตั้งแต่ญาติมิตรไปจนถึงพนักงานเก็บค่าน้ำค่าไฟ (เมื่อราวสิบปีมาแล้ว) จนกระทั่งเกิดเรื่องราวน่าขนหัวลุกขึ้นมา!

วันนั้น พ่อดิฉันกลับบ้านค่อนข้างค่ำ ขณะที่เรานั่งดูทีวีกันอยู่...ป้าผ่องศรีก็ยิ้มกับพ่อ พูดเรียบๆ ตามเคยว่า...เพื่อนเขามาส่งถึงหน้าประตูแน่ะ! พ่อถึงกับผงะหน้าหันขวับ ก่อนจะถามว่าเพื่อนที่ไหน? ผมขับรถกลับบ้านมาคนเดียวแท้ๆ

"เพื่อนคนอ้วนๆ ผมบาง สูบบุหรี่จัดน่ะ...อ้อ! เขากลับไปแล้วละ"

พ่อถึงกับนั่งแปะลงข้างแม่ บอกว่าเพิ่งไปรดน้ำศพเพื่อนที่ตายเพราะหลอดเลือดหัวใจอุดตัน...รูปร่างท้วมและผมบางอย่างที่คุณป้าพูดจริงๆ

พวกเราตกตะลึงไปตามๆ กัน...ป้าผ่องศรีไม่เพียงแต่รู้ล่วงหน้า แต่ยังมองเห็นคนตายอีกต่างหาก!

วันหนึ่ง จำได้ว่าเป็นวันเสาร์ตอนเย็นๆ ฟ้าครึ้มฝน ป้าผ่องศรีนอนซมมาตั้งแต่เมื่อคืน บ่นว่าปวดเมื่อยและอ่อนเพลียบอกไม่ถูก ดิฉันก็หายาและอาหารเข้าไปดูแล...ใบหน้าคุณป้าซีดเซียว นัยน์ตาว่างเปล่าดูเลื่อนลอยจนน่าใจหาย ก่อนจะกะพริบตาถี่ๆ มองสบตาดิฉัน

"แม่คงอยู่ไม่ถึงพรุ่งนี้หรอกลูก...รู้มั้ยว่าชาติก่อนพลอยเป็นลูกแม่" แกพึมพำ มือเย็นชืดกำมือดิฉันที่วางบนนอก "ลาก่อนละนะลูก แม่ทำบุญมาแค่นี้เอง...ชาติหน้าเราต้องได้พบกันอีก แม่รักพลอยมาก..."

ดิฉันฝืนยิ้ม คิดว่าคุณป้าตีตนไปก่อนไข้เพราะอาการไม่ได้หนักหนาอะไร...แต่คำพูดต่อมาทำให้เย็นวูบที่ต้นคอ หนาวเยือกไปถึงไขสันหลัง ขนลุกเกรียวไปทั้งตัว

"ลุงวิทย์มาหาแม่เมื่อคืนนี้เอง" เสียงนั้นคล้ายคนเพ้อพกเพราะพิษไข้ "จำลุงวิทย์ที่ตายเพราะรถชนกันได้ใช่มั้ยลูก...เขาบอกว่าวันนี้ถึงเวลาแล้ว ตอนค่ำๆ เขาจะมารับแม่ไปอยู่ด้วยกัน..."

"อะไรนะคะ..." ดิฉันพูดตะกุกตะกัก ป้าผ่องศรีก็เบือนหน้าไปที่ประตูปิดสนิทพลางยิ้มละไม "นั่นแน่ะ! ลุงวิทย์มาพอดี..."

ดิฉันหันขวับ พบแต่ความว่างเปล่าเยือกเย็น ครั้นหันมามองคุณป้าอีกครั้งก็เห็นแววตาสดใส แต่ริมฝีปากซีดเซียวสั่นระริกขณะพึมพำเป็นครั้งสุดท้าย...ลาก่อน! แม่รักพลอย...

ป้าผ่องศรีสิ้นใจอยู่ในอ้อมแขนดิฉัน...ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อแล้วละค่ะ ว่าโลกนี้มีสิ่งลี้ลับที่ยังพิสูจน์ไม่ได้อีกมากมาย โดยเฉพาะวิญญาณมีจริง!

//www.matichon.co.th/khaosod/view_news.php?newsid=TUROamIyd3hPVEkyTURJMU1RPT0=§ionid=TURNd013PT0=&day=TWpBd09DMHdNaTB5Tmc9PQ==

Create Date : 26 กุมภาพันธ์ 2551 Last Update : 26 กุมภาพันธ์ 2551 20:02:19 น. Counter : 708 Pageviews.		1 comments
Share Tweet