ปีศาจคะนอง

ปีศาจคะนอง

ขนหัวลุก

ใบหนาด



"ใบโพธิ์" เล่าประสบการณ์ขนหัวลุกจากห้องเช่า

สมัยหนุ่มๆ ผมเคยเช่าห้องแถวอยู่กับเพื่อนที่บางโพเกือบ 2 ปี เงินเดือนข้าราชการคนละพันกว่าๆ แทบจะชักหน้าไม่ถึงหลัง เคราะห์ดีที่ยังไม่มีภาระเรื่องลูกเมียเพราะเราเพิ่งจะอายุ 20 เศษๆ เท่านั้นเอง

ห้องเช่าของเราเป็นเรือนแถวไม้ 2 ชั้น อยู่ทางหลังวัดญวน แต่ใกล้กับโรงเลื่อยที่มีคลองไหลผ่าน เส้นทางเข้าออกระหว่างที่พักกับถนน ส่วนมากเราจะใช้ด้านหน้า เป็นทางดินลุ่นๆ ที่ผู้คนย่ำกันเป็นเทือก เลียบข้างตึกแถวไปโผล่ที่ถนนใหญ่พอดี

เรื่องอาหารการกินก็ไร้ปัญหาใดๆ

บางวันลงจากรถศิริมิตร ที่เราเรียก "รถสีโกโก้" ที่วิ่งระหว่างวงศ์สว่าง-สามแยก ถ้าต้นเดือนก็แวะร้านข้าวต้มกุ๊ยที่อยู่ฝั่งตรงข้าม มีลานดินโล่งๆ หน้าตึกแถวสองชั้นที่เพิ่งสร้างใหม่...สั่งเหล้าแบนโซดาสองขวด กับแกล้มง่ายๆ อย่างใบปอ หมูผัดขิง เลือดเป็ดพะโล้...ตบท้ายข้าวสวยคนละสองถ้วยจนอิ่มหนำสำราญ

ถ้าปลายเดือนก็แวะร้านก๋วยเตี๋ยว ร้านข้าวแกง ไม่ก็ซื้อลาบกับข้าวเหนียวไปกินในห้อง ไม่เดือดร้อนอะไร จนกระทั่งถึงวันดีคืนร้าย โดนผีหลอกที่ห้องแถวจนแทบจะขวัญหนีดีฝ่อตายไปตามๆ กัน!

ผมกับเจ้าโก้อยู่ห้องชั้นบนริมสุด ติดกับบ้านชั้นเดียวริมคลองพอดี ส่วนห้องน้ำมีอยู่ห้องเดียวที่ชั้นล่างใต้บันได ใกล้ๆ กันก็ยังเป็นห้องเช่ายืดยาวอีกราว 4-5 ห้องไปจนถึงข้างรั้วสังกะสี พวกที่มาเช่าห้องส่วนมากจะเป็นหนุ่มๆ สาวๆ มีทั้งช่างตัดผม นายตรวจรถเมล์ คนทำงานบริษัท สาวโรงงาน..อยู่กันเป็นคู่ๆ ก็มี อยู่กับเพื่อนแบบเราก็มี

จะอยู่กี่คนก็ไม่ว่า ถึงเดือนจ่ายให้เจ้าของบ้านที่อยู่ริมรั้วเดือนละ 300 บาทละกัน

ผัวเมียคู่หนึ่งอยู่ชั้นล่าง ชื่อวินกับบุหงา ฝ่ายชายหน้าตาหล่อเหลาคนเข้ม สูงคล้ำล่ำสัน อาชีพช่างตัดผมอยู่บางกระบือ บุหงาหน้าตาดี ผิวขาว หุ่นอวบอั๋น พอผัวไปทำงานเธอก็ออกจากบ้านไปเข้าวงไพ่ผสมสิบที่บ้านริมคลอง

ได้ข่าวว่าเมียใจแตก ผัวขี้หึง! เหมาะเจาะกันอะไรจะปานนั้น

คืนหนึ่งก็เกิดเหตุร้าย เมื่อบุหงาอาบน้ำแบบประเจิดประเจ้อ คนที่เช่าอยู่ห้องริมชื่อป๋อ เดินอัดบุหรี่วนเวียนไปมา เดี๋ยวๆ ก็แง้มประตูมอง แว่วเสียงบุหงาหัวเราะคิกคักออกมา

ชาวห้องน่ะรู้เรื่องนี้กันแทบทุกคน ยกเว้นวิน! เคราะห์หามยามร้ายที่เขาเปิดประตูออกมาเห็นภาพบาดใจเข้าพอดี! วินเข้าไปด่าป๋ออย่างรุนแรง เกิดการโต้เถียงแล้วต่อสู้กัน วินเล่นงานจนป๋อกระเด็นเข้าไปในห้อง ก่อนจะสวนกลับด้วยมีดปลายแหลมที่เสียบอยู่ข้างฝา...สวบเดียวเข้าลิ้นปี่ วินเลือดตกในตายคาที่ ท่ามกลางเสียงหวีดร้องแสบแก้วหู

ป๋อฉวยโอกาสชุลมุนเผ่นหนีไป บุหงาร้องไห้เหมือนจะขาดใจตาย เพราะรักผัวหรือกลัวผีก็ยังไม่แน่นัก แต่อีก 2-3 คืนต่อมาก็ได้ข่าวว่าเธอชวนหนุ่มข้างห้องไปนอนเป็นเพื่อนเรียบร้อยแล้ว...ไม่ช้าก็มีคนเห็นผีนายวินปรากฏตัวขึ้นมา!

วิญญาณที่เจ็บปวด ทนทุกข์ทรมาน...วิญญาณที่เต็มไปด้วยความอาฆาตเคียดแค้นมักจะเดินวนเวียนอยู่ที่ลานหน้าห้องแถวบ้าง ไปเคาะประตูบ่อนไพ่กลางวันแสกๆ บ้าง คนที่กลับมาตอนค่ำคืนจ๊ะเอ๋กับปีศาจนายวินบนทางเดินลูกระนาดที่แยกจากซอยมาสู่ห้องแถว! เล่นเอาร้องโหวกโหวย กระโดดลงจากทางเดิน ออกวิ่งกระเซอะกระเซิงไป

บุหงาคนสวยต้องย้ายไปอยู่ที่อื่น เพราะลืมตาขึ้นมากลางดึกก็เห็นอดีตผัวรักมานอนเลือดท่วมตัวอยู่ข้างๆ นัยน์ตาเบิกโพลง จ้องมองเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ

ในที่สุด เราก็เจอเข้ากับตัวเองเต็มเปา ในคืนที่เป็นวันเงินเดือนออกพอดี!

ผมกับเจ้าโก้อิ่มหนำสำราญมาจากร้านข้าวต้ม คืนนั้นฟาดเข้าไปถึงสองแบนเพราะมีฝนตกปรอยๆ มาตอนหัวค่ำเป็นข้ออ้าง...กว่าจะกลับถึงที่พักก็ 4 ทุ่มกว่า สมัยนั้นถือว่าดึกดื่นเต็มทีแล้ว เราผลัดเสื้อผ้ากางมุ้งนอน...พอหัวถึงหมอนก็หลับผล็อยไป

มารู้สึกตัวตื่นอีกทีก็เพราะเสียงฝีเท้าย่ำโครมครามอยู่ที่ระเบียงหน้าห้อง วนเวียนไปมาดังตึงๆ ขนาดเจ้าโก้ขี้เซายังลืมตาตื่น ถามว่าเสียงอะไร? ผมจุ๊ย์ปากให้มันเงียบก่อนเงี่ยหูฟัง

ตีสองกว่าแล้ว สรรพสิ่งตกอยู่ในความเงียบสงัด เสียงลมพัดลู่ไปตามยอดไม้ ทำให้ฝนที่ค้างอยู่หยดลงมาโดนหลังคาสังกะสีดังเปาะแปะ หมาหอนโจ๋วมาจากวัดญวน ตามด้วยเสียงทอดถอนใจอย่างเหน็ดเหนื่อยดังขึ้นในบรรยากาศที่เยือกเย็นสิ้นดี!

"ใครวะ?" เจ้าโก้ลืมตาโพลง ถามเสียงกระซิบ ผมจุ๊ย์ปากอีกครั้ง..เสียงเคาะประตูดังมากระทบหู ผมกระเดือกน้ำลายลงคอแห้งผาก เจ้าโก้ถามเสียงสั่นๆ ตามเคยว่าใคร?

คำตอบคือเสียงถอนใจยืดยาว ผมผงะหน้า แต่เจ้าโก้ดันลุกพรวดพราดขึ้นนั่งบอกว่าจะไปดู ผมร้องห้ามแต่มันไม่ฟังเสียง..เผ่นออกไปถอดกลอนขณะที่ผมแทบกลั้นใจ เจ้าโก้บอกว่าไม่เห็นมีใครซักคน! เอ๊ะ...นั่นใครล่ะ?

ผมลุกพรวดไปคว้าแขนเพื่อนให้เข้าห้องปิดประตู แต่มันกลับชี้มือไปที่หัวบันได...ผมมองไปตามระเบียงที่มีราวลูกกรงเตี้ยๆ แสงจันทร์ข้างแรมส่องให้เห็นร่างกำยำดำทะมึนทำท่าว่าจะก้าวลงบันได แต่เจ้าโก้ดันร้องขึ้นว่า...เฮ้ย! ใครวะ?

ร่างนั้นชะงักกึกก่อนจะค่อยๆ หันมาอย่างเชื่องช้า...ผมขนลุกซ่าไปทั้งตัว คว้าแขนเพื่อนแต่มันกลับสะบัดพรืด ป้องหน้ามอง ขณะที่ใบหน้าดำเกรียมหันมาทางเราเต็มตา

นรกเป็นพยาน! ปีศาจนายวินนั่นเองที่ยืนจังก้า จ้องมองมาอย่างมุ่งร้ายหมายขวัญ เจ้าโก้ร้องว่า เอ๊ะ! เจ้าวิน...แต่ผมเผ่นพรวดเข้าห้อง แว่วเสียงหัวเราะแหบโหย พริบตานั้น เจ้าโก้ก็แผดร้องเสียงหลง กระโจนพรวดเข้ามาปิดประตูโครมคราม คลุมโปงครางฮือๆ เหมือนคนใกล้ตายเต็มประดา

วันรุ่งขึ้น มีห้องว่างหน้ากรมชลฯ ที่ศรีย่าน เรารีบขนข้าวของย้ายห้องทันที ไม่อยากขวัญหนีดีฝ่อตายโดยไม่จำเป็นน่ะซีครับ!

//www.matichon.co.th/khaosod/view_news.php?newsid=TUROamIyd3hPVEkxTURJMU1RPT0=§ionid=TURNd013PT0=&day=TWpBd09DMHdNaTB5TlE9PQ==

Create Date : 25 กุมภาพันธ์ 2551 Last Update : 25 กุมภาพันธ์ 2551 20:06:16 น. Counter : 793 Pageviews.		0 comments
Share Tweet