สุขทุกข์ เป็นของคู่กัน
มาแป๊บๆก็ผ่านเลยไป ทำใจปล่อยวางจะได้มีความสุข

ดีใจที่คุณรุ้งกลับมาเขียนบล็อกนะจ๊ะ
ขอบคุณที่แวะชมดอกไม้จ้ะ
ไว้พี่แวะมาใหม่ค่ะ

คุณรุ้ง หายไปนานเลย

คิดถึงค่ะ

ดีใจที่กลับมาค่า
กลับมาตรงนี้ที่พักใจ ออเจ้าอย่าจากไปไหนไกลอีกเลย

เก่งจัง
เขียนกลอนได้น่ารักจัง...ค่ะ



บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้

ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต
ruennara Book Blog ดู Blog
inmemoir Diarist ดู Blog
เรียวรุ้ง Literature Blog

ยินดีมากที่กลับมาแล้วนะคะ
ขอบคุณที่นำกำลังใจไปทักทายค่ะ
กลับมาเขียนสม่ำเสมออย่างเคย
จะเป็นกำลังใจให้พี่มากยิ่งกว่า

ช่วงนี้พี่ไม่ค่อยอยู่หน้าจอเท่าไร
พยายามพักการเล่นเน็ต ก็อาจจะเข้ามา
ส่งโหวตและคอมเม้นท์ไม่พร้อมกัน
โหวตส่งทางมือถือได้ค่ะ คอมเม้นท์
ต้องพิมพ์ในคอม

รักษาสุขภาพนะคะ

คุณรุ้งกลับมาแล้ว ยินดีต้อนรับกลับบ้านนะคะ
วันนี้โหวตหมดแล้วไว้แวะมาใหม่พรุ่งนี้ค่า

หัวข้อในการเขียน เอามาเป็นตัวหน้าของแต่ละวรรคเลย อยากแต่งได้ขนาดนี้เหมือนกันครับ

คุณรุ้งกลับมาแล้วสินะครับ ยินดีต้อนรับจ้า~

เรียวรุ้ง Literature Blog ดู Blog
ขาดการติดต่อ นึกว่าอำลาวงการไปแล้วค่ะ

ว้าวๆๆๆๆๆ

วันนี้เปิดคอมมาตั้งใจอัพบล็อค
เจอคอมเม้นคุณรุ้งแทบช็อค
รีบตามมาบ้านนี้โดยพลัน อิอิ

หายไปนานคิดถึงมากเลย ^____^

ส่งกำลังใจจ้ะ

คุณรุ้งหายไปเกือบปีเลยนะคะเนี่ย จากตะพาบล่าสุด 24.6.2560
เราแวะมาเยี่ยม ๆ มอง ๆ แต่ไม่ได้ฝากร่องรอยไว้ แหะ ๆ
บล็อกแก๊งเงียบไปเยอะเลย ระวังหายบ่อย ๆ กลับมาไม่เจอใครน้าาา
เพราะคนที่อยู่ก็อาจหายไปเหมือนกัน อิอิ

โหวตครับ

คุณรุ้งกลับมาแล้ว
กลอนอ่านแล้วให้ความรู้สึกที่เศร้ามากครับ

คุณรุ้งพักไปทำให้มะพร้าว เอ๊ยยย ส้มหล่นใส่หัวพี่
น่วมไปเลยที่ต้องทำหน้าที่ครองสายฯ 1 ทั้งที่
วัยและสุขภาพไม่อำนวย แต่ปีนี้ก็น่าจะมีคน
ก้าวเข้ามาครองแทนแล้วค่ะ พี่ก็แค่ทำหน้าที่
ให้หมดปี

ไม่มีคนเล่นเพลงมาลัยด้วย พี่ก็เหงาๆนะคะ
พาลหมดไฟเรื่องนี้ไปด้วย ตอนนี้ถึงอยากเขียน
ก็เขียนไม่ออก มันไม่มีแรงบันดาลใจจิ

แล้วเพจนิยายอยู่ที่ไหนคะ พี่จะได้ตาม
ไปเยี่ยมบ้างค่ะ

คิดถึงๆ สุขทุกข์อยู่ที่ใจเรานะคะ

จริงๆ มี้เก๋ก็มีทุกข์ แต่ก็ต้องบังคับสุชให้ตัวเอง ไม้งั้น ลูกก็จะไม่สุขตามกันไป ลูกบอกแม่เป็นคนตลก 5555 เห็นลูกหัวเราะ เราก็ดีใจนะคะ

ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับคุณรุ้ง

สวัสดี จ้ะ น้องรุ้ง

ดีใจนะ ที่รุ้งกลับมาสู่วงการในบล็อกแก๊ง
อีกครั้ง เคยไปเยี่ยม ถามทุกข์สุขครั้งหนึ่ง แต่
ข่าวคราวก็หายเงียบไป ก็คิดอยู่ 2 อย่าง คือ
งานมากล้นมือ ไม่มีเวลาเล่น สอง เบื่องาน
เขียน อำลาไปแล้ว อิอิ กลับมาแล้ว ก็ดีใจ จะ
ได้อ่านบทร้อยกรองไพเราะของรุ้งอีก

หัวข้อ ตะพาบ ที่ตั้งไว้ว่า ความทุกข์ที่ไม่
สามารถลบลืม ของน้องก๋า แต่หลาย ๆ คน
ไม่ชินกับคำนี้ ทุกคนชินกับคำว่า ลบเลือน
อิอิ หลาย ๆ คน เลยเปลี่ยนเป็นลบเลือนกัน
โหวดหมวด งานเขียน ฯ

ฝีมือ เอ้ยงานเขียนยังเยี่ยม เหมือนเดิม ยินดี
ที่มีเวลากลับมาเขียนต่อครับ

v

คิดถึงคุณรุ้งเช่นกันค่ะ หลายครั้งที่แวะมาหา แต่บล๊อกไม่เคลื่อนไหว ได้แต่เป็นห่วงค่ะ กลับมาแล้ว อย่าไปไหนไกลอีกนะคะ อิ อิ

หายไปนานเลยนะคะ welcome back ค่า

สวัสดียามเช้าครับคุณรุ้ง

สุขในทุกข์ ฟังดูยาก
ถ้าเข้าใจก็สุขได้ครับ

น้องรุ้งกลับมาแล้ว สบายดีนะคะ
กลอนไพเราะเช่นเคยค่ะ

นอนหลับฝันดีค่ะน้องรุ้ง