เมืองลับแลคนแคระ
เมืองลับแลคนแคระ
เรื่องที่ดิฉันจะเล่าให้ฟังนี้ฟังดูแล้วเหมือนแต่งขึ้นเองแต่ดิฉันสาบานได้
ว่ามันเป็นเรื่องจริงที่เคยเกิดขึ้นกับดิฉันตอนที่ดิฉันอายุได้ประมาณ๔ขวบ
แม้เวลาจะผ่านมา๓๐ปีแล้วแต่ดิฉันยังจำได้ไม่ลืมเลือนหลายๆสิ่งหลายๆอย่างที่
ดิฉันได้เห็นขอเริ่มเรื่องแรกเลย...บ้านเกิดของดิฉันอยู่โคราชหมู่บ้านที่
ฉันอยู่ๆหน้าค่ายทหารเมื่อ๓๐ปีหมู่บ้านนี้ไม่ค่อยเจริญเท่าไหร่ที่หมู่บ้าน
นี้มีสวนสัตว์ด้วยอยู่ติดกับถนนใหญ่รอบกำแพงสวนสัตว์จะมีหญ้าขึ้นรกด้านข้าง
กำแพง..เย็นวันหนึ่ง ก็ไม่ถึงกับมืดพ่อพาฉันขี่จักรยานเที่ยวขี่ไปเรื่อยๆ
ตามถนนจนผ่านมาถึงหน้าสวนสัตว์.. สายตาฉันของก็เหลือบไปเห็นสิ่ง หนึ่ง
เหมือนคนแต่ตัวเล็กมาก หลายคนเหมือนทั้งครอบครัวใหญ่กำลังก่อไฟทำอาหารบ้าง
ก็ลงเล่นนําเพราะมีคลองเล็กๆข้างกำแพงมองลงจากบนรถจักรยานไปที่ข้างกำแพงก็
ไม่ไกล
กันความที่ยังเด็กไม่รู้ว่านั้นคือคนแคระฉันก็ร้องบอกพ่อ.."พ่อๆดูคน
ตัวเล็กนั้นซิมันเรียกหนูมันกวักมือทักทายหนูด้วย.!"
คนตัวเล็กที่ไหนลูกพ่อ
ไม่เห็นเลย"
ฉันก็พยายามชี้ตรงจุดนั้นให้พ่อดูแต่พ่อมองไม่เห็น..พ่อก็เลยพา
ฉันขี่รถผ่านมาเรื่อยแต่ฉันก็ยังหันหลังมองพวกเขามาตลอดทางฉันก็โบกมือกลับ
ทักทายพวกเขาพ่อเริ่มเชื่อและถามว่าลักษณะเป็นแบบไหนเขาทำอะไรฉันก็เล่าตาม
ที่เห็นทั้งหมด..พ่อบอกเขาเรียกว่าคนแคระลูก..พ่อบอกว่าฉันอาจเผลอไปเห็น
เมืองลับแลของพวกเขาเข้าหรือไม่เขาอาจตั้งใจให้ฉันเห็นคนเดียว..ทุกวันนี้
แม้เวลาจะผ่านมาแสนนานทุกครั้งที่นั่งรถผ่านบริเวณฉันจะมองหาพวกเขาเสมอจน
ทุกวันนี้ฉันก็ไม่เคยเจอพวกเขาอีกเลย!
ที่มา ................
ผู้ติดตามบล็อก : 111 คน [
