คืนสุดท้าย

คืนสุดท้าย

คอลัมน์ ขนหัวลุก

ใบหนาด



"ไววิทย์" เล่าประสบการณ์ขนหัวลุกจากโรงนวดย่านรัชดาฯ

สมัยหนุ่มๆ ผมเป็นนักเที่ยวราตรีชนิดหัวหกก้นขวิด ถ้าจะพูดให้เห็นภาพก็ต้องบอกว่า "บ้าบอคอแตก" คือเที่ยวทุกคืน ดึกๆ ดื่นๆ แหม! ตอนนั้นยังหนุ่มยังแน่นนะครับ ร่างกายฟิตเปรี๊ยะ หัวใจคึกคักเหมือนม้ากำลังคะนอง ไม่ว่าสุราหรือนารีลุยแหลก ความคิดอ่านอะไรไม่มีหรอกครับ เอาสนุกสะใจเข้าว่า

นอกจากพลังหนุ่มแล้วยังมีอาวุธสำคัญ คือพระเจ้าเงินตราไงครับ

พระเจ้าองค์นี้เนรมิตได้ทุกอย่างจริงๆ ถึงแม้เขาจะมีภาษิตเตือนใจว่า "เงินเป็นผู้รับใช้ที่ดี แต่เป็นนายที่เลว" หรือ "เงินเป็นทาสซื่อ และนายทรยศ" กับ "เงินซื้อเพื่อนได้ แต่ซื้อมิตรแท้ไม่ได้" แต่ผมไม่ค่อยสนใจหรอกครับ ยกเว้นภาษิตที่โดนใจสุดๆ

"ชีวิตนี้สั้นนัก จงมาสนุกกับชีวิตกันเถิด!"

ผมมีโอกาสได้สนุกเต็มที่เพราะการทำงานหนักครับ ตอนนั้นเศรษฐกิจกำลังบูมอาชีพนายหน้าขายรถทำเงินให้เป็นกอบเป็นกำ คนเรามีเงินเต็มกระเป๋าก็อยากควักเพื่อซื้อของดีๆ เพื่อความสะดวกสบาย กับเพื่อหน้าตาของตัวเองด้วย ยิ่งเสี่ยหนุ่มๆ เงินถังน่ะชอบเปลี่ยนรถหรูๆ บ่อยกว่าเปลี่ยนสาวควงซะด้วยซ้ำ

เพื่อนฝูงเยอะแยะ แต่ไม่มีใครล้มทับใครนะครับ ไม่ว่าเจ้าเล้ง, เจ้าวัง, เจ้าขุน, เจ้าบี๋ ตะละคนหาเงินกันคล่องๆ ทั้งนั้นแหละ ไม่ว่าเล่นหุ้น, เป็นนายหน้าขายที่ดิน, ระดับเจ้าสัวร้านเพชรร้านทองก็มี...เที่ยวกันระเบิดเถิดเทิงไปเลย

ช่วงนั้นย่านรัชดาฯ กำลังดัง พวกผมย้ายถิ่นจากหลังสวน, สารสิน, สุขุมวิท มาเที่ยวแหล่งใหม่ เข้าเธคมั่ง เลานจ์มั่ง แต่มักลงเอยในโรงนวดแทบทุกคืน

เจ้าเล้ง เพื่อนคนนี้เป็นนายหน้าค้าที่ดินครับ ต้องออกต่างจังหวัดบ่อยๆพาเหยื่อ...เอ๊ย! ลูกค้าไปดูที่ ไปชลบุรี, นครนายก แล้วก็เมืองกาญจน์ บางทีมันถ่อไปถึงโน่น....หล่มสัก, ชุมแพ, เชียงคาน ลงทุนเดินทาง 2-3 ครั้งก็รับทรัพย์กระเป๋าตุงมาแล้ว

ผมไปโดนผีหลอกเอาเจียนตายในโรงนวดนี่เอง!

จำได้ว่าเราต่างคนต่างยุ่งเรื่องทำมาหากินพร้อมๆ กันราว 3-4 วัน ไม่มีปัญหาอะไรหรอกครับ ทำใจว่าต้องหาเงินให้ได้มากๆ ไว้ก่อน ขืนเอาแต่ใช้อย่างเดียวแต่ไม่รู้จักหา ต่อให้มีเท่าไหร่ก็ต้องหมด...เหตุผลสำคัญอีกอย่างก็คือ จะได้พักผ่อนร่างกายจากสุรานารีซะมั่ง...

คืนนั้นเอง เราไปเจอกันในคอฟฟี่ช็อปโรงนวดราว 2 ทุ่ม ผมกับเจ้าบี๋และเจ้าวังรอเจ้าเล้งที่บอกว่ากำลังออกจากบ้านบึง ชลบุรี...งานนี้มีหวังซื้อขายกันราคาเกือบ 20 ล้านแน่ะ! เจ้าวังเกิดพบ "ดารา" ที่คิวจองยาวเหยียดปานรถไฟด่วน คนเชียร์แขกได้ทิปหนักหน่วงชนิดเอวเกือบหักบ่อยๆ ก็จัดการซิกแซ็กลัดคิว พาคนสวยมาประเคนให้หน้าตาเฉย

คราวนี้โต๊ะเราก็เหลือกันสองคน ฟังเพลงไป ดูนางงามในตู้กระจกไป บางคนเดินอกกระเพื่อมมาที่โต๊ะแขก บางคนก็กำลังจูงมือป๋าลุกจากโต๊ะไปลงอ่าง หรือไปขึ้นสวรรค์ก็แล้วแต่จะคิดกันนะครับ

ผมกับเจ้าบี๋มองสบตากัน...เราเป็นนักเที่ยวประเภทไม่ติดที่ แต่ชอบเปลี่ยนแห่งใหม่ไปเรื่อยๆ ยกเว้นจะเจ๋งจริงๆ ถึงจะย้อนกลับ 2-3 ครั้ง

ที่นี่คนสวยเยอะครับ ไม่ว่าใครจะชอบสเป๊กแบบไหนรับรองว่ามีทั้งนั้น ขาวสวยหมวยอึ๋ม, สูงยาวเข่าดี, เซ็กซี่สุดๆ ชนิดไม่ปรึกษาหารือใคร ไหนจะลูกครึ่งก็มี ใจถึงสุดฤทธิ์สุดเดชก็มี...คนเชียร์แขกมาเล่าสรรพคุณจนเล่นเอากระเดือกน้ำลายไปตามๆ กัน

พอดีเจ้าเล้งโผล่เข้ามาพร้อมกับผู้ชายที่เราคุ้นๆ หน้า...ที่แท้ก็คนขับรถของมันน่ะเอง เจ้าเล้งบอกว่า...กูรีบบึ่งมาเลย กลัวพวกมึงจะรอ! เจ้าบี๋เลยได้โอกาส...งั้นมึงโจ้เหล้ารอกูกับไอ้วิทย์มั่งละกัน เดี๋ยวไอ้วังก็ตัวเบาลงมาแล้ว!

เป็นอันว่าเราขึ้นไปอาบน้ำกันก่อนเจ้าเล้ง...

ห้องหับที่นี่สะสวยได้การครับ แต่ผมไม่สนใจมากกว่าน้องหนูตาคมผมยาว ขาวจนแทบเรืองแสงที่กำลังขัดสีฉวีวรรณให้อย่างเพลิดเพลิน จนต้องชมว่าน้องอาบน้ำเก่ง เธอก็เพียงยิ้มๆ ใช้แปรงนุ่มๆ ขัดเล็บเท้า ไขน้ำออกแล้วสั่งให้นั่งเธอจะถูหลังให้...ไฟสว่างจนผมเห็นเงาใครผ่านวูบไปที่เตียง...

ผีหลอกหรือตาลายกันแน่? งดเหล้ามาหลายวันอาจจะเมาเร็วก็ได้มั้ง? ผมลุกมาให้น้องหนูเช็ดตัว เดินไปเอนหลังท่ามกลางความเงียบ เพราะไม่ชอบให้เปิดทีวีในตอนนั้น...เสียงอาบน้ำดังแว่วมาแล้วก็หายไป แสงไฟดับวูบไปทีละดวงจนเหลือแต่ความสลัวน่าง่วงนอน

ร่างโปร่งแต่อวบมีผ้าเช็ดตัวพันท่อนล่าง ค้นหาอุปกรณ์ในตะกร้าแล้วเดินยิ้มระรื่นเข้ามาหา...ครู่เดียวร่างอุ่นๆ ก็เข้ามาเบียดกับร่างผม

น่าแปลกที่ความรู้สึกพร่ามึน สับสน เหมือนจะเคลิ้มหลับแต่กลับหูตาสว่าง ร่างนั้นอุ่นวาบแล้วกลับเย็นเฉียบ มีเสียงหายใจแรงๆ แล้วกลับเงียบหาย...ผมเห็นหน้าเพื่อนๆ ทั้งเจ้าวัง, เจ้าบี๋และเจ้าขุน...ป่านนี้เจ้าวังคงจะตัวเบาไปพบเจ้าเล้งกับคนรถของมันแล้วมั้ง?

ว่าแต่มันพาคนรถมาด้วยทำไม? ผมอดสงสัยไม่ได้....จ่ายทิปไปห้าร้อยบาท น้องหนูยกมือไหว้ ยิ้มกว้างเหมือนหน้ากาก เห็นแล้วน่าขนลุกยังไงบอกไม่ถูก...ลงมาจ่ายเงินไล่ๆ กับเจ้าบี๋ พอเข้าคอฟฟี่ช็อปก็เจอเจ้าวังนั่งซดเหล้าอยู่คนเดียว...เจ้าเล้งคงขึ้นไปแช่น้ำอุ่นแก้เหนื่อยเรียบร้อยแล้ว

เผลอๆ คงใจกว้างกับคนรถของมันด้วยมั้ง...ปิดปากไงครับ

เจ้าวังบอกว่า...ไอ้เล้งคุยอยู่พักหนึ่งก็ออกไปกับคนรถนานแล้ว เดี๋ยวคงลงมา...แต่ของจริงน่ะเจ้าเล้งรถคว่ำตายแถวบางพลีตั้งแต่สองทุ่มกว่า! มันอุตส่าห์พาคนขับรถมาหาพวกเราตามนัด ก่อนลาจากไปเมืองผีตลอดกาล!

//www.matichon.co.th/khaosod/view_news.php?newsid=TUROamIyd3hPVEUyTVRBMU1BPT0=§ionid=TURNd013PT0=&day=TWpBd055MHhNQzB4Tmc9PQ==

Create Date : 16 ตุลาคม 2550 Last Update : 16 ตุลาคม 2550 20:38:08 น. Counter : 739 Pageviews.		0 comments
Share Tweet