ถนนสายนี้ ... ... มีตะพาบ หลักกิโลเมตรที่ 302 "ทางแยก"
ไม่ว่าเราจะเดินทางไปไหนเรามักจะพบกับทางแยกอยู่บ่อยๆนะคะ สำหรับ ทางแยกในถนนสายตะพาบนี้ จขบ.ขอเป็นเรื่องเล่าย้อนหลังไปนะคะ ลองไปอ่านดูกันค่ะ
************************************
จขบ. ขอเล่าเรื่องในประสบการณ์ของตัวเองเวลาที่ผ่านทางแยกมักจะพบเจออะไรที่แย่ๆเสมอๆเลยค่ะ ส่วนมากแล้วมักจะเป็นด้วยการขับรถซะเป็นส่วนใหญ่ ซึ่งจะขอแยกเล่าออกเป็น 3 ตอนเลยนะคะ เพื่อเพื่อนๆจะได้ไม่สับสนและเชื่อว่าเพื่อนๆที่ขับรถ ก็คงจะพบเจอเรื่องราวเหมือน จขบ. บ้างเหมือนกันไม่มากก็น้อยนะคะ เช่น
ทางแยกครั้งแรก ครั้งนี้จขบ. เพิ่งจะหัดขับรถค่ะ ก็เลยไม่ค่อยจะกล้าขึ้นถนนใหญ่สักเท่าไหร่ แล้วถนนใหญ่ทางบ้าน จขบ. จะเป็นถนนสายซุปเปอร์ไฮเวย์ที่รถวิ่งทางไกลมาจากต่างจังหวัดเยอะมากและแต่ละคันวิ่งเร็วราวติดจรวด ฉะนั้น จขบ.เพิ่งหัดขับรถ เวลาจะไปทำงานก็จึงใช้วิธีไปทางลัดเข้าถนนสายในผ่านหมู่บ้านแล้วไปโผล่ในเมือง เวลาวิ่งถนนสายในเมืองรถจะไม่เร็วเหมือนสายซุปเปอร์ก็จะปลอดภัยกว่า  วันนั้นจึงขับรถเข้าไปทางหมู่บ้านสายในคงเป็นตำบล ชมพู เพื่อไปออกในเมืองแถวๆถนนเขตวัดศรีปงชัยแล้วเข้าผ่านทางรถไฟไปสบตุ๋ยเข้าเมืองไปสนามบินเพื่อไปทำงานเพราะที่ทำงานอยู่่ใกล้สนามบิน ด้วยความมั่นใจว่าเคยผ่านมาบ้างแล้ว ด้วยมอไซด์ก็เคยขับไปตามทางนี้ ทีนี้เอาละซีถึงทางแยกเป็นสี่แยก มีทางตรงไปข้างหน้า แยกซ้าย แยกขวาตอนขับมอไซด์ก็จำไม่ได้ละว่าแยกไปทางไหน ลังเลๆ ตัดสินใจแยกซ้ายก็ขับไปเรื่อยๆเอ้า ไม่ออกจากหมู่บ้านเข้าในเมืองสักที ตัดสินใจกลับรถกลับมาทางเดิม เจอแยกคราวนี้งงหนัก ตอนแรกเราแยกซ้าย พอกลับมาเราก็ต้องยกขวานะ ก็เลี้ยวขวาไปใหม่ เอ้ากลับมาทางเดิมนี่กลับรถใหม่ ตรงมาเจอแยกใหม่แล้วก็แยกขวา เฮ้อ ..คราวนี้ถูกขับตรงไป ผ่านหมู่บ้านเหมือนๆกับจะออกจากหมู่บ้านเข้าถนนไปในเมืองละ ก็ขับตรงไปเรื่อย เอ้า นี่กลายเป็นว่าเข้ามาในหมู่บ้านเรื่อยๆ ไม่รู้จะออกทางไหนเลยมีแต่บ้านคนเฮ้อ หลงอีกแล้วววว ตัดสินใจลงจากรถถามร้านค้าบ้านใกล้ๆถนน ได้รับคำบอกเล่าว่าเลยแยกเข้าเมืองมาแล้วต้องกลับไปใหม่ถ้าเจอแยกให้เลี้ยวขวานะ ก็กลับไปใหม่ไปเรื่อยๆจนเจอแยก อ้าวคราวนี้มันเป็นแยกแบบทางสามแพร่งเหมือนๆกันในหมูบ้าน จะไปทางไหนดีเนี่ย คือมันมีแยกเลี้ยวขวาสองแยกเหมือนๆกันแล้วเราจะไปแยกไหนเลือกแยกขวาสุด ขับไปสักหน่อยว้าก..เจอป้ายตัวหนังสือเขียนติดรั้วสังกะสีมีลูกศรชี้ ไปในเมือง แต่ลูกศรชี้กลับมาที่รถเอ้าต้องกลับรถอีกแล้ว
ตกลงวันนั้นไปทำงานสายเป็นประวัติการณ์ค่ะ 555 เลยเข็ดแล้วค่ะ ไม่เข้าหมู่บ้านอีกต่อไป ยอมไปทางซุปเปอร์ตรงมากกว่าแม่นมากกว่าถึงจะรถมากแต่เราขับในเลนของเราใครก็ทำอะไรเราไม่ได้ 555 (มีคนบอกมาค่ะ)  ทางแยกครั้งที่สอง คราวนี้ จขบ.ขับรถคล่องแล้วเรียกว่าพอเก่งแล้วนะ แต่วันนั้นมีงานเลี้ยงวันเกิดของเพื่อนๆที่ทำงานด้วยกันเราเลิกงานก็เลยไปเลยเพราะบ้านอยู่ต่างอำเภอไปตั้ง 15 กม.ก็ไม่กลับบ้านละเลยไปงานเลี้ยงของเพื่อนเพราะกันเองอยู่แล้วเพื่อนนัดกินเลี้ยงกันที่ห้องอาหารเรือนแพ อาหารอร่อย บรรยากาศดี ดนตรีเพราะ ก็เพลิดเพลินสนุกสนานไปกับเพื่อนจนเกือบจะลืมไปว่าบ้านตัวเองอยู่นอกเมืองไปตั้ง 15 โล และเป็นเวลากลางคืนด้วย จขบ. ไม่ค่อยชอบขับรถกลางคืนเลย เพราะแสงไฟ ความมืดทำให้มองอะไรลายหูลายตาไปหมดต้องใช้สายตาอย่างหนัก พอรู้ตัวว่าชักจะดึกแล้วก็ขอตัวเพื่อนกลับออกมาจากงาน
โห..ฟ้ามืดมากเหมือนฝนจะตกด้วย เอาละซีงานเข้า จึงรีบขับรถกลับทันที
ออกมาจากในเมืองเข้าสู่เขตตำบลชมพูแล้วก็จะเข้าเขตเกาะคา และตรงทางที่จะเข้าเขตเกาะคาจะเป็นทางแยก เมื่อก่อนนี้ป้ายบอกทางเล็กมากแทบจะมองไม่เห็น จขบ.ก็จะใช้ความจำและความเคยชินเอาว่าใกล้ถึงทางแยกเลี้ยวเข้าเกาะคาแล้วก็จะเบาเครื่องเปิดไฟเลี้ยวแล้วแยกเข้าเกาะคาก็จะสบายใจละเพราะไม่เป็นถนนใหญ่ก็จะขับอย่างสบายใจไปจนถึงบ้าน
แต่วันนี้ ฝนฟ้าก็เริ่มตกลงมาบ้างแล้วแถมมีลมอีกต่างหาก มืดก็มืด ไฟถนน ก็ริบหรี่เกิน มองอะไรก็ไม่เห็น จขบ.ก็ขับตรงไปข้างหน้าพยายามมองหาทางแยกเข้าเกาะคาอยู่ตลอด แต่ก็ไม่เห็น เห็นแต่ทางแยกเข้าไปในหมู่บ้านก็มีหลายทาง แต่ถ้ากลางวันก็จะรู้ว่าไม่ใช่ทางเข้าเกาะคาแต่กลางคืนนี่มืดและไฟริบหรี่มองไปเหมือนกันไปหมด จขบ.ก็ขับไปเรื่อยๆจนมองเห็นสองข้างทางข้างหน้าเป็นสะพานสีขาว อ้าว ทางกลับบ้านไม่มีสะพานนี่ ว๊ากๆๆๆๆ ทำไงดีก็ชะลอความเร็วพยายามเพ่งสายตามองซ้ายมองขวา เฮ้อ...นี่มันตำบลวังพร้าว นี่นา มันผ่านทางแยกเกาะคามาแล้ว โห..ตกใจทำอะไรไม่ถูก หาที่กลับรถโดยพลัน เดชะบุญนะที่ถนนช่วง 2 ทุ่มกว่าๆหน่อยๆกลางคืนจะว่างมากๆๆแต่ถ้าเป็นสามทุมครึ่งสี่ทุ่ม รถทัวร์ รถสิบล้อ รถบรรทุกจะทยอยตามกันมาเป็นแถวบางคันแข่งกันมาด้วยนะ โอย...พระเจ้า ที่กลับรถก็ช่างไกลเหลือเกิน เกือบจะถึงหลังเทินไปอีกนิดก็จะเป็นอำเภอสบปราบแล้ววววและตรงหลังเทินนี้ก็มีประวัติคนถูกอุ้มมานั่งยางบ่อยมากกกก กลัวมากเลยค่ะตอนนั้น ขับรถคนเดียวกลางคืนด้วยถนนเงียบมากไม่มีรถเลยมืดมากสองข้างทางมีแต่ป่าอีกต่างหาก จขบ.ใจสั่นๆหวั่นๆว่าจะทำอย่างไรดีก็พอดีเห็นทางยูเทริ์นอยู่ข้างหน้าค่อยชะลอรถเปิดไฟเลี้ยวรีบยูเทิร์นกลับแล้วค่อยๆขับกลับถึงทางแยกเข้าเกาะคา เฮอ....โล่งอกถึงบ้านอย่างปลอดภัย นี่ละทางแยก หลงทุกที แต่อันนี้เลยทางแยกค่ะ 5555
 (ภาพประกอบไม่เกี่ยวกับเนื้อหาของเรื่องค่ะ)
ทางแยกครั้งที่สาม อันนี้แย่หน่อย จขบ.ขับกลับจากที่ทำงานแล้วจะเลี้ยวไปห้าแยกหอนาฬิกา หรือเรียกว่าข่วงนคร ช่วงสี่โมงเย็นนี่รถจะเยอะมากรถติดมากด้วยจขบ. จึงขับอย่างระมัดระวังที่สุดทางข้างหน้าที่จะไปห้าแยกหอนาฬิกาต้องผ่านแสามแยก มีสัณญาณไฟ แล้วพอใกล้ถึงทางแยกที่จะต้องเลี้ยวขวาตรงไปห้าแยกหอนาฬิกา จขบ.ก็เปิดไฟเลี้ยวแล้วค่อยขับรถเข้าเส้นในสุดเพื่อที่จะเลี้ยวและชวงนั้นสัณญาณไฟเป็นสีส้มๆกำลังจะแดง จขบ.จึงชะลอๆเพื่อจะหยุดรอสัณญาณไฟ โครม!!! เสียงดังสนั่นแก้วหูแทบแตก
โอ้ โดนเข้าแล้ว รถมาทางขวาชนเข้ากับกระจกรถ จขบ.อย่างจัง เฮ้ย..พุ่งมาชนได้ไงเนี่ย จบกัน เฮ้อ...
รถปิคอัพสี่ประตูสีบรอนซ์เงินคันนั้นมาทางขวาอย่างเร็ว และเขาน่าจะเห็นแล้วว่าเราเปิดไฟเลี้ยวมาทางขวาเพื่อเลี้ยวขวาแต่ต้องจอดรอสัณญาณไฟ แต่เค้าวิ่งมาเร็วเพ่อให้ทันสัณญาณไฟพอดีกับเรากำลังเข้าไปก็จ๊ะเอ๋กันพอดี
งานนี้กลายเป็นว่า จขบ.ผิดเพราะไม่ดูรถมาทางขวาก่อน โดนไปสามพันถ้วนๆแถมต้องเปลี่ยนกระจกใหม่เองด้วย กรรม!!!! ต้องขึ้นโรงพักเสียเวลาไปอีกเฮ้อ...
นี่แหละค่ะทางอยก 5555 จขบ.ไม่อยากเจอะเจอเลยเวลาขับรถแต่ก็เปนไปไม่ได้เลย มีเหตุการณ์เกี่ยวกับรถอีกเยอะเลยค่ะ ที่อยากเล่าเอาไว้โอกาสหน้าคงได้มาเล่าเรื่องให้ได้ฟังอีกนะคะ
จากกันด้วยเพลงบรรเลงเพราะๆจากยูทูบนะคะ
ขอขอบคุณเพื่อนๆที่มาเยือนและให้กำลังใจกันเสมอค่ะ
ขอขอบคุณภาพประกอบจากกูเกิล
ขอขอบคุณเพลงบรรเลงเพราะจากยูทูบค่ะ
ขอขอบคุณบีจีสวยๆจากบล็อกแกงค์ค่ะ
พบกันใหม่บล็อกหน้านะคะ
สวัสดีค่ะ
| Create Date : 13 พฤษภาคม 2565 |
| Last Update : 11 ตุลาคม 2565 0:56:53 น. |
|
26 comments
|
| Counter : 1623 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 34 คน [
อ่านทั้งสามแยกสามเรื่อง
นึกภาพตาม
ก็น่ากลัวทุกอันเลยครับ
ผมเองไม่ขับรถแล้วครับ
มาดามอาสาเป็นคนขับให้นั่ง
โดยผมเป็นคนบอกทาง
มาดามจำทางไม่ได้เลย
แต่ผมจำทางแม่นมากครับ 555
ลำปางเป็นเมืองใหญ่ ถนนกว้างมากๆ
และมีรถใหญ่วิ่งตลอดเลยนะครับ
ตรงนี้ถ้าคนขับรถเป็นใหม่ๆ
ผมว่าก็น่าจะกังวลไม่น้อยเลยล่ะครับ