คุณยายยังอยู่!
คุณยายยังอยู่!

ขนหัวลุก

ใบหนาด



"ภรณี" เล่าเรื่องขนหัวลุกเมื่อวิญญาณคุณยายมาปกป้องหลาน

วันที่ 5 กันยายน เป็นวันสำคัญในชีวิตของดิฉัน เพราะเป็นวันที่คุณยาย-ซึ่งดิฉันรักที่สุดในโลกได้ลาจากไปตลอดกาล...

เอ๊ะ! ไม่ใช่ซิคะ ดิฉันพูดผิด! ขอพูดใหม่นะคะ...คุณยายละสังขารไปเท่านั้นต่างหาก ที่จริงคุณยายยังอยู่กับดิฉันเสมอ แม้ไม่มีร่างกาย แต่ท่านก็ยังคุ้มครองดิฉันตลอดมา...คุณเชื่อไหมล่ะคะ?

ตอนนั้นดิฉันอายุ 15 ปีเท่านั้นเอง ถ้านับถึงตอนนี้ก็ 35 ปีแล้วค่ะ คุณอาจจะสงสัยว่านานขนาดนี้ท่านอยู่ทำไม? ไม่ไปผุดไปเกิด?

เอ...เรื่องนี้ก็พูดยากนะคะ!

โบราณท่านว่า เวลาในเมืองสวรรค์กับโลกมนุษย์เรานั้นไม่เท่ากันหรอก เวลาร้อยปีของเราอาจจะแค่วันเดียวของท่าน! คุณคงเคยได้ยินมาบ้างนะคะ ดังนั้น คิดๆ ไปแล้วดิฉันก็อบอุ่นใจนักหนา คุณยายยังอยู่ใกล้ๆ คอยปกป้องดูแลดิฉันและลูกๆ ซึ่งก็คือเหลนของท่าน

เมื่อ 16 ปีก่อน ลูกต้นของดิฉันอายุ 4 ขวบ กำลังซนน่าดูเลย และดิฉันก็เพิ่งคลอดลูกต๊อบออกมาได้แค่ 3 เดือน ฉะนั้นเราก็จำเป็นต้องมีพี่เลี้ยงเด็กมาช่วยดูแลน้องต้น

เดิมทีดิฉันมีอ้วนเป็นสาวใช้ คอยช่วยซักผ้าอ้อม จ่ายกับข้าว และทำกับข้าวในบางครั้ง เธอนิสัยดี ขยันขันแข็ง พอดิฉันต้องการเด็กใหม่อีกสักคน อ้วนก็เสนอ "ขวัญเรือน" น้องสาวแท้ๆ ของเธอมาให้พิจารณา

แหม! คนใช้ที่เราไว้ใจได้น่ะหายากออกจะตาย ดิฉันยังนึกดีใจที่ได้ขวัญเรือนมาอยู่ด้วยอีกคน หวังว่าเธอคงน่ารักเหมือนพี่สาวของเธอน่ะค่ะ!

ขวัญเรือนอายุยังไม่เต็ม 17 เลย เธออยู่บ้านทำนา เลี้ยงวัวเลี้ยงควาย เธออยากมากรุงเทพฯตั้งนานแล้วค่ะ

เด็กสาวอวบท้วมตัวเตี้ยคนนี้ค่อนข้างขี้อาย เธอเงียบๆ ไม่ค่อยพูดเหมือนพี่สาว...เมื่ออยู่นานๆ เข้าดิฉันก็สังเกตว่าเธอเป็นคนขี้หงุดหงิด มันทำให้น่าหนักใจอยู่เหมือนกัน แต่ก็ไม่มีอะไรหรอกค่ะ ขวัญเรือนทำหน้าที่ดูแลน้องต้นได้ดีพอใช้

อีกอย่างหนึ่ง น้องต้นช่วยเหลือตัวเองได้ดีทีเดียว ทั้งเรื่องกินข้าวเอง อาบน้ำเอง เสียอย่างเดียวที่แกซน และบางทีก็ดื้อตามประสาเด็ก

ดิฉันแอบเห็นว่าเมื่อขวัญเรือนหงุดหงิด อ้วนจะรีบเปลี่ยนหน้าที่กันทันที คืออ้วนจะวางมือจากงานบ้านมาดูน้องต้น ส่วนขวัญเรือนก็ไปทำงานบ้านแทน

แต่แล้ววันหนึ่งก็เกิดเรื่องขึ้นจนได้!

วันนั้นเป็นตอนบ่ายสี่โมงกว่าๆ น้องต้นกลับจากโรงเรียน อาบน้ำอาบท่าแล้วขี่จักรยานเล่น ดิฉันได้ยินขวัญเรือนเรียกให้น้องต้นทำการบ้าน ซึ่งไม่เป็นผลสำเร็จ ต้นจะขี่จักรยาน ไม่อยากทำการบ้าน ขวัญเรือนมีท่าโมโหขึ้นมาเพราะต้นมักจะทำการบ้านเสร็จช้า...กว่าจะเสร็จก็ปาเข้าไปสามทุ่ม บางวันก็ง่วงและงอแง ดิฉันเป็นแม่ยังเอาไม่อยู่

ขวัญเรือนพยายามให้ต้นทำการบ้านตั้งแต่สี่โมงครึ่งจนเกือบหกโมงเย็น เธอคงเหนื่อยและอารมณ์เสียอย่างแรง...

ทันใดนั้น เสียงต้นก็ร้องหวีดแหลมอย่างเจ็บปวด แกวิ่งน้ำตานองหน้ามาหาดิฉันและเปิดเสื้อให้ดูที่หน้าอก!

เนื้ออ่อนๆ ขาวๆ ปรากฏเป็นรอยเล็บหยิกลึกจนเลือดซึม รอบๆ เป็นจ้ำเขียวช้ำ ดิฉันเห็นแล้วสงสารลูกจับใจ ปากสั่นใจสั่น เรียกขวัญเรือนมาต่อว่า ว่าทำไมต้องหยิกน้องรุนแรงขนาดนี้? เธอหน้างอแดงก่ำ ตาวาวโรจน์ ไม่มีทีท่ากลัวเกรงดิฉันเลย...

เธอจ้องต้นอย่างจะกินเลือดกินเนื้อ แล้วสะบัดหน้าเดินหนีไป

ดิฉันโกรธจนน้ำตาร่วง อ้วนตกใจมาก และแน่ละ...เธอสงสารน้อง พาขวัญเรือนเข้าห้องคนใช้ ปิดประตูเงียบ...คงคุยกันว่าอยู่ไม่ได้แล้วบ้านนี้!

ครู่ใหญ่ อ้วนก็เปิดประตูออกมา ทิ้งให้ขวัญเรือนอยู่คนเดียว อ้วนมาถามดิฉันว่าจะจัดการอย่างไร? จะให้ขวัญเรือนกลับบ้านนอกเลยไหม?

ยังไม่ทันที่ดิฉันจะตอบอะไร เสียงขวัญเรือนก็ร้องกรี๊ดลั่น...เธอเปิดประตูผาง วิ่งโครมคราม ร้องไห้โฮๆ อย่างคนตกใจสุดขีด เธอวิ่งเข้ามาหาดิฉันแล้วซุกตัว...สั่นเทิ้มไปทั้งร่างจนน่าสงสาร

เมื่อได้สติขึ้นมาบ้าง ขวัญเรือนก็ละล่ำละลักเล่าว่า...ขณะอยู่ในห้องและเคียดแค้นแน่นอก ก็มีหญิงชราผมสีเงินยวง ห้อยหัวลงมาจากเพดานห้อง ร่างนั้นเหมือนคนธรรมดา แต่มันสยดสยองที่สุด...เท้าทาบอยู่กับเพดาน ลำตัวเหยียดตรงลงมา ใบหน้าดุดัน ชี้หน้าเธออย่างเกรี้ยวกราดคาดโทษ

ดิฉันกับอ้วนร้องพร้อมๆ กันว่า...อะไรนะ?!

ขวัญเรือนบอกว่า ใบหน้านั้นคือหญิงชราในรูปในห้องพระ...คุณยายดิฉันเองค่ะ

ดิฉันฟังอย่างตื่นตะลึง และยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว...คุณยายยังอยู่!

ขวัญเรือนลาออก ส่วนอ้วนยังอยู่แต่ขอไปนอนกับแม่ครับ เธอไม่กล้าอยู่คนเดียวอีกเลย จนกระทั่งขอลาไปแต่งงานในอีก 10 ปีต่อมา

จนทุกวันนี้ ดิฉันยังรู้สึกว่าคุณยายอยู่ใกล้ๆ บางทีก็ได้กลิ่นหอมที่เป็นกลิ่นประจำตัวของท่าน...ปกติดิฉันกลัวผี แต่กับคุณยายแล้ว ดิฉันอุ่นใจมากๆ เลยค่ะ

//www.matichon.co.th/khaosod/view_news.php?newsid=TUROamIyd3hPVEkxTURNMU1RPT0=§ionid=TURNd013PT0=&day=TWpBd09DMHdNeTB5TlE9PQ==



Create Date : 25 มีนาคม 2551
Last Update : 25 มีนาคม 2551 20:34:58 น.
Counter : 690 Pageviews.

2 comments
  
ส่วนอ้วนยังอยู่แต่ขอไปนอนกับแม่ครับ

อยู่ดีๆ มาเปลี่ยนเป็น "ครับ" กระทันหัน ทำเอาคนอ่านงงไปเลย
โดย: เพรางาย วันที่: 26 มีนาคม 2551 เวลา:11:04:50 น.
  
โดย: Nagano วันที่: 28 มีนาคม 2551 เวลา:13:45:37 น.
ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
 *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

iamZEON
Location :
  

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 111 คน [?]



ยินดีต้อนรับทุกท่านนะครับ ^^/

ข่าวสารการ์ตูนญี่ปุ่น
กับเกี่ยวข้องอย่างภาพยนตร์-เพลง
รายชื่อการ์ตูนออกใหม่-งานหนังสือ
เรื่องทั่วๆไปทั้งในและนอกประเทศก็มีบ้าง
New Comments
Group Blog
All Blog
MY VIP Friend